(Πιστευω οτι δεν παει καποιο αλλο τραγουδι , βαλτετο οσες φορες ειναι για να βγει σε ολο το κεφαλαιο)

"Κι όταν σου πουν να με
πυροβολήσεις

χτύπα με αλλού

μη σημαδέψεις την καρδιά μου.

Κάπου βαθιά της ζει το παιδικό σου πρόσωπο.

Δε θα 'θελα να το λαβώσεις." Τάσος Λειβαδίτης

Flashback

"Ποιος φυλαει;"

" Η Χαλα." ειπε ο αδελφος μου του οποιου δεν ειχαν βγει ολα τα δοντια και μιλουσε περιεργα.

"Ωραια, φυλαω,αλλα θα μετρισω αναποδα απο το διακοσια."

"Εε,δεν παιζω." διαμαρτυρηθηκαν οι αλλοι.

"Πλακα θα εχει."

"Καλα..."

"Κωθτα εθυ γιατι δεν μιλαθ;"

"Δεν θελω να τσακωθουμε ενταξει;"

"Μιλησε κι ο μεγαλος." ειπε ειρωνικα ο Γιωργος.

"Σταματηστε, φυλαω 200,199,198..."

Τοτε ημασταν 8, μετα το ξαναπαιξαμε στα 18 , παλι στο σπιτι της γιαγιας.

"Παιζουμε κρυφτο οπως παλια;"

"Μεσα!"

"Και εγω! Αν το παιξουμε με 100 δεν θα προλαβουμε να κρυφτουμε."

"Μωρουδιστικα παιχνιδια." ειπε ο Γιωργος.

"Ναι ρε εσυ μεγαλωσες." του αντιγυρησε ο Κωσταντινος . Αν ηταν αλλιως τα πραγματα θα τον φιλουσα,αλλα και μονο το συμβαν με την ξανθια στην καφετερια με κραταει πισω.

"Φυλαω." λεω δυνατα.

"200,199,198...0 φτου και βγαινω."

Λιγες μερες πριν απο τοτε...

"Χαρα μπορεις να ερθεις να μεινεις μαζι μας μεχρι να παμε διακοπες;"

"Ναι βρε αλλα για πες γιατι με θες;"

"Εε,τα δικα μας ξερεις εσυ." μου εκλεισε το ματι.

Το βραδυ το περασα σπιτι της,συζητωντας.
Την ρωτησα που ηταν ο αδελφος της και μου ειπε με φιλους. Σιγα μην ητανε με φιλους με καποια "κοπελα" θα ηταν. Τα υπολοιπα βραδια που περασα στο σπιτι του κυλησαν καπως ετσι... περιμενα να γυρισει και καποιες φορες με επαιρνε ο υπνος δεν αντεχα ειχα κουραστει ψυχικα αλλα και σωματικα.

Τελος Flashback

Και να που τωρα στεκεται μπροστα μου ,αγεροχος , μα δεν με εχει δει.

"Κωστα ελπιζω να θυμασαι την Χαρα."

Γυριζει και αυτο το αξαιστο πλασμα που συναντησα πριν λιγο καιρο μαζι με την Χριστινα . Και ναι ο καλλητερος μου φιλος εγινε ενα αλαζονικο γουρουνι !

"Κλ-ει-ωω..." ειπε και ληποθημησε.
Λιγο πριν ειπαμε και οι δυο μια λεξη ταυτοχρονα Κρυφτο...

Απο το ραδιο επαιζε απαλα εκεινο το τραγουδι,το τραγουδι μας τοσο κοντα μα τοσο μακρια την ιδια στιγμη.
...
Μέτραγα ανάποδα διακόσια
Να χεις πάντα χρόνο να κρυφτείς...
Μέτραγα κι ας μου χες κάνει τόσα
Για να βγαίνεις πάντα νικητής...

Μέτραγα τα βράδια που αργούσες
Μέχρι να 'ρθεις είχα κοιμηθεί
Κι αν καμιά φορά δε μου γυρνούσες
Έλεγα απλά έχεις κρυφτεί

Κρύψου για να μη σ' ανακαλύψω
Κρύψου μη σε δω να μ' αγνοείς
Κρύψου να μπορώ να εξηγήσω
Που 'φυγες και δε θα ξαναρθείς...
Θα σε βρω...

Μ' αν θέλεις, κρύψου...

Μέτραγα ανάποδα για χρόνια
Κι έφτασα μια μέρα στο μηδέν
Σ' έχασα και δείξε μου συμπόνια
Που σουνα για πάντα κι όμως δεν...

Κρύψου για να μη σ' ανακαλύψω
Κρύψου μη σε δω να μ' αγνοείς
Κρύψου να μπορώ να εξηγήσω
Που 'φυγες και δε θα ξαναρθείς...

Δεν εφτανε αυτο περασαν μπροστα μου εικονες που ειχα καταχονιασει βαθεια. Εγω κι αυτος στις πιο τρυφερες μας στιγμες.

Πηγα διπλα του ηταν ακομα λυποθημος και του ειπα στο αυτι σιγανα δυο στιχους που ειχαν μεγαλη σημασια για εμενα.

" Εγώ μεγάλωνα για σένα
και μάλωνα για σένα στους δρόμους
με τα υπόλοιπα παιδιά
τα βράδια ίδρωνα για σένα
και στον ύπνο μου για σένα
τολμηρά είχα κρυμμένα μυστικά"

"Χχ-ααα-ρρ-ιιις!"
"Εδω ειμαι Κωνσταντινε! "

"Γιατι ετσι; "

"Δεν το θελω! "

"Ουτε εγω ! "

" Παμε!" μου επιασε το χερι και φυγαμε, πηγαμε στην θαλασσα εκει που ηρεμουσαμε και οι δυο.

"Γιατι ετσι; μου λες; "

"Δεν ξερω ειλικρινα δεν ξερω" ειπα κι ημουν ετοιμη να βαλω τα κλαματα.

"Ηρεμησε αγαπη μου εγω ειμαι εδω, θα κανουμε μια καινουργια αρχη θα δεις θα 'ναι ωραια. "

Λιγες ωρες μετα βρισκομασταν μαζι με την Χριστινα και τον Νικο σε ενα παραλιακο ταβερνακι. Αυτοι οι δυο εθχαν ενα χαμογελο μεχρι τα αυτια.

"Χριστινα ερχεσαι λιγο μαζι μου! "

"Ναι."

Μπηκαμε στην τουαλετα και μπηκα κατευθυειαν στο ψητο.

"Πες τα ολα!"

"Ε...να φιληθηκαμε και μου πε οτι θελει να γινω το κοριτσι του." Τα ειπε ολα με μια ανασα

"Και;"

"Ειμαστε μαζι!!"

" Τι; Μπραβο αγαπη μου χαιρομαι πολυ για εσας ! Ο Νικος ειναι πολυ καλο παιδι. "

"Σε ευχαριστω αντε κι εσυ με τον Κωνσταντινο."

" Ηταν ,δεν ξερω αν θα 'ναι υποψηφιος..."

"Δωστου μια ευκαιρια θα σας κανει καλο."

"Ενταξει, παμε εξω."

Η μερα κυλησε ωραια με εμενα και τον Κωνσταντινο κατα απο τον εναστρο ουρανο,στο μπαλκονι του σπιτιου μου.

"Σ' αγαπω, ποτε δεν επαψα. Δεν ξερεις τι πονο εννοιωσα οταν καταλαβα οτι ησουν εσυ. Συγνωμη πριγκιπεσσα ,θες να ημαστε μαζι; "

Δεν ηξερα τι να κανω τα λογια ειχαν στερεψει .Ετσι εκανα το πιο παρατολμο που μου ηρθε στο μυαλο να τον φιλησω. Ενα φιλη γεματο πυροτεχνηματα και πεταλουδες. Ποσο μου ειχε λειψει!!!

Αφιερωμενο @kantas