CHAPTER 26
LORELEI
NAGUGUTOM NA AKO
Maghahapunan na pero nakakulong pa din ako at higit sa lahat wala pa akong kain. Yung dugo sa ulo ko natuyo na, ang baho kona din.
Napatingin ako sa gilid ko nang marinig ko ang pagbukas ng kulungan.
"You're free now." Sabi nito kaya mabilis akong napatayo
"Pangit mo!" Inirapan ko siya bago tumakbo palabas
Nakita ko si Malcolm na seryosong nakapamulsa at nakatingin sa akin.
"Punyeta ka!" Malakas ko itong sinampal. "Alam mo bang ang hirap ng dinanas ko huh!?" Tinuro ko ang noo ko. "Tingnan mo, natuyo na yung dugo sa mukha ko! Hindi pa din ako kumakain!"
Seryoso lang ang mukha nito. Ang weird ng gagong ito
"Tsk." Sabi lang nito at tumalikod. "Follow me before I change my mind and put you back to the prison."
Gagong 'to ah
"Punyeta ka talaga!" Gigil akong sumunod sa kaniya
Sumakay siya sa isang magandang dilaw na sasakyan, napairap naman ako bago sumakay na lang din.
"Nagugutom na ako." Sabi ko dito habang nasa biyahe ko. "Gutom na gutom na ako."
"May pagkain sa condo, kumain kana lang." Walang emosyong sagot nito
"Ano bang problema mo huh!?" Galit kong tanong dito. "Nababaliw kana naman."
Hindi ako nito pinansin at nagpatuloy lang sa pagdadrive. Tangina talaga nito.
Nang huminto sa tapat ng condo building ay padabog akong bumaba. Yung kotse naman ay umalis
Ang galing talaga niya, ngayon wala na siyang pakielam. Great!
Galit at mangiyak ngiyak na lang akong dumiretso sa loob. Padabog akong pumasok sa loob ng condo at dumiretso sa kuwarto
Dumapa ako sa kama
"Ang sama mo Malcolm!" Tumulo ang mga luha ko. "Dinala mo lang paa ako dito para pahirapan!"
"Isusumbong kita kila Mommy," Dagdag ko pa. "Bahala ka sa buhay mo!"
Iyak lang ako ng iyak hanggang sa makatulog ako.
Nagising na lang ako nang may humahaplos sa buhok ko, nang imulat ko ang mga mata ko ay bumungad sa akin si Malcolm.
Mabilis naman akong tumayo at sinamaan ito ng tingin.
"Gago ka!" Galit kong singhal dito. "Hindi kita bati!"
"Sorry.." Sincere na sabi nito bago ako lapitan. "Shit, don't cry my Wife. Please."
"Ikaw kasi!" Dinuro ko siya. "Iniwan mo ako doon, hinayaan mo akong makulong at higit sa lahat hinayaan mo akong magutom!"
"Fvck! Shit! Tangina!" Sunod sunod na mura nito. "Shhh, sorry Lorelei." Hinila ako nito at niyakap. "Tell me, what do you want me to do with them? Who did that to your head huh?"
"Yung pulis." Sumbong ko dito. "Gusto ko hampasin mo din siya, pero huwag mong patayin."
"Noted, I will do that." Humiwalay ito sa yakap at pinunasan ang luha ko. "Don't cry now, sorry, sorry, sorry."
"Saan kaba kasi galing?" Tanong ko dito. "Sabi mo babalik ka."
"Something happened." Tugon nito. "Let me clean your wound."
"Pagkain ang gusto ko." Tugon ko dito. "Gutom na gutom na ako."
Dinig ko ang pagmumura nito at ang pagbulong ng kung ano ano
"Minumura mo ba ako?" Tanong ko dito
"Why would I do that? I will just love you okay? I will never curse you." Sabi nito. "Sorry again."
"Okay lang, pero kapag ginawa mo ulit yun sasakalin kita." Sinamaan ko ito ng tingin. "Kakalimutan kona din yung ginawa mong pambabalewala sa akin."
Napahinga ito ng malalim bago ako akbayab. "I won't do that, promise. I love you."
"Thank you."
Natawa ito bago ako igaya palabas ng kuwarto namin. Dinala niya ako sa kusina at pinaupo sa harapan ng lamesang maraming iba't ibang pagkain.
"Gusto mong initin ko?" Tanong nito
Umiling ako. "Gutom na ako."
"Let me feed you." Umupo ito sa tabi ko at sinimulan na akong subuan ng pagkain
"Dumayo lang talaga ako sa New York para magpakulong." Sabi ko dito. "Ang sasama ng mga pulis dito, mas masama pa sa ibang pulis sa Pilipinas."
"Don't worry, I will make them pay." Nakangiti ito pero alam kong galit ito. "How dare them to hurt my lovely Wife."
"Huwag mong patayin." Tinapik ko siya sa tiyan na ikinangiwi niya
"Wife! It's hurt!" Nakangiwing sabi nito
Inangat ko ang damit niya at bumungad sa akin ang benda sa tiyan niya na may dugo na.
"Napano yan?" Kunot noong tanong ko dito
"It's nothing." Binaba nito abg damit niya at sinubuan ako. "Mas importante ka okay? After you ate I will clean you wound."
Tumango lang ako habang nagpatuloy sa pagkain.
Nang matapos kami ay bumalik kami sa kuwarto, pinaupo niya ako sa kama at sinimulang gamutin ang sugat ko.
"Fvck that police man!" Salubong ang mga kilay nito. "Let me kill him Wife, she ruined your face! But damn, you're still beautiful."
"Syempre, namana ko itsura ni Mama at Papa." Pagmamayabang ko. "Diba, ganda ng genes nila. Patay na patay kapa."
"I'm our soon to be children will be beautiful and handsome too." Nakangiting sabi nito. "Love you."
"Thank you."
Natawa ito bago dumukwang at halikan ako sa labi.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro