Vikander heeft me in een ruimte opgesloten ergens waar het donker is en veel dozen staan.

Ik ben eerst boos.
Maar al snel voel ik me erg alleen en verlaten. En bang.

Zo bang.  Ik ga ergens zitten op de grond. Het is er koud en stil. Ik zou zo ziek kunnen worden maar dat boeit Vikander geen fuck. Ik haat hem.

Een man stapt naar binnen. Hij draagt een zwarte broek met een zwart shirt en een kap over zijn hoofd. Een soort muts. Alleen zijn ogen zijn zichtbaar maar die houdt hij strak naar beneden gericht.

'Robijn blancardi?' Zegt hij met een zware stem. Ik beef; want wie heb ik nu voor me?

'Ik ..Mijn moeder zal hiervan horen.' Dreig ik als hij me bij mijn armen beetpakt.

Hij grijnst ondanks zijn masker. Ik hoor het aan zijn geamuseerde stem.
'Daar reken ik op, mevrouw blancardi.'

'Au!' Piep ik, en worstel me vrij. ' Ik wil niet met je mee! Mijn moeder is de baas en ik weiger te geloven dat je..'

De gemaskerde man grinnikt.
Ik krijg een klap op mijn kont.

'Vuile-' Ik ram op zijn neus en trap tegen zijn schenen. Ik heb het gehad en wil hem het liefst ter plekken dood slaan.

De man echter, lijkt verrast en grijpt geschrokken naar zijn neus. 'Au! Godver, Trish.' 

Mijn handen bevriezen. Trish.
Niet Robijn.
Trish.
En die stem.

Ik krijg tranen van opluchting. Ik trek het masker voorzichtig los en staar in het rode, mooie gezicht van Alekandr. Ik begin te huilen en val hem om zijn hals.

Dan dringt het tot me door dat ik hem heb geslagen. 'Jezus, je neus. Gaat het?' vraag ik bezorgd.

Hij kijkt me droog aan. 'Jij bent ontvoerd en ik ben de gene die die vraag krijgt? Oké.'

Hij slaat zachtjes knuffelend op mijn rug. 'Ja, ja..ik kwam je redden. Stoer hè?' Zegt hij, arrogant. Ik negeer hem en laat hem maar zo doen. Te blij met hem.

'Ik was bang. Blijkbaar wil mijn moeder me weggeven..' Hij frons door het woordje moeder.

'De zwarte weduwe,' leg ik hem uit. Hij word bleek maar knikt.

'Aha. Dat verklaart.. een hoop.' Zegt hij uiteindelijk.

Dat verbaasd me. 'Zoals wat?'

'Niks liefje,' Zegt hij snel en geeft een kusje op mijn hoofd. ' Zullen we gaan? Je moeder kan elk moment er achter komen dat ik haar kleine vervelende bewaker heb gedrogeerd..'

Klik klak. Mijn moeder is binnen gekomen en richt een pistool op Alekandr.

Alekandr kapt met lachen en steekt zijn handen in de lucht. 'Stap weg bij mijn dochter, jij Russische straathond.' Snauwt de weduwe.

Hij doet een stapje opzij.
'Is dit omdat we u niet uitgenodigd hebben bij onze bruiloft? Niemand van ons tweeën wist van de relatie die u heeft met Robijn.' Zegt hij grinnkend en ik voel me bezorgd om zijn veiligheid.

Grapjes zijn leuk maar grapjes zijn grappig omdat je ze goed timed.

Ma of de weduwe kookt bijna van woede. 'Wag het niet haar naam in je mond te nemen,' snauwt de weduwe.

Ik voel een hele makkelijk opening komen en al snel is het Alekandr die precies doet wat ik had verwacht.
'Ik heb wel meer van haar in mijn gehad.' Zegt hij brutaal.

'Alekandr,' Piep ik en dwing hem met mijn ogen voorzichtig te doen.

Moeder ziet het.
'En jij? Ben je echt zo dom dat je nog eens met hem mee wil naar Rusland? Ik heb een goede man gevonden en dat meen ik!'

Alekandr snuift.
'Waar komt hij vandaan?' Als het Ierland  Griekenland of Italië is de kans groot Dat ik een oude bekende tegenkom die me alleen gaat mishandelen.

'Amerika.' Zegt mama. Ik en alekandr kijken naar elkaar. Daar kwam de moordenaar van ons kindje vandaan.

'Dit voelt niet lekker. Hoe toevallig dat het Amerika is. Mijn slechts betrouwbaarste land.' Zegt Alekandr droog. Daar had ze dus over nagedacht. 'Is het toevallig Hell? Of heeft zijn echte naam gebruikt? Is het Trevor?'

De weduwe richt het pistool nu op zijn slaap. Shit. 'Mama, waag het.' Zeg ik dreigend.

Ze lacht alleen maar. 'Ik los alleen wat problemen voor je op. Je had in Rusland moeten blijven, bij die hoeren van je.' Ze kijkt hem doordringned aan. 'Alle mannen zijn het zelfde. Egoïstische zakken..'

Ding.
'Hij is papa niet. Hij houdt echt van me!'

De weduwe lacht. 'Ja? Houdt hij van je? Denk je dat?' Ze kijkt hem grijnzend aan. 'Je weet dus niet wat voor schepsel het is?'

Nu komt het hoor, nu gaat ze me vertellen dat hij eigenlijk een vampier is.

'Hij is een dom. Een sadist. Hij geilt op pijn. Hij zal je altijd als zijn mindere zien. Je bent een broedmachine meer niet.'

'Zeg dan dat je van haar houdt,' dringt ze aan. Ik wil het ook horen.

Alekandr zegt helaas niks. 'Ik ben niet verplicht mijn gevoelens te verklaren..'

De weduwe is klaar met ons spelletje.
'Ik voel meer dan liefde voor mijn dochter. Ik geef je drie seconden om weg te gaan voor ik je dood.' Ik zie de aarzeling in zijn ogen.

Ik weet wat hij gaat doen.

'Alekandr..' Zeg ik huilend.

Hij zegt niks en loopt weg.

'Je maakt mijn leven kapot!'  Gil ik huilend naar de weduwe.

ze word nu ook boos.
'Genoeg met dat kinderachtige gedrag. Je mag dalijk weer een andere man gelukkig maken en voor hem de hoer uit hangen. Als dat echt is wat je wil.'

'Is het Hell? Heeft hij gelijk?' Gil ik.

'Dat bespreek ik niet met jou.'  Ja dus. Ik ga liever dood dan dat ik met Hell trouw.

'Hell zit achter de moord van onze baby! Hij had me bijna gedood!' Ze lijkt er niet eens van te schrikken.

Sterker nog. Ze blijft kalm.
'Alleen omdat hij je buik leeg wilde maken. Je wilde toch niet echt een baby? Je bent amper 20!' Ik krijg het koud en word dan misselijk.

'Je wist het. Of niet soms?!'

Ze geeft me dan een klap in het gezicht. 'Genoeg, je gaat maar hier zitten en nadenken. Ik ga kijken of je man al weg is.'

Ik ga zitten en doe het enige wat ik kan doen. Huilen. Ik voel me waardeloos. Maar het is niet anders. Na twee mannen mag ik naar nummer drie.

Er valt een schaduw over me heen. Een zachte hand pakt mijn kin beet en tilt deze op. Ik staar Alekandr aan. Mijn ogen prikken met tranen.

'Kwam je afscheid nemen?' Piep ik zielig. Alekandr grijnst heel akelig.

Hij aait mijn haar.
'Nee, liefje. Ik ga liever dood dan dat ik jou in de handen van Hell laat vallen. Je bent te waardevol.' Is dat de enige reden? Houdt hij niet van me?

Ik frons. ' Is dat enige reden waarom je hier bent?' Vraag ik bang.

Hij wacht eventjes.
'Dat, en ik..miste je.' En ik zie dat hij het meent.

Vikander stormt naar binnen. Ik vlieg overeind maar Alekandr beschermt me met zijn lichaam. 'Geef haar hier, ze zal met Hell trouwen!' Bromt Vikander en ik kruip tegen Alekandr op in een laatste omhelzing.

Ze zullen me van hem af moeten trekken. Ik ga niet mee. Niet meer. Ik ben klaar met veilig leven. Ik wil dat mijn leven zin heeft.

'Doe hem niks,' smeek ik als ik het pistool in zijn broek zie zitten.

Vikander grijnst.
'Hij heeft je moeder vermoord.' Ik knipper langzaam met mijn ogen en zie aan Alekandr reactie dat dat klopt.

'Robijn ik-' begint hij en hij klinkt ongemakkelijk. Hij wil mijn hand pakken. Ik sta dat toe.

'Je zal wel opkijken. Wederom is Hell je te slim af.' Grinnikt Vikander naar Alekandr.

Hij schudt zijn hoofd lachend. 'Oh wat erg dit. Je weet het dus niet?' Hij begint harder te lachen.

'En jij noemt jezelf een informant! Belachelijk!' Hij grinnikt.

Vikander word als maar roder.

Vanuit mijn ooghoek zie ik hoe Konstanin en Demitir naar ons toe komen en achter Vikander gaan staan met getrokken wapens.

'Draai je langzaam om. Wij werken voor Alekandr. Dit is je eerste waarschuwing.'Ik ben nooit zo blij geweest hun te zien.

Alekandr grijnst naar Vikander als hij om draait en zijn pistool vloekend laat vallen. Demitir en Konstatin rekenen hem in en rekenen dan met hem af.

Ik neem aan dat ze hem veilig op het land ergens afzetten. Totdat ze hem dwars door zijn hoofd knallen en over boord gooien.

Het is voor het eerst dat ik buiten ben. Ik werd blijkbaar op een soort eiland achtig huis vastgehouden. De weduwe had het goed voor elkaar.

Alekandr rijkt naar mijn vingers en aait ze zacht. Dan kust hij mijn knokkels. Hij haalt een bekende ring uit zijn zak en laat die om mijn vinger glijden. 'Als je met me mee wil naar Rusland mag dat-' Ik laat hem niet uitpraten en druk hem tegen de zijkant van het huis aan in een heftige zoen.

Ik verwerk alle drama en passie erin die ik gemist heb van hem en voel hem al snel terug zoenen. We vrijen bijna tegen het muurtje op en alekandr krijgt de blik in zijn ogen. 'als je zo doorgaat, ben ik genoodzaakt..'

Ik zoen hem nog een keer. Deze keer zachter. Liefdevol. Alsof ik hem wil laten zien hoeveel hij betekent voor me.

Dan verlaten we pas het huis.

Nadat kon en Demitir het in de fik hebben gestoken.

In de helikopter kruip ik tegen Alekandr aan en val ik al snel in slaap.
'Ik heb trouwens een verassing voor je als we thuis zijn.' Zegt hij als hij me zachtjes later wekt bij het landen.

'Hmm,' Zeg ik sceptisch. 'Kan ik er lang aan zuigen en wordt het harder en langer als ik me uitkleedt?' Mijn wenkbrauwen bewegen op en neer en mijn hand gaat over zijn knie.

'Niet zo'n verassing ben ik bang. Een leuke echte verassing.' Zegt hij grinnkend.