🌹Trish's pov🌹

Na een lange rit bereiken we een groot huis. Het heeft meer ramen dan een standaart huis en is ook 4 keer zo groot.

De twee eikels zeulen Riley mee naar binnen. Er zijn in totaal dus vier mannen nodig om haar uit de auto en in het huis te krijgen.

Als ik uitstap overweeg ik mijn opties. Ik kan wegrennen. Ik kan proberen de auto te kapen. Aarzelend zet ik één stap richting de bestuuderskant van de limo.

Achter me hoor ik het gekraak van kiezelsteentjes en grint.
Ludo. Hij knakt zijn vingers en grijpt me hardhandig beet aan mijn arm. 'Ludo, stop. Je doet me pijn!' Ik wil hem uitleggen dat dit niet nodig is, ik ga zo ook wel mee.

Dat ik mijn ontsnappingspoging plande weet hij vast niet. Ludo heeft nog minder geduld dan Aaron en tilt me zonder geduld op en gooit me over zijn schouders. Met een beledigde snuif laat ik mezelf maar naar binnen dragen.

Binnen..

Cole knikt rustig. ' Ik heb voor Riley een feestje gegeven. Ik verloof me niet elke dag namelijk,' zegt hij zakelijk en trekt zijn das goed.

Hij geeft een stijf knikje, en zijn bodyguard grijpt Riley beet en sleurt haar naar binnen. Ik wil hem best vertellen dat Riley gek is op feestjes maar daar komt hij vanzelf wel achter.

Aaron slaat de andere hal in. We eindigen in een lege, kale hal. Alsof iemand besloot het leeg te maken voor iets en zich bedacht op het laatste moment. Er is niemand te bekennen. Een beetje jaloers denk ik aan het feestje van Riley.

'Wat is dit voor ruimte?'

Aaron trekt zijn stropdas los. ' Het is een hal. Dat zie je toch?' Kat hij naar me.

' Ja maar wat doen we hier? Moet je niet onze verloving aankondigen? Moet ik niet een jurk uitkiezen? Of zullen we taart proeven?' Ik probeer mezelf op te vrolijken door te denken dat ik altijd gek was op bruiloften en nu zelf de bruid word.

Aaron kan alleen maar dom lachen. 'Onze verloving aankondigen?'

Aarzelend knik ik. 'Ja. Een groot feest met al je vrienden en vriendinnen en kennissen. Zodat ze weten dat we binnenkort trouwen.'

Zijn lach verdwijnt. 'Er komt geen bruiloft.'

Wat?
'We ondertekenen een contractje. Eentje waardoor je mijn privé slavin word. Een all I can fuck schoonmaak kok.'

'Hierom heeft me papa me niet weggedaan! Ik wil je slavin niet zijn! Ik hoor je vrouw te zijn.'

'Mijn vrouw hè?'
'Ik vind je spuuglelijk en bloedirritant. Daar komt bij dat..jr maakt me helemaal niet hard ofzo. Je zus daarin tegen..'

Hij grijnst. 'Als die ooit alleen is pak ik haar zo hard dat ze nooit meer recht op een stoel kan zitten.'

'Oh, en trouwens: ik houd je voor mezelf. Mijn vrienden hoeven niet te weten dat ik verloren heb van Cole. En dat ik jou als troostprijs heb gewonnen,' Hij forceert een glimlach die binnen een seconde afsterft op zijn lippen.

Er komt dus helemaal geen bruiloft. Aaron is slimmer dan dat. Ik wil protesteren.

Maar Aaron gebaart met zijn hand richting de uitgang waar we vandaan kwamen. 'Kom, we gaan naar mijn slaapkamer.'

Wat gaan we daar dan doen? Vraag ik mezelf af.

Aaron geeft me een grote knipoog met een nog grote grijns. 'I-ik slaap wel op de bank hoor. Dat kan prima,' piep ik haast bij de gedachte aan een bed te delen met hem.

Aaron zucht verveeld. 'Ga je lopen of moet ik je pakken?'

Ik kies voor lopen.

De trappen zijn gemaakt van wit hout en de vloeren zijn marmer of rood tapijt. De deurknoppen zijn van diamant en de schilderijen die aan de muren pronken zijn zowel klassiek als modern.

We lopen langs tientallen deuren en in elke kamer zou ik wel willen kijken.

Mijn verloofde heeft weinig geduld voor me en omdat Ludo nog steeds achter ons aanbajnerd dwing ik mijn vermoeide benen achter Aaron aan te laten hollen.

Voor een grote dubbele deur stopt hij. Hij haalt rond zijn hals een klein zwart sleuteltje waarmee hij de deur openmaakt. Hij gebaart met een knikje dat ik eerst moet gaan.

Aarzelend zet ik één stap in zijn onbekende kamer. De geur die me het eerst bereikt is niet anders te beschrijven dan 'man'. Er hangt een geur van deo en aftershave en een klein beetje zweet.

Mijn oog valt direct op zijn grote bed. Het bed is bekleed met zachte rode lakens met zwarte kussens. Bij zijn bed staat een kist, met een slotje.

Maar het pronkstuk is de hoek van zijn kamer. Een grote tv gaapt me aan, boven een grote kast met consoles en games. Ik zie er zo een paar die ik vroeger bij vriendinnetjes heb gespeeld en wil ze dolgraag herbeleven.

De deur wordt dicht getrokken en even later hoor ik aarons voetstappen wegsterven in de gang.

Ik sluip naar de deur en druk de klink omlaag. Hij buigt niet. Hij zit op slot. Teleurgesteld laat ik mezelf zakken op het bed.

Ik ga achterover liggen op het bed en staar naar de donkere lamp die aan het plafond hangt.

Aaron kan me hier opsluiten maar dat betekent niet dat ik zwak als een lam ga zitten in een hoekje.

Ik scan de kamer door. Op zoek naar zijn bureau. Schokkend genoeg..

Is er helemaal geen bureau. Alleen een salontafel bij zijn bank waar de game consoles liggen. Ik ben ook redelijk verrast door..

Wel, het is niet goed te zien dat er iemand woont in deze kamer. Er zijn geen planten. Of rommeltjes. Er is wel een inloopkast. Met automatische verlichting als je binnen komt.

Aarons eerste rij kleding bestaat uit shirts. Zwarte shirts die lang vallen. Dan zijn er een paar met een printje. Zoals een doodskop of een knipoog naar een computerspel die ik niet begrijp.

De tweede rij zijn spijkerbroeken die verdacht veel op elkaar lijken. Na een paar keer labeltjes checken weet ik het zeker. Hij heeft ongeveer 30 keer dezelfde broek gekocht.

onder zijn rekken staan zijn sportschoenen keurig wit en schoon. Hij heeft drie paar van drie dure sportmerken.

Ik loop verder de kast in, en kom uit in het hart van zijn kast. Daar hangen tegen de achterkant van de kast zijn pakken. De meeste zijn zwart; maar ik zie ook een grijs en rood pak.

Een ladekastje met schuifkastjes schiet open als ik te dicht bij loop. In de la liggen dure horloges die netjes fonkelen.

In de tweede la liggen ringen.
Draagt hij ringen?

En in de derde la liggen prachtige mmanchetten knopen. Gemaakt van kostbare diamanten.

Ik heb een klein fortuin in mijn handen. Als ik ooit moet rennen van Aaron, dan kan ik hier mijn buit halen.

Als ik klaar met neuzen doe ik de kast dicht. Op dat exacte moment besef ik hoeveel geluk ik heb met mijn timing. Er klinken denderende voetstappen in de gang.

Snel sluit ik de kast weer af en haast ik me naar de bank. Ik ben net niet snel genoeg. De deur gaat open als hij van slot is gehaald.

Snel duik ik maar op het bed en neem een zo natuurlijk mogelijke houding aan.

Met een glimlach zo breed dat hij haast zijn kaken verkrampt komt Cole naar binnen.

Hij lacht door mijn bange gezicht. ' Wat ben jij al goed afgetraind. Ik wou dat je zus al haar benen voor me spreiden, maar zij heeft meer training nodig.'

Ik sluit snel mijn benen. Ik had daar geen rekening meegehouden. Eerlijk gezegd voel ik me niet op mijn plek bij Cole. De manier waarop hij naar me kijkt met zoveel plotten en plannen in zijn ogen maakt me nerveus.

'Waar is je broer?' Voorzichtig probeer ik hem af te leiden van mijn trillende lichaam.

Cole grinnikt. 'Hij is beneden. Twee bloedmooie meisjes houden hem even bezig.' Ik knik, begrijpend. Ik had wel verwacht dat hij meerdere vrouwen zou hebben.

'Wat voor meisjes?' Vraag ik door.
Cole snuift. 'Mooier dan jij en Riley. Dat is zeker zo,' Hij zou kunnen liegen. Het had ook zomaar waar kunnen zijn.

Cole geeft me een ongeduldig knikje en klikt in zijn vingers die hij voor zich uitsteekt. Een subtiel teken dat ik moet komen. Ik sta met trillende benen op en ga voor hem staan met droge mond en speel met een armbandje.

'Morgen hebben we een hele belangrijke deal. En je verpest dit mooi niet voor ons. Anders lijkt wat ik met je zusje in de auto deed op een klein zwak spelletje,' sist hij dreigend bij mijn oorschelp. Ik denk dat ik bijna flauw val als zijn hand mijn heup aanraakt en me tegen hem aanduwt tot onze lichamen contact maken. Hij slaat zijn arm rond mijn buik.

'B-begrepen,' hakkel ik snel. Het beste is om hem tevreden te houden.

'Mooi,' zegt hij en ik twijfel even of hij het over mij of zijn plannen heeft. Hij laat me abrupt en eigenlijk veelte snel los en beent de kamer uit.