Dedicated to: Mary Grazielle Alviar

Chapter 33 Butterflies

"Me too. I love you, Tavion Lancelot Gazellian," I whispered.

He was about to give me another kiss when I gave him a gentle push. "Tama na," mas mahinang bulong ko. But his grip didn't weaken, instead, I felt his arms pulling me towards him.

"Tavion!" inilag ko na ang mukha ko sa kanya.

He chuckled, still his arms looped around me. "I never liked the sound of my full name, Iris, but when it comes from your mouth, it sounds so good."

Ilang beses kong tinapik ang pisngi niya bago ko ibinaba ang dalawa kong kamay na siya nang nagtanggal ng mga braso niya sa akin. I turned my back on him as he playfully whistled with his eyes staring at my nakedness in front of him.

Ang buhok kong nakalagay sa kanang balikat ko ay hinawi ko na kasabay nang mabagal kong paglalakad at unti-unting pagpapalit ng aking kaanyuan.

I thought my transformation would go smoothly, but my silly mate couldn't just have enough, because with his vampire speed, he crossed the small distance between us, and in a quick moment before I could have completely turned into a huge werewolf, Tavion Lancelot Gazellian was already behind my back and gave me that playful slap on my ass.

Right after I turned into a huge white werewolf, I jumped angrily at laughing Tavion Lancelot Gazellian. My huge werewolf feet were pinning his chest as I growled at him annoyingly.

Tawa lang nang tawa sa harapan ko si Tavion na parang wala kami sa gitna ng mahabang daan na maaaring gumuho anumang oras. Pero habang panay ang pagtawa sa akin ni Tavion, unti-unting nawala iyong pagkairita ko sa kanya.

I just ended up watching his smile and laughter, because my mate deserved this— this kind of happiness.

Nang mapansin niya na kalmado na ako ay tumigil na rin siya sa pagtawa. He gently held my face and he leaned his forehead on my huge werewolf head.

"Let's go," tumango na siya sa sinabi ko.

Humiwalay na ako sa kanya at naglakad na kami nang sabay.

We were expecting that we'd find another enemy, but surprisingly Tavion and I had a peaceful long walk. Iyon nga lang ay may mga pagyanig na ng lupa at pagbagsak na mga bato. Kaya mas binilisan na namin ni Tavion at higit na kaming tumakbo.

It was a long way with the continuous earthquake, but in the end, we saw the exit of the long tunnel. Hinawakan na ni Tavion ang kamay ko habang sabay kaming tumatakbo hanggang sa salubungin namin ang panibagong liwanag na siyang naghihintay sa amin.

And as we opened our eyes with that blasting light, we were welcomed by a huge arena filled with sand. Ilang beses kaming napalingon ni Tavion sa paligid para humanap ng nilalang na naroroon pero wala kaming makita o maramdaman man lang.

"What are we going to do now?"

"I need to return to my human form. Do you still have my bag with you?" agad kinapa ni Tavion ang kanyang sarili kung nakasabit pa ba sa kanya ang bag ko at nang maramdaman niya iyon sa likuran niya ay agad niya iyong hinubad at ibinaba sa harapan ko.

"Turn around. I have to get dressed."

"Huh?"

Hindi ko na hinintay pa si Tavion na pumayag sa sinabi ko dahil alam kong hindi rin naman siya susunod. Kaya wala akong pasabing nagbago ng anyo sa harapan niya, but this time in a place with light.

Kaya kasabay nang pagkislap nang itim na itim kong kulot na buhok at ang paghawi ko rito ay ang pagtama ng liwanag sa kabuharan ko. Taas noo akong nakatitig kay Tavion habang nagbibihis ako sa harapan niya.

Kung hindi siya tatalikod, sa tingin niya ba ay tatalikod ako?

Kung gusto niyang manuod, pagbibigyan ko siya.

"Wow," iyon lang ang nasabi niya habang tulala siyang nanunuod sa bawat kilos ko. Ilang beses pa siyang napapalunok sa bawat galaw ng kanyang mga mata sa akin.

And I never dared to look seductive in front of his face. Dahil kung paano ako magbihis mag-isa sa kagubatan ay ganoon din ang ginawa ko sa harapan niya. The only difference was I looked straight into his eyes.

"You really looked so proud."

"Should I not?"

I was about to bend down to tie the shoelace of my high leather boots when Tavion moved quickly and helped me. "Ako na. This is the safest help I can offer."

Nakatungo ako sa kanya habang pinapanuod ko siyang sinisintas ang sapatos ko. I don't know if he's already aware that I have an idea about his pasts, but I promise no matter what happens in this journey that I would make him the happiest.

"Let's be happy together, Tavion. Kung saan mo man gustong pumunta, kung anumang klaseng paglalakbay ang nais mong tahakin, sasamahan kita."

Nanatiling nakaluhod sa harapan ko si Tavion at marahan siyang tumingala sa akin nang marinig niya ang sinabi kong iyon sa kanya. Ngumiti siya sa akin. "I am happy to hear that, Iris."

Huminga ako nang malalim at yumuko na rin ako sa harap niya. I cupped his face and gave him a gentle kiss. "We will survive this journey together, Tavion. I will provide everything for you. I will give you any kind of help. I promise."

Hinawakan niya ang dalawang kamay kong nakahawak sa kanya. "I should be the one giving these promises, Iris."

"Why can't I?"

Pinili na namin maghiwalay ni Tavion dahil alam namin sa isa't isa na kapag mas nagtagal kami na ganoon ay hindi na namin magagawa ang dapat naming gawin.

Our mate link was too strong that if we allowed ourselves to be overwhelmed by it, we would desperately find a place to feel each other more. Lalo na't alam namin sa isa't isa na hindi sapat ang nakaw na oras namin sa isa't isa.

I am aware that the most intimate combinations of mates were vampires and werewolves. Kaya humahanga pa ako sa amin ni Tavion dahil nagagawa pa naming pigilan ang aming sarili.

Though I could feel the consistent tension in his gaze, the slight touch of his fingers on my skin, and the gentle call of my name. Hindi talaga kami pwedeng mag-isa ni Tavion.

Ilang beses na akong napapatitig doon sa dinaanan namin kanina, hoping that someone would interrupt of burning mate link. Pilit kong ibinabalik sa kulay ng itim ang aking mga mata habang iyong pulang mata at pangil ni Tavion ay naglalabasan na naman.

Huminga na ako nang malalim at inilapas ko na ang mapa sa pagitan namin ni Tavion. "Look at the map, Tavion. Huwag sa leeg ko."

"Can I just take a little sip?"

Umiling ako sa kanya. "Alam mong hindi tayo aabot lang sa ganoon, Tavion."

Bumuntonghininga siya. "I know."

Parang pinagdamutang batang paslit si Tavion habang nakatuon na ang atensyon sa mapang lumulutang sa pagitan naming dalawa.

Halos kalahating oras yata kami ni Tavion na hindi na nagsasalita at naroon na lang ang atensyon sa mapa, nang magkatitigan kami at maramdaman na may paparating ng mga presensiya.

They survived the tunnel.

Si Howl ang siyang unang lumabas sa daan, kaswal na kumaway sa kanya si Tavion bago muling tumungo sa aking mapa. Pero hindi rin nagtagal ay narinig na rin namin ang pamilyar na boses ni Caleb.

Nakapaywang na si Tavion ng tipid na sinilip ang pinsan niya. Sumunod na rin sila at nagtungo na sa gitna kung nasaan kami ni Tavion.

Howl looked as elegant as ever, as if he wasn't in the most dangerous journey, while Anna and Caleb looked tired. Hindi na ako magugulat na sila rin ang higit na binigyan ng pansin ng mahabang daan na iyon.

"You okay?" tanong ko kay Anna.

Tipid siyang ngumiti at tumango sa akin.

Simula nang makasama ko si Anna sa paglalakbay na ito, hindi ko maiwasang isipin ang iba pang mga babaeng itinakda sa lalaking Gazellian. I could see the resemblance. Anna Callista is literally the Gazellian men type, iyong tipong mahinhin na may ibubuga pala. From Claret, Kalla and Queen Leticia.

Tanging si Naha lang iyong naiba, dahil na rin siguro sa Le'Vamuievos na nanalaytay sa kanyang dugo, like her cousin Marah Le'Vamuievos, she's not a reserved type of woman, she's bold and a troublemaker.

"So, what's the next door? We couldn't just do the same way as what we did before, right?" tanong ni Tavion.

"Why don't we ask this little creature?"

Naagaw ang atensyon ko sa maliit na duwende na ibinato ni Caleb sa gitna naming lahat. The little elf was sealed inside a magical ball.

"Talk! Bago kita tirisin nang buhay," higit na humakbang papalapit sa kanya si Caleb.

Tavion chuckled. "Can't believe that you were manipulated by the elf. Iris and I passed that road too quickly."

Agad nag-angat ang kilay ko sa sinabi ni Tavion. Now, I could finally say that he was fine. Dahil nagsisimula na naman sila ni Caleb magkainitan.

"Kids," pagsingit ni Howl.

"Shut up!" Caleb and Tavion said in chorus.

"I said fucking talk!" muling sigaw ni Caleb sa duwende na kaunti na lang ay iiyak na.

"G-ginagawa ko lang ang trabaho ko. H-huwag ninyo po akong papatayin," nangangatal na sabi ng duwende na nais nang ibaon ang sarili sa buhangin.

Sinubukan namin kumuha ng impormasyon mula sa duwende na nahuli nina Caleb at Anna na siyang may hawak sa daan namin kanina, pero kahit anong gawin naming pananakot sa kanya ay wala kaming nakuha sa kanya.

"Caleb, there might be a way in this ruin to your world. Pero naniniwala akong hindi lang iyon ang dahilan kung bakit nakatakdang magsama-sama tayong lahat dito. We're here for a purpose. Maybe. . . to help them. I don't know," sabi ni Anna.

"H-help us? Sa paanong paraan kami nais tulungan ng mga tagalabas?" sagot ng duwende.

"So, I was right all along. There's more into this ruin," ani ni Howl.

I am aware that Parsua Deltora has lots of hidden portals, isa pa, tubig ang isa sa madalas tulay mula sa iba't ibang mundo. We encountered doors with water, hindi malayong tama nga ang sabi ni Anna.

This ruin might be connected to Parsua Deltora.

Kanina ko pang napapansin na hindi na maganda ang tingin ng duwende kina Caleb at Tavion na parang may naalala siya mula sa dalawang iyon.

"Ano na naman ginagawa ng mga bampira rito? Muli ninyo na naman ba kaming paasahin sa wala? Matagal na naming tinanggap ang kapalarang mayroon kami. Wala na kaming kalayaan. . ." tuluyan na ngang lumuha sa amin ang duwende.

"A-Anong sinasabi niya?" nagtatakang tanong ni Caleb.

"I don't know," umiiling na sabi nina Anna at Howl.

"C-Caleb, the only thing I remember was how King Thaddeus encounter Anastasia Callista. I don't have any visions about this ruin related to him," sagot ni Anna.

Dahil hindi na makapagpigil si Caleb ay binuhat na niya ang duwende at pinalapit niya iyon sa kanya.

"Ikaw ba ang anak ni Raheem? I can't feel the blessing in you. That fool vampire and his wife even had a blessing from our leader. An Attero's soul, ability. . . napakasuwerte sa misyong hindi natupad."

Natigilan si Caleb at nabitawan niya ang duwende sa buhanginan. Unti-unti siyang napalingon sa akin. "Attero's soul, ability, failure. . . the cave? But it is in Sartorias! Nalilito ako." Napahilamos na siya sa kanyang sarili.

"Maybe the cave in Sartorias has a place connected in Parsua Deltora, Caleb. May tubig ba sa kuweba nang nagtungo ka?" tanong ko.

Suminghap si Caleb at napatitig sa akin. "Queen Raeliana Le'Vamuievos' body was there, King Raheem became a deer to be with her, and the son that this elf talking about was Pryor. He never revealed his ability outside his family. Anong ginagawa ng problema ng mga Le'Vamuievos sa Sartorias!?"

"A shapeshifter? He's a shapeshifter?" tanong ni Anna.

"Probably," sagot ni Caleb.

"M-Maybe your father wants you to help them," sagot ko.

Bigla akong napaisip sa naging usapan namin. If my assumption was right, aside from King Thaddeus, King Raheem, and Queen Raeliana went into this world as well. The mission failed and they managed to plan ahead of time for their children to complete this journey.

Napatitig ako kay Caleb. If King Thaddeus sent his son in this world. . .

Bumuntonghininga na ako. I guess Howl is not enough in this journey. At mukhang may makikilala na naman si Tavion mula sa Nemetio Spiran.

Ngumiti sa akin si Tavion nang makita niyang nakatitig ako sa kanya. He deserves to meet all those amazing creatures that Nemetio Spiran could offer.

Sumulyap ako sa maliliit na diwata mula sa balikat ni Howl, no wonder why those creatures looked familiar— like those silly butterflies. I shouldn't get surprised that he's always part of Gazellian's journey.