(Συγνώμη για την καθυστέρηση αλλά με το διάβασμα και τα φροντιστήρια δεν ειχα χρονο, πέρασαν και οι γιορτές και παλι δεν έγραψα, σορρυ ~elperιa)

Το γεγονός οτι έτρωγε και περνούσε καλά δεν σημαίνει οτι είχε ξεχάσει τους γονείς της.Τους σκεφτόταν συνέχεια αλλα, αφού είχε τέτοια άτομα γύρω της και δεν ηταν μόνη μπορούσε να είναι πιο χαλαρή έστω και για λίγο.
Ο καιρός θα ερχότανε είτε ήθελαν είτε όχι και το ήξεραν καλά.Γι'αυτό προσπαθούσαν να είναι όσο πιο έτοιμη γίνεται.
Η Μάντι είχε πάντα αυτό το προαίσθημα οτι κάτι κακό θα γίνει και συνήθως ίσχυε. Πάντα κάτι γινότανε στο τέλος.
Τον τελευταίο καιρό ένιωθε οτι όλα ήταν λάθος.

Τώρα βρισκότανε στο σαλόνι και κοιτουσε παλιές φωτογραφίες. Ενα δάκρυ κύλησε στο ζεστό μαγουλο της και κατευθείαν σήκωσε το χερι της να το σκουπίσει. Τοσες πολλές αναμνήσεις την έκαναν να χαμογελάσει και ακόμα να γελάσει αλλά η σκηνή απο εκείνο το βράδυ ήρθε στο μυαλό της.
Τα αίματα σε όλο το σπίτι, όλη η καταστροφή.
Ξαφνικά η καρδιά της γέμισε με μίσος και ανάγκη εκδίκησης. Βέβαια καμια φορά σκεφτοτανε οτι δεν θα είχε νόημα η εκδίκηση αφού έχει αυτή την αίσθηση οτι είναι ζωντανοί. Ομως,και μονο οτι τους απήγαγαν της ηταν αρκετό για να τους σκοτώσει! Ναι να τους σκοτώσει! Καλά ακούσατε και εσείς το ίδιο θα κάνατε.
Βρισκόμαστε πια στην τελική ευθεία.
Αποφάσισαν οτι έπρεπε να γυρίσουν πίσω στην εντατική εκπαίδευση αλλά αύριο θα πήγαιναν πρώτα στο πάρτι αποφητησης.
Τα κορίτσια ήταν μέσα στην σύγχυση για κάποιο λόγο.
Ο Jacob είχε φύγει απο το πρωΐ χωρίς σημείωμα,χωρίς τίποτα. Πια δεν μπορεί να μην φαίνεται τίποτα περίεργο αφού κάτι συμβαίνει που δεν το ξέρει κανείς εκτός του Jacob.
Αλλά ας τα αφήσουμε αυτά για αργότερα και ας πάμε σε αυτό που μας ενδιαφέρει για τώρα (όχι οτι αυτά δεν μας ενδιαφέρουν αλλά είναι για πιο μετα)

Ο Τζεις δεν άντεχε πια.Αφού ετοιμάστηκε και κατέβηκε στο σαλόνι,περίμενε για πάνω απο ώρα. (Τουλάχιστον ηταν προνοητικες και άρχισαν να ετοιμάζονται απο νωρίς νωρίς.)Δεν είχε τι να κάνει, οσες σκέψεις κι αν πέρασαν απο το μυαλό του,ακόμα και ανώμαλες να ήταν,αποφάσισε να μην τις επιχειρήσει.
-Αργειτε πολύ; ρώτησε με μια μικρή ενόχληση.
-Κάπως, απάντησε η Εμμα ανήσυχα βέβαια γιατί η κατάσταση ηταν άσχημη.
Είχαν γεμίσει το δωμάτιο με ρούχα και δεν ήξεραν τι να βάλουν. Είχαν αρκετά φορέματα σε μια ντουλάπα.Είχαν πολλά χρώματα και διαφορετικά σχέδια. Αλλα ηταν πιο φανταχτερά και αλλά πιο απλά.
Ξέχασαν όμως δυο συγκεκριμένα που ηταν κάπου θαμμένα στην ντουλάπα και ήταν πολύ ιδιαίτερα
Η Έμμα άνοιξε για να τα ψάξει καθώς η Μάντι μάζευε τα υπόλοιπα.

Όταν άνοιξε ενα ψηλό ντουλάπι,έπεσε ενα κουτί πάνω της με αποτέλεσμα τα πάντα να σκορπιστούν στο πάτωμα.
Με το που είδαν τι είχε, τρελάθηκαν.
Ηταν δυο υπέροχα φορέματα με διαμαντακια που έλαμπαν όσο έπρεπε και δεν ήταν υπερβολικά.
Τα σήκωσαν,τα καθάρισαν και αποφάσισαν να βάλουν αυτά.

Η Μάντι πηρε το κόκκινο που ηταν στραπλες και αρκετά μακρύ.
Είχε ενα κόψιμο στο πλάι και κάποιες μικρες λεπτομέρειες στο τέλος του φορέματος που το εκαναν πολύ εντυπωσιακό. Εβαλε ενα τσοκερ και δυο χρυσά βραχιόλια στα χέρια και πήρε επίσης το άσπρο τσαντακι που είχε για κάποια καλη εξοδο(τα πάντα ηταν λαμπερά πάνω της)
Απο την αλλη,η Εμμα πήρε το μπλε που επίσης είχε αυτή την άσπρη λεπτομέρεια στο τέλος.Αυτό έδενε στον λαιμό με εντυπωσιακό μπούστο.
Εβαλε ενα αρκετά διακριτικό κολιέ με ενα μικρο αστερακι πάνω και ενα βραχιόλι με το ίδιο αστερακι στο δεξι χερι της.
Βεβαια προέκυψε ενα πρόβλημα, δεν είχαν τι παπούτσι να βάλουν (κορίτσια τι να πεις, πολλά έχουν αλλά τίποτα δεν έχουν).
Η Μάντι αποφάσισε να κάνει τα μαγικά της,στην κυριολεξία.
Εμφάνισε δυο υπέροχα ζευγάρια γοβες που είχαν αντίστοιχες αποχρώσεις με τα φόρεματα τους.
Ετοιμες και υπέροχες, μετα απο τόση ωρα φυσικά κατέβηκαν τις σκάλες.
Ο Τζεις απλα τις κοίταξε, τις ξανακοιταξε και αυτό. Σηκώθηκε και τις πήρε να φυγουν,ουτε αντίδραση ούτε τίποτα.
Η Μάντι τον κοιτούσε με μια απέχθεια θα έλεγε κανείς και κάνοντας νεύμα στην Έμμα, τον πάτησαν.
Ο Τζέις αρχισε να χτυπιέται και να φωνάζει σαν τρελός ενω οι αλλες γελαγαν.
-Γιατί γελατε; ΠΟΝΑΕΙΙΙ!!
-Συγνώμη ρε Τζεις αλλά ουτε ενα κοπλιμεντο δεν μας έκανες,μας αγνοησες.
-Οχι εγώ συγνώμη επειδή,εγώ φταιω.Δεν είναι οτι δεν σας πρόσεξα,απλα ήσασταν τόσο όμορφες που δεν είχα λόγια.
-Μας δουλεύεις μιλάς σοβαρά; είπε και τον κοίταξε με καχυποψία η Εμμα.
-Σας ικετεύω μιλάω σοβαρά, αλήθεια. Γιατι δεν με πιστεύεται ρε κορίτσια; ετοιμάστηκε να κλάψει αλλά τα κορίτσια τον αγκάλιασαν με στοργή.
-Ελα δες και την καλη πλευρά του πράγματος. Πας στον χορό με δυο άτομα φέτος, είπε η Εμμα με ένα πονηρό βλέμμα. Ο Τζεις απλα της ανταπέδωσε το ίδιο βλέμμα και συνέχισαν.

Το βράδυ προχώρησε βαρετά για την Μάντι αφού χάθηκε η όρεξη της με την απαίσια μουσική που είχαν. Χόρεψε βέβαια λίγο με τον Τζεις αλλά σταματησε μετα απο λίγο.
Αποφασισε να πάει έξω,σε ενα μικρο μπαλκονάκι που της τράβηξε την προσοχή.
Κοιτούσε τον απέραντο ουρανό.Ηταν μαγευτικός,με πολλά και διάφορα χρώματα,σαν γαλαξίας.

Ξαφνικά κάτι αντίκρισε στον ορίζοντα αλλα δεν μπόρεσε να διακρίνει τι ήταν.Μπήκε γρήγορα μέσα για να ειδοποιήσει τους αλλους δυο.Δυστυχώς δεν πρόλαβε αφού τα φώτα έσβησαν και κάποιος εισέβαλε στο χώρο του χορού.
Τα μάτια της Μάντι έγιναν μαύρα και μπορούσε να δει εύκολα τι γινότανε στο σκοτάδι. Αναγνώρισε ενα Τραν και έτρεξε να βρει την Εμμα και τον Τζεις.
-Εμμα? Τζεις? Που στο διάολο είστε; Δεν απάντησε κανείς μέχρι που τελευταια στιγμή την βρήκαν αυτοί.
-Χαίρομαι που είστε καλά,αλλα τι κάνουμε;
-Δεν μπορούμε να το βάλουμε στα πόδια όμως,είπε Ο Τζεις,προσπαθώντας να σκεφτεί μια λύση.
-Περιμένετε εδώ,έχω μια ιδέα,είπε η Μάντι και πήγε προς την απέναντι πλευρα.Πλησίασε το μέρος οπου ηταν δεμένος ο μεγάλος πολυέλαιος της αίθουσας αλλά δυστυχώς δεν πρόλαβε να κανει αυτό που σκέφτηκε.
Κάποιος έπεσε πάνω της και την ακινητοποίησε.Ολά έγιναν γρήγορα και ξαφνικά.
Τώρα μένει να δουμε γιατί απήχθη η Μάντι και τι θα κάνουν η Εμμα και ο Τζεις.

Γειααααα σαςςςςςς!!! Να το κεφάλαιο!! Ελπιζω να σας αρέσει! Επιτέλους το τελείωσα❤❤