Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

c i n q u e n t a e o i t o

double update bc eu sou muito #YOLOOOO

[ analovesboo no 8tracks: playlist haisy ♡ (marry you) ]

[cinquenta e oito] "emily!"

//

[ d a i s y ]

"Anda lá, Harry!" Resmungo. "Já estamos atrasados!"

Harry sai da casa de banho, com a camisa ainda desapertada, saltitando enquanto tenta calçar as suas botas.

Ele acaba por decidir pegar nas botas e calçá-las no elevador.

Corro até ao mesmo, carregando no botão. Viro-me para o cara-de-camelo, ajudando-o a apertar os botões da camisa. O seu olhar pousado em mim, durante o meu ato.

"Pronto." Murmuro, apertando o último botão, e subo o meu olhar até ele. "Já está." Digo, num tom quase inaudível, e coloco a minha mão no seu peito.

O som do elevador faz-me despertar e entrar no mesmo. Harry segue-me e calça-se, enquanto o elevador nos leva para o piso da entrada.

"Quarto 243. Já está na minha conta, certo?" Ele pergunta, assim que chegamos à receção, e entrega a chave do quarto.

"Senhor e senhora Styles?" A rececionista questiona.

Assinto, desviando o meu olhar para o Harry por alguns momentos.

Ainda é tão estranho e inacreditável nós estarmos casados.

E a parte mais inacreditável é estarmos casados legalmente. Quer dizer, estávamos completamente bêbados!

Quem é que eu estou a enganar? Era inacreditável estarmos casados legalmente mesmo que não estivéssemos bêbados.

"A conta já foi paga."

Elevo uma sobrancelha.

"Por quem?"

"Pelas senhoras que reservaram o quarto. Elas pagaram logo quando pediram para colocar as coisas no quarto." A rececionista afirma.

"Obrigada." Agradeço e afasto-me, ainda um pouco confusa.

"Eu tinha-lhes dito que pagávamos!" Harry resmunga.

"Resmungamos com elas quando chegarmos lá; ainda temos de ir deixar o carro onde o alugámos."

"De volta a Miami..." Murmuro, assim que uma voz nos pede para apertarmos os cintos.

"Era espetacular se o avião caísse agora!" Harry exclama e eu logo arregalo os olhos.

"Sou demasiado bonita para morrer." Resmungo.

"Concordo." Ele afirma.

Os meus olhos pousam-se no rapaz ao meu lado e eu não consigo conter um sorriso.

"Estás a tentar namoriscar comigo?" Gargalho, sentando-me mais confortavelmente no banco.

"Já me viste nu; já não se pode considerar exatamente namoriscar." Ele pisca-me o olho, sorrindo de lado, e volta a virar-se para a frente.

Reviro os olhos, de uma forma brincalhona, e dou-lhe um pequeno murro no braço.

Depois de alguns minutos, já estamos a sair do avião.

Assim que ponho um pé fora do mesmo, avisto um cartaz, provavelmente maior do que todos os outros que estão aqui, com letras grandes e gordas, a dizer 'STYLES', cheio de corações.

"Oh, já descobri onde estão as nossas mães." Aponto e Harry gargalha.

"Vamos buscar primeiro as malas e depois vamos ter com elas?" Ele pergunta e eu assinto.

"Olá, Harry!" A minha mãe exclama e abraça o Harry.

"DAISY!" Anne puxa-me para um abraço.

"Filha!" A minha mãe diz, ao mesmo tempo que a Anne diz "Filho!" e acabamos num abraço de grupo.

Após algum tempo, separamo-nos, mas a minha mãe faz questão de voltar a agarrar-me.

"Emily!" Ela abraça-se à minha barriga.

"Mãe... Oh Deus..."

"Claire... Não sejas parva!" Anne começa.

"Obrigada!" Elevo os braços, rindo.

"Já discutimos isso e tínhamos decidido que se for menina é Niomi e se for menino é Evan." A minha sogra resmunga.

"Mãe..." Harry começa.

"Céus, eu não estou grávida!" Gargalho.

"Como é que sabes?" A minha mãe afasta-se um pouco e eleva uma sobrancelha.

"Não aconteceu nada entre nós, Claire. Sabes que eu não me ia aproveitar da Daisy." O rapaz ao meu lado fala.

"Oh, eu sei que não, querido. Mas devias."

"Mãe!" Resmungo.

"É de madrugada, vocês deviam ir para casa." Anne murmura docemente.

"Oh, sim... Estou enjoado e cheio de fome." Harry admite.

"Afinal é ele que está grávido?" A minha mãe questiona.

"Chegámos muito atrasados?" Uma voz pergunta trás de mim e eu logo sei quem é.

"Brandon!" Exclamo e viro-me, encontrando o meu melhor amigo, o seu namorado e o Louis a caminhar até nós.

"Emily!" Brandon abraça-se à minha barriga.

"É por isto que eu adoro este rapaz." A minha mãe aponta e eu reviro os olhos.

"Vocês desejam assim tanto ver-me grávida?"

"SIM!" Todos respondem. A minha mãe, a Anne, o Brandon, o Ed, o Louis e... O Harry.

"Harry!" Resmungo, rindo, e dou-lhe um pequeno murro no braço.

"Awww!" Consigo ouvi-los dizer.

Quando me viro para eles, a minha mãe está abraçada à Anne e o Brandon está abraçado ao Ed... E o Louis está abraçado a si mesmo.

"Vamos para casa?" Sugiro, voltando a virar-me para o Harry.

"Sim, vamos indo... A grávida tem de descansar." Harry diz, agarrando a minha cintura.

"EU SABIA!" Anne e a minha mãe dizem ao mesmo tempo.

"Céus, ele está a brincar!" Gargalho.

"Por agora." O rapaz ao meu lado acrescenta.

"É assim mesmo, filho!" A minha mãe exclama e estende a mão para o Harry lhe dar um high-five.

Ele assim o faz e após mais um pouco de conversa, peço ao Brandon para ligar a um táxi do seu telemóvel.

"Logo podíamos fazer um jantar de família." Anne sugere.

"Huh..." O Zayn aparece na minha mente. "Já tenho umas coisas combinadas..."

"Depois liga-me, então, querida, quando puderem."

Assinto, sorrindo, e fazemos as últimas despedidas.

"Está fresco." Harry murmura, esfregando o seu braço, enquanto caminhamos para fora do aeroporto.

"Toma o meu casaco." Retiro o meu casaco e ponho-o por cima dos seus ombros.

Escusado será dizer que lhe fica minúsculo.

"Acho que temos os papéis trocados." Ele murmura, gargalhando.

"É muito racista o facto de ter sempre de ser o homem a proteger a mulher!" Começo.

"Machista."

"Isso. Porque é que não pode ser a mulher a proteger o homem? Porque somos o sexo fraco?" Resmungo, fazendo aspas na palavra 'fraco.' "Sou uma eterna defensora dos direitos das mulheres! Nós, sim, somos o sexo forte!"

"Anda cá, oh sexo forte." Harry chama, gargalhando, e coloca o seu braço por cima dos meus ombros.

"Demasiado contacto." Resmungo, mostrando-lhe a língua.

"De noite não te queixas." Ele pisca-me o olho.

"Tecnicamente, é de noite, por isso queixo-me." Afirmo.

"Não, é de madrugada." Retorque.

"Vai dar ao mesmo." Resmungo.

"Pára de estragar os meus momentos!" O cara-de-camelo reclama.

"Desculpa..." Murmuro. "Vou tentar estragá-los mais vezes." Gargalho.

Avisto o nosso táxi e logo aponto para ele. Eu e o Harry caminhamos até lá e colocamos as malas no devido local, entrando para os lugares de trás depois.

Indico a morada ao taxista e ele começa a levar-nos para lá.

"Sou o John." Apresenta-se. "E, já agora, parabéns!"

"Parabéns?" Harry e eu perguntamos ao mesmo tempo.

"Pelo bebé. Desculpem ser intrometido, mas ouvi quem suponho serem as vossas mães a falarem disso." John explica.

"Eu não..." Suspiro. "Obrigada."

Tenho sono e não sei como explicar ao simpático taxista que as nossas mães são tolas.

Harry olha para mim, elevando uma sobrancelha.

"Alguma coisa para me contar?" Ele murmura ao meu ouvido.

"É impossível eu estar grávida, estúpido!" Sussurro, dando-lhe um pequeno murro no braço e gargalhando.

"Eu sei lá!" Ele resmunga, rindo.

"Ainda sobraram moedas da fonte?" Questiono, deitando-me no sofá.

"Algumas." Harry afirma e deita-se ao meu lado.

Ambos nos cobrimos com o lençol.

"Vamos usá-las para comprar uma cama." Resmungo e Harry gargalha. "Não tem piada! Já estou com saudades de Las Vegas, ao menos dormíamos numa cama."

"Dorme, estúpida. Vamos comprar uma cama quando voltarmos do trabalho." O cara-de-camelo murmura e despenteia-me um pouco.

Fecho os meus olhos, sorrindo ao lembrar-me de todas as memórias do fim de semana.

"It's a beautiful night... (Está uma linda noite)" Harry começa a cantar, baixinho. "We're looking for something dumb to do. (Estamos à procura de algo estúpido para fazer) Hey baby, I think I wanna marry you! (Hey amor, eu acho que quero casar contigo)"

Não resisto a abrir um olho, para encontrar o Harry a sorrir enquanto canta.

Passo por cima dele, gargalhando, e levanto-me.

"Is it the look in your eyes... Or is it this dancing juice? (É do teu ou olhar ou é desta bebida?)" Gargalho, esticando a minha mão para o ajudar a levantar. "Who cares, baby? I think I wanna marry you! (Quem é que se importa, amor? Eu acho que quero casar contigo)"

O meu marido levanta-se e agarra delicadamente a minha cintura, puxando-me para ele.

Ele continua a cantar a música, enquanto dançamos alegremente.

"Não sabia que cantavas." Murmuro, enquanto ele me faz dar uma volta.

"Ao contrário de ti, que cantas horrivelmente mal." O cara-de-camelo resmunga, gargalhando, e volta a puxar-me para ele, continuando a cantar.

"Just say I doooooooo (Apenas aceita)" Ele canta, fazendo-me gargalhar, e faz-me dar mais uma volta.

Ele dobra-se, deixando o meu corpo cair para trás, apenas sendo segurado pela sua mão.

"Já aceitei, tarde demais, Bruno Mars." Pisco-lhe o olho, rindo.

Ele volta a subir-me, gargalhando.

"Eu acho que o Bruno Mars escreveu esta música para nós; já estava a adivinhar o que ia acontecer." Harry murmura, colocando uma mão na minha bochecha.

"Decididamente." Sorrio, subindo o meu olhar até ao seu.

Após alguns segundos apenas a olharmos um para o outro, eu decido falar.

"Harry, vamos dormir. Não é saudável para mim estar à tua beira quando estás sem camisola."

Volto a deitar-me no sofá e levanto o lençol para o Harry se deitar ao meu lado. Ele assim o faz e coloca o seu braço por cima de mim.

"Boa madrugada, camelo." Murmuro.

"Boa madrugada, idiota."

***

quem ainda se lembrava do zayn?

MUAHAHHAHAHAHAH ELE ESTÁ DE VOLTA

i mean

não estou a dizer que um bebé de haisy ia ser a melhor cena de sempre

(mas ia... OMG QUERO QUE ELES TENHAM UM BEBÉ :( )

ok vote & comment if you liked

amo-vos e até ao próximo capítulo

ps: não tenho nada para dizer mas não tem piada não ter um ps

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro