Chapter 19: Home

"Hey. . ." he grabbed my shoulders and tried to shake me up.

"I hate you!" ilang beses kong hinampas ang dibdib niya habang umiikot sa isipan ko ang mga nakita ko.

I've been wondering since I was a kind who was that mysterious man, and now that I got the answer, all the doubts and hesitation every time I looked at Tavion started to vanish.

The feeling I had with Caleb was just the idea of commitment. Dahil sa mga sinabi niyang koneksyon, kahit ilang beses kong ipamukha sa kanya at ipakita na kung gaano ko siya ipagtulakan, may bumubulong pa rin sa isip ko na maaari ngang tama siya.

But what I have now with Tavion's too immeasurable that I couldn't name every emotion I've felt every time I'm with him, as well as the information I have discovered that has a huge connection with me- a different connection, not just with words or even a damn relics.

It's him.

"Calm down. I am here." Hindi ko na napansin na yakap na niya ako habang marahan niyang tinatapik ang likuran ko. I even felt the light kisses on my head.

Itinulak ko siya at pilit ko nang pinakalma ang sarili ko. I wanted to tell him what I saw in my dreams, but the moment my eyes landed below, I already realized that we were not in a good spot.

"The fog," usal ko.

"Yes. It's moving again."

Marahan kong hinaplos ang dalawang braso ko, kaya pala bigla na naman akong nakaramdam ng lamig.

"Let's go."

Tumalikod sa akin si Tavion at dinala niya ang dalawa niyang braso sa kanyang likuran.

"What is that?"

"I will carry you."

"W-what? Are you crazy? I am not injured."

Sa halip na tanggapin ang alok niya ay malakas kong hinampas ang likuran niya dahilan kung bakit ilang beses siyang inubo. Nauna na akong bumaba sa lupa at nagsimula na akong tumakbo nang mabilis.

Tavion quickly followed me at my pace. "Hello there, lovely."

Mariin akong napapikit at sinamaan ko siya ng tingin. "Can't you quit that?"

"What?" he innocently asked.

We continued to run around the forest with the cold fog following us, dahil kapwa naman kami sa hindi pangkaraniwang mga lahi, hindi kami mabilis napapagod. It was like we're in the middle of jogging with a little twist.

"What will happen to us after this? You see, we will save the idiot Caleb from this world. And then what's next?"

"Your world will not welcome you back without the witch with you."

"Indeed. I will stay in your place. Tell them that you found your mate. Kukupkupin mo ako, Iris."

I glanced at him. Ilang beses akong napailing sa kanya sa mga salita niyang iyon, para siyang batang naliligaw at hindi alam kung saan patungo.

"You're royalty. You grew up with luxury. How could you survive living in the forest?"

"But with you? It's fine. You're quite the luxury, baby. . ."

I huffed. "Gazellians really have this sweet tongue."

"Really?"

"And do you think that your relatives will not hunt you down?"

"It's not a big problem. They're not informed about my father's-" I cut him off.

"It's not your mother's world. The Gazellians. They will claim you."

"No way."

"They will hunt you down and claim you."

Natawa siya sa sinabi ko. "Can't we talk about something else?"

Hindi na ako nakapagsalita. Sinabi niya sa akin noon na hindi siya nakilala ng kanyang ama nang sandaling magkita sila. Pero base sa nakaraang nasaksihan ko, bata pa lang kami ay kilala na siya ng kanyang ama.

Why did he pretend that he's not aware of his own son? Was it because of his mate? Ganoon na ba talaga higit na kalakas ang pagmamahal ng isang bampira sa itinakda sa kanila na handa nilang magbulag-bulagan kahit nasa harapan na nila ang kanilang anak?

"If you are going to choose between your mate and your child, who will you choose?"

"My mate."

Marahas akong napalingon sa kanya. "Foolish vampires."

Biglang pumasok sa isip ko ang ikinuwento sa akin ni Reyna Talisha noon, King Dastan tried to kill his son who were trying to eat Queen Leticia's insides. Higit na pinili ni Haring Dastan ang buhay ni Reyna Leticia kaya ang tanging paraan lang ni Reyna Leticia para iligtas ang sariling anak mula sa kanyang ama ay lumayo rito. I heard how King Dastan regretted that decision. Even Prince Zen did the same mistake, pinili nitong abandunahin ang sariling anak at magpatali sa ilalim ng palasyo para lamang pigilan ang sariling hindi magkumahog tumakbo patungo sa babaeng kanyang minamahal na nasa ibang emperyo. He didn't think how of lonely the young Divina was when Claret's gone.

Huminga ako nang malalim. From King Dastan, Prince Zen, even Prince Evan who doesn't want to have a child because for him Naha's enough, and lastly, King Tiffon who pretended not to notice Tavion. Gazellians are foolish fathers.

"I will always choose you first, Iris. Even if we have our child. . . I will always choose you first."

Nang sabihin iyon sa akin ni Tavion, isa-isang nagpakita sa akin ang mga imahe ng mga lalaking magkakapatid na Gazellian. Those idiots who are willing to kill themselves once that their mates gone.

"Gazellian ka nga talaga."

Hindi na sumalungat sa akin si Tavion nang muli ko iyong sabihin. Halos dalawang oras na rin kaming tumatakbo at unti-unti na kaming nakakaramdam ng panghihina. Nang lumingon ako sa likuran ay napapansin ko na rin ang malapit na distansya ng usok patungo sa amin.

"We can't just run all day, Iris."

"I know."

Gusto ko nang ilabas ang aking mapa para ituro nito ang lugar kung saan kami patungo, pero nasisiguro ko na higit na maraming bantay roon at maiipit na naman kami sa mas mahirap na sitwasyon.

We need a solid plan to enter the ruins. Hindi kami maaaring basta na lang magpakita sa mga bantay, isa pa higit silang handa sa mga oras na ito.

If Caleb and the witch were already inside, hindi imposibleng maging doble ang seguridad sa labas. They're just waiting for them to go outside and assault them with their unbeatable magic.

Mabuti sana kung isa lang katulad nang kanina, ngunit nasisiguro kong higit pa sa sampu ang siyang nag-aabang sa labas. Muli akong sumulyap kay Tavion, isa pa hindi pa namin napapag-usapan kung paano kami magkakaroon ng magandang kombinasyon sa pakikipaglaban.

We need combined combat against them.

"Napapagod na 'ko. Nilalamig na rin. I think I am dying. . ." reklamo ni Tavion habang tumatakbo.

Gusto ko siyang pagalitan o kaya'y sigawan sa pag-iinarte niya pero nang makita ko ang pamumutla ng kanyang mga labi, natahimik na lang ako. Habang patuloy kami sa pagtakbo, higit na gumala ang mga mata ko sa paligid.

"T-there!"

Bigla nang natalisod si Tavion, mabilis akong bumalik sa posisyon niya at pilit siyang inalalayan.

"What's wrong with you?!"

When I looped my arms around his stomach, he flinched. Napaluhod ako at nagmadali akong itaas ang kanyang damit.

"Shit. When?"

He chuckled. "I said when?!"

"I was attacked while getting rid of the body. Apat na silang itinapon ko sa ilog."

"Shit."

"Stop cursing."

Umakbay na sa akin si Tavion at mas inalalayan ko siya. How dare him asked a while ago?! May patali-talikod pa siya para buhatin ako?!

"I will change my form."

Inaasahan ko na ang pagtango niya dahil kanina niya pang gusto magpalit ako ng anyo, but this time he shook his head. "Don't. Please."

Mariin akong pumikit at pilit na pinakalma ang umaakyat na dugo sa ulo ko. Because Tavion with his wounded stomach made this situation beneficial for him. Dahil kung saan saan na nakakarating iyong kamay niya.

"I swear, I will kill you after this."

"Yes. Yes. . ."

Mas lalo kaming bumagal ni Tavion, hindi lang dahil nanghihina siya kundi dahil masyado siyang abala at nakakalimutan niyang maaari kaming mamamatay sa lamig kung hindi kami makakahanap ng pagtataguan.

It took us almost half an hour before I found a cave.

Hirap na hirap na kami ni Tavion sa paglapit sa kuweba, at dahil alam ko naman na kaya na niyang maglakad nang mag-isa ay humiwalay na ako sa kanya. I pushed him to walk faster than me, sinadya ko talagang magpahuli para tingnan kung nakasunod pa rin ang usok.

This will not do good to us. We should do something to keep us warm. Minasahe ko ang aking noo habang nakasunod ang tingin ko sa likuran ni Tavion, nagkakamot siya sa kanyang ulo na parang dismayado sa nangyayari.

"It's cold, Tavion! Kiss me."

"Huh?"

Of course, those words were unexpected. Ilang beses ko na siyang siniko at sinuntok sa braso para pigilan siya dahil sa kamay niyang wala nang tigil sa paghaplos sa akin.

But I admit, I am still a woman in need. Naiipit sa malamig na klima at sa lalaking wala nang ibang ginawa kundi maghatid ng mapusok na intensyon.

A cave will give us a good shelter, but each other's warmth would give more satisfaction.

Nakatulala sa harapan ko si Tavion na may nanlalaking mga mata. Siguro'y baka iniisip niya na napasukan na ng lamig ang utak ko at malayo na sa mga salita ko ang ginawa ko kanina sa kanya.

Tipid akong nagkibit balikat habang unti-unti kong ibinubuka ang mga braso ko.

"I said kiss me! Let's keep each other warm. A cave-" hindi ko na natapos ang mga salita ko dahil mabilis tinawid ni Tavion ang distansya sa pagitan namin.

"Alright. Shut up and let's kiss--" wala nang salita pa ang natapos.

He expertly lifted me up as my legs curled around his waist. Agad tumama ang likuran ko sa malamig na pader ng kuweba kasabay nang marahas na pag-angkin ng kanyang mga labi sa akin.

I harshly raked my fingers on his hair as his lips glided down on my neck. I pulled one of his hands and placed it on my left breast as my mouth hung open with the pleasure brought by his lips.

Higit ko pa sanang kakabigin si Tavion sa dibdib ko nang may marinig akong hindi tama. At nang sandaling pilit akong nagmulat at inaninaw ang aninong mga gumalaw sa loob ng kuweba, pakiramdam ko'y bigla akong sinabuyan ng gasolina at hinagisan ng posporo.

I'm burning, not because of our shared passion but by intense embarrassment. Halos suntukin ko sa mukha si Tavion para lang kumalas ako mula sa kanya, habang ang dalawang nilalang na magkapatong sa lupa'y nagmadaling bumangon- or let's say, Caleb.

Caleb and the witch, with our similar passionate situations.

This is not the situation I've imagined to met him.

Kapwa kami hindi nakagalaw sa aming mga posisyon at nanatiling nagpapakiramdam. Hinayaan naming mamayani ang katahimikan habang patuloy ang paglalim ng tensyon sa paligid.

Akala ko'y ilang minuto pa kaming nasa ganoong sitwasyon, ngunit si Caleb na ang bumasag ng katahimikan.

"Iris!"

"Caleb. . ."

Hindi ko alam ang dapat sabihin sa mga oras na ito. Is this cheating? But Caleb's doing the same thing with that beautiful witch. Hindi na ako magtataka kung bakit hindi mapapakali si Caleb na angkinin ang babaeng katabi niya.

She's the typical type of every Gazellian man, an innocent yet poisonous-looking type of woman.

Pinakiramdaman ko ang sarili ko kung anong klase ng emosyon ang siyang mamayani. Will I feel jealous? Hatred? Or anything else connected with cheating?

In the very first place, Caleb and I never had a clear confirmation about our relationship, it was all just because of the relics. No emotions attached.

"Hi, everyone," this time, Tavion broke the never-ending silence. And he's unexpectedly calm.

Dapat pa nga ba akong magulat? Magaling magdala ng sitwasyon si Tavion, isa iyon sa bagay na hinahangaan ko sa kanya.

Akala ko'y masusundan pa iyon pero muling namayani ang napakatagal na katahimikan.

"Hmm. . . excuse me? But are we staring too much already?"

Halos mapatalon si Caleb nang magsalita si Tavion, tumikhim ang babaeng katabi niya na pilit hinuhuli ang aking mga mata. I averted her eyes.

"So, care for introductions?"

"No need," tipid na sagot ni Caleb.

"C-caleb. . ."

Lumambot ang ekspresyon ni Caleb sa akin. "Iris, did he do something-"

"Excuse me, Gazellian?" Tavion cut him off.

"You took the bait," lumalim ang boses ni Caleb at nawala ang tensyon sa kanya mga mata"And you tried to play with her heart just to make that bait, Gazellian?"

"And you tried to play with her heart just to make that bait, Gazellian?" sagot ni Tavion.

Bumuntonghininga si Caleb, but I saw the small yet genuine smile on his lips. "Stop calling me that, Tavion. You're also a Gazellian."

With those few words, Caleb's hopeful eyes, and small genuine smile, I silently vowed to myself that I'll bring Tavion to Nemetio Spiran with me, he'll claim his name, and will have his throne with his family.

Because if King Tiffon denied him, King Thaddeus promised to claim him with his son, Caleb.

Now, I'm starting to realize our tangled fates. I am Tavion's map back to his real home.