Μια νέα μέρα ξημέρωσε στον Μαγικό κόσμο και η ατμόσφαιρα ήταν ήρεμη και η κατάσταση παρέμενε η ίδια.
Ο Τζεις και η Εμμα αποφάσισαν να επισκεφτούν την Μάντι, έτσι κι αλλιώς πήγαιναν συχνά για να την δουν. Πίστευαν πως αν της μιλούσαν και ήταν εκεί, θα την βοηθούσε να  ξυπνήσει πιο νωρίτερα.

Οταν έφτασαν εκεί τους περίμεναν καλά νέα. Η κατάστασή της είχε βελτιωθεί πάρα πολύ τις τελευταίες μέρες. Είχε αρχίσει να κουνάει τα δάχτυλα, να σφίγγει και να κούνα τα βλέφαρά της. Αυτό σήμαινε πως έχει αρχίσει να επανέρχεται και πως ήταν σε καλό δρόμο.

Χάρηκαν πάρα πολύ και πήγαν να την δούνε, να της μιλήσουν.
Είχαν περάσει πολλά τον τελευταίο καιρό αλλά προσπαθούσαν να σταθούν στα πόδια τους πάλι πιο δυνατοί.

Η Dr. Μπριτανι (είχα ξεχάσει το όνομα της και την έλεγα σκέτο γιατρό😂) ήρθε στο δωμάτιο για να κάνει τον γενικό καθημερινό έλεγχο  της Μάντι. Όλα πήγαιναν μια χαρά μέχρι που η Μάντι της εσφιξε το χέρι και ψιθύρισε κάτι. Ακούστηκε σαν 'νερό' και η Dr. Μπριτανι έμεινε άναυδη αλλά ήταν χαρούμενη παράλληλα. Πλησίασε πιο κοντά στο πρόσωπο της και άκουσε καθαρά πως όντως ζητούσε νερό.

Υπήρχε μια κανάτα με ένα ποτήρι διπλα στο κομοδίνο από το κρεβάτι της. Ζήτησε από την Εμμα γρήγορα να γεμίσει ένα ποτήρι και να της το δώσει. Η Μάντι είχε μισοανοιγμενα τα μάτια της, της ήτανε λίγο δύσκολο να τα ανοίξει κανονικά αλλά ήταν μια αρχή. Την σήκωσαν ώστε να κάτσει στο κρεβάτι να μην είναι ξαπλωμένη και έτσι ήπιε λίγο νερό.
Ποιος θα το περίμενε ότι θα ξυπνουσε έτσι ξαφνικά; πολλοί είχαν χάσει την ελπίδα ότι θα ξυπνουσε γενικά αλλά με την δύναμη που είχε μέσα της δεν γινότανε να πεθάνει, όχι ακόμα.

-Φαγητό, αναφώνησε η Μάντι. Πρέπει να πεινάγε πολύ μετά από τόσο καιρό που ηταν σε κώμα.
Της έφεραν να φαει κάτι να ανακτήσει λίγο δύναμη, δυστυχώς δεν μπορούσε να διώξει το ανθρώπινο στοιχείο από πάνω της. Ήταν αναπόφευκτο πια.

Ηταν πολύ καταβεβλημενη και αδύναμη αλλά δεν χρειαζότανε πολύ για να μπορέσει να ανακτήσει τις δυνάμεις της.
Η αλήθεια είναι ότι μπορεί να είχε προπονηθει πριν αλλά δεν σημαίνει ότι ήταν έτοιμη. Δεν γνωρίζει ακόμα το πόσο μεγάλη είναι η στάμινα της δύναμης της και ποιες είναι οι δυνατότητες της, μέχρι που μπορεί να φτάσει. Ήταν επιπόλαιη και θα μπορούσε να είχε πεθάνει αλλα φαίνεται ότι ο ρόλος της σε αυτόν τον κόσμο δεν είχε τελειώσει ακόμα.

Τώρα έπρεπε να εστιάσει στην ανάρρωση της και να μην ξεφεύγει από αυτό τον στόχο.
-Μάντι; μας ακούς; ρώτησε η Εμμα.
-Ε...μμαα.. είπε η Μάντι, της χαμογέλασε και της έπιασε το χέρι.
Άκουγε πολύ καλά τι έλεγαν αλλά δεν ήταν σε θέση να δώσει ολοκληρωμενες απαντήσεις.
-Μας έλειψες, είπε η ο Τζέιμς συγκινημένος.
-Ο..Ja..cob..; ρώτησε η Μαντι.
-Δεν ήρθε μαζί μας σήμερα, λείπει εδώ και κάποιες μέρες. Ξέρεις όσο εσύ ήσουν σε αυτή την κατάσταση, εμείς δεν σταματήσαμε να ψάχνουμε για τον Μέρτον. Κάνουμε ότι μπορούμε για να τον βρούμε το συντομότερο. Πρέπει να πληρώσει.
-Δεν...πρεπει...να πάτε, είναι...παγιδα. Εμένα θέλει...μην μπλε..κεστε εσείς. Αφήστε το...σε εμένα. Επικρατούσε μια σύγχυση στα λεγόμενα της, σαν αν ήξερε κάτι που αυτοί αγνοούσαν.
-Τι λες Μάντι; γνωρίζεις κάτι; η Εμμα και ο Τζέιμς είχαν συγχυστεί με αυτήν την συζήτηση και περισσότερο η Μάντι.

Flashback alert~
Η Μάντι οταν αγγιξε τον Μερτον είδε κάποια κομμάτια από το μέλλον και τα σχέδια του. Ήταν κάτι τρομακτικό και έμοιαζε για όνειρο και όχι για πραγματικότητα.
Flashback end~

Η Dr. Μπριτανι είχε πάει να ειδοποιήσει τους γονείς της πως είχε ξυπνήσει και πως ήταν καλά. Αυτοί πήγαν όσο πιο γρήγορα για να την δουν.

-Συγνώμη που σας...έμπλεξα έτσι..ουτε εγώ ήξερα που πήγαινα, είχα τυφλωθεί...ειπε η Μάντι και βουρκωσε
-Δεν πειράζει, αρκεί που είσαι καλά, εμείς λίγες γρατσουνιές κάναμε, είπε η Εμμα και βουρκωσε μαζί της.
-Θα φύγουμε εμείς τώρα, λογικά θα έρθουν οι δικοί σου, θα ξαναερθουμε.
Την χαιρέτησαν και έφυγαν προβληματισμενοι από αυτό που τους είπε. Γιατί να τους προειδοποίησει και για ποιο πράγμα;
Σίγουρα θα εμέναν με την απορία γτ η Μάντι δεν θα τους το έλεγε μέχρι να φύγει από εκεί.

Οι γονείς της έφτασαν όλο χαρά για να δουν το παιδί τους.
-Κορίτσι μου, επιτέλους! Είπε η μαμά της εμφανώς συγκινημένη.
Τις έσφιξαν το χέρι και οι δύο. Δεν μπορούσαν να πιστέψουν ότι επιτέλους ήταν κοντά τους, είχε ξυπνήσει και ήταν υγιέστατη. Οι προσευχές τους εισακούστηκαν και ήταν πολύ χαρούμενοι μετά από πολύ καιρό.

-Οι εξετάσεις της ήταν όλες πολύ καλές, δεν παρατήρησα κάποιο πρόβλημα. Χρησιμοποίησα και την ειδική μου δύναμη και έλεγξα εσωτερικά τα όργανα της και ήταν όλα εντάξει. Υπήρχαν μικροί τραυματισμοί αλλά δεν ήταν κάτι που δεν μπορούσα να θεραπεύσω.
-Σε ευχαριστώ πολύ Μπριτανι, μας έχεις βοηθήσει τόσο πολύ όλα αυτά τα χρόνια, δεν ξέρω πως να στο ξεπληρωσω είπε ο Christopher και της εσφιξε το χέρι.
-Μην το συζητάτε, είμαστε τόσα χρόνια φίλοι, τι να μου ξεπληρωσετε.
Είπε η Μπριτανι και χαμογέλασε αφήνοντας μια ωραία αίσθηση στην ατμόσφαιρα του δωματίου.

Όλα κυλουσαν ήρεμα και οι ήρωες μας μάζευαν τα κομμάτια τους για ενα καλύτερο μέλλον. Έπρεπε να ανακτήσουν τις δυνάμεις τους γιατί η μάχη με το κακό δεν είχε τελειώσει.

Γειά σας!! Επιτέλους βρήκα χρόνο και έμπνευση για να γράψω κεφάλαιο, ελπίζω να σας αρέσει! Συγνώμη για την καθυστέρηση. Είχα εξεταστική, διαβάσματα και δεν υπήρχε καθόλου έμπνευση, πραγματικά.
Θα προσπαθήσω να ανεβαζω πιο συχνά. Ευχαριστώ για την υποστήριξη και την υπομονή σας💖💖