Chapter 9: Danger

"SHE'S kuya's girlfriend!" sagot ni Levin na ikinalaki ng mata ko. Sinamaan niya ng tingin ang lalaki. Acting as if he was big than the man he was facing.

Girlfriend? What the hell?

The guy smirked at me. "Nice catch. Tiyak na matutuwa nito si boss." Tinitigan niya ako mula ulo hanggang paa at pumito.

"Stop staring like that on Ate Jeykcil! Stupid bad man!" inis na suway ni Levin sa lalaki kaya pinigilan ko agad nang akmang lalapit sa lalaking iyon.

Oh god! Ang talim ng tabas ng bibig ng batang ito. Ngayon ko lang ata narinig na nagmura si Levin.

"Levin. Please don't do that," pakiusap ko dahil baka kung ano ang gawin nito sa bata.

I'm not afraid for my life but in Levin's. Ayokong may mangyari sa kaniya. No! I can't let that happen, mamamatay muna ako bago nila mahawakan siya.

Mas lalo siyang humalakhak. "Tinuruan talaga ni del Vecho itong kapatid niya, hmm? Nice. Tingnan natin kung hanggang saan ang tapang mo bata."

Tinutukan niya ng baril si Levin na ikinasigaw ko.

"Oh my god! No!" Tinago ko agad si Levin sa likuran ko kaya sa akin na nakatutok ang baril. My heart was thumping hard facing the muzzle of the gun that any minute will fire me to death. Naramdaman ko ang pagpupumiglas ni Levin sa likuran ko dahil gusto niya akong protektahan pero hindi ko siya binitiwan. "Levin, please, stay on my back. Diyan ka lang, Ate Jeyk will protect you."

Tumawa na naman ang lalaking iyon at parang mabunutan ako ng tinik sa dibdib ng ibinaba nito ang baril na nakatutok sa akin. I thought he would put it on his lap but he didn't. Mabilis niyang pinalabas ang kamay sa bintana saka walang habas na kinalabit ang gatilyo na naglikha nang malakas na tunog ng putok.

I put both of my hands on Levin's ears and hugged him tightly. Ramdam ko rin ang pagkagulat ng bata sa putok ng baril. He was startled for the gunshot and began to hug my waist tightly.

"Ate Jeyk, I'm scared," pakinig kong usal ng bata. Tuluyan nang nawala ang tapang na kanina ay pinapakita niya. Nervousness can be hear on his voice.

Who wouldn't be scared in our situation that we are in grave danger? Sino ang hindi mangangatog gayong isang kalabit lang ng gatilyong ito ay agad na tatakas ang buhay sa mata namin? Besides, Levin is still a kid, hindi dapat niya nararanasan ang ganitong bagay. He's still too innocent to find out about this world.

"Shhh. Your kuya will saved us here. Don't worry," pampalubag loob ko sa bata na kahit ako ay hindi ko naman alam kung magiging totoo ba itong sinabi ko sa kaniya, pero may katiting na pag-asa sa isip ko na sasagipin kami ni Agon ngayon. Kapatid niya ang nasa bingit ng kamatayan ngayon, it was impossible for him to sit idly.

Bigla akong napayuko at niyakap si Levin nang muling magkaputukan. Humalakhak na parang demonyo ang lalaking nagmamaneho sa kotseng ito at pinaliko-liko pa ang kotse as if he's mocking the other cars behind us.

Dumadagundong ang dibdib ko at naglayag ang isip sa kung ano mang kayang gawin ng lalaking ito sa amin ni Levin. Mabilis akong nag-isip ng paraan para makalabas sa kotse at bigla akong napatingin sa pinto na nasa harap ko.

Ilang ulit akong napatingin sa lalaki at sa pinto. Kasabay no'n ang pag-angat ng ulo ko para silipin ang mga kotseng nakabuntot sa 'min.

All of the cars are familiar to me and I know this is all Agon's men. Sa pagkakataong ito alam kong papunta na rito ni Agon pero hindi ko na kaya pang maghuntay ng tulong mula sa kaniya at sa mga tauhan niya.

It's time over our life. I'm not sure if we will be safe after this dahil hindi ako sigurado sa demonyong bumubulong sa utak ng kalaban.

Dahan-dahan kong pinihit ang lock habang kagat-labing napapatingin sa kalaban. I'm praying na sana ay huwag siyang lumingon dito at huwag mapansin ang ginagawa ko. I motioned Levin to keep quiet for what I'm doing at tanging tango ang naisagot nito kahit nangangatog.

I'm so happy when I finally opened the door, maliit na siwang lang iyon at agad na binitiwan nang mapansing lumingon sa 'min ang kalaban.

Kamuntikan na!

I thought he would know my motives when he stared at me for a second but to my relief, it didn't. Mabuti na lang at hindi niya napansin ang maliit na siwang ng pinto ng kotse.

Naipihit ko ang ulo para alamanin ang pwesto ng kotse ng mga tauhan ni Agon. Naibalik kong muli ang tingin sa loob at napadapo iyon kay Levin.

"Levin. . ." I whispered. Naitingala niya ang ulo at inosente akong tiningnan. I motioned to keep quiet kaya ginawa niya ang daliri kong nakapatong sa bibig. "We will escape to this bad guy, okay? You just need to hug me tightly, hmm?"

Napatango naman ito at agad na yumakap sa bewang ko. Dumagundong ang dibdib ko sa gagawing paraan. I'm not sure kung wala siya galos pagkatapos ng pagtalon na 'to. Baka mapaano siya o hindi kaya ay mabalian ng buto.

Oh, God, help us.

Guns firing continued to drowned my ears. Nakikipagsabayan ang lalaking ito.

When I noticed that he was busy that his attention was on the back, mabilis kong binuksan ang pintuan. Hindi ko na halos marinig ang sariling hininga dulot ng lakas ng tibok ng puso ko ang umaakupa sa tainga.

Nanlamig akong lumingon ang kalaban at galit ang siyang naipinta sa mukha nito.

"At balak niyo pa akong takasan, ha?" Walang pag-alinlangan niya kaming tinutukan ng baril kaya ang tanging naisip ko ang takpan si Levin ng katawan ko sa posibleng balang kakawala sa bunganga ng baril nito.

Halos takasan ako ng ulirat sa narinig na kasa at putok ng armas nito.

"Ate!" palahaw ni Levin matapos marinig ang isang putok.

Napapikit ako sa naramdamang mainit at hapding dumaan sa balikat ko. Tila may sumuntok sa 'kin sa parteng iyon. Ramdam ko ang mainit na pagdaloy ng dugo ko sa kanang balikat pababa sa braso.

Tila nawalan ako ng lakas sa bandang iyon ngunit hindi ako nagpatalo sa kumakawalang Levin.

"Please, Levin, stay still. Don't move, just close your e-eyes." Mariin akong napapikit at pilit na iniinda ang nakabaong bala sa balikat.

Hindi ako pwedeng mawalan ng malay. Sakit lang ito. Kaya ko 'to! Kailangan kong iligtas si Levin.

Humalakhak na naman ang tanginang lalaking iyon. Nakakainis!

"Magpaputok pa kayo at dadalhin ko sa hukay itong kapatid ng boss niyo!" sigaw niya na parang nawawalan na nga bait.

Nakagat ko na lang ang pang-ibabang labi ng masulyapan ang kanang balikat. Unti-unting nababahiran ng kulay pula ang damit ko at pasama nang pasama na ang pakiramdam ko.

Binalak kong buksan ulit ang pinto pero naka-lock na ito.

"Ate. . ." sambit ni Levin.

"Shhhh, I'm okay. Umupo ka muna dyan ha? Cover your head. Kahit anong mangyari, you need to get out of here. Naiintindihan mo?" I caress his cheek. Nagpapalit-palit ang tingin nito sa mata ko at sa dugong unti-unting bumabasa sa damit ko. Nakagat niya ang pang-ibabang labi at napipilitang tumango.

Levin is a smart boy and I can't explain further information. Naupo siya tabi at nilagyan ko ng seatbelt. Kinuha ko run ang isang malambat na travek bag na nakatago sa ilalim ng upuan at pinayakap iyon sa kaniya.

He do what I asked for without throwing any questions ngynut nakikita ko ang mangiyak-ngiyak niyang ekspresyon. Sinusundan ni Levin ang bawat gagawin ko and I can feel his stare on me.

"Close you eyes," I commanded and Levin did it. "Don't opened it unless I say so, hmm?"

"O-opo, ate."

Nang masigurado kong nakapikit na siya ay mabilis kong pinalibot ang braso sa leeg ng lalaki.

"P-putang. . . ina! B-bitaawan mo a. . .kong puta k-ka!"

Napapikit ako nang mariin sa sakit na dinulot ng galaw na iyon sa balikat ko. Tila sinusuntok ng ilang beses ang tama ko sa balikat at mas lalong naramdaman ang pag-agos ng dugo ko.

"Ahh!" daing ko nang sikuhin nito ang tagiliran ko at nasuntok ako sa leeg. Napaubo ako ng ilang ulit at nawalan ng lakas sa ginawa niya. I can't breathe properly that made my surroundings go blurry.

"Tanginang babae ka!" Nagpapaekis-ekis ang kotse at pilit niyang minamaneho iyon.

"Ate! Babangga tayo!" sigaw ni Levin ng makitang babangga kami sa isang malaking puno.

Agad na nanlaki ang mata ko. Ang tanging pumasok sa isip ko ay yakapin si Levin at gawing panangga ang katawan sa anumang mangyayari.

Nararamdaman kong nawawalan ako ng ulirat pero pilit kong nilalabanan iyon.

Jeykcil, please last longer. Konti pa!

Nagpaikot-ikot na ang kotse at hilong-hilo na ako, panay na rin ang sigaw ni Levin pero wala akong magawa kundi salagin ang paparating na trahedya sa aming dalawa.

I hope he will be okay after this. Kahit siya na lang.

"Levin, I will protect you, hmm? Ate Jeyk will protect you no matter what. Live, okay? Stay alive." I kissed his forehead and a tear escaped on my eyes as I hugged him tightly.

A loud banging crash filled my ears. Sa lakas ng impact ng pagkakabangga ay napasiksik ang buo kong katawan sa likod ng driver's seat.

Ginawa ko ang lahat para lamang huwag mabitiwan si Levin. I tried my best to take a strong gripped to the aluminum steel under Levin's seat using my right hand.

My muscle flexed and felt my wound bleed even more. It hurts! Damn! The seering pain was taking over my body. My mind says it hurt but I can't let go of my gripped. I need to protect Levin.

The momentum of the car made our body collide. Napapikit ako at sumisigaw sa sariling isip sa sobrang sakit na nararamdaman.

Nandidilim na ang paningin at gustong-gusto ko nang ipikit ang mga mata pero hindi ko kayang pabayaan si Levin.

I can't feel my body anymore. Parang naubos na ang lakas ko but I pushed my body to its limit.

"L-Levin. . . y-you. . . okay?" Hinanap ko ang paningin nito nang sandaling iaangat nito ang ulo dahil nakabaon iyon sa dibdib ko.

Tears immedeately fall on my cheeks when I realized he's okay. Nanginig ang baba ng bata nang mapatingin siya sa balikat ko.

"Ate!" iyak niya.

"Shh. . . stop c-crying. . . Levin listen. . . o-open that door." Tinuro ko iyon gamit ang nanghihinang kamay. "Y-you need. . . need to get out from here. . ." mahinang pakiusap ko nang maamoy ang gasolinang nanggagaling sa likuran namin.

He obeyed what I said and opened the door. Pagod akong napangiti sa ginawa niya. Ngunit nawala ang ngiti ko ng bumalik ulit siya sa 'kin.

"Let's go, Ate Jeyk. We need to get out from here."

Napansin ko bigla ang usok na nagmumula sa unahan. Kahit hindi ko nakikita ay alam ko kung saan ba 'galing iyon.

Naalarma ako dahil nandito pa rin si Levin at pilit akong kinukumbinsi na umalis dito. Hindi na ako nagdalawang isip pa at nag-ipon ng lakas para makaalis sa pwesto.

I cried loudly nang ipilit kong itayo ang sarili ngunit agad na bumagsak. Hindi ko na maigalaw ng maayos ang kanang kamay dahil sa sugat. Nanghihina rin ang tuhod ko at tila sinisipsip ng sugat ko amg lakas ng buo kong katawan.

Napabagsak ang kalahati ng katawan ko sa labas ng kotse at ang paa ko nanatili pa rin sa kotse. Levin tried his best to lift me up but he can't for his little body he have.

Gumapang ako para tuluyang makaalis sa papasabog na kotse at ganoon din ang hila sa 'kin ni Levin kahit hindi niya naman ako mabuhat.

Napalingon ako sa kotse at doon ko lang nalaman ang sitwasyon ng kalaban mula sa posisyon ko sa labas.

Dugaan ang mga kamay nito at nakasandal sa manebela ang mukha niya. He's not moving, probably dead.

Umuusok na rin ang unahan ng kotse kung saan iyon nabunggo. Yuping-yupi ang unahan ng kotse  kaya siguro ganoon na lang ang lakas ng tunog kanina.

Napabaling ako bigla kay Levin. "Walang masakit sa 'yo, Levin?"

"Wala po," agap niya. Napatingin siya sa likuran namin kaya agad din napasunod ang tingin ko roon.

Para akong nabunutan ng tinik ng makita sila.

Agon together with his friends came out his car and rushed where we are. They are all in panicked and go to Levin. Lahat ng mata ay nasa kaniya at tila nakalimutan nilang narito ako.

That was the moment I felt my weakened body for the terrible situation I had suffer earlier and lose consciousness but before I closed my eyes, Raji was rushing towards me.