°Moondust°

^Remus Lupin/original character^

Η πανσέληνος ήταν η χειρότερη μέρα του μήνα, αυτό ήταν σίγουρο. Ωστόσο υπάρχουν κάποια άτομα που κάνουν τον πόνο να φαίνεται ασήμαντο.

Fluff tbh, it's mainly marauders/original character because i really got carried away writting about them messing around. Mentions of sex and injury (as separate subjects) if that makes u uncomfortable maybe u should skip this chapter

P.S Sirius is pansexual in this fic (he radiates pan energy and u cant convince me otherwise)

2.4 k words

Also, το gif φαίνεται καλά ή είναι κομμένο; Γιατί σε εμένα δεν φαίνεται από τα μάτια και πάνω.

 Είχε νυχτώσει εδώ και αρκετή ώρα, η ολοστρόγγυλη σελήνη έλουζε με το ασημένιο ϕως της ολόκληρο το κάστρο, επιτρέποντας την παρέα να διαβαίνει με ευκολία στους διαδρόμους. Οι ήχοι των παπουτσιών τους που χτυπούσαν στο πέτρινο πάτωμα και τα γέλια τους πλημμύριζαν την ατμόσϕαιρα.

"Αν δεν κάνετε ησυχία θα μας πιάσουν!", αναϕώνησε η κοπέλα καθώς τα τρία αγόρια δεν έπαυαν να χαζογελάνε.

"Κανείς δεν θα μας πιάσει, έχουμε την άδεια της McGonagall", έκανε ο Sirius, βάζοντας τρικλοποδιά στον James. Το αγόρι με τα γαλάζια μάτια σκόνταψε, μολαταύτα κατάϕερε να ισσοροπίσει στο βάρος του.

"Ηλίθιε βλάκα!", ϕώναξε και επιτέθηκε στον ϕίλο του με ένα κεϕαλοκλείδωμα, προτού ανέβει στην πλάτη του.

"Βγάλε το παπούτσι του!", αναϕώνησε ο Sirius κι ο Peter δεν έχασε χρόνο, τραβώντας το αθλητικό του James από το πόδι του. 

"Φέρε το πίσω!", ϕώναξε, μα ο Peter άρχισε να τρέχει μακριά γελώντας.

"Σταματήστε!", έκανε αυστηρά η κοπέλα, μα τα λόγια της ϕάνηκε να μην ϕτάνουν στα αυτιά τους.

"Τρέχα, τρέχα!", ο Sirius δεν μπορούσε να συγκρατήσει τα γέλια του, καθώς ο James πήδηξε από την πλάτη του, ακολουθώντας τρέχοντας τον Peter.

"Θεέ μου", κούνησε το κεϕάλι της ηττημένη.

Ο James επιτέθηκε στον Peter, ρίχνοντας τον με έναν δυνατό γδούπο στο πάτωμα, προσπαθώντας να πάρει πίσω το παπούτσι του. Ο Peter δεν είχε την παραμικρή προδιάθεση να παραιτηθεί, και ευτυχώς για τον ίδιο, ο Sirius βρέθηκε προς υπεράσπιση του, πέϕτοντας πάνω στον James.

Ευτυχώς για την κοπέλα, βρίσκονταν πλέον κοντά στο ιατρείο.

"Όταν σταματήσετε τις βλακείες μπορείτε να έρθετε μέσα", έκανε χτυπώντας την πλάτη του Peter, ο οποίος εξακολουθούσε να σϕίγγει το παπούτσι του James στο στήθος του. Τα αγόρια ϕάνηκε να μην ενοχλούνται ιδιαίτερα, καθώς συνέχισαν να χτυπιούνται στο πάτωμα.

Η Nora έσπρωξε δειλά την πόρτα του ιατρείου, γλιστρώντας μέσα από το μικρό άνοιγμα που είχε δημιουργήσει. Ο χώρος ήταν ψυχρός, όπως ολόκληρο το κάστρο εκείνη την ώρα. Όλα τα κρεβάτια ήταν άδεια, εκτός από αυτό στο βάθος της δεξιάς πτέρυγας.

Το αγόρι δεν ϕάνηκε να κουνιέται, έως ότου η βαριά πόρτα έκλεισε πίσω της, όχι τόσο μαλακά όσο θα έπρεπε. Άνοιξε δειλά τα μάτια του, το ϕεγγαρόϕωτο ϕώτιζε το όμορϕο πρόσωπο του. Το κορίτσι άρχισε να βηματίζει προς το μέρος του, ένα αχνό χαμόγελο ζωγραϕισμένο στα χείλη της.

"Γεια", τον χαιρέτησε.

Το αγόρι ανακάθισε, τρίβοντας κουρασμένο τα μάτια του.

"Γεια. Πού είναι οι άλλοι;", ρώτησε, ανιχνεύοντας τους μάταια στον χώρο.

Προτού η κοπέλα προλάβει να ανοίξει τα χείλη της, η πόρτα άνοιξε διάπλατα, με τον Peter να μπαίνει τρέχοντας στο ιατρείο. Ο James ακολουθούσε με τον Sirius στην πλάτη του, ο οποίος είχε κλέψει τα γυαλιά του ϕορώντας τα, καθώς τραβούσε τα μαλλιά του Potter.

"Σταμάτα Sirius!", ϕώναξε το αγόρι. Κανείς τους δεν είχε συνειδητοποιήσει πως είχαν εισέλθει στον χώρο μέχρι που η τραχιά κουρασμένη ϕωνή του λυκανθρώπου διέϕυγε από τα χείλη του.

"Τί κάνουν πάλι;".

"Remus!", αναϕώνησε ο Peter, πετώντας το παπούτσι από το χέρι του στο πάτωμα δίχως την παραμικρή έγνοια. Έτρεξε στον ϕίλο του, τυλίγοντας τα χέρια του γύρω από τον κορμό του. Ο Sirius πήδηξε αμέσως από την πλάτη του James, τρέχοντας στην αγκαλιά του Remus και του Peter.

Το σεντόνι που προηγουμένως κάλυπτε ολόκληρο το σώμα του λυκανθρώπου είχε πλέον γλυστρίσει, αποκαλύπτοντας τα μπράτσα του κι ένα μέρος του κορμού του. Μια ϕρέσκια βαθιά πληγή ήταν αποτυπωμένη στο αριστερό του μπράτσο, ένα πικρό αναμνηστικό δώρο της πανσελήνου του Φλεβάρη.

Αντικρίζοντας την πληγή, η Nora έστρεψε το κεϕάλι της προς τον James, χαρίζοντας του ένα θλιμμένο βλέμμα. Το αγόρι καθόταν με τα μπράτσα σταυρωμένα στο στήθος του, παρακολουθώντας τους τρεις ϕίλους του. Επέστρεψε το ίδιο βλέμμα στην κοπέλα, τα χείλη του σχηματισμένα σε μία ίσια γραμμή.

Η madam Pomfrey έκανε την εμϕάνιση της, κουβαλώντας μια πιατέλα με σοκολατάκια.

"Είχα την ελπίδα πως δεν θα ερχόσασταν σήμερα", χαμογέλασε, αϕήνοντας την πιατέλα στο κομοδίνο πλάι στην κλίνη του Remus.

"Και να χάσουμε ευκαιρία να δούμε το γλυκό σας προσωπάκι; Πρέπει να μας κάνετε πλάκα", ανασήκωσε τα ϕρύδια του ο Sirius, αρπάζοντας μια χούϕτα από τα σοκολατάκια, ένα λαμπρό χαμόγελο ζωγραϕισμένο στα χείλη του.

Η madam Pomfrey χαχάνισε, τα μάγουλα της κόκκινα.

"Αχ τί είναι αυτά που λέτε βρε παιδιά", κούνησε το κεϕάλι της, η Nora κι ο Peter προσπαθούσαν να καλύψουν τα γέλια τους. "Θα πάω στο πίσω μέρος, σας αϕήνω μόνους. Μην κάνετε καμιά βλακεία".

"Κάνετε λες και δεν μας ξέρετε, madam Pomfrey", αποκρίθηκε ο James καθώς τα πόδια της γυναίκας την οδήγησαν μακριά από την παρέα.

"Remus, έχασες. Ο James επιχείρησε να μιλήσει στην Lily σήμερα", έκανε ο Sirius, τώρα ξαπλωμένος στο κρεβάτι δίπλα από αυτό του αγοριού.

"Αλήθεια; Και πώς πήγε;".

"Απαίσια", γέλασε ο Peter κι όλοι τον μιμήθηκαν, εκτός από τον James που έκρυψε το πρόσωπο του στις παλάμες του.

"Φτάνει επιτέλους", μίλησε.

"Άκου, άκου", έκανε ενθουσιασμένος ο Sirius, "αυτή καθόταν με μια ϕίλη της και αυτός πηγαίνει καμαρωτός και κάθεται δίπλα της. Και της λέει με βαθιά ϕωνή 'Γεια Evans' ". Η μίμηση του Sirius ήταν ξεκαρδιστική, καθώς το ιατρείο πλημμύρισε με γέλια.

"Δεν ακούστηκα έτσι", κούνησε το κεϕάλι του ο James, μα κανείς δεν του έδινε σημασία. Όλοι ήταν προσηλωμένοι στην αϕήγηση του Sirius, παρά το γεγονός πως όλοι βρίσκονταν μπροστά όταν συνέβη το γεγονός, με εξαίρεση τον Remus. Η παραστατικότητα του Black έκανε την ιστορία πολύ καλύτερη.

"Και την κοιτάει με βλέμμα κατακτητή και προσπαθεί να της κλείσει το μάτι και αποτυγχάνει. Παταγωδώς. Και η Lily τον κοιτάει και του λέει, με όλη την σοβαρότητα που την διακατέχει, 'Τί έπαθε το μάτι σου;' ", τα μάγουλα τους είχαν γίνει κατακόκκινα από τα γέλια.

"Και μετά η ϕίλη της λέει 'Είναι αλλήθωρος, δεν βλέπεις;' και σηκώνονται και ϕεύγουν".

Ο Remus σκούπιζε τώρα δάκρυα χαράς από τα μάτια του.

"Και εσείς απλά παρακολουθούσατε και γελούσατε σαν ηλίθιοι", έκανε εκνευρισμένος ο James.

"Ο έλα τώρα, περίμενες ότι έτσι θα την ρίξεις;", ανασήκωσε τα ϕρύδια του ο Sirius. "Ο James, με έχεις μαγέψει!", μιμήθηκε την Lily, τινάζοντας δραματικά τα μαλλιά του.

"Ο James, είσαι τόσο ελκυστικός όταν μου κλείνεις έτσι αλλήθωρα το μάτι", συνέχισε ο Peter, μιμούμενος την αποτυχημένη προσπάθεια του ϕίλου του. Πλησίασε την Nora με ένα σκοπτικό ύϕος κατακτητή, ανάλογο με αυτό που χάρισε ο James στην Lily, πέρνοντας το χέρι της στο δικό του.

"Lily, πόσο εξαίσια είσαι αυτήν την ξάστερη βραδιά", μίλησε, ϕέρνοντας τα χείλη του στην ράχη του χεριούι της.

"James, με κολακεύεις πραγματικά", αποκρίθηκε, καλύπτοντας θεατρικά το πρόσωπο της με την παλάμη της, καθώς ο Sirius και ο Remus γελούσαν τρανταχτά παρακολουθώντας το σκηνικό.

"Ο, Lily, θα με παντρευτείς;", γονάτισε μπροστά της, "θα μένουμε σε ένα τεράστιο σπίτι με τα πέντε παιδιά μας, έξι σκύλους και δώδεκα γάτες και κάθε βράδυ θα σου ϕιλάω απαλά τα χείλη".

"Φτάνει πια", μουρμούρισε ο James ντροπιασμένος.

"Ναι, ναι θα σε παντρευτώ James! Ο, πόσο σε αγαπώ!", ϕώναξε ενθουσιασμένη και ο Peter σηκώθηκε πάλι στα πόδια του. Έβαλε τα χέρια του στην πλάτη της και η Nora τα δικά της στους ώμους του, καθώς άρχισαν να στροβιλίζονται.

"Αχ αγαπημένη μου Lily, είσαι όλος ο κόσμος μου! Η ζωή χωρίς εσένα είναι βασανιστήριο!".

"Δεν μιλάω έτσι", επέμεινε ο James.

"Ναι, έτσι ακριβώς μιλάς", γέλασε ο Remus.

"Αλλά μόνο για την Lily", πρόσθεσε η Nora, έχοντας τερματίσει την ερμηνεία της με τον Peter.

"Η μονογαμία είναι πολύ βαρετή", μονολόγησε ο Sirius μασουλώντας ένα σοκολατάκι. Ο Peter κάθισε δίπλα του στο κρεβάτι, καθώς και οι δυο ακουμπούσαν τα πόδια τους στο έδαϕος. Η Nora κάθισε στην άκρη του κρεβατιού του Remus, με τον James να στέκεται όρθιο.

"Τί εννοείς;", ρώτησε ο Peter μπερδεμένος.

"Εννοώ, γιατί να έχεις μόνο έναν σύντροϕο όταν μπορείς να έχεις δύο; Ή τρεις ή τέσσερις;", έκανε κι ο Remus κούνησε απογοητευμένος το κεϕάλι του.

"Γιατί η Lily είναι μοναδική, δεν υπάρχει άλλη σαν αυτή", αποκρίθηκε ο James. Η Nora μπορούσε να διακρίνει την λάμψη στα μάτια του κάθε ϕορά που μιλούσε για το κορίτσι με τα πορϕυρά μαλλιά. Δεν χωρούσε αμϕιβολία πως ο James αγαπούσε πραγματικά την Lily. Παρά τα συχνά πειράγματα, όλη η παρέα χαιρόταν πολύ για αυτόν.

"Στο είπα James", ο Remus σήκωσε τους ώμους του, αναϕερόμενος στην προηγούμενη του δήλωση. Ο Potter ωστόσο δεν στάθηκε σε αυτήν.

"Δηλαδή δεν θα ήθελες να παντρευτείς αν βρεις το κατάλληλο άτομο;", ρώτησε ο Peter.

"Έχω πέντε κατάλληλα άτομα αυτή τη στιγμή και δεν θέλω να παντρευτώ κανένα από αυτά". Η απάντηση του εξέπληξε την παρέα, καθώς τον κοίταξαν με γουρλωμένα μάτια. "Τί; Δεν σας τα λέω όλα, πρέπει το μυστήριο να μένει ζωντανό".

"Άρα είναι ζήτημα χρόνου να μας ϕανερώσεις πως έχεις ένα κρυμμένο πτώμα στην ντουλάπα σου", μίλησε η Nora κι ο Sirius γέλασε.

"Λοιπόν, ποιοι είναι;", έκανε γεμάτος περιέργεια ο Peter.

"Λοιπόν, είναι o Jasper, o Regan, η Lucy, o Arthur και η Ebony", αποκρίθηκε, απαριθμώντας τους, "Α και η Aspen. Και ο Larry. Και…".

"Καλά, καλά καταλάβαμε", τον έκοψε ο James.

"Την Lucy Vandran;", έκανε έκπληκτος ο Peter, αντλώντας ένα θετικό νεύμα από τον Sirius, "Φίλε, αυτή είναι κούκλα!", αναϕώνησε.

"Και με όλους αυτούς έχεις…", ο James άϕησε ανολοκλήρωτη την ϕράση του, κοιτάζοντας υπαινικτικά το αγόρι με τα μαύρα μαλλιά. Προτού αυτός προλάβει να απαντήσει, ο Remus τους έκοψε.

"Καλύτερα να μην μιλήσουμε για την ερωτική και πιθανόν σεξουαλική ζωή του Sirius, δεν νομίζετε;".

"Μπα, πολύ θα ήθελα να ακούσω", έκανε ο James, με τον Peter να συμϕωνεί, κουνώντας το κεϕάλι του.

"Υποτίθεται πως είστε εδώ για να μου ϕτιάξετε το κέϕι, όχι να μου δώσετε εϕιάλτες", αντέτεινε ο λυκάνθρωπος.

"Ο έλα τώρα, εδώ η Nora δεν έχει πρόβλημα που είναι πιο παρθένα κι από ελαιόλαδο!", έκανε ο Sirius.

"Ποτέ δεν το 'πα αυτό αλλά συνέχισε", ανασήκωσε αδιάϕορα τους ώμους της, όχι ιδιαιτέρως πρόθυμη να ακούσει πληροϕορίες για τις σεξουαλικές επαϕές του ϕίλου της.

"Το 'χω κάνει με όλους, εκτός από τον Jasper. Είναι πολύ ντροπαλός, λέει δεν θέλει να το κάνουμε εδώ", ανασήκωσε τους ώμους του, "Είναι πολύ ρομαντικός και του αρέσουν τα σαλιαρίσματα, αλλά πρέπει τον έχει μεγάλο".

"Ίου", σούϕρωσε την μύτη του ο Remus κι ο James γέλασε.

"Έλεος Sirius", κούνησε το κεϕάλι της η Nora.

"Δεν μας νοιάζει για τον Jasper, πες για την Lucy", τον παρότρυνε ο Peter, χτυπώντας το μπράτσο του.

"Καλά, καλά. Την πρώτη ϕορά είμασταν στις τουαλέτες των…", προτού συνεχίσει την πρόταση του, η Nora παρενέβη.

"Φτάνει, ϕτάνει. Μπορείτε να τα πείτε κάποια άλλη στιγμή;".

"Πάμε έξω, Sirius", τον τράβηξε ο Peter και σηκώθηκαν από το κρεβάτι.

"Ναι, πάμε και στις κουζίνες, να πάρουμε κάτι να ϕάμε. Δεν χορταίνεις με τα σοκολατάκια", συμϕώνησε ο James και ακολούθησε τον Pettigrew με τον Black. "Εσείς καθίστε ϕρόνιμα", αστιεύτηκε προς τον Remus και την Nora, μα κανείς δεν γέλασε.

Αντίθετα, το αγόρι σάστισε βλέποντας το παπούτσι που είχε προηγουμένως ξεχάσει στο πάτωμα.

"Ποπο, και να ϕανταστείς πως τόση ώρα δεν το ϕορούσα", γέλασε. Ωστόσο ο Sirius ήταν πιο γρήγορος, καθώς άρπαξε το παπούτσι και το εκτόξευσε έξω από το ανοιχτό παράθυρο.

"Φίλε!", αναϕώνησε ο James τρέχοντας στο περβάζι, προσπαθώντας να ανιχνεύσει το υπόδημα του.

"Το έχετε βάλει σκοπό της βραδιάς να μείνει ξυπόλητος ο James;", σήκωσε το ϕρύδι της στον Sirius και τον Peter.

"Ο πιο γρήγορος κερδίζει!", ϕώναξε ο Peter, και με αστραπιαία ταχύτητα βγήκε από το ιατρείο.

"Κωλόπαιδο γύρνα πίσω!", ϕανερά εκνευρισμένος, ο James ακολούθησε τον Peter τρέχοντας.

Ο Sirius γέλασε και στράϕηκε στον Remus και την Nora.

"Μην κάνετε αταξίες εσείς", έκλεισε το μάτι, προτού ακολουθήσει τους ϕίλους του.

"Πολύ αστείος", είπε ειρωνικά ο Remus.

"Prongs! Μην τον χτυπήσεις, ξες ότι έχει χέρια σαν καλαμάκια!", ήταν το τελευταίο που άκουσαν προτού οι ϕωνές τους εξανεμιστούν τελείως.

"Τώρα καταλαβαίνω γιατί δεν μας συμπαθεί καθόλου η McGonagall. Ή οποιοσδήποτε άλλος καθηγητής", έκανε ο Remus.

"Σου πήρε έξι χρόνια να το καταλάβεις;".

"Έχεις δίκιο, έπρεπε να το είχα υποψιαστεί όταν βάψαμε πράσινα τα μαλλιά του Snivellus στο πρώτο έτος".

"Τουλάχιστον ταίριαζαν με τις ρόμπες του".

Οι δυο τους γέλασαν προτού βυθιστούν σε μια στιγμιαία σιωπή.

"Δύσκολη πανσέληνος;", ρώτησε η κοπέλα, παρατηρώντας το αγόρι που έτριβε ασυναίσθητα το πληγωμένο μπράτσο του.

"Ναι, ναι ήταν", αποκρίθηκε, τα καστανά του μάτια απέϕευγαν το πρόσωπο της. "Μπορούμε να μην μιλήσουμε γι' αυτό;".

"Ναι, ναι ϕυσικά. Συγγνώμη", αποκρίθηκε η κοπέλα κουνώντας το κεϕάλι της, ρίχνοντας ένα νοητό χαστούκι στον εαυτό της.

"Remus, πέρασε η μισή ώρα", η madam Pomfrey έκανε την εμϕάνιση της, με ένα δίσκο να βαραίνει τα χέρια της. Η Nora σηκώθηκε από το κρεβάτι του λυκανθρώπου καθώς η ώριμη γυναίκα εναπόθεσε τον δίσκο στο κομοδίνο.

"Κατέβασε το σεντόνι σου αγαπητέ μου", του απευθύνθηκε, καθώς βουτούσε ένα πανί σε μια λεκάνη με νερό. Ο Remus ακολούθησε τις οδηγίες της και η Nora απέστρεψε διακριτικά το βλέμμα της από το εκτεθειμένο δέρμα του στήθους του. Δεν ήθελε να τον κάνει να αισθανθεί ακόμα πιο άβολα.

Η madam Pomfrey αναστέναξε, καθώς ανακάτευε τα βαζάκια και τα σακουλάκια που είχε ο δίσκος. Το βλέμμα της μαρτυρούσε την ήττα της καθώς σήκωσε το κεϕάλι της.

"Νόμιζα ότι είχα τα ϕύλλα που χρειαζόμουν", μονολόγησε, "Πρέπει να πάω στο ϕυτώριο να πάρω καινούρια. Nora, καθάρισε τις πληγές στο στήθος και το μπράτσο του, θα έρθω σε λίγο", στράϕηκε στην κοπέλα και με γοργό βήμα εγκατέλειψε το ιατρείο.

Το κορίτσι πήρε το υγρό πανί στο χέρι της, ρίχνοντας μια μάτια στις πληγές του Remus. Το κόψιμο στο στήθος του ϕαινόταν πολύ βαθύ, χειρότερο από κάθε άλλη πληγή στο σώμα του. Το ίδιο ίσχυε και για την γρατσουνιά στο μπράτσο του. Πλησίασε τον ϕίλο της, ϕέρνοντας διστακτικά το πανί κοντά στο δέρμα του.

"Αν σε πονέσει πες μου", τον κοίταξε στα μάτια.

"Εντάξει", έγνευσε αυτός καταϕατικά.

Η κοπέλα ακούμπησε μαλακά το ύϕασμα στην ανοικτή πληγή. Αισθάνθηκε τους μύες του να συσπώνται, μα ο ίδιος δεν έβγαλε λέξη. Ξεκίνησε να καθαρίζει το ξερό αίμα, παρατηρώντας με την άκρη του ματιού της την γροθιά του να σϕίγγει το λευκό σεντόνι, οι αρθρώσεις του κάτασπρες. Σήκωσε το βλέμμα της στο πρόσωπο του. Δάγκωνε δυνατά το χείλος του, καθώς τα ϕρύδια του ήταν συνοϕρυωμένα σε μια έκϕραση πόνου.

"Συγγνώμη. Θα σταματήσω", μίλησε αμέσως, τραβώντας το πανί από το δέρμα του. Δεν άντεχε να τον βλέπει σε τέτοια κατάσταση.

"Όχι, όχι, δεν πειράζει", μίλησε βιαστικά το αγόρι, τυλίγοντας τα δάχτυλά του γύρω από τον καρπό της και πλησιάζοντας το ύϕασμα ξανά πάνω στην ευαίσθητη πληγή. Τα μάτια τους διασταυρώθηκαν. "Αντέχω, αλήθεια", χαμογέλασε αμειδρά και η Nora τον μιμήθηκε.

Η κοπέλα συνέχισε να απομακρύνει το ξεραμένο αίμα, καθώς οι δυο τους βυθίστηκαν σε μια άνετη σιωπή.

"Μετά από αυτό μου χρωστάς ένα κέικ. Κέικ σοκολάτα", είπε το αγόρι. Το κορίτσι σήκωσε το κεϕάλι του, αντικρίζοντας το χαμόγελο του. Παρά τις μελανιές και τις ουλές, το πρόσωπο του ήταν πανέμορϕο, το κόσμημα του ϕεγγαρόϕωτος τον κολάκευε άρτια. Η Nora δεν κατάϕερε να συγκρατήσει το δικό της χαμόγελο.

"Να είσαι σίγουρος, Lupin".