PENELOPE

   "KAMUSTA NAMAN ang pagsasama nyo ni Wyatt?" Nakangiting tanong ni Tita Hazel. "Masungit ba?"

"Nagalit po siya sakin ng isang beses pero okay na po kami." Nakangiti ding sagot ko. "Galing po kami ng Zambales kanina."

"Good to hear na nagkakasundo na kayo.."

"Mom, I think she's tired, let's her sleep." Singit ni Wyatt. "I'll take her to my room."

"Kuya, hindi ka nagpapapasok sa kwarto mo dito maliban kay Pe–"

"–Shut the fvck up Wyaxino!" Sinamaan siya ng tingin ni Wyatt at hinila ako patayo. "We'll go now Mom."

Wala na akong nagawa ng hilahin niya ako paakyat ng hagdan, pumasok kami sa isang kwarto. Kagaya sa bahay ni Wyatt ay malinis din ito at magandang tingnan.

"Let sleep Hon." Hinapit ako nito sa bewang at hinila pahiga sa kama.

Nakayakap ang braso niya sa bewang ko habang nakasiksik ang muka niya sa leeg ko.

"Hon, you still sore?" Malambing na tanong nito. Tumama ang hininga niya sa balat ko na ikinataas ng mga balahibo ko.

"M-Medyo.." Utal kong sagot.

"Good." Nanlaki ang mga mata ko ng umibabaw ito sakin. "I'm hard as fvck Penelope.." naramdaman ko ang isang matigas na bagay sa tiyan ko. "Can you feel it? My bestfriend is so mad."

"M-Manahimik ka nga!" Inirapan kona lang siya para maitago ang kahihiyan. "B-Baka marinig tayo."

"Then lower your moans." He smirked. "Damn! I missed your tight bestfriend again."

Bago pa ako makapagsalita ay hinalikan na niya ako. At ayun, wala na bumigay na ako.

May nangyari ulit samin ni Wyatt at hindi ko alam kung ilang beses dahil nakatulog ako dahil sa pagod.

Nang magising ako ay gabi na, wala na si Wyatt sa tabi ko at may suot na akong t-shirt at boxer. Sinubukan kong tumayo pero napangiwi na lang ako dahil sa sakit ng buong katawan ko.

Bumukas ang pinto at iniluwal non si Wyatt na may dalang tray na may lamang pagkain.

"Sorry not sorry." Nakangising sabi nito at umupo sa tabi ko. "I bought dinner for you."

"Salamat.."

Agad kong kinuha yun at kinain, nakakagutom at nakakapanlata ang ginawa namin.

"Wyatt, ang sakit ng katawan ko." Mangiyak ngiyak kong daing. "Para akong binugbog."

"Sorry not sorry Hon." Hinawakan nito ang mga hita ko at minasahe. "I'll massage you to less the pain."

Tumango lang ako.

Minasahe ako ni Wyatt ng matapos akong kumain. Inilapag niya lang ang pinagkainan ko sa labas ng kwarto, tumabi ito sakin ng upo at pinulupot ang braso niya sa bewang ko.

"Akala ko may aasikasuhin ka?" Tanong ko. "Kamusta naman yun?"

"It's fine." Tugon nito. "Matatapos na rin ako."

"Wyatt, uhmm...hindi tayo gumamit ng proteksyon." Napakagat ako sa labi ko. "P-Pano kung may mabuo?"

Kita ko ang pagbabago ng ekspresyon niya, naging blangko ito at wala akong mabasa na kahit ano doon.

"I'll buy pills tomorrow." Walang ekspresyong sagot nito at mabilis na tumayo. "You can't be pregnant to my child."

Lumabas ito ng kwarto. Napahawak na lang ako sa dibdib ko dahil kumirot ito ng sobra. Ang sakit sakit, mas masakit pa yata ito kaysa nung nalaman kong ginagamit lang ako ni Marco.

'You can't be pregnant to my child'

Ayaw niya akong mabuntis sa Anak niya, bakit paba ako umaasa? Ang hilig kong mag-ilusyon. Dapat pala sinunod kona lang si Crizel, nangako ako kay Crizel na hindi ako mahuhulog pero ilang araw pa lang pakiramdam ko hindi na ako makakaahon.

Bakit ba umasa akong susuklian niya ang nararamdaman ko? He's still inlove with Persephone, never niya akong mamahalin kagaya ng pagmamahal ko sa kanya. Bukod sa pangit ako wala na akong maipagmamalaki pa, isa akong duwag na tao, sarili ko ngang kayamanan hindi ko maipaglaban eh.

Ngayon naiintindihan kona, para lang din siyang si Marco. Si Marco, ang yaman ang habol sakin samantalang si Wyatt ay katawan ko lang. Kailangan lang niyang may mapaglalabasan ng init.

Minsan na nga lang ako sasaya, tapos ang kapalit pa ay walang hanggang sakit. Tangina lang!

Napayakap na lang ako sa tuhod ko at hinayaan ang sarili kong umiyak. Lagi namang ganito eh, iiyak ako mag-isa, masasaktan ako lagi, wala akong karamay sa lahat ng oras. Ang sakit lang kasi, wala akong masandalan sa oras ng problema, hindi ko alam kung saan o kanino ako lalapit.

Hindi ko naman kayang maglabas ng mga hinanakit kay Crizel dahil siya din ay may mga hinanakit, ayaw ko ng dumagdag pa sa kanya.

Minsan naiisip ko kung mahal ba ako ni Lord o hindi? Hindi na ako maganda, ang dami kong insecurities sa katawan at walang nagmamahal sakin. Yung mga tao kasing grabe ang pagmamahal sakin, iniwan agad ako eh. Wala tuloy akong makapitan.

I know God has a purpose in all pain that He gave pero bakit sobra naman yung akin? Bakit parang hindi ko ito kakayanin? Bakit parang mas ikamamatay ko ito?

Ang gusto ko lang naman ay maging masaya at may magmahal sakin ng totoo pero parang ang labo ng lahat ng iyon...I feel like I live in a world full of pain.

A/N: WE'RE JUST SAME PENELOPE. MY PARENTS ARE ALIVE, I HAVE A FAMILY, I HAVE A LOT OF FRIENDS BUT SOMETIMES I FEEL LIKE I'M ALWAYS ALONE AND NO ONE LOVES ME