7th Chapter

I DROVE my car papuntang park. I didn't take the whole time shift just to meet him, kapag hindi maganda sasabihin nya sasampalin ko talaga sya. And another thing, I have to settle things between us para gumaan na ang loob ko sa kanya at sa nangyari. Nakita ko syang naghihintay sa may swing. He also has his car with him. Lumabas ako ng kotse at napatingin sya sakin, gulat na gulat.

"Y-You came!"

"Wala kaya akong choice. Ganyan talaga ang magkakaibigan no!" I laughed mockingly. Kahit di naman talaga totoo.

"Bakit mo nga pala ako pinatawag? Something wrong?"

"Yeah, well. I have to get some friendly advice here. I badly need one!" sabi nya sabay upo sa swing.

Ako rin naupo sa kabilang swing. "What is it?"

"It's about Megan."

ASGDKFL(@&@**!!

Okay, kalma ka lang Minami Keeyah. Masyado kang maganda para magalit sa lalaking ito. Tandaan mo yan!

Pero...

Parang pinana ng pinana at patuloy pa ring pinapana ang puso ko. Sarado na sana kaso nabuksan na naman ang sugat. Walangya ka talaga Dylan, ikaw kasi ang manhid mo!

"B-Bakit?" I managed not to make my voice crack. Baka kasi mahalata nya at magtanong pa nang ano-ano.

"She said that she doesn't love me and she never did!" sabi nya sabay yuko, ang alam ko umiiyak na sya sa puntong ito.

Ang sama naman. Di nya ba talaga minahal si Dylan? Kung ako sa kanya mamahalin ko sya ng buong puso. Sh*t lang Megan, Dylan is a very boyfriend material. Hindi lang boyfriend material.. he's a prince charming material. He's kind, he's smart, he's sporty and a jock in school. Dylan doesn't deserve someone like her.

"Ssshh. Tahan na please, I don't want to see you cry. Kaibigan pa naman kita!"

Fvck this life. Pinapagaan ko loob nya habang ako ang bigat-bigat na ng dinadala kong sakit.

I gently rubbed his back. Are we going to do this again and again? I'm making him feel better and I'm... I just can't do it. I love Dee at naiinis ako dahil yun mismo ang nararamdaman ko sa kanya.

"Sssshh.. tahan na nga. Para ka namang bakla eh. Kalalaking tao."

Kumawala sya sa pagkakayakap and so I did. "Sorry, I just love Megan so much. The pain is killing me."

DUGSH!! Tinusok mo na ng kutsilyo puso ko Dylan. Okay, I want to finish this pain. Ako din naman ah! Nasasaktan na, pero bakit ganito pa rin ako sayo? Naisip ko tuloy, kung ganito si Dylan kay Megan. Hindi kaya ganito din ang inaasal ko sa likod ni Dylan?

T________T

"Is there something I can help? Just tell me," desperada na talaga ako.

Walangya ka Megan. Yung lalaking pinakagusto ko sinasaktan mo! Pinapaiyak mo pa! Walangya ka talaga, sarap mong ilibing ng buhay para malagutan ka ng hininga pero alam ko kapag ginawa ko yun. Magagalit sa akin si Dylan. I don't want that to happen.

"I don't know. She likes Dreyson so much and she's even head over heels in love with him."

SI DREYSON NA NAMAN! Nung nakaraan naman wala lang sa kanya na sinabihan sya ni Dylan ng kung ano-ano. As in wala!

"Bakit nya ba kasi gustong-gusto ang bad boy na yun ha? Ano bang meron sa kanya na wala ka?! Naku alam mo kung ako sa kanya. Sayo ako maiinlove at di dun sa Dreyson na yun. Ang bait mo kaya, para kang prince charming tsaka—" napatigil ako sa pagsasalita at tinignan sya.

Oh my goshies! Yung mga mata nya, diretso ang tingin sa mga mata ko. At ang gwapo nya talaga, Lord.

"Sana nga, sana nga sa iyo na lang ako nagkagusto, Key," sabi nya habang di nakatingin sa akin. Nakatingin sya sa langit na nababalutan ng mga magagandang bituin.

Ganun din ginawa ko. Ang ganda ng langit ngayon. Parang walang ulan ang mangyayari ngayong gabi. Masyadong maganda, para sirain.

"Bakit hindi diba? Hahaha," biro ko.

"Di ko kaya, Key. Mahal ko talaga si Megan. At di ko alam kung ano ang nakita nya sa Dreyson na iyon."

Oo. Masakit sya, hindi konti kundi sobrang sakit talaga ng mga pinagsasasabi nya sa akin. Yumuko ako ng konti para di nya makita ang mga luhang pumapatak sa mga mata ko.

"A-Ano ba yan. B-Bulag siguro si Megan. Bilhan mo na lang sya ng eyeglasses para makita nya talaga ang halaga mo. Isa pa, mas mabait ka naman, mas matalino. You deserve to be treated nicely just how you treated everybody! Di ko talaga magets si Megan."

Dylan stared at me and gave me a kind smile. "I really like you Key. You seemed to be a happy go lucky person, parang wala kang problema."

Walang problema? Sayo pa nga lang namromroblema na ako. Kung alam mo lang manhid!

"W-Well. Dapat lang na nakasmile lang palagi para naman gumaan loob mo," palusot ko.

"Thank you, Key, sana talaga sayo na lang ako nainlove. Di sana ako nagkakaganito."

Pwede ka namang mainlove sakin. Ako nga nainlove na sayo!

"W-Why not coconut?"

"Key, you always make me happy," he smiled at me tsaka nawala rin agad.

"Hmm... so do you have something in mind against Dreyson?"

"Actually there is, but I guess it's just too much."

"Bakit naman?"

"Key, I need your help. I badly need your help. Can I ask you a favor?"

"Anything basta kaya ko."

"Please make Dreyson fall for you."

Lumayo ako ng konti. "WHAT!?"

Tama ba narinig ko? Bakit ba ang daming taong nagsasabi na dapat mafall si Dreyson sakin. Di naman ako type nun.

"Oo. Please I need you Key, I need you to do this for me. I promise, I'm going to help you with everything you need," sabay hawak sa kamay ko.

Oh my gulay! Mga santo at santa, ito na yun e. Ito na yun!! Hinahawakan na nya kamay ko. Hindi indirect holding hands sa mga baso at kutsara nyang ginamit sa cafe. Direct na talaga ito. Yiiieeee!

Hindi ako baliw para hindi makapag-isip ng maayos pero he needs me raw, e, my gosh. This is the first time Dee said that to me. Hehehe, yung puso ko parang wala na sa tamang tibok. Tsaka wala na akong masyadong marinig bukod sa mga anghel na nagsisigawan ng 'Oo ka na lang' sakin. Wehehehe.

"Oo ba. Hehehe," sagot ko habang wala sa sariling katinuan. Hinawakan nya kasi kamay ko, juskopo.

His eyes widen. "R-Really? Ayos! Yes, finally I can get rid of Dreyson!" he said habang tinaas pa mga kamay nya.

I snapped out of my imagination and went back to reality. Wait, what did I just say a while ago? I didn't agree right?

"S-Sumang-ayon ako?"

"YEAH! THANKS ALOT KEY!" he hugged me tight.

Loading. . .

Loading. . .

Loading. . .

Holy fvcking shit. Sumang-ayon nga ako! Teka, pwede ko ba yung bawiin? Di ko naman sinasadya eh. Nadala lang ako sa bugso ng damdamin.

"Teka lang Dee," sabi ko tsaka nya niluwagan ang pagkakayakap sa akin.

Hinarap ko sya sa akin at nakita ko ang mga mata nyang sobrang saya. Mga matang nakangiti.

"Yes?"

Nakakaguilty naman. Wag na nga lang, Key, hayaan mo na yung tao. Hindi ka naman ganun kasama para basagin ang tuwa nya diba? Kung bakit ba kasi may konsensya pa ako? I hate my parts. Tsk. Maybe I shouldn't take it back, just looking at Dylan's expression right now, I can't do it I don't want to hurt him again and again.

Lulunukin ko na lang ang pride ko para sa kanya.

"B-Be sure that you will pay for all the makeovers and salons, okay?"

He smiled back at me. "Of course, you're not going to regret this. Thank you Key, you're a very good friend."

He hugs me back again. Sana ganito na lang posisyon namin palagi. I hugged him back. I don't want to let go of him right now. Finefeel ko talaga yung chest nyang matigas. Awieeee! Ang init nya pala?

"Bullshit what the hell's going on here?!" sigaw ng isang boses.

Napatingin ako sa maitim na lugar. Di ko masyadong maaninag pagmumukha nya. Naglakad sya papalapit sa liwanag at doon ko na nalaman kung sino sya.

"D-D-Dreyson!?"

—

Vote, share, and comment.