We gaan naar beneden. Daar is een luxe bioscoopzaal. ik heb nog steeds pijn in mijn billen en iedereen kijkt me na of fluistert. Gelukkig zijn er genoeg hoeren die ook de aandacht afleiden van mij en zichzelf verkopen aan mannen die ook zin hebben na ons optreden.

Alekandr heeft zijn hand keurig op mijn rug gelegd en begeleid ons naar onze stoelen. 'Ik heb een verassing voor je. Dit is eigenlijk niet ons feestje. Maar die van de zwarte weduwe.' Ik wil wegrennen.

De zwarte weduwe.

'Waarom zeg je dat nú pas?!' Ik weet al waarom.

'Omdat ik wist dat je zou weigeren. Nou, meekomen prinses.' Zegt hij streng en sleurt me mee naar onze stoelen. Ik word in het stoeltje naast Kon gezet en Alekandr zit aan de andere kant. Achter me zit Demitir. Wat een zooitje.

Op het toneel verschijnt een prachtige vrouw. Ze is de zwarte weduwe. Ze loopt sierlijk en begint dan te lachen. 'Ik ben hier, voor advies, commentaar en diensten. Kom naar me toe. Jullie wachten al heel lang. Sommige van jullie: Al heel je leven.'

'Toch; vraag ik jullie begrip. Jullie geduld. Eerst zal er een demonstratie komen van twee meisjes van mij. Als jullie heren behoefte hebben, ze zijn te huur.' Ze glimlacht eng naar het publiek. Ze heeft dus hoeren. Volgens mij is zij de enige die ik ontmoet moet heb die ze echt heeft.

De twee eh dames beginnen op het podium  te kussen met elkaar en al snel doen ze meer dan dat. Ik moet eerlijk zeggen dat het me weinig doet.

Maar als ik naast me en achter me gluur zie ik dat bijna heel de tribune die voornamelijk man is er van geniet. Op een paar na die op hun mobieltjes zitten.

Alekandr zakt onderuit. Zijn vingers trommelen op de randjes van de stoel. Ik besluit hem terug te pakken. Ik doe mijn haar uit mijn gezicht en flirterig knipper ik met mijn ogen terwijl ik mijn stem een zachte fluister maak.  'Wat zou je doen als ik met ze mee ging doen?' Fluister ik in zijn oor.

Hij fronst en kijkt me aan.
'Meisjes zijn toch niet jouw type?'

'Jij bent mijn type. Ik zie je gespannenheid. Je vind dit hardstikke geil of niet soms?' Mijn hand gaat ondertussen zacht over zijn linkerbeen.

Alekandr schraapt zijn keel en gaat er beter voor zitten terwijl ik mijn wangen voel gloeien. Ik weet dat het ondeugend is maar misschien wil ik het daarom zo graag doen.

'Het is..niet onaangenaam. De meisjes zijn niet afstotelijk.' Zegt hij; zijn blik gericht op het podium en toch ook op mijn hand die zachtjes knedend opzoek gaat naar zijn gulp.

Ik besluit hem te stangen. 
'Als ik met ze mee zou doen; wie van ons is je eerste en waarom?' Ik hoor hem zuchten en het doet hem duidelijk geen goed dat ik dit soort fantasieën zijn hoofd in praat.

'Ik weet niet wie van de twee ik als eerst zal nemen, maar jij bent de laatste.' Bromt hij en ik voel wat afkeer in zijn stem.

'Ja? Waaraan heb ik die vreselijke eer verdient?' Vraag ik zo vrolijk mogelijk en doe net alsof ik niet gekwets ben.

'Ik wil dat je kijkt. Dat mijn seksuele handelingen met de meisjes op je netvlies gebrand zijn. Als ik met de ene bezig bent, laat ik de ander je vingeren. Zoals je lekker vind.' Ik zag me al liggen op een bed getekend en hulpeloos terwijl één van de twee me aanraakte en Alekandr een ander meisje aanraakte.

'Als je eenmaal op weg bent, neuk ik mijn eerste slachtoffer. Haar vriendinnetje geeft jou ondertussen een flinke harde duw in je kut zoals je lekker vind.' Hij fluistert het zacht in mijn oor en pakt mijn hand beet die hij op mijn knie legt. Met zijn hand duwd hij mijn hand bijna onder mijn rokje van mijn jurk. Ik kijk hem alleen maar smekend aan. Hij grijnst en laat dan mijn hand los.

'Ik wil je zien huilen. Horen jammeren en mekkeren als een klein jaloers kind.' Geeft hij aan nog altijd fluisterend. Ik bibber.

'Wat als ik losbreek en met de meisjes meedoe? Zou je het niet lekker vinden om naar ons te kijken? Drie hoeren, en hun baas?' Ik zie hem zijn best doen zo ongeïnteresseerd mogelijk te kijken maar ik voel zijn warme wangen haast vanaf hier.

'Ons ondertussen bevelen geven, een gemene tik uitdelen als we stout doen en natuurlijk onze lichamen gebruiken zoals jij dat wil.' Zeg ik verleidelijk.

Hij kreunt bijna of gromt heel dierlijk.
'Breng me niet op ideeën. De meisjes zijn te huur tenslotte.' Gaat hij verder met fluisterende stem.

Ik wil hem toch een beetje een scène laten trappen. 'Ik durf te wedden dat als ik mijn hand in je broek steek dat je komt,' zeg ik zachtjes en leg dan mijn handen terug op mijn benen.

'Ik wil eigenlijk best zien hoe je andere meisjes neemt. En ik wil weten hoe je omgaat als een vrouw met mij vrijt.'

'Dat weiger ik. We hebben te veel aan ons hoofd voor zulke spelletjes.' Zegt hij dan.

Ik pruil. 'Misschien beter van niet. Je hebt het vast verleerd.' Er trekt een spiertje in zijn kaak.

Ik glimlach onbewust. We zitten de rest van de voorstelling uit. De zwarte weduwe zie ik nergens.

'We gaan die hoeren halen,' Bromt Alekandr bezitterig. 'En jij gaat mee.' Zegt hij en durft me bij mijn arm mee te nemen.

We gaan backstage en komen uit in een zwaar beveiligde plek. Tegen de muur staan tien gewapende mannen en de zwarte weduwe ligt op een bankje languit haar nagels te lakken.

De wapens worden op ons gericht. Ik schrik maar Alekandr boeit het niks. Hij grinnikt. 'Avond. Wij kwamen je hoertjes huren.' Hij inspecteert de twee meisjes of vrouwen want dat zijn ze eigenlijk.

'Waarom?' Vraagt de vrouw slechts als ze haar nagels in een donker rode kleur lakt.

'Mijn vrouw is erg pervers. Ze wil graag gluren naar me als ik vrouwen neuk.' Mijn ogen worden groot als ik terug denk aan die ene keer dat ik hem had zien neuken.

Had hij het door?

'Wat ben je met ze van plan? Ik heb wat zieke dingen gehoord over wat je je vrouwen aandoet.' Dat verbaasd me. Enorm. Dat ze het wat boeit wat Alekandr met haar meisjes doet. Misschien is toch niet zo harteloos..

'Geruchten liegen. Ik ben keurig met mijn speelgoed. Vooral als het gehuurd is.' Zijn blik valt op mij. Hij trekt me naar de vrouw toe. Zodat ze me zelf kan bekijken.

'Zie je? Keurig. Ze heeft geen schram. Ik zal je hoeren goed behandelen. Mijn vrouw ook, anders krijgt ze wat tijd op mijn knie.' Alekandr kijkt me streng aan en ik tuit mijn lippen.

'Jij wil dit ook?' Vraagt de weduwe. Volgens mij is het niet echt goed voor haar zaken als ik er te lang over na ga denken dus snap ik niet helemaal waarom ze dit vraagt.

'Ik heb het idee dat ze het alleen voor jou doet.' Zegt ze, haar blik stijf op Alekandr.

Die grijnst, want ja ik doe het inderdaad alleen om hem een plezier te doen. 'Tja. Wiens geld is het? Gaan we zaken doen of moet ik een andere hoer zoeken?'

'Ik wil nog eens horen dat je dit wil, liefje.'

'Als je terugkrabbelt ben ik niet boos of verdrietig. Beloofd.' Zegt hij heel zacht in mijn oor.

'20 duizend,' zegt de vrouw als ik knik.

'Veel plezier.' Zegt ze tegen Alekandr als die bijna kwijlend naar de hoeren kijkt.

'Robijn? Kan ik je alleen spreken?' Zegt de zwarte weduwe tot mijn verbazing.

'Natuurlijk,' Zegt Alekandr snel. Hij voegt er fluisterend aan toe.' Wat ze ook wil, sta haar tenminste te woord. Als ze wat raars doet gil je.' Hij kust mijn kaak dan zacht en gaat ervandoor.

De wapens worden eindelijk naar beneden geduwd. De weduwe glimlacht nog altijd bedekt door haar zonnebril. 'Welkom, liefje. Het is zo leuk je eindelijk te ontmoeten.' Ze rommelt in haar kistje met nagellak.

Ik knik stijfjes. 'U kent me?'

'De vrouw van Alekandr Drozdov, de dochter van Mydas Blancardi en de gevangenen van duizend anderen. Je hebt een aardige reputatie opgebouwd, Robijn.' Ze denkt even na.

'Of geef je stiekem toch nog de voorkeur aan de naam Trish?' Ze lacht sluw alsof we vriendinnen zijn.

Ik wil eerlijk gezegd het liefst weg. Het voelt raar hier te zijn zonder Alekandr. Zonder bescherming. Ik blijf maar om me heen kijken.

Ze draait een flesje nagellak open. 'Zoek je je die lekkere Russische waakhond van je?' De geur vult langzaam de kamer.

'Ik snap niet dat je bij hem bent gebleven. Na zijn verkrachting. Na je miskraam.' Het klinkt beschuldigend.

'Alsof ik een keuze had. Alekandr en mijn vader zijn vriendjes. Als ik wegren ga ik alleen maar naar hem terug. Ik heb hem eindelijk een beetje menselijk gemaakt. Er schuilt iets goeds in hem.'

'Natuurlijk schuilt er iets goed in hem. Niemand is goed of slecht Robijn. Iedereen kan dezelfde-'

'Ja ja, zeg maar gewoon wat je wil.' Boos onderbreek ik haar.

Ze lacht als ze gek genoeg de nagellak laat druppelen op een rode doek. Wat zonde. ' Ik heb lang moeten vechten voor mijn plek hier. Als vrouw. Mannen denken altijd dat ze beter zijn.' Ze valt even stil.

'Als een vrouw ben ik veel kwijt geraakt. Ik zie veel in mezelf in jou, Robijn Blancardi. Laat me je beschermen en Alekandr zal je nooit meer aanraken.'

'Ik wil zijn aanraking,' biecht ik eerlijk op. Ze draait in afkeur me de rug toe en gruwelt zichtbaar.

'Je bent ziek, meisje. Helemaal gek geworden door die man. Maar geen zorgen. Als we thuis zijn gaan we een goede man voor je zoeken. Eentje die wél mijn goedkeuring wegdraagt.'

'Leuk idee, maar waarom zou ik?'

'Je hebt geen idee of wel?' Ze doet haar zonnebril eindelijk af. Ik verwacht Aaron te zien ofzo.

Maar het is gewoon de zwarte weduwe. Ze glimlacht naar de mannen achter ons die dichterbij zijn  gekomen. Eentje is zo dichtbij dat ik opeens een hand rond mijn middel voel en een klein prikje in mijn nek voel precies in mijn zenuw.

Ik val binnen de kortste keren neer. De vrouw heeft duidelijke instructies. Ik moet vastgebonden worden en geblinddoekt worden en ook nog eens in een zak worden vervoerd.

'Slaap zacht, lieve Robijn. Als je wakker wordt zijn we ergens anders. Ik ga je nu je laatste prikje geven en dan komt het goed. Het zal eindelijk goed worden.' Eindelijk?

Ik zie niks.
Maar ik begin opeens door te krijgen wie zij is. Ze is mijn moeder.