Luke postanawia odprowadzić mnie do domu. Nie chcę tam wracać, ale zarazem wiem, że nie mogę zostać w tym zawieszeniu na dłużej.

– Zobaczymy się jutro? – pytam go – Czy będziesz zajęty?

– Ktoś tu chce się ze mną zobaczyć – mam ochotę wydrapać mu oczy.

– Nie mam nic lepszego do roboty.

– Dobrze się dzisiaj z nami bawiłaś? – nie wiem, dlaczego czuję, że atmosfera się zmieniła.

– Tak, jesteście fajną grupą.

– Ale nie lubisz Sary.

– Spadaj – szturcham go w pierś – Wcale nie byłam zazdrosna.

– Zdecydowanie byłaś zazdrosna.

– Jak miałabym być zazdrosna?! Przecież ona jest dla ciebie jak siostra!

— Jesteś taką małą paskudą.. – obracam głowę w jego kierunku.

– Apropo bycia małą paskudą...

– Skrywasz jeszcze mniejszą paskudę?

– Co? Nie! Chciałam tylko powiedzieć, że mogę być nieco mniejszą paskudą niż ci się wydaje.. – powiedziałam to.

– Co to znaczy? Nie widziałem, żebyś nosiła obcasy.

– Głupek – szturcham go biodrem – Może jeszcze po prostu rosnę, bo...

– Bo co? – zatrzymuje się w miejscu – Co ty mówisz?

– A gdybym powiedziała, że jestem tą młodszą córką?

– Czekaj.. skoro jesteś młodsza, co nie ma dla mnie kompletnie sensu.. to ile masz lat? Dwadzieścia? – pyta wzburzony – Dwadzieścia, prawda? Po co kłamać o dwa lata?

– Siostra Caluma idzie do ostatniej klasy liceum...

– Nie ma, kurwa, mowy! – krzyczy – Nie wierzę! Masz jebane siedemnaście lat?

– Mam jebane siedemnaście lat – próbuję powiedzieć to lekceważąco.

– Nie masz nawet osiemnastu lat, a ja stale gadam do ciebie o seksie. Kurwa, gdybym cię dotknął mógłbym pójść do widzenia! Ja pierdole, siedemnaście lat. Faktycznie wyglądasz młodo.. ale powiedziałaś dwadzieścia dwa.. gdyby nie spotkanie Sary, nie powiedziałabyś mi, prawda? Siedemnaście.

– Przecież nic się nie stało – bronię się.

– Ale mogło! Cholera! Mogło się stać!

– Nie pozwoliłabym na to..

– Jesteś mało wiarygodna, nie sądzisz?! Twoi rodzice są pieprzonymi bogaczami, mogliby... kurwa..

– Myślisz tylko o sobie! – krzyczę.

– A o czym mam myśleć? To ja zostałem tutaj oszukany, przez siedemnastolatkę! Jaki jestem naiwny.. dzieli nas osiem lat.

– Za dwa tygodnie skończę osiemnaście!

– To wtedy będzie siedem. Czy to coś zmienia? Nie! – wiedziałam, że będzie wściekły – Chciałem, Boże...

– Sam się zachowujesz jak gówniarz! I to gówniarz, gówniarzowy! Jesteś paskudnie dziecinny! Ja chociaż mam do tego prawo! Pan dwadzieścia pięć lat z mentalnością napalonego licealisty!

– Nie zwalaj winy na mnie!

– Teraz masz dwadzieścia pięć lat, co?

– A ty siedemnaście!

– No i co z tego?! Mówisz tak, jakbym wskoczyła ci do łóżka! Przestań!

– Okłamałaś mnie, nie znoszę kłamców i oszustów. Kurwa, nie rozumiem.

– Dziwisz się, że ci nie powiedziałam?! Zobacz na swoją reakcje! Zachowujesz się jak wariat! Psychol! – tupię nogą – Jesteś taki głupi!

– Sama jesteś głupia!

– No i widzisz? Dziecinny! Jesteś taki dziecinny!

– Może ty to ze mnie wyciągasz! W końcu sama jesteś gówniarą! Niepełnoletnią gówniarą! Kurwa, jeszcze rozpijam nieletnich! Czy ty chcesz, żebym poszedł do więzienia?

– W tej chwili o tym marzę! Przynajmniej byś się zamknął! – krzyczę mu w twarz.

– Wariatka! Kompletna wariatka!

– Narcyz! – odkrzykuję – Duży dzieciak! Wieczny Piotruś Pan!

– Aż tak ci się spodobałem, co? Że musiałaś skłamać?

Nie mogę się powstrzymać i wybucham śmiechem.

– Tak! Uwodzę starych oblechów, bo to mnie kręci.

– Nie jestem oblechem!

– Skoro lubisz siedemnastki to jesteś.

– Rozmowy z tobą donikąd nie prowadzą! Ty zawsze mówisz to, co ci wygodnie!

– A ty szybko się wkurzasz, kretynie. Przynajmniej już nie będzie cię kusić, żeby pocałować moje usta za darmo – wydymam wargi – Bo ci się podobają, prawda? Chciałbyś je całować, w kółko i w kółko. Ja też je lubię. Są śliczniutkie! Mam taki malinowy błyszczyk!

– Pieprzona wariatka.

– A ty go nigdy nie spróbujesz! Stare baby nie używają tych pyszności! – z tą myślą go zostawiam i odchodzę.

– Co ty masz w tej głowie?!

– Pewnego dwudziestopięciolatka! Ale nie myśl, że to ty! Twoi koledzy są przystojniejsi! – krzyczę – Nie możesz się z nimi równać!

– Są dla ciebie za starzy!

– Za dwa tygodnie nie będą i co wtedy powiesz? – nawet się do niego nie obracam, ale słyszę, że mnie goni – Jesteś zazdrosny, Luke? Zazdrosny Luke, zazdrosny staruch...

– Nawet nie będę z tobą rozmawiał! Kurwa!

– To sobie idź!

– Nie zbliżaj się do nich!

– Nic nie mogę obiecać! – już niemal jestem przy domu – Pa, staruchu!

– Jeszcze się policzymy, Abbie.

– Nie mogę się doczekać! – macham mu i wchodzę za bramę.

Jest taki śmieszny.