Ik word moe wakker. Mijn handen zitten met touw bij elkaar. Ik lig achter in een auto en mijn hoofd voelt zwaar. De baby. Mijn baby!

Ik voel mijn buik en voel Dan een zacht vertrouwd trapje. Godzijdank. Een man grinnik vals naar me. Hij heeft donker zwart haar met blauwe highlights. 'Ben je wakker?'

'Je hebt verloren. Ik ben zwanger. Getrouwd. Je hebt niks aan me.' Zeg ik en ik klink erg schor en moe.

'Ik vind van wel prinses. Ik kan je altijd nog eens neuken als je baby uit je is. Je hebt namelijk nog een goed lang leven voor de boeg.' Hij praat alsof het hem niet boos maakt. Maar ik weet dat niks minder waar is.

Ik snuif. 'wat is je plan?'

'Alsof ik jou dat ga vertellen,' hij klikt in zijn vingers.

Ik word door twee armen beetgepakt en overeind gezet. Ik kijk dan recht in het gezicht van een blonde man die breed naar me grijnst. 'Waarom doen jullie dit? Voor wie werken jullie?' Piep ik.

'Je snapt niks van ons wereldje. Als onze vijand ons kan helpen onze grotere vijand te pijnigen zeggen we ja.' Wat een corrupt iets.

De blauwharige briest ongeduldig. 'Geef haar het flesje. Ik heb genoeg gehoord uit die hoerenmond. tenzij ze me wil pijpen is ze stil.' De blonde grist het flesje uit zijn zak.

Hjj zet me op schoot. 'Net zoals met je oude man.' Zegt hij lachend. Ik haat hem. Hij zet het flesje in mijn mond en giet de vloeistof in mijn keel. Ik word er misselijk van en herken het als alcohol.

Ik moet braken. De blauwe grinnikt. 'Er zit voldoende in je bloed. Ik doe je een voorstel.' Hij houdt een klein flesje omhoog. Ik staar hem met wazige ogen aan.

'Dit is het antigif. Je hebt daarnet een dodelijk gif op. Het zal je doodden binnen 12 uur. Zo lang gaat je man kwijt zijn je te zoeken.'

Ik voel het braaksel omhoog komen en kan het net binnenhouden.'Ik ben zwanger jij idioot!' Dan begin ik te huilen. Hij haalt zijn schouders op.

'Chase? Geef haar een tik.' Zegt hij koud. Ik rol met mijn ogen als ik chase me voel meppen.

'Zo goed, Dave?' Vraagt chase.

Dave kruipt over de banken naar ons toe als een of andere slang. Ben ik aan het hallucineren?

'Je had je meer moeten verzetten. Je bent van mij. Dat weet je toch?' Hij forceert zijn hand tussen mijn benen en grinnikt vals. Ik kreun als een hulpeloos verdoofd ding en Chase houdt me beet.

'Ik deed alles..' begin ik maar ik weet ook dat ik te weinig deed.

'Maar niet genoeg. Er zijn zat filmpjes waarop je vrolijk als een konijntje geneukt word. Je krijgt een vrouwelijke beveiliging. En je krijgt ook een slot zodat je niet meer met iedereen kan neuken.' Hij grijnst.

'Jammer hè, slet.' Ik haal mijn schouders op. Er is maar één slet hier en dat is hij maar dat zeg ik niet.

'Hoor je me wel? Je hebt verloren. Geef je verlies toe!' Gromt Dave en balt zijn vuisten. 'Doe je ring af, kniel en zweer me trouw. Dan krijg je dit stomme Antigif.'

Het afdoen van mijn ring lukt al niet meer. Dat moet chase voor me doen. Knielen ook niet, ik verlies mijn evenwicht en val om. De hele kamer draait en paarse en zwarte vlekken dansen over mijn netvlies. Hoe lang heb ik nog?

'Wij krijgen onze wraak wel. Met of zonder jouw hoerenlijf.' Dave schopt dan tegen mijn hoofd. Ik bedek mijn buik alvast en kreun moeizaam.

We stoppen met rijden. Hebben we eigenlijk wel gereden? Chase pakt me beet en sleurt me de auto uit de regen in. We zijn in een donker bos met geen enkele lamp of licht. Hij heeft een pistool bijzijn en een lang touw. Dave volgt met een grote grijns.

'Dave , kan ik haar niet beter nemen? Ik kan haar-'Dave slaat hem.

'Nee. Opschieten.'

'Zonder het medicijn gaat ze dood. Daar ging het allemaal om. Maak haar vast aan deze boom.' Chase gehoorzaamt. Ik kan doen wat ik wil maar niks lukt meer. Het voelt alsof mijn lijf al dood is en mijn geest alleen maar kan schreeuwen als chase me vastbind.

'Tot in de hel, Trish.' Zegt Dave als ik vast lig en hem moeizaam aankijk. Ik wil antwoorden maar word onderbroken door een kotsbui.

Ik kan alleen kreunen en woelen.

Er is nog een probleem. Ik voel water bij mijn benen en een intense pijn. Ik adem uit en in en krijg door dat er iets probeert mijn lichaam uit te komen.

Het voelt alsof ik ongesteld ben geworden alleen iets pijnlijker.het is de baby. ik ga bevallen.

Niet nu!

'Nee, ga terug!' Maar dat is niet makkelijk. Ik begin te huilen en accepteer dat Alekandr ons nooit levend meer zal vinden.

Ik gil zo hard als ik kan maar niemand kan me horen. Het zal me niks verbazen als wolven ons zouden vinden en ons zouden opeten. Of als Dave terug kwam en me door mijn hoofd zou schieten. Ik kreun zwak en misselijk en huil steeds harder en hysterischer.

Ik zie een wit licht. Is dit het einde dan? Ik til mijn kin op. Mijn handen doen pijn en er kruipt iets over mijn voorhoofd naar beneden. Ik ben ervan overtuigd dat het witte licht snel alles zal overspoelen.

Tot het licht kleiner word. En zich uitgebreid. Drie kleine lampjes. Ik steek mijn hand uit en bid dat ze tenminste mijn baby vinden.

'Hier, hier!' Hoor ik iemand gillen. Vervolgt door iemand die mijn touwen kapot snijdt. Ik word opgetilt. Maar door wie? Ik krijg het enge gevoel dat het niet iemand is die me wil helpen.

Maar dat veranderd als ik een bekende tattoo zie.

Konstanin. Ik ruik zijn bekende geur. Alekandr komt naar ons toe gerend. Maar ik ben moe.

Zo moe.

'Alekandr, beschermt onze baby.' Zeg ik voor ik mezelf naar achter voel vallen een diep zwart gat in. Dan word alles zwart en hoor of zie ik niet meer. Alleen hoor ik het geluid van een baby in de verte en Aleksandr die schreeuwt.

(Vergeef me)