Als ik thuis ben wil ik maar een ding. Ergens lekker languit liggen slapen en met Alekandr kroelen. Zijn warmte voelen en zijn haren aanraken. Zijn lippen voelen op mijn huid en zijn aanraking ervaren.

Toch, is het lastig dat te doen. Er is namelijk aardig wat aan de hand als we thuis komen. Om te beginnen is iedereen aanwezig van zijn organisatie. Ze juichen allemaal als we thuis komen. Dat die mensen me mogen? Ze hadden het nooit laten blijken??

'Daar was je dan, Mafia prinses.' Grijnst Maverix. 'Je hebt ons aardig laten schrikken. Maar gelukkig voor ons ben je weer veilig terug bij je man.'

Hij klopt Alekandr op zijn schouder. 'En ik laat jullie nu alleen..' Hij knipoogt suggestief.

ik zie nergens alekandrs speeltjes meer. De meisjes met wie hij speelde. Alekandr geeft me een knipoog en gaat dan bij Maverix verhaal halen.

Hij is iets vrolijker dan normaal.

We gaan dan naar boven waar Alekandr erg geheimzinnig doet over een deur. 'Dit is je cadeau,' Zegt hij als hij de deurknop in een van zijn handen neemt.

Ik weet niet wat ik verwacht.
Een kamer met geld.
Een sekskamer.
Een eenhoorn.

Maar als ik de deur open doe schieten tranen me in mijn ogen.

Riley zit op de grond met een onbekende baby en schommelt hem heen en weer in een schommelstoel. Hij kraait vrolijk en ze lacht opgewekt.

Ik bevries. Wil ze me wel zien? Ik heb nooit sorry gezegd.

Ze merkt me op en word stil. Ze begint te huilen. 'Hij is misschien..toch wel oké.' Zegt ze dan met trillende knieën. Ze had het over alekandr.

Ik kijk achter me voor Alekandr maar hij is weg.

Hij heeft haar vrij gekocht.
Voor mij.

Ik val haar huilend om de hals.
'Hoe?' Vraag ik aan haar als ik tranen wegveeg.

'Aaron en Col zijn misschien domme mensen maar ook zij hebben een brein ontwikkelt. Ze hebben zijn gebieden in Amerika gehad van hem. En een aardige kist met geld.' Zegt ze lachend en kijkt naar de baby.

'Riley is dat je kindje?' Het is meer een peuter nu ik erover nadenk. Ze knikt. 'Maverix vertelde me wat er met jouw baby is gebeurd. Als het je te veel pijn doet gaan we weg.' Zegt ze snel.

Maverix? Huh?
'Van wie is het?' Vraag ik dan maar eerst. Van Aaron of van cole. Ze hadden beiden haar het bed in gedwongen.

'Hij is van..Aaron.' Zegt ze tot mijn verbazing. Ik inspecteer de peuter op kwaadaardige trekjes en boosaardige felle blauwe ogen...

Maar die vind ik niet.
Het is gewoon een peuter.
Een lachende peuter.

'Blijkbaar is Cole onvruchtbaar. Dat is de echte reden dat ik met Aaron in bed moest.' Jezus.

Ik voel een beetje medelijden voor cole maar dat gaat al snel weg als ik denk aan hoe hij mijn zus heeft misbruikt.

'Ik haat ze. Als ik ze voor me had-' Ik bal mijn vuisten. De peuter valt klunzig om en kijkt me vreemd aan.

Riley houdt hem in de gaten en pakt hem beet en kriebelt zijn buikje waardoor hij heerlijk lacht.
'Ik ben eindelijk verlost van ze. Hij ..Hij lijkt niet op zijn vader. Hij is goed.' Ze kijkt de peuter aan.

Toch voel ik ergens pijn.
'Wil je hem opvoeden?' Vraag ik aan haar. Ze heeft nooit een kindje gewild.

'Met alle liefde. Maar zonder geld..' ze haalt haar schouders op en kijkt met pijn naar haar baby.

Hij zou in de jeugdzorg terecht komen.

Er schiet me iets te binnen. 'Alekander betaalt voor je.' Zeg ik direct.

'Omdat hij van je houdt?' Vraagt ze hoopvol.

Ik aarzel.
'Ja,' zeg ik ook al weet ik dat er een andere reden is.

-
Ik vind alekander fluitend in zijn kantoor.

'Mag ik je iets vragen?' Zeg ik voorzichtig. Hij is een goede bui. Mijn vraag kan dat kapot maken.

'Ja,' Hij kijkt me afwachtend aan.

'Uhm..Riley.. de baby heeft ..geld nodig. Ik snap dat ik geen recht heb je dit te vragen..' Ik wil het hem niet vragen. aangezien zijn achtergrond.

'De baby is mijn neefje. Hij zal niks te kort komen.' Zegt Alekandr tot mijn verbazing. Hij zegt het zonder te knipperen en zo snel dat het me verbaasd.

Ik begrijp dan toch dat ik het hem moet vragen. 'Ik ..Ik dacht terug aan wat je me ooit vertelde. Wel je broer Dat je ..'

'Een straatkat was?'

'Dat.' Zeg ik geschrokken door zijn wrede eerlijkheid.

'Ik ben inderdaad..Geadopteerd. Ik weet als geen ander hoe het is om je familie kwijt te raken en met die ene vraag te leven die je altijd afspeelt in je hoofd. Waarom?'

'Dus ik zorg voor je neefje. En voor je zusje. Ik zal ervoor zorgen dat het hun aan niks ontbreekt.'

'Mijn held,' Zeg ik stralend en voel me zo intens gelukkig. ' Hoe kan ik je bedanken?' Ik Geef hem een warme knuffel en Konstanin en Demitir gaan al weg, want ze hebben ons vaak ..

Wel.

Alekandr werkt al aan een plannetje en ik weet dat ik snel op het bureau zal liggen. 'Ik wil iets aan je vragen.'

Hij pakt uit zijn zak een doosje. Een ring doosje. Oh mijn god. Hij zakt langzaam op een knie. 'Robijn blancardi of Trish Rodriguez, wil je me de godelijke eer doen en met mij trouwen? Deze keer schiet ik niemand neer. Beloofd.' Zegt hij lacherig maar ik zie de angst in zijn ogen.

'Ja!'

'Maar we zijn toch al getrouwd?' Voeg ik er heel snel en verward aan toe.

Hij slikt.
'Ik..Nee. ik vind van niet. Ik trouwde je uit voordeel. Deze keer zal het uit liefde zijn. Ik..' Hij wil het zeggen. Maar hij krijgt het nog niet over zijn lippen.

'Ik ook van jou, Alekandr.' Daarna kus ik hem zacht op zijn lippen.

'Ik hou van je,' Hij zegt het zo hard en snel dat ik even schrik. Hij kust me nog eens. ' Ik hou van je,' herhaalt hij. Ik krijg het warm van binnen. 'Vergeet dat nooit Trish. Ik hou van je, verdomme.'

Ik kijk naar de echo foto.

'Wat als Hell weer problemen veroorzaakt?' Zeg ik eerlijk.

'Je hebt het goede nieuws dus nog niet gehoord?'

'Nee?'

Alekandr grijnst, dolblij dat hij het me mag vertellen. 'Hell is dood. Hij is dood aangetroffen.' Ik voel een last van mijn schouders vallen en begin te huilen. Alweer.

'Mijn held,' Zeg ik weer en wil hem bedanken.

'Nee, dat is niet mijn schuld. Ik ..ik zou hem niet kunnen krenken.' Dat doet me ergens wel pijn maar ik snap Alekandr. Als riley dit deed had ik haar ook niks kunnen aandoen.

'Was het Mydas?' Papa zal het vast gehoord hebben.

Hij schudt zijn hoofd weer.
'Het was gek genoeg een of andere sekte. Ze hadden zijn liefdes instrument eraf gehakt en in een pot met zijn bloed gestopt en daarna zijn hoofd opengelepeld als een ijscoupe.'

Ik knik blij maar verbaasd. Blijkbaar vreesde Hell de verkeerde mensen.

'Ik kan nu dus nooit meer aardbei ijs eten,' zeg ik serieus. 'Nooit meer.'

'Dat brengt me op mijn volgende vraag..  waar wil je naartoe voor je huwelijksreis?' Hij zoent me weer.

(Hierna nog alleen de epiloog:()