Het antwoord komt traag en langzaam van zijn lippen. Hij kijkt me aan bewust van zijn geheim wat hij deelt. 'Draak.'

Ik kan hem wel meppen uit frustratie en zenuwen. 'Je echte naam.' Zeur ik min of meer bij hem.

Hij lacht kort. Hij krabt nog eens aan zijn kin en staart naar zijn littekens op zijn handen. Het is een hele zachte mompel maar ik hoor elke letter vallen in de meest mooiste naam die ik ooit gehoord heb. 'Angelo.'

Ik zie draak anders. Ik zie geen enge moordenaar die me kocht. Ik zie een mens. Een mens dat door een monster een monster werd. Iemand die hard moest zijn om te blijven leven. Angelo.

Het past hem perfect.

Hij bloost. Lacherig. Nerveus.
'Stomme naam, hè? Angel. Engel. Ik ben helemaal geen engel. Het is alsof ze wist dat ik zo zou worden en me daarom...' Hij valt stil en tranen prikken nu in zijn ogen.

'Hoe heeft ze het kunnen verzinnen?'

Dan huilt hij.
Ik sla mijn armen om zijn torso en wil het liefst met hem mee huilen. 'Ik vind het helemaal niet stom. Ik vind het mooi.' Fluister ik zacht.

Hij moet lachen maar niet van harten.
'Dan Ben je de enige.' Dat betwijfel ik zo. Ik weet niet of ik van de naam ben gaan houden of van draak die hem draagt.

'Jij ziet het als de engel, de onschuld. Maar een engel is meer dan dat. Een engel is een boodschapper.'

Daarom moet Draak lachen. 'Ik zal je draak noemen. En ik ga je iets heel persoonlijks over mij vertellen.' Ik denk even na over een geheim.

Ik heb niks.
Behalve mijn aller duisterste geheim.
Wat niemand weet.
Zelfs Agnetta niet.

Ik kijk draak niet aan. Dat doet te veel pijn. 'Weet je nog dat ik je vertelde dat mijn ouders door Enzo en Donato zijn vermoord doordat ze Donato en Enzos ouders hebben vermoord?' En de hele coup die ze wilde plegen.

Hij knikt. 'Ja.'

Lang kan ik erom heen draaien. Nog langer kan ik ontkennen dat ik het ooit gewild heb. Ik zou wensen dat ik het nooit gewenst heb en de schaamte bekneld me. 'Ik wilde Donato een tijdje over Enzo.' Beken ik dan.

Hij gaapt me aan.
'Elice-' begint hij maar ik onderbreek hem huilend.

'V-voor alles. Toen we nog verloofd waren. Ik vond Donato zo knap en stoer. Enzo was nog een klein jochie.' Ik lach nerveus. 'Enzo is altijd jaloers geweest. Ik denk dat hij het ook wist.'

'Een keertje toen we gingen eten samen, kwam ik Donato tegen. Hij had gedronken.' Ik durf draak niet aan te kijken tijdens mijn confessie. Hij vind vast dat ik een slet ben.

'We zoende.' Mompel ik heel zacht.
Ik tril. 'En...Nu heb ik hem gekregen. Ik snap niet waarom ik zo dom was.'

Draak zegt niks. Hij is vast teleurgesteld. 'En nu vind jij mij ook een hoer. Precies wat ik ben. Welk meisje kust er nou met de broer van haar verloofde?'

Draaks ogen rollen.
'Fuck Enzo en Donato. Jij was niet gelukkig in je verloving. Je wilde het niet of wel?'

Ik schudt mijn hoofd. Ik had mijn taken en deed wat mijn ouders verwachtte. 'Ik was 15 dus nee. Ik wist niet wat het inhield.'

Hij gaat nog even door.
'Je was jong. Ik vind je helemaal geen hoer voor een paar zoenen. Als jij een hoer bent voor een paar zoenen, wat the fuck ben ik dan wel niet?'

Mijn mond gaat even open om te protesteren maar ik zie zo dat het geen zin heeft. Hij heeft gelijk.

'Hij wist je goed te bespelen, Donato. Ik heb vaker met types zoals hem gewerkt. Ze zijn zo uitgekookt. Daar kan zo'n lief klein hertje zoals jij niet tegen op.' Hij wil me zoenen maar stopt. Hij herinnert zich mijn grenzen.

Ik voel me lekker.
Ik voel me goed zelfs.
Dus Ik kus hem.
Diep en hard.
Alsof ik stik zonder hem.
Draak doet mee maar laat het ritme en het tempo aan mij over.

'Wil je even zoenen en knuffelen?' Vraagt draak.

'Ik wil je.' Beken ik, verward.

Draak wenkbrauwen gaan omhoog. 'En wie zegt dat ik daar zin in heb?' Hij lacht dus ik weet dat hij het niet meent.

Hij zoent terug en ik ga liggen op zijn bed. Hij staart even verlangend naar me terwijl hij zijn kleren uit trekt.

Draak helpt dan mij uit mijn kleren.
'Iets wat ik nog moeten weten voor ik je wereld op z'n kop zet?' Zijn ogen zijn zo donker en groen.

Tja. Eén ding maakt dit eng.
'Ik ben nog...' Onze ogen kruizen en Draaks hoofd gaat knikkend op en neer. 'Wel, je bent mijn koper. Je wist dat toen je me kocht.' Ik forceer een kleine glimlach en wil hem zoenen.

Draak trekt zich walgend terug. Hij gaat zitten. 'Ik wil dat nog met je bespreken. Ik wil je niet neuken als mijn bezit. Ik wil je vrij maken.'

Ik staar hem vragend aan. Vrij?
'Hoe bedoel je, draak?' Krijg ik hierna een ticket naar huis en mag ik dan oprotten?

Zijn blik verzacht.
'Ik ben je eigenaar. Ik bezit je. En je hebt daar niet voor gekozen.' Hij slaat zijn ogen neer.

'Ik ben blij, draak. Daardoor ken ik je nu-' Ik wil hem verder vol proppen met mijn goede bedoelingen en gevoelens maar hij wil er niks van weten.

Resoluut schudt hij zijn hoofd.
'Ik had je nooit mogen kopen. Je was onschuldig.' Hij bedoelt de moorden. Hij bedoelt mijn trauma. En nu dit. Het laatste beetje onschuld zal ik hem geven.

'Ik was al opgejaagd en achterna gezeten voor je me kocht. Ik kende angst en terreur heel goed. Ik heb met jou aan mijn zijde nooit betwijfelt of ik veilig zou zijn.' Zacht aai ik hem. Hij ontspant.

'Ik vind dat we eerst moeten afspreken wat jouw grenzen zijn voor we seks gaan hebben. Heel duidelijk zodat we het allebei weten.' Zegt draak serieus en ja daarmee doodt hij de stemming.

'Maar ik wil juist jou verwennen-' protesteer ik. Ik ben geen kleuter. Ik wil dat draak geniet. Hij hoeft zich niet aan grenzen te houden en hij mag vragen wat hij wil.

Hij zoent me zachtjes en beheerst.
'Ik verdien geen beloning, Elice. Echt niet. En, ik zie je twijfelen nu ik de spanningsboog wat heb aangepast maar ik kan je beloven dat er genoeg over is om een leuke avond of middag te hebben als jij dat nog wil.'

-
En het werd een super leuke avond. Ik heb dat weggesneden maar dat is oké toch?😇🤣🤣Nee hoor tis er nog tot volgende week😄😄😄