Chào các bạn! Vì nhiều lý do từ nay Truyen2U chính thức đổi tên là Truyen247.Pro. Mong các bạn tiếp tục ủng hộ truy cập tên miền mới này nhé! Mãi yêu... ♥

Chapter 22

She’s perfectly sleeping in her room when Alexander walked slowly to her bed. He sat down beside her and stared at her pretty face before he tucked the strands of her hair. Alexander was just staring at Helen then he smiled viciously.

“So beautiful…” he whispered. “Why do you have to be this beautiful, huh?” he added, smiling ear to ear.

Napako naman ang tingin ni Alexander sa mapupulang labi ng dalaga at binasa ang kaniyang labi. Napapailing na lamang siya at halos mapunit na ang kaniyang labi sa kakangiti.

Nais niyang hagkan ng halik ang dalaga ngunit gumalaw naman ito kaya agad siyang napatayo para lumayo.

Tumagilid lang pala ng higa si Helen at muling natulog at hindi inalintana na may binatang nanonood sa kaniya habang natutulog. Aliw na aliw naman si Alexander na panoorin ang dalaga, muli siyang naupo sa gilid ng kama at dahan-dahang humiga.

Ipinalibot niya ang kaniyang kamay sa baywang nito at idinikit pa ang katawan bago hagkan ng maliit na halik ang ulo nito at ipinikit ang mata.

“Goodnight, my queen,” Alexander mumbled, softly.

Hindi rin naman agad nakatulog si Alexander dulot ng paulit-ulit na paggalaw ni Helen kahit kalagitnaan ng gabi hanggang sa magising na nga ito at gulat na gulat pa nang makita si Alexander sa tabi niya.

“What are you doing here?” She asked him with knitted forehead. “You have your own room,” she told him, cleared her throat.

Tumango lang si Alexander. “Yeah, I have my room,” he chuckled. “That’s right, I know…” his voice was full of sarcasm.

She rolled her eyes. “Then             why are you here?”

“Because I want to sleep with you,” simply, he said.

Helen move away from the bed. Bumangon lamang si Alexander at sumandal sa headboard ng kama at sinulyapan ang dalaga.

“Lay here beside me,” he commanded. “Or do you want anything to eat? Cravings?” He firmly asked.

Bigla namang kumulo ang tiyan ni Helen at nakaramdam ng gutom at ibang cravings naman ang kaniyang gusto ngayon.

She just looked away. Nahihiya.

Yumuko siya. “I want avocado shake,” she informed him.

Nakatingin lang si Alexander sa kaniya kaya hindi rin nakaligtas sa paningin nito ang pamumula ng kaniyang pisngi.

“Anything else, my queen?”

Napaawang ang labi ni Helen at napatingin sa binata. “What? Do you want to buy me foods? Just simply my cravings, Alexander. You don’t have to do anything just because I am pregnant.” sambit niya.

He deep a sigh. Umayos siya at bumaba sa kama. Namulsa siya at ngumiti kay Helen.

“Wear your robe, let’s have a stroll and find your cravings,” malamyos na usal niya sa dalaga. “We’ll buy you tons of your cravings, baby…” he added as if he could buy all the food that she craves.

“You’re joking right?” she sneered. “I’m just pregnant and why are you doing this anyway?”

Alexander cleared his throat again. He looked at her, seriously.

“Baby, I just want to give you anything you want,” he mumbled. “For you… and for the baby,” he added, softly.

She shook her head. Wala siyang magagawa kung hindi ang sumunod na lamang at talagang gusto na niyang kumain ng kaniyang cravings.

Isinuot niya ang kaniyang makapal na roba at sabay silang lumabas sa kaniyang silid. Napaigtid pa siya nang hawakan ni Alexander ang kaniyang palapulsuhan at hindi ‘yon binitiwan kahit inaagaw niya ito.

“Why do you have to hold me tight?” iritadong tanong niya.

“Because I want to hold your hand,” walang gatol na sagot nito at hindi man lang niya tinapunan ng tingin ang dalaga.

“...and I just want to hold you tight, so you wouldn’t have an escape plan to walked away from me.”

Helen heaved a deep sigh. She just let herself being dragged by Alexander until they reach the parking lot and slid her inside the car probably at the passenger seat.

Alexander drove the car and they passed by on a nearby shop but they don’t have any available avocado shake.

Naghanap pa sila sa ibang lugar at sa mga nadadaanan nila ngunit wala pa rin silang nahanap. Nagsisimula na rin maiinis si Helen dahil bakas sa kaniyang tiyan ang gutom.

“Can we just dropped by to a nearby shop? I am so fucking hungry now, I swear!” she hissed.

“Alright, baby… don’t shout now, please?” malumanay ang boses ni Alexander.

Buong akala ni Helen ay magagalit ang binata dahil sa kaniyang pagiging iritado ngunit hindi. Mas naging malumanay pa ito at talagang tumigil sila sa isang coffee shop at lumabas na lamang si Helen.

Binati pa siya ng crew at napayuko naman agad nang makitang sumunod si Alexander sa kaniya.

“Do you have any avocado coffee?” Helen asked the cashier.

Nagulat pa ang kahera at natulala. Helen snapped her fingers dahil napako ang tingin ng kahera sa binata na nasa kaniyang likuran.

Iritado ang kaniyang mukha, kunot rin ang kaniyang noo.

“Miss, if you don’t want me to remove your eyeballs, stop staring at my man!” she hissed, annoyingly. “Or do you want me to cut off your fucking head so I could bury you six feet below the ground?” malamig at punong-puno ng pagbabanta sa boses nito.

Tila natauhan naman ang kahera sa sinabi ni Helen dahil napayuko na lamang ito at humingi ng paumanhin. Tinalikuran na lamang ni Helen ang kahera at sinamaa ng tingin si Alexander na patawa-tawa lamang sa kaniyang gilid bago ito nilagpasan at lumabas sa naturang shop.

Pabalibag niyang isinara ang pinto ng ferrari ni Alexander at humalikipkip na lamang sabay siksik ng kaniyang katawan sa gilid.

“Damn him! Tuwang-tuwa pa siya!” inis na sambit niya.

Kapagkuwan ay pumasok na rin si Alexander na may ngisi sa labi.

“What was that baby, huh? Why are you so mad at the cashier of the shop?” he teased even though he knows the answer.

Inangat ni Helen ang kaniyang tingin. “Nothing,” simpleng sagot nito. “Let’s just get out of here or I will fucking burst out because of annoyance and kill that woman…” she stopped talking when she realize what she had said but it’s too late now because Alexander was laughing.

Hinarap niya ng tuluyan ang binata. “What? What’s funny? Are you enjoying from her stare? Then go! Fuck you! Tangina mo! Bwesit!”

Bakas ang galit at inis sa tinig ni Helen. Halos humagalpak ng tawa ang binata sa kaniyang inaasta. Hindi niya maintindihan ang sarili basta naiinis at naasar na lamang siya bigla. She looks jealous with her reaction.

“What? Are you jealous, baby?” Alexander asked, teasingly.

“Me? I am not! Over my dead and gorgeous body! I am not jealous!” she burst out. “Stop laughing, I swear, I will walk going home!”

He shook his head at pinipigilan ang pagtawa na lamang.

“Baby, just tell me if you’re jealous so I could give you tons of hugs and kisses,” he mumbled, huskily while staring at her pretty jealous face.

“Alexander, I am not fucking jealous!” asar na asik niya. “Can’t you stop teasing me?”

He chuckled. He bit his lower lip. “You don’t have to be jealous with someone else, baby…” he trailed off, “…because the woman I want is you even for the first time I laid my eyes on you.” he added, sweetly.

Sumimangot si Helen. Hindi siya nagsalita ngunit ramdam niya ang pag-iinit ng kaniyang mukha at pamumula nito.

 

I need to escape. She thought in mind. Ayaw kong makulong sa lalaking ito na masyadong mabulaklak magsalita. Baka hindi ko kayanin at tuluyan akong mahulog sa kaniya. I should’ve escape from him in the first place.

 

“I… I don’t care, Alexander,” buntong hininga na sambit niya. “I am not jealous, fuck this jealousy!” she hissed and the last words was almost a whisper. “a la mierda este amor! ¡A la mierda este corazón! ¡A la mierda estos sentimientos!”she cursed, silently.

“Baby, please…” malumanay na usal ni Alexander. “Deja de maldecir, te castigo con un beso…

Kiss? Helen thought in mind. No freaking way!

 

“Then fuck you-”

He kissed her aggressively as she was struggling from his kisses but she just let him do what he wanted as punishment to her.

“Kiss or curse, baby? You choose." He smiled, viciously.

Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro