Beneden zit Agnetta op de bank.
Ze is een bolletje, en heeft een trainingsbroek aan en een t shirt. Haar trouwjurk is eindelijk uit. Haar lichaam gaat op en neer met snikken en zowel William als Dave houden haar vanaf een afstandje in de gaten.

Ze zit met haar knieën onder haar gevouwen en heeft haar haar op een korte staart gedaan.

Als ik binnen kom maak ik geen geluid. Draak is echter zo subtiel als een olifant en schraapt zijn keel luid.

Sorin zie ik nergens.
Angst overvalt me.
Is dat goed of slecht? Goed want: geen Sorin! Die man maakt me doodsbang. Slecht want: Geen Sorin! Wat kan hij aan het doen zijn?

Agnetta kijkt op en ze krimpt in elkaar als ze mij ziet staan.'Het spijt me. Dit is mijn schuld! Als we geen vriendinnen waren was je niet door dat beest gegrepen.' Draak stopt zijn handen in zijn zakken en voegt zich bij de anderen twee mannen op de bank.

Het lijkt hem niks te interesseren dat ze hem een beest noemt of dat ze beweerd dat hij me heeft gegrepen.

Ze huilt harder en begint moeilijker te ademen. Ik ga snel bij haar zitten. 'Het is oké..' Ze kijkt me aan alsof ik gek ben geworden. Ja misschien is oké niet de juiste benaming.

'Ik bedoel...' Er klinken voetstappen. Sorin komt met een flesje water de kamer binnen. Als hij mij ziet bekijkt hij mij en draak kritisch.

'Je bent snel terug,' zegt hij tegen draak met veel argwaan en achterdocht. Ik besef me dat draak de indruk had gegeven dat hij me wilde nemen.

'En je vrouw is hier bij jou...' Hij oogt me wantrouwig, alsof ik ergens opgesloten hoor. Volgens mij zou Sorin dat prima vinden.

Draak grijnst.
'Mijn eigendom bedoel je?' Ik adem stevig uit en doe net alsof die woorden geen pijn doen en niet angst oproepen bij me.

Sorin geeft me één korte blik. 'Je hebt haar gehad van me, zodat je je behoeftes kan voorzien. Dat kan alleen als je doorzet.' Gehad? Draak had me toch gekocht?

Draak blijft rustig en beheerst.
'Ze is als een mooie vrucht. Ik moet haar de tijd geven te rijpen voor ik haar pluk.' Draaks woorden worden met gelach ontvangen.

Sorin lacht zelf niet. Hij is eerder boos. Beledigd zelfs. 'Ze is rijp zat. Gewoon grijpen en duidelijk maken wie de baas is.' Ik wil hem duidelijk maken dat ik mijn lesje heb geleerd en me nooit meer zo openlijk zal verzetten maar ik durf het niet.

'Het zal echter zoveel meer opwindend zijn om haar zover te krijgen voor me te kruipen.' Fantaseert Draak hardop. 'Ik wil die hoer horen kreunen als ik haar aan me rijg. Ik wil haar zo hard laten komen dat haar lichaam pijn doet.'

'Sucess ermee. Ik zie het niet gebeuren. Niet snel althans.' Zegt Sorin. 'Maar ze is jouw cadeautje dus geniet van haar zoals je wil.' Hij maakt een eind aan het gesprek.

'Kijk eens, wat water voor je.' Hij spreekt heel zacht en tegelijk ook dreigend tegen Agnetta. Hij stopt het flesje water in haar hand. Trillend kijkt ze hem aan, haar mond een stukje open.

Sorin veegt wat gedroogd bloed uit haar haar. 'Je bent braaf zo, Agnetta. Ik hoop dat ik duidelijk heb gemaakt wie van ons hier de baas is.' Hij spreekt zacht en dreigend.

Ze slikt bevend en neemt een slokje water. 'Nu we je een kleine hersenschudding hebben gegeven en wat water, wil ik dat je naar me luistert..' ik hoef niet te weten wat er na komt.

Ik kan het niet aanhoren. Ik weet dat hij uiteindelijk haar wil.  Ik ben binnen twee stappen hij draak. Ik weet dat hij gevaarlijk is.

Maar hij is minder gevaarlijk dan Sorin, Dave en William. Draak is bezig met het vullen van een glas water en staart me aan. 'Je kan gewoon zitten waar je vriendin is. Ik moet een boodschap doen en jij blijft hier.' Zegt hij tegen mij.

Ik vraag me af wat voor soort boodschappen iemand zoals draak doet. Zou hij net als ik vis en brood eten?  'Ik..ik kan mee boodschappen doen. Ik kan mezelf nuttig maken..' alles om het huis uit te mogen. Alles.

Draak smijt bijna het glas kapot door het neer te zetten. 'Je luistert niet en dat is gevaarlijk in mijn vak. Communicatie is alles hier. Het is dood of leven,' Hij geeft me één afkeurende blik voor hij me bij mijn middel pakt en me zacht knijpt in mijn keel.

'Een boodschap. Ik moet wat regelen. Als je wist wat zou je wensen dat het om boodschappen ging.' Zijn strenge toon zorgt voor een beetje teleurstelling en schaapachtigheid bij mij. Hij moet vast denken dat ik dom ben.

Ik weet niet zo goed wat ik moet zeggen. 'Ik blijf hier dan,' zeg ik, meer tegen mezelf. Heel zacht zodat hij het niet hoort.

Maar helaas verstaat hij het prima.
Hij snuift. 'Alsof je een keuze hebt.' Hij laat mijn keel los. Ik kan weer vrij ademen en vlucht de keuken uit.

Sorin is gelukkig al vertrokken maar ze blijft huilend achter op de bank. Ze rolt haar benen onder zich en veegt haar snotneus af aan haar mouw. 'Ik snap niet dat je niet bent weggerend.' Haar stem vult de ruimte en ik werp angstige blikken op William en Dave die beiden net doen alsof ze met hun telefoon bezig zijn.

Maar ze luisteren mee. Dat weet ik gewoon.

Ik bedenk snel een plannetje en besluit mezelf het beste neer te zetten. Als een lafaard. 'Waarheen? Draak is snel. Ik zou nooit ver komen en ik zou in de problemen raken..' Ik doe een los plukje achter mijn oor en spreek met een zachte droevige toon.

'Ben je soms bang voor hem?' Vraagt agentta me en ze klinkt erg afkeurend.

'Jij niet dan? Je hebt toch gezien hoe ze omgingen met.. ' haar familie. Ons. Hun  vijanden.

'Ik weet het nog perfect,'Agnetta klinkt geïrriteerd.

'Natuurlijk ben je dat niet vergeten. Het spijt me.'

Agnetta zegt niks en ik weet dat ik te ver ben gegaan. Ik hou mijn mond maar tegen haar en ga onderuit gezakt zitten.

Het wordt al donker buiten.
Ik denk dat het nu pas tot me doordringt hoe erg ik in de problemen zit.

Draak zou vandaag niet aan me zitten. Maar hoe lang voordat hij dat wel doet. Hoe lang voordat hij besluit of Sorin dat ik een makkelijke manier ben om Agnetta te pesten?

Will geeft mij ook een flesje water en wat te chips. 'We vertrekken morgen naar de villa. We wilde zeker weten dat we niet gevolgd werden.' Verkondigt hij aan Agnetta. Mij negeert hij.

Hij loopt richting de bank en gaat zitten. Wij blijven stil. Beiden boos op elkaar.