Hoofdstuk 1.
Lynxkit opende haar ogen. Ze keek naar haar moeder. 'Mamma?' piepte ze. Madeliefhart keek haar warm aan. 'hey daar kleintje, welkom in de wereld.' 'wooooo wat is het hier mooi! Lynxkit keek om haar heen. Tussen de gevlochten braamtakken die het hol waren, zaten allerlij bloemen, gele blauwe roze en nog veel meer kleuren.
'Ben jij hier ook geboren?' Vroeg Lynxkit. ' Ja, ik was toen ook zo klein als jij en vond het hier ook prachtig.' Spinde ze.
'Heb ik eigenlijk nestgenoten?' Ik zie dat Merelkit een zusje heeft, heb ik die ook?' Lynxkit's ogen straalden. 'Je hebt twee oudere broers. Gekkopoot en Steenpoot.' Mauwde Madeliefhart.
'Oo leuk! En mijn vader?' Lynxkit kon nog zijn geur herinneren toen hij hun had bezocht. ' Dat is Eiksprong, een van de beste krijgers van het woud.' Spinde de oranje witte poes. Lynxkit hield haar kopje schuin. 'Mag ik naar buiten, om Gekkopoot en Steenpoot te ontmoeten?'
'Natuurlijk. Je hebt immers nu je oogjes geopent dus dat zou moeten kunnen. Ga je gang kleintje.' Lynxkit trippelde uit haar nest en ging naar de opening van het hol. Voordat ze een poot buiten kon zetten, sprong er een grijs poesje boven op haar. 'hoi Lynxkit!!! Waar ga je naartoe? ga je naar buiten?! Mag ik mee? Asjeeeblieft?' Lynxkit werd nu al gek van deze kit. 'Um ik zou net naar buiten gaan totdat jij bovenop me sprong.' Mauwde ze droogjes. 'Ik wou eigenlijk alleen gaan. Ik ga mijn broers ontmoeten.' 'O... da-dat wist ik niet...het is gewoon dat ik me een beetje verveel dat is alles..maar goed veel plezier dan.' Glinsterkit sjokte terug naar haar nest met hangende staart. Lynxkit wreef over haar poot. Ze bedoelde niet om Glinsterkit te kwetsen. Het kan vast geen kwaad toch? 'Glinsterkit! Wil je met me mee naar buiten?' Het grijze poesje draaide zich gelijk om en keek haar blij aan. 'ja ik kom absoluut! Van Arendbloem mocht ik niet alleen naar buiten. alleen als iemand ouder dan mij met me mee ging.' 'hehe..dat is om een bepaalde reden. Ik sloop een keer naar het krijgers hol en ehh maakte iedereen wakker door heel hard te schreeuwen. Hetzelfde deed ik bij de oudsten.' ze lachte nerveus. 'Dat was niet zo slim van me.' maar genoeg over mij! Vertel eens wat over jou! Lynxkit werd een beetje verlegen. 'nou ehh. Mijn moeder is Madeliefhart en....'wie is je vader?' schreeuwde Glinsterkit. Lynxkit sprong in de lucht van schrik. 'dat was ik net van plan te zeggen! Mauwde lynxkit boos. 'Dat is Eiksprong.' Glinsterkits ogen werden groot. 'wooooooooo!! Jij hebt de beste krijger als vader! Dat is zooo cool!' Sterrenclan help me, die poes is nog drukker dan wie dan ook! 'zullen we nou nog naar mijn broers gaan of blijven we hier zitten als domme muizen?' Mauwde Lynxkit droog. Ze trippelde van ongeduld. 'jaaa daarna kunnen we verstoppertje doen! Ik ga je dan zoeken!' het zilveren poesje sprong op en neer van enthousiasme. 'Glinsterkit, zou jij wat anders kunnen gaan doen? Ik wil graag alleen naar ze toe.' Als ik Glinsterkit met me meeneem krijg ik geen moment om met ze te praten. Glinsterkit ging zitten. 'O oke! Ik wacht hier wel!' Eindelijk! Lynxkit rende naar het leerlingenhol. Hey Gekkopoot? Steenpoot? Zijn jullie daar? Het was stil. Misschien waren ze aan het jagen? 'BOEE!!!' Gekkopoot sprong achter het hol vandaan. 'Aaaaa!!' Lynxkit schrok zich zo erg kapot dat ze een sprongetje maakte van schrik. Gekkopoot rolde over de grond van het lachen. Zijn vacht was bruin met wit gestreept en hij had fel groene ogen. Toen kwam Steenpoot ook lachend aan lopen. Hij was licht grijs met blauwe ogen en een wit oor. 'Je schrok echt heel erg!' lachte haar andere broer. 'Ja ja ik weet het.' mauwde ze half boos half lachend. Maar van binnen lag ze ook helemaal stuk. Het had er vast heel raar uitgezien. Gekkopoot begon in de grond te tekenen. Hij tekende haar die heel hoog in de lucht sprong met bange ogen. ' Zo zag het er echt uit.' Mauwde hij. Zijn ogen glommen van pret. Toen begon Steenpoot te tekenen. 'En zo keek jij toen je voor het eerst een grote spin zag.' Glimlachde hij. Lynxkit keek naar de tekening. Alle drie de katten barste toen in lachen uit. Ze keek naar Glinsterkit die verveeld wat aarde zat te schoppen. 'Ik moet nu gaan.' mauwde ze. 'Het was heel gezellig ik zie jullie gauw weer doei!' Dit was de leukste dag ooit. Het was zo gezellig met haar broers. Deze dag zou ze nooit vergeten.
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro