Scarlett keek over de rand van het nest. Ze zag de grassprieten die meewiegden met de wind. Een kleine eekhoorn sprong van struik naar struik op zoek naar een nootje. Haar nest lag in een hoge eik op een dikke tak zo'n tien meter boven de grond. Vandaag zou ze haar eerste vliegles krijgen! Haar buik kriebelde van opwinding. Maar al gauw raakte Scarlett ook nerveus, wat als het me niet gaat lukken? En ik te pletter stort? Nee, zo mag je niet denken scarlett. Zei ze streng tegen zichzelf. Je hebt de hele week zitten te oefenen op bewegingen en nu ga je hier zitten janken! Andere vogels lukt het toch ook? Zelfs eekhoorns lukt het! Haar ademhaling versnelde en ze dwong zichzelf om tot rust te komen. Straks zullen mams en paps me helpen en komt het allemaal goed. Ik kan dit, en met hun hulp kan er niks misgaan. Hield Scarlett zichzelf voor. Andere vogels deden dit vast niet alleen... Haar enige nestgenoot is als klein kuikentje uit het nest geduwd door een koekoek. Toen haar ouders daarachter kwamen hadden ze mij uit het nest gehaald en hiernaartoe gebracht. Zij waren zeker dat ik geen koekoek was want ik had altijd al iets speciaals vonden ze. Mijn vader dacht altijd dat ik was voorbestemd voor iets speciaals... Zo speciaal dat een koekoek me niet eens dwars kon zitten. Wat mijn ouders hadden gedaan met het jong was me nooit verteld geweest. Maar het was vast niet heel gezellig. 'Dag liefje,' de warme stem van haar moeder haalde haar uit haar gedachte. Scarlett draaide zich om en sprong naar haar moeder toe. 'Ben je er klaar voor?' Haar kop hield ze op ongeveer dezelfde hoogte als scarlett's kop. Ze was groot. En haar glinsterende ogen keken haar vragend aan. 'Zeker! Ik ben er helemaal klaar voor!' Antwoordde scarlett, ze probeerde het kriebelende vleugje opwinding in haar buik te negeren. Haar moeder knikte goedkeurend. 'Mooi, je vader is een snelle hap voor onderweg gaan halen en dan vertrekken we.' Beiden keken ze naar de opkomende zon 'Ik ga je vleugels een laatste keer controleren, wil je ze even uitspreiden?' vroeg ze. Ik klapte mijn vleugels uit en moeder boog zich voorover. Haar blauwgrijze kop ging ieder veertje af tot ze aan de laatste kwam en tevreden knikte.
'Je bent er klaar voor ontspan je even tot pa er is'

'Oké.' Mompelde ze

Niet veel later lande er een vogel in het nest. 'Pa!' Hij legde de vers gevangen muis neer. 'Hallo scarlett, dag schat.' Hij wende zich tot scarletts moeder: 'Heb je haar snel de basis uitgelegd?' Ze schudde haar kop 'nee wil je dat ik het nu doe?' 'Samen dan' 'Scarlett?' vroeg haar moeder 'Je gaat je laten vallen en spreid je vleugels uit, dan begin je geconcentreerd te flapperen en ga je vanzelf vooruit' Haar vader maakte de zin af: 'Op drie zullen we springen laan naar de kant naar waar je wilt draaien, klaar?' Scarlett knikte. Ze liepen met z'n drieën naar de rand van het grote nest. 'Drie, twee' Een laatste keer keek ze naar haar vader. 'één!' Ze liet zich vallen en probeerde zich te focussen. Flapper met je vleugels je kan dit! Ze bewoog hen op en neer zoals ze had geleerd. Ze opende haar ogen en merkte dat ze niet langer viel. Ze keek naar links en dan weer naar rechts. De bomen flitsen langs haar heen. Een grote boom torende voor haar op. Boom! Help ik ga ertegenaan vliegen! Ze keek naar haar vader die rustig naast haar vloog. 'Leun naar links' Ze deed wat hij zei en leunde naar links. Het werkte! Ik botste er niet tegenaan. Ze prijsde zichzelf voor haar prestatie. 'Zien jullie die dikke tak daar?' Vroeg moeder. Ze volgde haar blik naar de tak. 'Daar gaan we proberen te landen, hou je lichaam verticaal en flapper dan zo hard mogelijk met je vleugels dat remt af. Probeer eerst trager te flapperen' Scarlett vloog in de richting van de tak en vertraagde haar vlucht. Ze keek naar haar moeder die voor haar kwam vliegen en deed haar na. Veilig landde ze op de tak. Echt veilig kon ze het niet noemen want wanneer ze haar klauwen in de tak wou slaan verloor ze haar evenwicht bijna. 'Goed gedaan Scarlett, je vlucht was op de landing na succesvol' Haar borst zwoel van trots. Haar moeder knikte instemmend en ze wierp haar de muis toe. 'Je zult wel honger hebben' Dankbaar nam Scarlett de muis aan en prikte er met haar snavel in. De muis smaakte heerlijk en in een mum van tijd was hij op.

'Morgen gaan we jagen' Zei haar vader toen ze landden in het nest. 'Je zult de beste jaagster van het land worden! Ik voel het gewoon' 'Zal je me ervoor wakker maken?' Vroeg ze, ze had eigenljjk geen antwoord nodig want ze wist het al. 'Ja' Haar moeder kwam tussenbeide 'maar eerst gaan jullie nog even een klein rondje rond de boom vliegen terwijl ik ons avondmaal ga vangen.'