Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

c a t o r z e

[picture by @/_orgulhohoran on twitter]

[ analovesboo no 8tracks: playlist drunk again ♡ ]

[catorze] "sofá?"

//

[ d a i s y ]

"A Gemma não vem para cá? Já só faltam três dias para o Natal!" Faço beicinho, encostando-me às almofadas da cama, enquanto o Harry abre o Skype no seu computador.

"Acho que ela disse que vinha amanhã." Ele admite, pousando o computador numa das minhas pernas e numa das suas.

"O Louis também vem?"

"Acho que não, ele vai passar o Natal em casa dos pais." O cara-de-camelo afirma, abrindo o Skype no contacto do Brandon.

"Eles são tão fofos." Gargalho, esperando que o meu melhor amigo atenda.

"OH CÉUS!" É a primeira coisa que ele diz, assim que atende a video-chamada. "ESTOU A MORRER DE CALOR SÓ DE OLHAR PARA VOCÊS!"

Os meus olhos pousam-se nos dois namorados, apenas com uma T-shirt e uns boxers cada um, no ecrã, e eu gargalho. "Eu estou a morrer de frio só de olhar para vocês!"

"Tenho saudades vossas!" Brandon confessa, deixando os seus lábios formarem um beicinho.

"Nós temos passado muito bem sem vocês, na verdade." O meu marido afirma, fazendo-me gargalhar.

"Hm... Que tal o Never Have I Ever (Eu Nunca)?" Ed sugere, fazendo todos assentir.

"Já não jogamos esse há imenso tempo!"

"Vou buscar bebidas lá abaixo, então." Harry anuncia, levantando-se.

Agarro o seu braço, puxando-o para a minha beira, e aproximo os meus lábios do seu ouvido.

"É melhor eu não beber... Sabes... Por causa daquilo que a tua mãe disse..." Murmuro.

"Eu trago Iced Tea, eles nem vão dar pela diferença." Ele diz, baixinho, e abandona o quarto.

Em menos de nada, estamos os quatro com copos na mão, preparados para jogar.

"Ainda se lembram das regras, certo?" O meu melhor amigo questiona. "Alguém diz algo que nunca fez e quem já o fez tem de beber. A Daisy vai ficar logo bêbada!"

"Não vou nada!" Resmungo, sem conseguir conter uma gargalhada ao saber que vou beber sumo e não uma bebida alcoólica como os rapazes do outro lado do oceano.

"Vamos começar com algo simples..." Ed começa. "Eu nunca... Me casei enquanto estava bêbado."

Dou um pequeno olhar ao Harry, tentando conter o meu sorriso, e, depois de encher o meu copo, bebo o seu conteúdo, assim como o meu marido.

"Eu nunca pintei o cabelo." Brandon afirma.

Volto a fazer o mesmo processo de há pouco e Ed imita os meus movimentos.

"Eu nunca tive um acidente de carro." O cara-de-camelo gargalha.

"O quê, seu mentiroso?" Viro-me para ele, gargalhando. "Já foste contra um poste! Eu estava contigo!"

"Oh céus, tens razão." Ele dá uma pequena chapada na sua testa. "Tu conheces-me melhor do que eu me conheço a mim mesmo."

Não consigo deixar de sentir as minhas bochechas aquecerem com as suas palavras.

"Eu nunca... Fui à Austrália?" Ele encolhe os ombros.

Ninguém se mexe. E acabamos todos a gargalhar.

"Eu nunca..." Começo, olhando em volta e tentando arranjar algo. "Fiz um piercing."

O Harry pega no seu copo e enche-o, logo bebendo o seu conteúdo, e o Ed faz o mesmo, depois de dizer "Os anos loucos da faculdade."

"Eu nunca... Beijei a Daisy." O último a beber confessa.

O meu marido repete as ações de há pouco, assim como o meu melhor amigo.

"Oh, certo..." O meu camelo gargalha, ao ver o Brandon beber. "Aquele assunto do qual é suposto não falarmos."

"Foi para experimentar, okay?!" Ele resmunga. "Tinha de ter a certeza se gostava de raparigas ou não. E concluí que, ou a Daisy beija mesmo mal, ou eu sou cem por cento gay."

"É, obviamente, a segunda opção." Gargalho, encostando-me para trás. "Eu beijo bem, não beijo, Harry?" Viro-me para o meu marido, fazendo beicinho.

"Eh..." Ele encolhe os ombros, fazendo-me abrir a boca e dar-lhe um pequeno murro no braço. "Estou a brincar, estúpida." Gargalha, empurrando-me para o lado.

Cruzo os braços contra o meu peito, fingindo-me de zangada.

Após algum tempo a jogarmos, os dois namorados já estavam um pouco animados e é claro que tinham de começar a dizer porcaria.

"Eu nunca..." Ed começa, deixando gargalhadas bêbadas escaparem pelos seus lábios. "Fiz sexo num sítio público."

Brandon gargalha, olhando para ele. "Temos de experimentar."

"Casa de banho de... Digamos, por exemplo, um hospital, conta? NÃO QUE EU JÁ TENHA FEITO ISSO... Apenas por curiosidade." Digo, atrapalhadamente, tentando não parecer culpada.

"É claro que conta!" O meu melhor amigo resmunga.

Desvio o olhar até ao Harry, que enche ambos os nossos copos. Dou-lhe um pequeno sorriso, antes de tocar com os nossos copos um no outro e beber o sumo.

"Bem... Eu nunca... Recusei oral." Brandon afirma, logo gargalhando histericamente, juntamente com o Ed.

Olho de relance até ao meu marido, que me devolve o olhar, e encolho os ombros. Tecnicamente, nunca o recusámos, porque nunca falámos sobre isso.

"Acho que é melhor irmos tomar um banho de água fria..." Brandon admite. "Vamos ver o Marcus e não me parece que seja boa ideia aparecer neste estado lá. Sabias que a tua mãe tem uns amigos a trabalhar lá e conseguiu acelerar o processo?"

Assinto, gargalhando, e, depois de nos despedirmos, a chamada acaba. O cara-de-camelo guarda o portátil e ficamos apenas sentados na cama, calados.

O Brandon e o Ed estão tão confortáveis um com o outro... Eles falam tão abertamente sobre... Bem... Fazer amor.

É claro que eu e o Harry também estamos confortáveis um com o outro, mas não costumamos falar disso muito habitualmente.

"Tu achas que nós devíamos... Tu sabes..." O meu marido quebra o silêncio. "Falar sobre... Fazermos amor? Tu sabes... Nós devíamos estar confortáveis em falar sobre isso um com o outro e, bem... Falarmos sobre o que gostamos?"

Não consigo deixar de sorrir ao saber que ele estava a pensar no mesmo que eu e viro-me para ele.

"Eu... Bem... Eu acho que devíamos."

Pressiono os meus lábios numa linha, tentando não gargalhar.

"Primeiro: tens de arranjar coragem para dizer a palavra 'sexo.'" Ele diz, fazendo-me gargalhar e logo baixando a tensão.

"Tu sabes que essa palavra me deixa desconfortável!" Resmungo, cruzando os braços contra o meu peito.

"Então... Vamos arranjar outra palavra para dizeres." Afirma, pousando uma das suas mãos na minha perna, coberta pelas minhas calças do pijama. "Sofá?"

"Oh céus... Memórias dessa palavra." Gargalho, escondendo o meu rosto nas minhas mãos. "Okay, sim. Tudo bem."

"Então..." Harry começa, juntando as suas mãos.

"Começamos pelo básico?" Questiono, encolhendo os ombros.

"Okay, sim." Ele assente, gargalhando.

"Conversa porca?" Torço o nariz.

"Não sou grande fã." Admite, encolhendo os ombros. "Talvez um pouco, mas nada... Tu sabes, demasiado porco."

"Okay, estamos em sintonia nesse parâmetro." Gargalho, pousando as mãos nas minhas pernas.

"Eu acho que ambos sabemos do que é que gostamos, sem sequer ser preciso falarmos disso:" O meu marido gargalha comigo. "Fazer sofá em sítios não habituais."

"Yup." Não consigo conter o meu riso. "Acho que sim."

"Okay... Ahm... Sofá anal?" Harry torce o nariz.

"Não." Apresso-me a responder.

"Okay, ótimo." Ele solta um suspiro.

Ambos acabamos por gargalhar com o quão atrapalhados estamos e o cara-de-camelo puxa-me para debaixo do seu braço.

"Hm... Sofá oral?" Pergunta, fazendo-me subir o olhar até ele.

"Não sei... Talvez?" Pouso a minha mão na sua perna. "Tu sabes que eu nunca fiz nada... Sofalmente, com ninguém, para além de ti."

"Bem... Estamos na mesma situação." Admite, soltando uma pequena gargalhada. "Eu acho que sabes o que temos de fazer..."

"Não." Digo, já fazendo uma ideia do que ele estava a pensar. "Não, Harry. Não vamos fazer isso."

"Não há mal nenhum em ver pornografia!" Harry resmunga, confirmando a minha teoria.

"Harry, é nojento!" Reclamo. "Estás a ver pessoas que não conheces de lado nenhum a fazerem sofá!"

necessário, quando não sabemos o que fazer!" Ele retorque.

"Achas que eu não sei como te fazer um blow job?"

"Sabes?" Harry eleva uma sobrancelha.

"É claro que sei." Digo, convincentemente, cruzando os braços contra o meu peito, apesar de não fazer ideia de como o fazer.

"Está bem." Afirma, afastando-me um pouco de si. "Quero ver isso."

"Fixe!" Resmungo e subo para o seu colo, colocando uma perna de cada lado da sua cintura.

"Fixe!" O cara-de-camelo resmunga também e ataca os meus lábios.

As borboletas, que já permaneciam na minha barriga, apenas por estar a conversar com ele, multiplicam-se, rapidamente se espalhando por todos os cantos do meu corpo.

Não é preciso muito tempo para que duas camisolas, umas calças e uns boxers estejam no chão.

"Segura-"

"EU SEI!" Corto-o.

"Okay. Tu sabes." Ele eleva os braços, em rendimento, e ambos acabamos por gargalhar.

Sento-me um pouco mais para baixo nas suas pernas e desço o meu tronco, ficando com o rosto ao nível do seu amigo. Agarro-o, rapidamente rezo para que nada corra mal e colo os meus lábios à ponta do mesmo.

"Oh céus." Harry geme.

Desvio o meu olhar até ele, que me observa atentamente, enquanto morde o lábio inferior, mas logo o volto a baixar.

Preparo-me para voltar a juntar os meus lábios ao seu membro, mas as minhas gargalhadas interrompem-me. O meu marido rapidamente se junta a mim, pousando uma das suas mãos nas minhas costas.

"Não precisas de o fazer, sua estúpida." Ele gargalha, pedindo-me para me elevar o meu tronco, e eu assim o faço.

"Isto não resulta connosco." Não consigo conter as minhas gargalhadas.

"Tens razão." O cara-de-camelo gargalha, deixando a sua mão deslizar até ao meu rabo.

"Vamos apenas... Fazer amor?" Peço, enquanto deixo os meus lábios formarem um beicinho.

"Não queres que eu-"

"Não." Apresso-me a dizer, fazendo-o gargalhar. "Talvez guardemos isto para os teus anos?"

"Eu amo-te, Daisy." Ele diz, baixinho, e estica os seus lábios.

"Eu amo-te, Harry." Sussurro, juntando os nossos lábios.

As suas mãos deslizam para dentro das minhas camisolas e o meu marido separa os nossos lábios lentamente. "Porque é que eu estou nu e tu ainda estás completamente vestida?"

Gargalho, deslizando a minha primeira camisola para fora do meu corpo e atirando-a para o chão. O cara-de-camelo agarra a próxima e ela rapidamente faz o caminho da anterior.

"DAISY! HARRY! CHE-" Uma voz familiar exclama e eu logo olho para a porta. Gemma. "Oh céus... Eu volto... Quando vocês acabarem isso..." Ela engole em seco; acabo por fazer o mesmo, sem saber o que dizer. O seu corpo desaparece do meu campo de visão. "MÃE, ESTOU TRAUMATIZADA!"

***

oh minha doce e inocente gemma...

ELES ESTÃO QUASE NO NATAL YAY

não sei se já vos contei, mas o meu maior sonho é ser atropelada por um policia porque depois ele vai preso

idk lembrei-me disso agora xp

podem dar uma vista de olhos na fic da @Crystal_Hoechlin ?

a hashtag é a mesma xp já sabem o que fazer xp #WeWantBabyEmily ♡

ok vote & comment if you liked

amo-vos e até ao próximo capítulo

ps: oKAY HOJE ESTIVE COM TIPO A BEBÉ MAIS LINDA DE SEMPRE E EU QUERO SER GRANDE PARA TER FILHOS OKAY

pps: quando eu quero fazer alguma coisa e não posso, costumo escrevê-la... POR ISSO YA, QUERO UMA EMILY :'(

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro