~Flight Classes~

°Oliver Wood/ original character (Tessa Scott)°

Ο Oliver Wood απεχθάνεται οτιδήποτε του στερεί πολύτιμο χρόνο από τις προπονήσεις του. Ωστόσο μια συμφωνία με ένα κορίτσι του Ravenclaw μπορεί να τον κάνει να δει την εργασία φίλτρων με διαφορετική οπτική

Slight enemies to lovers, fluff in the end and thats all

1.9 k words

Αυτό το one shot είναι request της pitogirahereeee ελπίζω να σου αρέσει!💞

Ο ήλιος έλουζε το επιβλητικό κάστρο του Hogwarts, ωθώντας τους περισσότερους μαθητές στο προαύλιο προκειμένου να απολαύσουν τις αχτίδες του.

Η Tessa σκούπισε μια σταγόνα ιδρώτα που σχηματίστηκε στο μέτωπο της, καθώς τα βήματα της την οδηγούσαν στο γήπεδο quidditch. Μπορούσε να διακρίνει τις ϕιγούρες των gryffindor πάνω στα σκουπόξυλα τους, καθώς προπονούνταν.

"Wood! Wood!", ϕώναξε, το κεϕάλι της στραμμένο προς τον γαλάζιο ουρανό. Τα μάτια της έτσουζαν από τον καυτό ήλιο.

"Scott; Τί κάνεις εδώ; Έχουμε προπόνηση!", ϕώναξε το αγόρι, εξακολουθώντας να αιωρείται στην σκούπα του.

"Έχουμε να συνεχίσουμε την εργασία για τα ϕίλτρα! Σήμερα, στις πέντε. Και τώρα είναι πέντε και μισή!", είπε εκνευρισμένη.

"Α ναι, σωστά! Το ξέχασα", γέλασε και οι συμπαίκτες του τον μιμήθηκαν. Το πρόσωπο της Tessa κοκκίνησε από θυμό. Ήθελε να του πετάξει ένα βιβλίο στο κεϕάλι ώστε να σωριαστεί στο γρασίδι.

"Δεν γίνεται τώρα, έχω προπόνηση!", συνέχισε.

"Πάντα έχεις προπόνηση, Wood! Το υποσχέθηκες εξάλλου πως σήμερα θα ερχόσουν!".

Ο Oliver αναστέναξε και προσγειώθηκε στο έδαϕος.

"Καλά. Αλλά θα κάνουμε γρήγορα", ανασήκωσε τα ϕρύδια του.

"Θα καθίσουμε στην βιβλιοθήκη μέχρι να τελειώσουμε την εργασία", σταύρωσε αποϕασιστικά τα μπράτσα της στο στήθος της.

"Τί; Αύριο έχουμε αγώνα, πρέπει να προπονηθούμε!", γκρίνιαξε αυτός.

"Δεν με ενδιαϕέρει. Όλη την βδομάδα έκανες προπόνηση. Τώρα πάμε και μην μιλάς", δήλωσε κατηγορηματικά, του γύρισε την πλάτη και ξεκίνησε προς την βιβλιοθήκη. Ο Oliver την ακολούθησε τρέχοντας.

"Δεν μπορούμε να το κάνουμε αργότερα;".

"Όχι. Αργότερα έχω κανονίσει με τις ϕίλες μου".

"Πλάκα κάνεις; Νομίζω ότι δεν θα τους λείψεις ιδιαίτερα αν δεν πας μαζί τους μια ϕορά", έκανε το αγόρι, "Εξάλλου, η προπόνηση μου είναι πιο σημαντική".

"Πάντα προσαρμόζουμε το πρόγραμμα όπως θες εσύ. Τώρα είναι σειρά σου να υποχωρήσεις".

"Είσαι τόσο ενοχλητική", αναστέναξε καθώς συνέχισαν να περπατάνε προς την βιβλιοθήκη. Εξακολουθούσε να κρατάει το σκουπόξυλο στο χέρι του, προσέχοντας μην χτυπήσει κάποιον από τους διερχόμενους μαθητές.

"Τα αισθήματα αμοιβαία", του χαμογέλασε ειρωνικά.

"Ξέρεις, δεν θα έπρεπε να σε ενδιαϕέρει τόσο πολύ αυτός ο βαθμός στην εργασία. Είσαι τέρμα ϕυτό οπότε και Β να πάρουμε δεν θα υπάρξει πρόβλημα, έχεις Α σε όλα τα άλλα μαθήματα. Δεν χάνεις την θέση σου ως Headgirl, σωστά;".

"Το μόνο που χάνω είναι η υπομονή μου. Δεν μπορείς να σταματήσεις να μιλάς, έτσι για αλλαγή;".

"Δεν θα σου άρεσε αυτό", ένα πειραχτικό χαμόγελο σχηματίστηκε στα χείλη του.

"Για την ακρίβεια, θα το λάτρευα", του επέστρεψε ένα σαρκαστικό βλέμμα.

"Καλώς. Θα σου λείψει όμως η ϕωνή μου", ήταν οι τελευταίες λέξεις που είπε.

Η Tessa προσπάθησε να απολαύσει την ευχάριστη απουσία των σχολίων του Wood, ωστόσο η χαρά αυτή δεν διήρκεσε πολύ.

"Είσαι πολύ ενοχλητική, Scott, το ξέρεις;", έκανε σπάζοντας την στιγμιαία σιωπή του.

"Ναι, μου το έχεις ξαναπεί. Δεν μπορείς να μείνεις σιωπηλός ούτε για ένα λεπτό", κούνησε το κεϕάλι της.

"Έχω μια συμϕωνία να προτείνω", μίλησε, προσπερνώντας τα λόγια της. Η Tessa έστρεψε τα γαλάζια μάτια της πάνω του, γεμάτη περιέργεια. "Θα σε βοηθήσω να τελειώσουμε την εργασία, όση ώρα μας πάρει. Και σε αντάλλαγμα θα έρθεις μαζί μου στο γήπεδο του quidditch για μια πτήση με σκουπόξυλο".

"Ναι, δεν υπάρχει περίπτωση", γέλασε η κοπέλα.

"Τί; Γιατί όχι;", έκανε έξαϕνος.

"Γιατί πρώτον, δεν μου αρέσει το quidditch. Και δεύτερον, σου είπα πως έχω σχέδια με τις ϕίλες μου".

"Καλά, απλά θα καθυστερήσεις λίγο. Θα τελειώσουμε γρήγορα την εργασία, Scott, στο υπόσχομαι", μίλησε βιαστικά.

"Για ποιον λόγο να το κάνουμε αυτό με τα σκουπόξυλα;", τον ρώτησε.

"Γιατί θέλω να δω αν όλοι οι Ravenclaw είναι άθλιοι στο quidditch. Γιατί η ομάδα σας σίγουρα είναι".

"Σκάσε", έκανε αυτή, χτυπώντας τον στο μπράτσο. Το αγόρι γέλασε. "Το εννοώ αυτή τη ϕορά", μίλησε, σπρώχνοντας την πόρτα της βιβλιοθήκης. Ο Oliver την ακολούθησε, ένα ενθουσιώδες χαμόγελο στόλιζε το πρόσωπο του.

Το κορίτσι διάλεξε ένα τραπέζι και ακούμπησε πάνω τα βιβλία της. Ο Oliver τράβηξε με θόρυβο μια από τις καρέκλες προκειμένου να καθίσει, τραβώντας την προσοχή των μαθητών που βρίσκονταν κοντά του.

"Συγγνώμη", ψιθύρισε και κάθισε στην καρέκλα.

"Σου είπα να είσαι ήσυχος", το κορίτσι κάθισε απέναντι του.

"Προσπάθησα!", ψιθύρισε ενοχλημένος.

Το κορίτσι ξεκίνησε να αναζητά τις σημειώσεις της ανάμεσα στις σελίδες των βιβλίων, αγνοώντας το αγόρι. Παρόλ' αυτά αισθανόταν το βλέμμα του πάνω της.

"Τί;", σήκωσε το κεϕάλι της, τα γαλάζια μάτια της συναντήθηκαν με τα καστανά δικά του.

"Τίποτα", αποκρίθηκε κουνώντας το κεϕάλι του, καθώς ακούμπησε την πλάτη του στην καρέκλα.

"Θα με βοηθήσεις;", τον ρώτησε σηκώνοντας τα ϕρύδια της.

"Ναι, ναι ϕυσικά", έγνευσε καταϕατικά, γέρνοντας τον κορμό του προς το τραπέζι. "Τί πρέπει να κάνω;".

"Αντέγραψε αυτές τις σημειώσεις", του έσπρωξε μια στοίβα χαρτιών, "Σε αυτή την περγαμηνή", υπέδειξε. "Αλλά μόνο τα υπογραμμισμένα. Εγώ πάω να βρω μία εγκυκλοπαίδεια που θα χρειαστούμε", μίλησε και σηκώθηκε από την θέση της. Γρήγορα χάθηκε στους ψηλούς διαδρόμους της βιβλιοθήκης.

Το αγόρι αναστέναξε βαριά αντικρίζοντας τις σημειώσεις. Δίχως να χάνει χρόνο, πήρε στα δάχτυλα του την πένα και ξεκίνησε το έργο του.

Η ώρα πέρασε γρήγορα, με τον Oliver να γκρινιάζει για το πονεμένο από το γράψιμο χέρι του, την Tessa να τον μαλώνει εκνευρισμένη λέγοντας του πως η εργασία πρέπει να τελειώσει γρήγορα και τους δυο τους να απευθύνουν προσβολές ο ένας στον άλλο.

"Και τέλος", δήλωσε δραματικά ο Oliver, αϕήνοντας την πένα του στο τραπέζι. Η Tessa χαμογέλασε παρατηρώντας τον να τρίβει το πονεμένο του χέρι.

"Μπράβο μας. Τα καταϕέραμε", μίλησε τακτοποιώντας τον χαμό που είχαν δημιουργήσει. Ο Oliver μιμήθηκε ασυναίσθητα το χαμόγελο της.

"Τώρα ήρθε η ώρα για quidditch", είπε ενθουσιασμένος και σηκώθηκε από την καρέκλα του με ένα τρίξιμο, τραβώντας την προσοχή των μαθητών γι ακόμη μια ϕορά.

"Ο, ελάτε τώρα!", έκανε κοιτώντας τους ενοχλημένος.

"Δεν θα πάμε", αποκρίθηκε η κοπέλα, στοιβάζοντας τα βιβλία το ένα πάνω στο άλλο.

"Εγώ τήρησα το μέρος της υπόσχεσης μου. Τώρα σειρά σου".

Η Tessa ξεϕύσηξε σκεπτική. Το αγόρι είχε όντως τελειώσει γρήγορα το έργο που του ανατέθηκε, και μάλιστα σε ικανοποιητικό βαθμό. Δεν θα ήταν δίκαιο αν του έλεγε όχι. Μπορεί να μην της άρεσαν οι πτήσεις με τα σκουπόξυλα, ωστόσο έκανε την καρδιά της πέτρα και συμϕώνησε.

"Καλά", υποχώρησε κι ο Oliver χαμογέλασε πλατιά. "Αλλά στις εϕτά και μισή θα έχω ϕύγει", σήκωσε το δάχτυλο της.

"Μισή ώρα. Τέλεια!", αναϕώνησε και πήρε τα βιβλία από το τραπέζι. "Εσύ πάρε το σκουπόξυλο μου. Άντε πάμε!", έκανε ενθουσιασμένος και βγήκε βιαστικά από την βιβλιοθήκη. Η Tessa τον ακολούθησε, ο ενθουσιασμός του έϕερε ένα μειδίαμα στο δικό της πρόσωπο.

Ο Oliver περπατούσε με εξαιρετική ταχύτητα, η κοπέλα σχεδόν έτρεχε προκειμένου να τον προλάβει. Παρά τους διαδρόμους του Hogwarts οι οποίοι ήταν γεμάτοι από μαθητές, το αγόρι κατάϕερνε να ελίσσεται ανάμεσα τους, δίχως να του πέϕτουν τα βαριά βιβλία που κουβαλούσε στην αγκαλιά του. Στο μεταξύ, η Tessa είχε συγκρουστεί με δεκάδες πλάτες και ώμους προσπαθώντας να συμβαδίσει με τον νεαρό Gryffindor.

Το γήπεδο του quidditch ήταν πλέον άδειο, όλες οι προπονήσεις είχαν τερματιστεί καθώς οι παίκτες ξεκουράζονταν προκειμένου να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους για τον αυριανό αγώνα. Η ίδια η Tessa, παρά την έλλειψη ενδιαϕέροντος για το άθλημα, ανυπομονούσε για το επερχόμενο παιχνίδι. Η αντιπαλότητα μεταξύ Slytherin και Gryffindor έκανε πάντα τους αγώνες τους πιο ενδιαϕέροντες.

"Λοιπόν Tessa", μίλησε ο Oliver, ακουμπώντας τα βιβλία στο γρασίδι. Η κοπέλα άνοιξε τα χείλη της προκειμένου να του κάνει παρατήρηση, ωστόσο προτίμησε να μην διαλύσει τον ενθουσιασμό του. "Δεν θα παίξουμε quidditch. Απλά μια πτήση. Δηλαδή, μια ανύψωση, γιατί αμϕιβάλλω αν θα καταϕέρεις κάτι παραπάνω", χαμογέλασε πειραχτικά.

"Χαχα, πολύ αστείος", η ϕωνή της έσταζε ειρωνία, καθώς σταύρωσε τα μπράτσα της στο στήθος της αϕού του παρέδωσε το σκουπόξυλο του.

"Θα δοκιμάσεις στην δικιά μου σκούπα", μίλησε και την ακούμπησε στο έδαϕος. "Πρώτα πρέπει να την σηκώσεις. Οπότε στάσου δίπλα της", εξήγησε και η Tessa ακολούθησε τις οδηγίες του. "Τώρα σήκωσε το χέρι σου από πάνω της και πες 'Πάνω'. Τόσο απλό".

"Ωραία. Πάνω", είπε, μα το σκουπόξυλο δεν κουνήθηκε. "Πάνω", επανέλαβε μα το αποτέλεσμα ήταν το ίδιο απογοητευτικό. "Πάνω. Πάνω. Πάνω!", επέμεινε εκνευρισμένη προτού ο Oliver παρέμβει.

"Έι έι, ηρέμησε", έκανε, ακουμπώντας τον καρπό της. Τα μάγουλα της κοκκίνησαν ελαϕρώς. Για καλή της τύχη, αυτό διέϕυγε της προσοχής του αγοριού. "Πρέπει να το πεις αποϕασιστικά. Όχι άτονα ή θυμωμένα. Εντάξει;".

"Μάλιστα κύριε Wood", κούνησε ειρωνικά το κεϕάλι της.

"Ξέρεις, για Ravenclaw δεν είσαι τόσο έξυπνη. Πόσο μάλλον για Headgirl", έγειρε το κεϕάλι του και για μια στιγμή η Tessa σκέϕτηκε πως ήταν χαριτωμένος έτσι.

"Σκάσε Wood", αποκρίθηκε ενοχλημένη, σηκώνοντας ξανά το χέρι της.

"Πάνω", είπε αποϕασιστικά και το σκουπόξυλο σάλεψε. "Κουνήθηκε!", αναϕώνησε ενθουσιασμένη. "Oliver, κουνήθηκε!", χαμογέλασε πλατιά, περήϕανη με τον εαυτό της. Τελικά οι ηλίθιες σκούπες δεν είναι μόνο για να σκουπίζουν τα πατώματα, σκέϕτηκε το κορίτσι.

"Ναι το είδα", γέλασε αυτός, "Μπράβο Tessa. Ίσως δεν είσαι τόσο άχρηστη όσο νόμιζα".

"Εσύ πάντως είσαι τόσο εκνευριστικός όσο πίστευα. Κι ακόμα περισσότερο", χαμογέλασε πειραχτικά και το αγόρι την μιμήθηκε.

"Δεν μιλάμε έτσι στον δάσκαλο, δεσποινίς Scott", αστιεύτηκε. "Η πρόοδος υπάρχει, ωστόσο είναι αργή. Και επειδή από όσα λες δεν έχεις όλο τον χρόνο μπροστά σου, προτείνω να πάμε αμέσως στο κομμάτι του πετάγματος", πρότεινε και σήκωσε το σκουπόξυλο δίχως να αρθρώσει λέξη. Η Tessa έμεινε εντυπωσιασμένη.

Το αγόρι καβάλησε την σκούπα αϕήνοντας λίγο χώρο πίσω του.

"Άντε λοιπόν, τι περιμένεις; Ανέβα!", έκανε το αγόρι και η κοπέλα τον υπάκουσε. "Δεν θα πετάξουμε πολύ ψηλά, μην ϕοβάσαι", είπε και η Tessa έγνευσε καταϕατικά. "Θα σου συνιστούσα να κρατηθείς. Και σε παρακαλώ, μην με πνίξεις, αν σου είναι εύκολο".

Η Tessa τύλιξε διστακτικά τα χέρια της γύρω από την πλάτη του, κλειδώνοντας τα στο στήθος του.

"Θα πρέπει να προσπαθήσω σκληρά γι αυτό", αστιεύτηκε κι ο Oliver γέλασε.

"Ωραία. Πάμε λοιπόν!", μίλησε ενθουσιασμένος και με μια κλωτσιά του, απογειώθηκαν απότομα. Η Tessa αναϕώνησε έντρομη, σϕίγγοντας τα χέρια της πιο σϕιχτά γύρω από τον νεαρό Gryffindor, καθώς έθαψε το κεϕάλι της στην πλάτη του. Ο Oliver γέλασε ακόμη περισσότερο.

"Σκάσε Wood", τον χτύπησε με το κεϕάλι της. "Έτσι και κάνεις καμιά βλακεία και πέσουμε και οι δύο, θα σε σκοτώσω!".

"Μάλλον θα μας σκοτώσει η πτώση, γιατί είμαστε ήδη πολύ ψηλά".

"Τί;", έκανε έξαϕνη η κοπέλα, σηκώνοντας το κεϕάλι της από την πλάτη του Oliver. Προς μεγάλη της ανακούϕιση είχαν σηκωθεί μόλις πέντε μέτρα από το έδαϕος.

Όντας πιο ήρεμη, θαύμασε το σκηνικό από ψηλά. Μπορούσε να διακρίνει το γήπεδο και το απαγορευμένο δάσος, του οποίου τα πράσινα ϕύλλα έλαμπαν κάτω από το χρυσαϕένιο ϕως του ήλιου που άρχιζε δειλά δειλά να δύει. Ο ουρανός ήταν βαμμένος με κίτρινες και πορτοκαλί αποχρώσεις, καθώς ροζ και μωβ χρώματα έκαναν την εμϕάνιση τους στον ορίζοντα.

"Είναι πολύ όμορϕα", είπε. Ο Oliver συμϕώνησε με ένα νεύμα, καθώς η Tessa αισθάνθηκε τις κινήσεις του. "Τί κάνεις;", ρώτησε καθώς το σκουπόξυλο άρχισε να κουνιέται.

"Τίποτα, απλά...",

"Oliver σταμάτα!", ϕώναξε τρομαγμένη, ωστόσο το αγόρι κατάϕερε να γυρίσει στο σκουπόξυλο καθώς τώρα βρισκόταν αντικριστά της.

"Ηρέμησε, δεν έγινε κάτι", χαμογέλασε.

"Αν πέϕταμε όμως...".

"Δεν πέσαμε, Tessa".

"Καλά", χαμογέλασε αμειδρά. Παρέμειναν για λίγο σιωπηλοί. "Ώστε αυτή είναι η θέα σου κάθε ϕορά που πετάς;", ρώτησε καθώς περιεργαζόταν το όμορϕο τοπίο.

"Όχι πάντα. Σήμερα είναι πολύ πιο ωραία", χαμογέλασε. Τα μάγουλα της Tessa κοκκίνησαν, ωστόσο θέλησε να επιβεβαιώσει τις υποψίες της.

"Και τί την κάνει πιο ωραία;".

"Χμ, δεν ξέρω", έκανε αυτός δήθεν σκεπτικός, "Ίσως μία όμορϕη Ravenclaw που βρίσκεται στο σκουπόξυλο μου".

"Αλήθεια;", χαμογέλασε.

"Αλήθεια", της επέστρεψε το χαμόγελο.

Το πρόσωπο του πλησίασε το δικό της, καθώς τα καστανά του μάτια κοιτούσαν τα γαλάζια δικά της. Διέτρεξε το βλέμμα του από τα χείλη της προτού την τραβήξει σε ένα ϕιλί. Τα χέρια του τύλιξαν το πρόσωπο της καθώς τα δάχτυλα της βρέθηκαν στα καστανά μαλλιά του.

Ο Oliver έσπασε το ϕιλί, ένα χαμόγελο σχηματισμένο στα χείλη του.

"Πέρασε η ώρα. Οι ϕίλες σου θα σε περιμένουν".

"Νομίζω ότι δεν θα τους λείψω ιδιαίτερα αν δεν πάω μαζί τους μια ϕορά".

Ο Oliver γέλασε προτού ενώσει ξανά τα χείλη τους.