Ik wacht geduldig.

Uiteindelijk is hij daar.
Twee uur te laat.
Maar hij is er.

Ik zwaai als groet. Verdere begroeting doe ik niet. 'Hoe is de stand van zaken met de wraak? Heb je al de mannen gevonden?'

Hij lacht spottend. ' Ik heb het druk gehad schatje. Nee. Ik heb die eikels nog niet te pakken maar als ze nog leven gaan ze wensen dat ze zelfmoord hadden gepleegd.' Duidelijk.

'Oké. Dan is er nog iets. Misschien kunnen we mijn vader inlichten. Hij kan helpen met zoeken.' Dat lijkt me een goed idee.

Alekandr echter vind dat niet.
'Zodat je pa met alle eer kan strijken?'

Zijn kattige toon verbaasd me. Had hij niet eerder met mijn vader samenwerkt? Was ik niet als een cadeautje weggegeven aan hem?
'Zo is hij niet,' zeg ik benauwd.

'Alsof je hem zo goed kent je hebt 30 seconden met hem gepraat.'  Het is niet zijn toon die me raakt. Maar zijn woorden. Of liever gezegd de waarheid achter zijn woorden.

'Hij is machtig hij kan ze vinden-'  Alekandr onderbreekt me ruw.

'Ik los dit alleen op. Zonder jouw vader en zonder jou.' Hij prikt met zijn vinger in mijn borst en zijn ogen vlammen.

Dat pik ik niet.
'Het was ook mijn kindje!'

Hij snuift alleen spottend.
'Misschien had je dat iets meer moeten laten blijken. Dankzij jou is het dood.' De woorden komen zo snel uit zijn mond rollen maar voelen elk als een keiharde klap met een hamer.

Ik strompel naar achteren alsof ik een flinke duw heb gehad. 'Hoezo?'

Hij stapt naar me toe. ' Ik heb die briefjes gevonden. Je dacht zeker makkelijk even met je Daniel in een schuurtje te kunnen neuken? Ik heb je wel door, slet. Je bent alleen gekidnapt omdat je weer eens behoefte had in seks.' Hij kan het niet laten te grinnken. Voor het eerst sinds een lange tijd overweeg ik hem te slaan.

Echt pijn te doen. Zo kwaad ben ik.
'Ga uit mijn kamer,' snauw ik.

'Jouw kamer? Wie betaalt de huur?' hij gaat demonstratief op bed zitten. 'Ik ga nergens heen, prinses. En jij trouwens ook niet.' Hij gebaart naar het bed.

Er ontstaat een knoop in mijn maag. 'Ik heb geen zin,' zeg ik eerlijk maar wel heel zacht en timide. Hij staat op van het bed en stapt op me af.

Ik verwacht een klap of een scheldwoord of zelfs spuug of dat hij mijn handen beetpakt en me naar het bed trekt maar hij blijft alleen stil staan.

Ik durf hem dan pas aan te kijken. In zijn ogen zie ik veel dingen. Ik zie zijn prachtige blauwe hemelse ogen die toch bij een duivel horen. Ik zie zijn tranen die zacht druppelen en ik zie zijn bezorgde wenkbrauwen. 'Ik heb het goed verpest hè?' Vraagt hij dan.

Ik knik. 'Dat heb je zeker.' Het komt er nog steeds twijfelend uit.

'Ik ..Het spijt me.' Zegt hij dan en even zie ik de man achter het beest.

'Je kan het goed maken door één vraag te beantwoorden.' Zeg ik eerlijk.
'Hou je van me?'

Zijn kaak verstrakt. Bij zijn kaak trekt een spiertje. Hij trilt zelfs. 'Wat is dat voor vraag?'

'Een simpele. Antwoord.'

Het duurt lang voordat het antwoord komt. En als het daar is dan is het dat gene wat ik al die tijd vreesde. ' Nee,' zegt Alekandr.

'Wij zijn klaar hier. Ik ga zelf wel naar mijn vader toe en dan regelt hij wel dat ons kindje wraak krijgt.' Ik wil langs hem heen vluchten maar hij houdt me tegen.

Hij grijnst vals en het beest is terug.
'Omdat ik je niet lekker vind? Wat dacht je dan? Ik heb standaards hoor.'

'En jij gaat met niemand mee. We hebben beloftes gemaakt en ik ben een man van mijn woord.' Ik heb niks beloofd. Ik was gedwongen. Jong naïef. Doodsbang. Nu zou ik hem duizend mensen laten doden als dat betekende dat ik niet bij hem hoefde te zijn.

'Beloftes zijn in onze wereld niks waard.' Herhaal ik Holdens koude woorden. Het is poëtisch zijn woorden te gebruiken.

'Je begint me te irriteren,' zegt hij koud, en licht dreigend. Een zin die me vroeger angst aanjaagde . Nu ben ik rustig.

Maar ik heb genoeg van zijn gedrag. Ik wil me niet meer kwetsbaar voelen.
'Oh nee! Wat moet ik doen? Mijn seksverslaafde man raakt geïrriteerd..'

Alekandr stormt op me af en gooit me dan op mijn bed. Ik lig er; bevroren in angst. De verkrachting speelt door mijn hoofd en ik bevries.

Hij grijpt een kussen achter mijn hoofd vandaan en duwt het tegen mijn hoofd. Ik krijg geen lucht. Hij trekt ondertussen mijn spijkerbroek uit. Niet weer.

Ik geef hem een trap, maar dat laat hij niet onbestraft. 'Hou er mee op. Ik ben je man, dit is mijn taak.' Hij haalt het kussen pas weg als ik van onder uitgekleed ben met alleen nog een t shirtje.

Ik bibber onbewust en huil stilletjes. Gaat hij me weer dwingen?

Hij legt me over zijn knieën heen. Ik vecht maar verlies. Hij is te sterk. Hij grijnst en glimlacht irritant als hij de eerste harde tik uitdeelt op mijn achterste.' Ik ben Je vervelende arrogante gedrag zat.' Zegt hij sissend.

Ik snuif alleen. Ik ben echt niet meer bang voor hem. ' Ik ben je mishandeling zat. Ik ben verdomme je vrouw, geen boksbal.'

'Wil je dat ik je mishandel? Dit is nog niks!' Hij laat de klap extra hard aankomen. Ik ben voor het eerst blij dat we een miskraam hebben gehad. Dit blijft haar bespaard.

Toch weet ik intussen wel beter dan hem uit te dagen. Ik reageer mak en onderdanig om het maar snel af te laten lopen. Alekandr heeft me zoveel pijn gedaan dat dit niet eens in de buurt komt.

'Ik wil toch één ding van je weten, prinses,' de bijnaam spreekt hij spottend uit. Ik doe mijn best mijn gezicht een poker face te laten zijn.

'Was je zusje net zo naïef?'hij vraagt het spinnend. Hij deelt nog een tik uit op mijn billen. Ik grom maar van buiten laat ik niks zien. Laat hem maar slaan. Ik geef hem de voldoening niet meer.

'Ze is nog dommer,' zeg ik en dat is de waarheid. Zij geloofde écht dat Cole van haar hield. Cole. De fucking grootste psychopaat van het westelijk halfrond.

'Ik ga niet tegen je liegen,' zegt hij en zucht alsof het hem heel veel moeite kost. ' Ik heb geprobeerd je zusje hier heen te krijgen. Zodat jij je beter zou voelen.' Ik voel een steek van schuld.

'Ik heb zelfs, een auto voor je gekocht. Ik wou je los laten lopen. Fuck, ik wilde met je naar De Caraïben, en ik wilde je neuken in het zand. Ik wilde je op alle bijzondere plekken in de wereld laten klaar komen en ik wilde je neuken op zoveel illegale plekken.'

Hij pauzeert even. ' Ik wou je zo graag behandelen als mijn vrouw. Ik wou van je houden. Ik wou het echt.'

Dan word hij koud. ' Ik ben alleen bang, dat ik niet van iemand kán houden. Ik ben bang, dat jij en je kleine lichaam me zwak maken. Ik dreig alles te verliezen door jou.'

'Je hebt me zelf uitgekozen. Je hebt je eigen graf gegraven,' zeg ik vervijtend. Dan luister ik pas naar de onderliggende betekenis.

Hij is bang dat ik hem zwak maak.
Hij is bang omdat hij door mij dingen voelt.

Dat kan niet waar zijn.
Belachelijk.
Bespottelijk.
Idioot.
Dwaas.
Gestoord.
Fictie.

En toch..

Alekandr staart me aan. 'En hoe ga ik je beschermen zonder mijn organisatie?' Hij klinkt erg verdrietig.

'Wat is het probleem precies?' Mompel ik. We kunnen het probleem pas oplossen als we het kennen.

Alekandrs kaak verstrakt. 'Er is een eh..issue met wat..mensen..' Hij houdt iets achter. Mijn ogen vernauwen.

'zeg,' dring ik aan.

Alekandr zucht. 'Er is weinig wat wij eraan kunnen doen. Ze denken dat ik het schoothondje van je pa ben en dat ik jou overal mee weg laat komen.'

'Mee weg laat komen?'

'Vele van mijn mannen vinden het maar niks dat je zo...vrij beweegt.'

'Pardon?'

'Vele zeggen ook dat ze..Dat ze liever hebben dat ik..Van je scheidt enzo. Ik was blijkbaar cooler zonder vrouw.' Dat maakt me bang.

'Vind jij dat ook?' Mijn stemmetje is klein.

'Schatje, of ik van je houdt weet ik niet. Maar ik vind je wel leuk genoeg om er achter te willen komen.' Wat is het toch ook eigenlijk een chihuahua. Blaffen en niet bijten.

'Wat we nodig hebben is eigenlijk dus een heel simpel evenement: Een feestje ofzo. Ik ga dan flirten of iets doen en dan bestraf je me en dan tada ziet iedereen dat je mijn pa lekker negeert en dat ik trouw ben.'

'Het zou..kunnen werken..' mompelt hij tot mijn verrassing. Het was een grapje geweest.

'Maar ik zeg je nu alvast dat die straf erg extreem gaat zijn. Dat verwachten ze van me. Het zal publiekelijk zijn.' Waarom maakt dat me geil?

'Ben je bereid om die vernedering en vooral die pijn te weerstaan?' Vraagt hij als hij een paar lokken uit mijn gezicht veegt. 'Ik zal niet zachtjes met je zijn. Je zal pijn krijgen.'

'Als je me beloofd ons een eerlijke kans te geven. Zonder je meisjes. Alleen jij en ik.' Hij moet even nadenken maar knikt dan instemmend.

(((🥺IK HEB HET LAATSTE HOOFDSTUK GEMAAKT BOEHOEHOE!!!😭 MIJNBABIES!)
niet dit hoofdstuk btw.
Oh volgend hoofdstuk wordt extreeeem