Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Deel 5

Ik ben uiteindelijk in bed in slaap gevallen. Er trekt iets aan mijn haar.

Aaron zit geduldig op de dekens van het bed; zijn vingers verwikkeld rond mijn krullenbos. Met ijzige blauwe ogen dwingt hij mijn hoofd een paar bochten te maken die mijn nek doen kraken. Hij lacht dan, als een vals dier.

'Dus jij dacht dat je even hier een dutje mocht doen?' Vraagt hij, spottend.

'J-ja. Je zei-' de rest van mijn woorden sterven af doordat hij opeens heel dichtbij leunt. Hij trekt vragend een wenkbrauw op.

Zijn vingers laten voorzichtig de krullen los. Opgelucht adem ik uit. ' Je zei in de hal toch dat ik boven mocht slapen?' Zoiets zei hij toch?

Aaron leunt zo dichtbij dat hij met zijn  neus tegen de mijne zit. Dan, gaat alles heel snel.

Ik zie zijn afkeurende blik weer. Zijn gevaarlijke hand die hij strekt tot het bijna zo plat is als papier. Dan ramt hij me zo hard in het gezicht dat ik achterover val op de kussens.

Hij verspilt geen tijd en grijpt mijn haar weer beet en trekt me aan mijn haren mee over de vloer naar de badkamer. ' Ik zou je moeten neuken. Dat is wat je vader zei,' hoe durft vader zoiets te zeggen?

'Dat je wat behoefte hebt aan mannelijk gezelschap? Je hebt blijkbaar al eerder de hoer uithangen? Met een of andere dom joch genaamd Damien ofzo?'

Daniel.
'Ik was niet verloofd met jou toen. Met niemand. Daniel betaalde me niet dus ik kan zijn hoer niet zijn.' Zeg ik koppig.

Hij grijnst alleen maar. ' Je zusje is net zo. Jullie hebben geluk met ons. Wij weten wel hoe je moet omgaan met koppige meisjes. En nog beter: Hoe je ze neukt.'

'Vervelend woord hè? Doet het pijn aan je onschuldige oortjes? Kom eens hier,'

'Ik ga je zo hard neuken..'
Een bange piep ontsnapt me. Tranen dreigen te ontsnappen. Ik wil niet dat hij ze ziet.
'Nu nog niet, sletje.' Bijna spinnend drukt hij me tegen zich aan.

'Ik wil dat niet. Dit is verkrachting. Boeit je dat niet?'

Nee. Het boeit hem niks. Hij dood mannen. Hij maakt kinderen wezen. Vrouwen neemt hij mee en verkoopt hij.

'Tegen die tijd heb ik je zo kapot gemaakt en mishandeld dat je me je laat neuken. Dat je het zelfs misschien nog lekker vind ook.'

Ik heb spijt dat ik hem ooit aantrekkelijk heb gevonden. Bang dat zijn woorden uitkomen. Ooit op een donkere dag waarin ik zo verlang naar fysiek contact. Naar liefde dat ik mezelf in zijn armen werp.

Toch schudt ik mijn hoofd dapper en onafhankelijk. Ik weiger hem die kracht te hebben. Hij lacht spottend alsof hij net mijn hoofd in is gekropen en getuigen is geweest van mijn worsteling.

'We zullen zien. Je bent nog maar pas een vrouw, maar je zult zien dat je bepaalde.. trek krijgt. Trek die alleen een man kan wegnemen.'

Ik zie nu pas de zachte roze afdrukken op zijn kin. Hij is al gezoend door een meisje.

Hij ziet me kijken en veegt snel zijn kin schoon. Alsof hij daarmee de herinnering kan wissen uit mijn ogen. Hij recht zijn schouders en rug om autoriteit uit te stralen.

Zonder te knipperen, of adem te halen lijkt het wel pakt hij mijn arm vast als een grijper van een machine. hij trekt me naar zich toe. 'De volgende keer dat je mijn bed aanraakt,' Hij is even stil zodat zijn woorden goed doordringen.

'Dan neuk ik je. Het boeit me weinig of je maagd bent, of misschien zelfs nog niet klaar bent voor iets in je, maar je bent mijn vrouw en neem maar van mij aan dat ik je zal straffen als je je misdraagt.'

Hij stapt voor het eerst bij me weg. Ik kan weer ademhalen. Zo voelt het. Ik voel een onbekende hard kneepje in mijn billen vervolgd door een zware stem die me vervolgens streelt.

'Ga eten. We hebben een zware dag voor de boeg.' Oh ja. Een beetje beledigd dat hij mij zo durft aan te raken ben ik wel.

Hij doet net alsof ik zijn bezit ben. Zijn eigendom. Een beetje mokkend wrijf ik over mijn billen waar hij geknepen heeft. Ik hoor hem grinniken.

Angstig kijk ik achterom, maar hij is gefocust op zijn spel. Ik schudt mijn hoofd maar, en ga naar beneden.

~~~~
Cole is ook beneden. Hij is bezig Riley te intimideren die met trillende handen en een haarnetje de afwas doet. In zijn handen heeft hij een pollepel en ik hoef niet te raden wat hij daarmee van plan is.

'Ah, daar is onze kleinste slet. Was Aaron een beetje lief?'

'Noem haar niet zo,' gromt Riley boos.

'Ik noem haar wat ze is. En jij bepaalt dat niet,' Hij grijnst.

Hij laat de pollepel op haar huid vallen. Een grom rolt over de lippen van Riley.

'Wil jij ook?'
'Ga je zus dan helpen. Ik kan prima twee meisjes in de gaten houden.'

Ik knik gehoorzaam en sprint naar de gootsteen. Cole grijnst tevreden uit mijn ooghoeken, en leunt tegen het keukeneiland aan.

Riley en ik praten niet. We hebben een bewaker. Soms komt Cole heel dicht bij een van ons, pakt hij ons even beet en laat hij de lepel even kort over onze gezichten gaan of andere plekken waar hij dan het liefste een tik uitdeeld.

Hij inspecteert mijn kopjes grondig, en is bijna teleurstelt als hij ze als schoon verklaard. ' Jij hebt geluk, kleine slet.'

'Mooi, als Cole niet tevreden was had ik je met je tong zijn kopje laten schoon likken,' Mijn kopje valt haast kapot uit mijn handen door de inmiddels bekende stem.

Aaron. 'Au! Kap eens mij te slaan. Dit is jouw afwas. Ik heb niet eens eten van je gehad!' Jammert Riley naast me terwijl Cole haar een paar tikken geeft. Het is niet echt hard slaan, niet zoals Aaron mij aanpakt. Dit zijn kleine corrigerende tikjes die een klein kind zou krijgen.

Niet de marteling die Aaron mij geeft.

Hij trekt een meelevend gezicht. Dan slaat hij haar op haar andere knie. ' Jij krijg eten als je taken zijn gedaan, schoonheid. Aan het werk.'

'Heel slim om haar dat te laten doen. Dat had ik zelf nooit kunnen bedenken.' Ik zie een idee vormen in aarons ogen en ga snel verder met een ander kopje.

Riley zet het laatste kopje  neer. 'Wil je je beloning?' Cole grijnst. Riley antwoordt niet.

'Riley, ik vroeg wat. Je weet inmiddels héél goed wat ik van negeren en stiltes vind..' Hij kapt zichzelf af als Riley begint te huilen. Hij vangt haar in een soort van stikkende knuffel.

'Kom mee, prinses. Bedtijd.' Dat laatste woordje laat mijn haar overheid komen.

'Cole, de deal." Breng ik hem in herinnering. Coles ogen dwalen over mijn lijf.

'Dus? Ik maak Riley alleen maar klaar. Aaron zou het zelfde met jou moeten doen.' Hij is misschien haar verloofde maar als hij denkt dat ik hem Riley laat verkrachten heeft hij het mooi mis.

Ze vetrekken naar boven. Ik hoor haar strompelend voetstappen en zijn gescheld en gesis.

Aaron gebaart dat ik hem moet volgen dus dat doe ik. Wij daarin tegen, zijn zo stil als de dood.

(Bedankt voor de 100 lezers uwu love yall.)😘🤗

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro