Dziś, kiedy otworzyłam swoją szafkę doznałam miłego zaskoczenia. Pomiędzy książkami do historii a geografii leżała biała koperta z małą czerwoną kokardką. Na sam widok się uśmiechnęłam. Schowałam ją do torby razem z paroma książkami i ruszyłam na lekcje.

- Hej Niki ! -usłyszałam za sobą czyjś głos. Obróciłam się i ujrzałam stojącego za mną Filipa z mega słodkim uśmiechem na twarzy. Bez słowa się obróciłam z powrotem plecami do niego i ruszyłam przed siebie. Mój humor od razu się zepsuł.

- Ej mała... - złapał mnie za ramię. Szybkim gestem strzepałam ją z ramienia , nadal na niego nie patrząc

- Nie jestem mała.

- Jesteś - uśmiechnął się.

- Coś jeszcze ? - spytałam poirytowana. W tym momencie złapał mnie za nadgarstki i spojrzał głęboko w oczy.

- O co ci chodzi Niki ? - spytał zdezorientowany.

- O nic. Po prostu daj mi spokój.

- Nie. Dopóki nie wytłumaczysz mi co takiego zrobiłem.

- No nie wiem... Zastanówmy się. Najpierw jedziesz z czułymi słówkami , jesteś milutki itd. a potem jak gdyby nigdy nic się po prostu nie odzywasz...Wręcz mnie unikasz.

- Słucham?

- Jeżeli nie chcesz ze mną rozmawiać to poprostu powiedz ! Nie musisz przede mną uciekać ! - w tym momencie wyrwałam się z jego uścisku i po prostu odeszłam.

- Ale .... Zaczekaj ! - ja jednak znikłam za drzwiami damskiej toalety.

Rzuciłam torbę na blat koło lustra i odkręciłam kurek z zimną wodą. Zanurzyłam w niej ręce po czym wytarłam je w papierowy ręcznik. Oparłam się dłońmi o blat i spojrzałam w lustro. Próbowałam się uspokoić bo nie ukrywam że ta cała sprawa z Filipem doprowadza mnie do szału.

Kiedy 5 minut później wyszłam z łazienki dostrzegłam siedzącego pod drzwiami bruneta.

" o nie .. " pomyślałam.

- Niki ! - momentalnie się podniósł gdy mnie zobaczył.

- Śpieszę sie..

- Musimy pogadać !

- Nie ma o czym.

- Mylisz się. O 16 w Burger-Kingu okej ?

- Nie wiem.

- Proszę cię. Bądź.

- Nie wiem - bardziej szepnęłam niż powiedziałam.

Idąc w kierunku klasy rozmyślałam nad tą całą akcją. Naprawdę bolało mnie że Filip tak po prostu zerwał kontakt a teraz nagle chce ze mną rozmawiać. Czułam się trochę jak taka zapasowa zabawka. Co prawda nie wiedziałam nic o tym że Filip kogoś ma .... Na pewno ma. W końcu taki przystojny, wysportowany i sympatyczny chłopak nie może być nierozchwytywany przez laski tego liceum.

- Nareszcie zaszczyciłaś nas swoją obecnością. - przywitała mnie babka od angielskiego.

- Przepraszam miałam coś ważnego do załatwienia.

- Co było aż tak ważne że zajęło pani to 15 minut mojej lekcji ?

- Nic takiego... - usiadłam w swojej ławce rzucając torbę koło ławki.

Lekcja ciągnęła się w nieskończoność. Na dzwonek czekałam jak na zbawienie. Na szczęście była to już ostatnia lekcja dzisiaj. Kiedy po szkole rozniósł się wyczekiwany odgłos dzwonka złapałam torbę i wyszłam ze szkoły. Po niecałej godzinie byłam już w domu. Wzięłam prysznic i w samym ręczniku weszłam do pokoju. Wzięłam z szafy TO

i zeszłam na dół. Otworzyłam lodówkę i rozejrzałam się po jej wnętrzu. Przydały by się małe zakupy.. Postanowiłam zająć się po spotkaniu z Filipem.

* 2 godziny później *

Kiedy weszłam do knajpki Filip już tam był. Siedział przy jednym z stolików pod oknem. Kiedy mnie zobaczył wstał i podszedł się przywitać. Dał mi całusa w policzek i usiedliśmy.

- Na co masz ochotę ?

- A co proponujesz ?

- Pizza ?

- Okej. Tylko bez papryki.

Po chwili złożył zamówienie i teraz nastała niezręczna cisza którą postanowiłam przerwać.

- A więc ?

- Co a więc ? - spytał zdziwiony.

- Po co chciałeś się spotkać ?

- Aaa .. to.. No ja chciałem ci to wszystko wytłumaczyć..

- Naprawdę nie musisz...

- Ale chcę. No bo ja cię wcale nie unikałem Niki. Ja nie chciałem ci zawracać głowy. Wiedziałem jakie to dla ciebie trudne. Ta cała sprawa z wypadkiem, Sarą. Widziałem w jakim jesteś stanie i nie chciałem żebyś zaprzątała sobie mną głowę.

- I tak nagle po 2 tygodniach postanowiłeś ze mną porozmawiać ?

- Tak. Zauważyłem że po raz pierwszy od jakiegoś czasu jesteś w świetnym humorze i stwierdziłem że teraz już jest wszystko okej - tłumaczył się brunet.

Nic już nie powiedziałam. Było mi głupio za te wszystkie fochy i wg. Znowu zapanowała niezręczna cisza którą jednak dość szybko przerwała kelnerka niosąca naszą pizze i napoje.

Podczas jedzenia atmosfera się już rozluźniła. Świetnie nam się gadało. Na różne tematy. O szkole , wakacjach itd. Nawet nie zauważyłam kiedy minęła 19. Nie miałam ochoty jeszcze wracać ale musiałam przecież zrobić zakupy.

- Wiesz ja się już będę zbierać - oznajmiłam Filipowi.

- Odprowadzę cie.

- Wiesz ja jeszcze muszę na małe zakupy skoczyć.

- Pójdę z tobą jeśli nie masz nic przeciwko.

- No nie wiem ...

-Dobra jednak to nie było pytanie. Ja ci to oznajmiam. - wyszczerzył się ukazując szereg białych zębów.

Kiedy wyszliśmy z marketu, Filip zaczął się śmiać. Nie bardzo wiedziałam z czego ale też nie pytałam. Jednak ten nie przestawał mruczeć czegoś pod nosem więc w końcu nie wytrzymałam.

- Co cię tak bawi ?

- Nic, nic. Tylko że faktycznie małe te zakupy. - Faktycznie. Nie były one takie małe. Szliśmy właśnie w stronę domu obładowani papierowymi torbami. Każdy z nas niósł dwie.

- Rzadko kiedy mam ze sobą bagażowego więc muszę korzystać. - Uśmiechnęłam sie.

- Ej bo zaraz pomyślę że mnie wykorzystujesz.

- Za dużo myślisz- jeszcze bardziej się wyszczerzyłam i delikatnie uderzyłam go łokciem w bok. Ten oczywiście się tego nie spodziewał i wypuścił z rąk jedną z toreb. Tak więc teraz po chodniku plątał się kilogram ziemniaków ... Ja oczywiście zaczęłam się z niego śmiać kiedy schylił się żeby to wszystko pozbierać.

- Zemszczę się na tobie - mruknął Filip kiedy wreszcie ruszyliśmy dalej.

- Haha... Ty ? - zaczęłam się śmiać jeszcze bardziej.

- Jasne. Jeszcze zobaczysz malutka - wyszczerzył się.

- Dobra dobra.

Kiedy byliśmy wreszcie w domu, rzuciliśmy torby z zakupami na blat stołu.

- Napijesz się czegoś ? - spytałam

- A co masz ?

- Mam ci wszystko wymieniać czy może być po prostu cola ?

- Może być cola.

Nalałam do szklanek i podałam jedną Filipowi. Wzięłam się za rozpakowywanie zakupów. Brunet oczywiście chciał mi pomóc. Nie protestowałam. Od czasu do czasu nakierowywałam co gdzie ma włożyć.

Cały czas rozmawialiśmy i śmialiśmy się. Naprawdę świetnie się czułam w jego towarzystwie. Czułam że nie muszę nikogo udawać. On po prostu akceptował mnie taką jaka jestem. Jak prawdziwy przyjaciel.

Czy chciała bym coś więcej ? Chyba tak .... Nawet nie chyba. Ale jednak nie jestem pewna co do jego uczuć. A przecież nie spytam się o tak poprostu : " Wiesz Filip chyba Cię kocham. A ty mnie też ? "

Bezsens ...

Kiedy leżałam już w łóżku postanowiłam wejść wreszcie na bloga. Nie byłam na nim od dnia wypadku Sary.

" Witajcie kochani . Przepraszam was że nie było mnie tak długo , ale moje życie było mega pokręcone przez ostatni czas. Jednak już wracam :D

U mnie nic nowego. Wspaniały dzień z F :D Zakupy , pizza a potem wspólne kakaoo :D

Było słodko. ;3

S czuje się już lepiej. Nawet bardzo dobrze. W sumie się nie zmieniła. No może po za tym ze teraz nienawidzi motorów i innych jednośladów.

Jest świetnie. Już niedługo waakaaaacjeeeeee !!!! :D

3majcie się KOCHANI