Ξαφνικά η Μάντι σηκώθηκε αργά το βράδυ από τον ύπνο της .Ενιωσε μια παρουσία στο δωμάτιο της.Νόμιζε οτι κάποιος ήταν εκεί.
Εκανε αργά και ήρεμα βήματα στις μύτες των ποδιών της.Πήγε στην πόρτα με την πλάτη και περίμενε λιγάκι.Κουνηθηκε λίγο προς την άκρη της πόρτας και κοίταξε προσεχτικά στον διάδρομο.Είδε τον Jacob (ξέρω σκέφτεστε που έχει χαθεί και τι έχει γίνει.Θα μάθετε παρακατω) να κάθετε εκεί και να την κοιτάει. Νόμιζε ότι έβλεπε όνειρο, ήταν επιφυλακτική να τον πλησιάσει, εκείνη την στιγμή μιλησε.
-Μάντι έλα εδώ. Γυρισα,δεν θα με αγκαλιάσεις; είπε και η Μάντι βγήκε έξω στον διάδρομο. Δεν πίστευε στα μάτια της.Σκεφτόταν οτι ήταν παγίδα, δεν την ένοιαζε όμως γιατί καθώς πλησίαζε άρχισε να νιώθει έτσι όπως πάντα ένιωθε γύρω του. Αυτή την ζεστασιά και γαλήνη. Τον άφησε να την αγκαλιάσει και μετά κατέβηκαν στο σαλόνι.
-Jacob είσαι όντως εσύ;ρώτησε έτοιμη να κλάψει.
-Ναι εγώ είμαι αλλά δεν μπορώ να μείνω για πολύ. Ηρθα να σε δω μόνο για λίγα λεπτά.
-Τι πάει να πει αυτό; Εχεις μπλέξει κάπου; Τι συμβαίνει;
-Δεν μπορώ να σου πω,δηλαδή δεν μπορείς να μάθεις ακόμα.Οτάν είναι η ώρα θα αποκαλυφθούν όλα,είπε και την φίλησε.Μετά εξαφανίστηκε αφού πήδηξε απο το παράθυρο.Η Μάντι τα είχε χαμένα, δεν ήξερε αν έπρεπε να τον πιστέψει ή αν έπρεπε να περιμένει. Ομως αυτό που ήξερε ήταν ότι κάτι έχει κάνει ο Jacob,οτι έχει μπλέξει. Σκέφτηκε να μην πει σε κανέναν για αυτή την συνάντηση και να μην την σκέφτεται.
Ετσι κι αλλιώς αύριο ήταν μια καλή μέρα για αυτήν γιατί ήταν τα γενέθλιά της και τα παιδιά θα της είχαν ετοιμάσει κάτι σίγουρα χωρίς να της το πουν.
Θα γινότανε 17 πια και δεν θα ήταν εκεί οι γονείς της για να την δουν που μεγάλωσε.Ομως τους νιώθει στην καρδιά της και ξέρει οτι κάπου είναι και οτι την αγαπάνε.

Αφού έφυγαν απο το σχολείο, τα παιδιά της έκλεισαν τα μάτια με ενα μαντήλι και πήγαν έτσι στο σπίτι. Οι Μερλιγκτον ετοίμασαν μια μικρή γιορτή, στόλισαν το σπίτι, έφτιαξαν μια τούρτα και ήταν ότι έπρεπε για γενέθλια.Κάποια στιγμή έφτασαν και τα παιδιά και άνοιξαν την πόρτα ήρεμα. Εβγαλαν το μαντήλι απο τα μάτια της Μάντι και αφού πήγαν απέναντι, η Εμμα πήρε την τούρτα στα χέρια της και άρχισαν να της τραγουδάνε το τραγούδι.
Η Μάντι χάρηκε πάρα πολύ, δακρισε απο την χαρά της.Δεν το περίμενε, νόμιζε οτι δεν θα έκαναν και τίποτα το ιδιαίτερο εκείνη την μέρα.Η χαρά έφτασε μέχρι και στις καρδιές των γονιών της και ένιωσαν και αυτοί χαρούμενη για την κόρη τους.Και ας βρίσκονται σε αυτήν την κατάσταση, το μόνο που μπορούσαν να κάνουν είναι να την σκέφτονται και να περιμένουν.

Η κ.Μαριάμ της έδωσε ένα φάκελο και την αγκάλιασε.
-Οι γονείς σου μας είπαν να στο δώσουμε σε περίπτωση που δεν ήταν εδώ ή αν τους είχε συμβεί κάτι.
-Επίσης μας είπαν να σου δείξουμε το αυτοκίνητο και τον εξοπλισμό στην αποθήκη σας,πρόσθεσε ο κ.Μάρκο.
-Σας ευχαριστώ πολύ για όλα, πραγματικά.Σας αγαπώ σαν δεύτερους γονείς.Σας είμαι ευγνώμων που με φροντίζατε όλο αυτό τον καιρό.Χωρίς εσάς δεν ξέρω τι θα έκανα,είπε χαρούμενη και τους αγκάλιασε.
-Θα φύγουμε τώρα και θα έρθουμε το απόγευμα να κάνουμε αυτό που είπαμε,την χαιρέτησαν ξανά και έφυγαν.

-Θα το ανοίξεις?ρώτησε η Εμμα με ένα κάπως θλιμμένο βλέμμα.
-Ναι αλλά αργότερα, ας μαζέψουμε εδώ τώρα, συμφώνησαν σε αυτό και μάζεψαν,καθάρισαν το σπίτι.
Ηταν όλα στήν θέση τους, όλα τακτοποιημένα και στην εντέλεια.

Σκέφτηκαν να χαλαρώσουν και αραξαν λίγο στον καναπέ.
-Η κ.Μαριάμ δεν με συμπαθεί καθόλου. Το έχω καταλάβει πολύ καλά,είπε ο Τζεις με απογοήτευση.
-Και εμείς το καταλαβαμε, είδαμε πως σε κοιτάει.
-Απορω πως δεν σε έχει σκοτώσει ακόμα.
-Μάλλον επειδή σε αγαπάει πολύ Μάντι, σέβεται το τι κάνεις και δεν μπλέκεται.
-Ειδες; Πάλι μου χρωστάς,είπε η Μάντι και γέλασε.
-Απο πάντα σου χρωστούσα και ξέρω οτι οι συγνώμες δεν μετράνε πια.Ελπίζω η βοήθεια που θα μπορέσω να σου δώσω να ξεπληρώσουν οτι χρωστάω,είπε με σοβαρότητα.
-Δεν ήξερα οτι μπορείς να γίνεις και σοβαρός Τζεις, θα ήταν καλό αν το έκανες πιο συχνά,είπε η Μάντι με ένα χαρούμενο βλέμμα. Κατάλαβε οτι δεν ήταν και τόσο κακό άτομο ο Τζεις τελικά. Φαίνεται οτι δεν είχαν γνωριστεί και τόσο καλά παλιά και έτσι παρεξηγήθηκαν πιο εύκολα.Τώρα είχαν μια δεύτερη ευκαιρία και Η Μάντι σίγουρα θα ήθελε να του δώσει αυτή την δεύτερη ευκαιρία αλλά είχε και τον Jacob στο μυαλό της. Ηταν δισχαμένη.

Κάπου μακριά...

Τραν:Αφέντη ήρθε πίσω, ο λύκος.
??:Ωραία, στειλτον κατευθείαν κάτω στους φυλακισμένους μας.
Τραν:Μάλιστα,και έτσι έκανε.

-Jacob;τι κάνεις εδώ παιδί μου;ρώτησε η Τζένα.
-Κ.Τζένα Εμμ...ξέρετε...είναι περίπλοκο το θέμα.
-Μπορείς να μας βγάλεις απο εδώ;
-Δεν νομίζω οτι μπορώ να κάνω κάτι μέχρι να έρθει η Μάντι.Συγνώμη.
-Δεν πειράζει παιδί μου, μπορούμε να περιμένουμε, δεν θα τους δώσουμε αυτό που ζητάνε.
-Κοίτα Jacob οι γονείς σου θα ανησυχούν.Καλύτερα θα ήταν να γυρίσεις σπίτι,του είπε ο κ.Christopher.
-Μην ανησυχειτε,πηγαίνω και τους βλέπω. Δεν μπορώ να φύγω απο εδώ. Εχω κάνει ήδη την μαλακία και δεν ξέρω πως να ξεμπλέξω,είπε απογοητευμένος.
-Θα τα καταφέρεις,μετά απο αυτό έφυγε και ανέβηκε τις σκάλες για να πάει στο δωμάτιό του.

Είχε ξαπλώσει και κοίταζε το ταβάνι για πολλές ώρες.Είχε μπλέξει άσχημα και ήξερε οτι κανένας δεν θα τον συγχωρούσε ή έστω θα έπαιρνε καλά αυτό που έκανε.
Η Μάντι ήταν το τελευταίο πράγμα στο μυαλό του τώρα τελευταία. Πιο πολύ σκεφτόταν τι να κάνει.Ξαφνικά σηκώθηκε, έκανε γύρους στο δωςμτιο και έδωσε μια γροθιά στον τοίχο. Είχαν πεταχτεί οι φλέβες του έξω και τα δόντια του ήταν γεμάτα αίμα. Η όλη κατάσταση τον είχε τρελάνει. Το σχέδιο του δεν πήγε ακριβώς όπως είχε σχεδιάσει.
Προσπάθησε να ηρεμήσει και ξανά έκατσε. Ξάπλωσε ξανά και σκεπάστηκε με ένα κουρέλι που του είχαν να κοιμάται. Τουλάχιστον ήταν λυκάνθρωπος και δεν κρύωνε.
Αποκοιμήθηκε μετά απο λίγο και βυθίστηκε στα όνειρα που μόνο εκεί ήταν ευτυχισμένος και ελεύθερος πιά.
Τώρα περίμενε ξανά την ευκαιρία να ξετρυπωσει και να πάει στους δικούς του.

.....
Η Εμμα πήρε την Μάντι και ανέβηκαν πάνω.
-Ελα λίγο μωρέ να σου πώ, είπε και την τράβηξε με δύναμη στο δωμάτιο.
-Τι είναι μωρέ;
-Τρέχει κάτι με τον Τζεις; τα μάτια της έλαμπαν απο περιέργεια και ενθουσιασμό.
-Μπορεί, βασικά Εμμα..νομίζω...(έκανε μια παύση να πάρει ανάσα) οτι τον ερωτεύτηκα ξανά,είπε και ανακουφιστηκε.
-Αυτό το είχα καταλάβει καλή μου.Πάντως χαίρομαι, ταιριάζετε,της χαμογέλασε.
-Ελα βρε Εμμα τώρα.
-Γιατι μωρέ;
-Εε είναι λίγο περίπλοκο, είμαι μπερδεμένη. Της είπε και της μίλησε για τα αισθήματα της για τον Jacob, το παρελθόν της με τον Τζεις, τα νέα αισθήματα και άλλα πολλά που δεν είχε  πει ποτέ σε κανέναν.
Μετά από την σοβαρή συζήτηση, είπαν να ελαφρυνουν την ατμόσφαιρα λέγοντας αστεία και κάνοντας βλακειες μέχρι να πάρουν απόφαση να ξεκουραστουν λιγάκι για μεσημέρι.

Γεια σας αγάπες😘😘
Ορίστε το κεφάλαιο σας❤ Ελπίζω να σας αρέσει.Αργησα λίγο αλλά επιτέλους το τελείωσα.
Τα λέμε στο επόμενο❤❤

Επίσης ευχαριστώ πολύ που με βοηθατε διαβάζοντας το γιατί τώρα τελευταία ήμουν στην 15-16 θέση στα Μεταφυσικά. Love you😘😘😊
Until next time💞💞