Part 3
Gumising sa akin ang sinag ng araw na tumatawa sa katawan ko. Binalingan ko ang aking katawan at doon nakita ang hubo't-hubad kong katawan, may ilang pasa din ito dahil sa marahas nilang ginawa sa akin.
Hinding-hindi ko sila mapapatawad, "Hahanapin ko kayo!"
Dahan-dahan akong tumayo dahil kumikirot ang aking galos na natamo. Tinungo ko ang banyo at naligo, kahit nasasaktan ay nilinis ko ang katawan ko. Ayakong mabakasan ng kung anong kahayukan na ginawa nila sa akin.
Tumulo ang luha ko, luhang paulit-ulit nalang pumapatak. Hindi ba ito napapagod, bakit lagi nalang akong umiiyak. Bakit hindi ko maging malakas.
Si Angel, hindi pa din nauwe. Labis na ang nararamdaman kong pag-aalala para sa kanya, kung nasaan man siya ngayon ay sana maging masaya siya sa naging desisyon niya.
Isinuot ko ang aking bestida at naglakad patungong kusina. Iniluto ko ang pansit canton na nakita ko at kinain ng maluto.
Kinuha ko ang cellphone ko para tignan kung may tawag ba galing kay Angel pero wala akong nakita.
Hinanap ko ang numero ni Rossy at ito'y tinawagan. "Bes?"
"Uy bes, sorry nga pala hindi na ako nakapunta. Ang lakas kase ng ulan e." anito, ngumiti ako ng pilit.
"Okay lang, pakisabe naman na hindi ako makakapasok." pakiusap ko, baka kase hanapin ako ni Ms. Ally baka malagot pa ako.
"Ako na ang bahala, Eddies." aniya, ibinaba ko ang cellphone ko at naibagsak ko ang sarili sa sofa.
'Saan kita mahahanap, Angel.'
Unti-unting pumikit ang aking mata.
"Anak?" masiglang tawag sa akin ni mama, matamis ang kanyang ngiti.
"Bakit po mama?" magalang kong tanong sa kanya, hindi maipagkakaila na mag-ina kame dahil may mga katangian na magkapareha kami.
"Kapag nawala ang mama, aalagaan mo ang kapatid mo diba?" nakangiti pa rin si mama ngunit sa mura kong edad ay hindi ko siya maintindihan.
"Ano po ang ibig mong sabihin mama?"
"Aalagaan mo ang kapatid mo, diba?" Tanong nito sa akin at ngayon ay naintindihan ko na.
"Oo naman po mama, tayong dalawa ang mag-aalaga sa kanya." ngumiti ako sa kagalakan na nararamdaman. Mas magiging masaya kami kung parehas naming alagaan ang isa't-isa.
"Anak, malakas ka diba?"
"Opo mama, mana ako sa'yo e." aniko, mas lumapit ako kay mama at niyakap ito. "Mahal na mahal po kita, mama."
Kumalas ako sa yakap at tumingin uli kay mama, ang mata nito'y lumuluha kaya labis akong naguluhan.
"Bakit po kayo naiyak, mama?" inosente kong tanong dito, wala akong alam kung anong dahilan ng pagluha niya.
"Wala ito anak, natutuwa lang ako na nagkaroon ako ng anak na kagay niyo. Ang babait niyong bata. Sana hindi kayo magbago." nagulat ako ng mas lalong dumami ang luha sa mata ni mama, sinong umaaway sa mama ko at papaluin ko ng pamalo.
"Mama, huwag ka na pong umiyak. Papaluin ko po ang umaway sa inyo. Pangako iyan mama."
Niyakap ako ni mama nang dumating ang aming bunsong kapatid.
"Halika rito, Angel." apat na taong gulang na siya kaya naman ang ganda-ganda nitong tignan. Lumapit naman ito sa amin at niyakap kami ni mama.
"Mahal na mahal ko kayo, mga anak ko."
"Hoy! Gising." naimulat ko agad ang aking mata ng may tumabig sa braso ko.
"Angel." tumayo agad ako para lapitan ito ngunit umiwas ito. "Mabuti naman na bumalik ka na. Alalang-alala ako sa'yo."
"Hindi ako umuwe para makipag-dramahan sa iyo, pumunta ako dito para humingi ng pera."
"Wala pa akong sahod, Angel." sagot ko, bukas pa kase ang sahod ko.
"Maniwala sa'yo, akin na ang pitaka mo at ako ang titingin." maglalakad sana ito patungo sa kwarto ko nang hawakan ko ang braso nito, napadaing ako sa sakit ng itulak niya ako at tumawa ang ulo ko sa maliit na mesa.
Tinignan niya ako ngunit agad na tinalikuran, naglakad na ito papasok sa kwarto ko. Tatayo na sana ako maramdaman ko ang pagkirot ng ulo ko, kinapa ko ito at may nahawakan akong malapot.
'D-dugo.'
"Ito na ang pitaka mong bulok!" inihagis niya sa akin ang pitaka ko bago siya lumabas ng pinto. Tatayo na sana ako para habulin siya pero narinig ko na ang pag-andar ng motor.
Tinignan ko ang pitaka ko at nakita na wala na itong laman. Walang itinira sa akin ang kapatid ko, kinuha niya lahat.
Binigla ko ang pagtayo ko para makaupo ng maayos pero laking gulat ko ng bumukas ang pinto at iniluwa muli ang tatlong lalaki na bumaboy sa akin kagabi.
"Muli kaming nagbalik, Ineng." sabi ng mas malaki sa kanina, tumawa naman ang dalawa pa nitong kasama.
"Anong g-ginagawa niyo d-dito?" muli akong nakaramdam ng takot at pangamba.
"Syempre para magpaligaya." ani nung isa.
"Simulan na natin, Alloy ikaw ang mauna ngayon." ani nung isa,
"Oo Pedring, salamat." pasalamat nitong Alloy na ito.
"Lusyo, isarado mo ang pinto. Dadalhin muna namin ito sa kwarto." may pagkapilyo ang sinabi nito.
Hahawakan na sana nila ako ng itulak ko sila, tumayo ako at naramdaman ang sakit sa ulo ko ngunit hindi ko ito ininda, makaalis lang sa lugar na ito.
"A-araaaaaaay! M-masakit." daing ko ng hilahin nung lalaking Alloy ang buhok ko, nasanggi niya ang sugat sa ulo ko. "Maawa k-kayo sa a-akin."
"Walang awa sa mundo, bata." ani Pedring.
"Bitawan n-niyo a-ako." aaminin ko na mas malakas sila kaysa sa akin dahil hindi sapat ang lakas ko para labanan sila.
Muli kong tatanggapin ang kalupitan ng tadhana sa akin. Ibinalya nila akong inihiga sa kama ko, tatayo na sana ako ng suntukin ako ni Alloy.
"Huwag ka ng maglaban, natikman mo naman na ito diba?" anito, dinuraan ko ang mukha nito kaya nakatikim ako ng sampal mula sa kanya. "Tangina, matigas ka ah!"
Marahas niya akong hinalikan sa labi, maski ang sa leeg ko ay hindi nakaligtas. Samantalang si Pedring ay ibinaba ang suot kong pang-ibaba.
Lumandas ang kamay ni Alloy sa aking dibdib at ramdam ko ang paglalaro ni Pedring sa kaselanan ko.
'Pagod na pagod na ako'
"Parang a-awa niyo n-na."
Winasak ni Alloy ang bestida ko at lumantad muli sa kanyang paningin ang katawan ko, bigla naman nitong hinila ang bra ko.
Pakiramdam ko na isa akong parausan sa oras na ito. Silang dalawa ay pawang hayop na hayok na hayok sa laman.
Bumaling ang tingin ko sa gilid at nakita ko si Lusyo na tahimik na nanunuod sa akin. Tama ba ang nakikita ko sa mata niya, may awang namumutawi sa mata nito.
Ipinikit ko ang mata ko ng sinimulan ng dalawa na paglaruan ang katawan ko.
Sa pangalawang pagkakataon, wala akong nagawa. Muli kong tatanggapin ang pahihirap ko sa kamay ng mga lalaking ito.
'Kaawaan mo ako panginoon ko.'
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro