Umuwi na rin kami pagkatapos ng mahabang usapan. After forgiving Kendra, my heart felt so light. It feels like a heavy bagage got lifted, kaya nakahinga na ako nang maluwang. Ang sarap sa pakiramdam magpatawad.

Kahit alam kong sobra ang naidulot niya sa akin - nila sa akin, kailangan ko pa rin magpatawad. I am no saint, yes, but forgiving someone who do you bad things is a kind of relief in your soul. It may last for a lifetime. Because you forgive, you'll have a better and peaceful life. Nang walang iniisip na hinanakit o kung ano pa.

"Maraming salamat, Mio, sa pagpapatawad. Sa lahat. Kahit ang dami kong kasalanan sa 'yo simula noon." sambit ni Kendra kanina nang bago kami umalis doon.

"Sinabi ko na sa 'yo, Kendra. I can forgive you easily, but I can not forget easily. We may see each other some other time with a smile in our face- in our eyes, but deep inside, I'm thinking about what has happened. The scars in my heart that was given by you will always remain there. Hindi mawawala, hindi naghihilom. Dahil isa na 'yong peklat sa puso at isipan ko." Yumuko siya at tumango kahit alam kong medyo nadismaya siya sa sinabi ko. "But I won't treat you bad as what you are thinking right now. Hindi ako gano'n."

Nang mag-angat siya ng tingin sa akin ay isang ngiti ang iginawad niya sa akin.

"Just be reminded that once is enough for me. Make another mistake and ploy some nasty things to me again, pasensyahan na lang tayo, Kendra, dahil kahit pinsan kita hindi kita sasantuhin."

Mabilis siyang tumango roon.

I understand her eagerness for being treated well by me. For her eagerness to be okay with me. Buong buhay naming dalawa, hindi kailanman ay naging maganda ang samahan namin. Well, it's her fault. Siya naman ang mahirap pakisamahan, at hindi ako. Siya ang mahirap kausapin nang matino riyan.

"Feeling better now?" Cyrus asked while he's hugging me from behind.

We're both looking at the city lights and skyscrapers that can be beautifully seen in the terrace of his condo tower. I've been always in awe every time I look at those lights, those highend buildings, those cranes and all, this is where I always find my home.

Mahirap iwanan gaya ng palaging sinasabi sa akin ni Papa. Na manirahan ako sa Iloilo para mas maging maganda ang katahimikan sa buhay ko, at maalagaan nila ako nang maayos. But I really can't. Ang hirap iwan ng Manila nang matagal kahit pa naroon sila at tama siyang magiging payapa ang buhay ko roon.

This is my home . . .

And Cyrus . . . I want to be with him all the possible time. Pero kung sasama siya sa akin sa probinsya, ayos na ako roon. Basta kasama ko siya. Mamumuhay kami nang payapa at maayos doon. But I know better. He won't agree with that. His businesses are all here in Manila. His parents are all here in Manila. His friends are also all here in Manila. Kaya paniguradong hindi siya papayag. And I'm also fine with that, though.

"Yeah," sagot ko sa kaniya habang hindi inaalis ang tingin sa city lights. "I feel so light now. Parang . . . nawala 'yong nakadagan sa dibdib ko. Kahit pa alam kong hindi na maibabalik ang anak natin, mas mabuti na rin na mamuhay tayo at magising kinabukasan nang walang anumang galit na nararamdaman."

I heard him sighed heavily before burying his face on the hallow of my neck. It feels so comfortable to be in this position with him. I craned my neck to give more access to it.

"After a storm, there's really a rainbow. A rainbow . . . that will guide us in our better future." I said with a smile in my lips.

"I'm so proud of you, babe." he whispered. "You're the strongest woman I ever know." Napapikit ako sa sinabi niya bago napangiti nang mas malapad ngayon.

"Thank you . . ." I replied back breathily.

Sa mga sumunod na araw ay naging normal lamang ang buhay naming dalawa ni Cyrus. Hindi niya ako iniwan o pinabayaan. Palagi niya anong inaalagan. He's been extra caring to me lately. And I admit, I like it.

We've been more close to each other day by day. And I am always looking forward for a better and peaceful day with him in the near future. A future where we can have our own family despite what happened to us.

I visit an OB last time and ask if I can still carry a child after miscarriage she said yes. I felt the excitement. I want to be a mother, for real now. I want to carry Cyrus' child. I badly want to have my own family now. Because I think after all that happened, I deserve to happy in life with someone I love.

"Mom, yes - what? I told you we're still not together yet."

Napatingin ako sa veranda ng condo ni Cyrus nang marinig ko siyang kausap ang mommy niya sa kaniyang cellphone. Noong isang araw pa 'ata siya kinukulit nito sa kung anong bagay.

"She's not yet ready, Mom. I will inform you . . ." his voice got drowned when I enter the kitchen.

Napanguso ako at napagtanto kung ano ang pinag-uusapan nila - kung sino. And I know it is me.

Inihanda ko ang hapunan namin ni Cyrus. Napilit niya akong dito muna matulog sa condo niya dahil nami-miss na raw ako ng kaniyang condo. What the hell was that? His excuses, really.

Ilang minuto pa silang nag-usap doon habang tinatapos ko ang paglalagay ng mba kubyertos at plato sa lamesa. Patapos na ako nang pumasok siya sa dinning area. I smiled at him at iminuwestra ang lamesa.

He smiled back at me.

"This is just a simple dinner. Sa susunod order na lang tayo,"

"Your homemade dinner is better than the ordered dishes." he said before hugging me from the side.

Napangiti ako sa sinabi niya, "sus, ang bolero mo talaga, Cyrus. Kaya ang daming nagkakagusto sa 'yo, e."

Natawa siya nang bahagya, "kahit magkagusto sila sa akin, hindi naman nila ako makukuha. Sa 'yo pa rin ako babalik at babalik kahit ipagtulakan mo pa ako."

My heart swell making me felt the tightening of my chest and it's not because of pain, but because of so much happiness. Hindi ko alam na p'wede palang masaktan kapag nasosobrahan na sa saya ang isang tao. Kapag sobra-sobra na ang nararamdaman niya.

We ate peacefully as we shared our thoughts to each other. Talkung about things we've done in a day and about things we want to do for the next coming days.

Hanggang sa nakahiga na kami sa kama niya ay gano'n pa rin. Pakiramdam ko ay sobrang payapa ng buhay naming dalawa. With him beside me is a kind of peace I am waiting and waiting for my life. With him combing my hair gently and giving me tender and soft kisses in my head and forehead is beyond peace for me. This is the rest I wanted.

"Mom wants to see you," maya-maya ay basag niya sa katahimikan naming dalawa.

I was looking at the large glass door of his bedroom's veranda, looking at the city lights outside when he suddenly burst ut out. I stiffened. Then look at him with confusion in my eyes. Nang magtama ang paningin naming dalawa ay seryoso at nag-iingat ang ekspresyon niya.

"But I told her we're still not together yet and you're still not ready to meet her. I'll give her a signal if you'll agree to meet her and she said it's fine. She'll wait." He kissed my hair.

"Your mom . . . I saw her in your office before, right?" Natatandaan ko pa kung gaano kasaya ang Mommy niya nang makita niya ako sa opisina ni Cyrus noon.

"Yes," he replied breathily. "She wantd to see you again. Meet you personally."

Biglang kumalabog ang dibdib ko sa narinig nang napagtantong . . . gusto akong makita at makilala ng Mommy niya. Alam kong mabait ang Mommy ni Cyrus pero . . . hindi ko maiwasang kabahan. After what happened between me and Cyrus, I don't know if she still thinks the same to me. Kinabahan ako bigla sa mga naiisip na senaryo.

"Don't worry, she's nice. Boto nga sa 'yo 'yon. Because you're the only woman I introduce to her. She likes you." Hinigpitan niya ang yakap sa akin pagkatapos sabihin 'yon kaya gumaan ang pakiramdam ko. Medyo nabawasan ang kaba ko.

"What if . . . she changed her mind? What if she don't like me anymore because of what happened? After all my dignity was ruined by Kendra." Hindi ko maiwasang maghisterya habang naiisip 'yon.

"Don't worry, I already told her the truth. She knew. Hindi ka niya huhusgahan kung hindi niya naman alam ang totoo. I know my mom, and she's not like that. She's kind."

Napanatag ako roon. Kahit medyo kinakabahan ay nabawasan 'yon dahil sa mga sinabi ni Cyrus. Hindi naman daw kami minamadali ng Mommy at Daddy niya, ang gusto lang nila ay makilala at makita ako. Hindi rin naman ako pumayag agad dahil hindi pa rin naman ako handa.

Cyrus' mother gave me time to think about meeting them. At sapat na 'yon para tuluyan akong mapanatag at hindi kabahan.

Time and days passed by as I heal fully. As I recover from the past fully. I visited my psychiatrist to finally let go of my past. She's too happy for me that I overcome what caused me pain in life. And I am too, beyond happy because of what I achieved.

"I am so happy to know that you are keep on going instead of sulking and crying because of your past, Hermione. You're so strong to surpass this battle. I'm so proud of you." anang Doktor ko habang may ngiti sa mga labi niya.

Pinuntahan talaga namin siya rito sa Iloilo para siya mismo ang tumingin sa akin dahil simula't sapul, siya ang nagtiyagang gumamot sa akin at nagtiyagang gumabay sa akin - bukod kina Papa at Tita, isa siya sa mga tumulong sa akin gumaling nang tuluyan.

"Maraming salamt din po, doc. Kung hindi rin dahil sa inyo baka tuluyan na akong nawala sa sarili. Pinagtiyagaan niyo 'ko kahit noon ay ayaw kitang kausapin." Pinalis ko ang luhang tumulo sa aking mata.

Ngumiti siya, "bukod sa iyon ang trabaho ko, ayaw rin kitang pabayaang magdusa sa problema mo. I'm happy to help not just to earn money and experience, but also to give more hope to my patients. And I am happy to see that you did well. Very well, Hermione. I already know that you'll overcome this, because I can see it in your eyes before. That you are a strong woman. At hindi ako nagkamali. I'm so proud of you."

Hindi ko na napigilan ang paghikbi habang sinasabi niya 'yon. Umalis siya sa pagkakaupo sa kaniyang swivel chair para daluhan ako at yakapin.

Hindi ko alam kung anong saya ang naramdaman ko no'n. That will be the last time na pupunta ako sa isang psychiatrist para alaming maayos na ako dahil magaling na talaga ako. That I hope those anxiety won't come again.

Pagkatapos namin sa clinic ng doktora ay umuwi na kami sa bahay nina Papa.

Kanina nang malaman ni Papa na bibisita kami rito ay halos hindi na siya mapakali dahil daw biglaan ang pagpunta namin. Hindi ko kasi sila nasabihan dahil naisipan ko lang talagang pumunta rito at puntahan ang psychiatrist ko. Gusto ko sana ay ako lang ang pumunta kaso ayaw pumayag ni Cyrus, baka raw hindi na ako bumalik sa kaniya kaya sumama siya. Natatawa pa ako sa kaniya dahil napaka-paranoid niya masyado.

"Hanggang ilang linggo ba ang leave mo?" Cyrus asked while we're in his car.

Ito ang sasakyang ginamit niya noong pumunta siya rito noon. Maybe it's his spare car here. Nasabi niyang may binili siyang bahay sa malapit na bayan noong narito ako sa Iloilo. Hindi ko na siya tinanong kung bakit dahil alam ko na kung ano ang dahilan niya at kung para saan.

"Isang linggo lang ang hiningi ko. Masyadong matagal kung ilang linggo. Baka wala na akong sahurin no'n," natatawang sambit ko habang nakatingin sa labas ng bintana.

"Well, I can buy all you want even if you won't work." Umirap agad ako sa sinabi niya.

"I want to work for myself, Cyrus. Hindi naman p'wedeng dumepende ako sa 'yo dahil hindi naman tayo." I smirked when I saw him stilled and creased his forehead after a while.

Tumikhim siya, "sagutin mo na kasi ako para may karapatan na ako." Hindi ko na napigilan ang pagtawa sa sinabi niya.

"Hmm . . ." 'yon na lang ang naisagot ko dahil may plano naman na ako ngayon.

Nakita kong nagpipigil siya ng ngiti kaya hindi ko na rin napigilan ang pagngiti ko habang nakatingin sa labas ng bintana.

I have decided for everything. I want a future with him. I want to build new memories with him. Without a baggage full of pain with me, we'll live a life peacefully. That's what I really want right now.

"Sa bahay na raw tayo magpalipas ng gabi sabi ni Papa," sambit ko nang mabasa ang text ni Papa sa akin.

Napatingin si Cyrus sa akin at agad ding binalik sa daan, nakataas ang kilay. "Pumayag siya? Na nandoon ako?" gulat niyang tanong.

Nagkibit balikat ako, "baka sa salas ka matutulog since sakto lang sa aming apat ang kuwarto roon. 'Yong spare bedroom kasi nila noon ay ibinigay na sa akin. So, wala nang ibang kuwarto. That means, sa salas ka matutulog." I look at him mockingly. "Don't worry, the couch is comfy." I smirked when I saw how his face contorted with disapproval.

"Hindi ba ako p'wedeng matulog na katabi ka? We're sleeping together back in Manila." Hirit niya.

"Hindi ko alam, Cyrus. My father's traditional man. Hindi 'yon papayag na katabi kita, unless we're married."

Namutla siya sa sinabi ko at pasulyap-sulyap sa akin. Alam ko na agad ang tumatakbo sa isip niya ngayon.

"Let's get married, then!"

Malakas akong napahagalpak ng tawa sa sinabi niya. Hindi sineryoso ang salita niya pero alam kong seryoso siya.

"Why are you laughing at me? I'm serious here, Hermione! I want so bad to marry you. I'm just waiting for you to be ready."

Hindi na ako sumagot sa sinabi niya tahimik kaming dumaan sa isang store na nagbebenta ng cake at pagkatapos ay hinintay na lang na makarating kami sa bahay.

Nang tumigil ang kotse ni Cyrus ay bumaba agad ako. Si Cyrus ay kinuha ang cake na nasa backseat. Sinalubong agad ako ni Misha nang makita niya akong paparating.

"Ate!" sigaw niya habang tumatakbo palapit sa akin.

Agad niya akong niyakap nang mahigpit. Gano'n din ako habang may malapad na ngiti sa aking labi. Nang makita ko sina Papa at Tita Maribel sa likod ay mas lalong lumapad ang ngiti ko. Hindi ko maalis ang galak sa aking dibdib habang pinagmamasdan silang palapit sa akin.

"Welcome back, anak." ani Tita Maribel.

Kumalas ako sa yakap ni Misha at nilapitan si Tita Maribel at niyakap siya ng mahigpit. Tinugon niya ang yakap ko.

And for the first time in so many years I felt a hug of a mother again. For someone I hated before. I felt the warmth I am longing for a mother.

"Thank you, Tita." I murmured as I hug her tight.

Kumalas ako kay Tita at kay Papa naman yumakap. Pagkatapos ay tumingin si Papa kay Cyrus na ngayon ay tahimik at nag-aabang lang sa amin. Misha is looking at him with so much amusement in her eyes.

"Uh, Misha, this is Cyrus. Cyrus, si Misha, kapatid ko." pagpapakilala ko sa dalawa.

"Nice to meet you, Misha." Naglahad ng kamay si Cyrus sa kapatid ko na agad din nitong tinanggap.

"May kapatid ka po bang lalaki na mas bata sa 'yo?" Nanlaki ang mga mata ko sa naibulalas ni Misha.

"Misha!" saway ni Tita Maribel sa anak niya. "Nakakahiya 'yang tanong mo," pinanlakihan niya ito ng mga mata kaya napanguso si Misha.

Natawa si Cyrus, "meron." sagot nito.

"Cyrus! She's just 16 for Pete's sake." saway ko rin kay Cyrus.

Tiningnan niya ako ng nakakunot ang noo.

"What? My younger brother's just ninenteen." I narrowed my eyes on him.

"My sister's just a minor. Tigilan mo 'yan."

"Huh? Sinabi ko lang naman. Hindi ko naman sinabing magiging sila agad. Of course they should still wait for the right time like what I did to you." Walang prenong sambit niya na ikinapula panigurado ng aking pisngi.

"Kaibigan lang naman, Ate. Alam ko namang bata pa ako para sa boyfriend-boyfriend na 'yan, 'no."

"Buti alam mo," inirapan ko siya ng pabiro.

"O, siya, sige na. Pumasok na tayo sa loob para makakain na kayo at alam naming mahaba ang naging araw niyo." anyaya ni Papa na agad naming sinunod.

Kumain kami roon habang nagkukwentuhan. Napuno ng kasiyahan ang puso ko nang makitang maganda ang pakikitungo ni Papa kay Cyrus ngayon. Hindi gaya noon na halos ipagtabuyan niya si Cyrus sa tuwing bibisita ito rito. Natuwa ako na kapag sila na ang nag-uusap ay seryoso at nakikinig si Papa sa sinasabi ni Cyrus. Tila inaalam kung ano talaga ang mga ginagawa ng lalaki sa buhay niya.

After eating dinner we went to the garden to have our dessert. Doon namin pinagpatuloy ang pagkukwentuhan. Si Misha ay panay ang kwento sa akin tungkol sa mga subjects, kaibigan, at teacher niya sa school. She's now a grade 11 senior highschool student and she liked her new environment with her new colleagues in school.

Napuno ng kalagakan ang damdamin ko lalo pa nang sinabi na ni Papa na magpahinga na kami.

Agad na hinawakan ni Cyrus ang kamay ko nang papasok na ako sa bahay. Tiningnan ko siya at tinaasan ng kilay.

"Sabihin mo sa Papa mo, tabi tayo." parang batang sambit niya kaya bumaling ako kay Papa na nakatingin sa amin at mukhang inaabangan kami sa loob.

"Ayaw mo sa sofa? Comfy naman 'yon," he glared at me.

"Gusto kong katabi ka."

Nagkibit balikat ako at hinatak na siya palapit sa pintuan. Hinarap namin si Papa.

"Pa, wala nang kuwarto. Saan matutulog si Cyrus? P'wede na 'ata siya sa sofa." Bumaling ako kay Cyrus at mapang-asar na nginisian siya. Simangot lang ang tinugon niya bago nag-angat ng tingin kay Papa na nananantiya lang sa amin.

Tumikhim siya at mukhang sumusukong bumuntong hininga. "Magtabi na lang kayo. I trust this man. He earned my trust back then, kaya wala naman siguro siyang gagawing masama sa 'yo. O kung hindi ka komportable, sabihin mo lang." aniya na ikinalapad ng ngiti ko.

"Salamat, Pa!" Niyakap ko siya at nagpaalam na kaming magpapahinga na.

Umakyat kami at pumasok sa kuwarto ko. Agad akong napangisi nang manghang inilibot ni Cyrus ang mga mata niya sa aking kuwarto. I locked the door and went to the bathroom. Naligo ako at nagbihis ng pantulog. Si Cyrus din ay gano'n ang ginawa. Nang matapos siya ay saktong tapos na rin akong magsuklay at magpatuyo ng buhok.

Umupo siya sa gilid ng kama ko at pinagmasdan ako sa vanity mirror. Tumayo ako at lumapit sa kaniya. I saw how his eyes raked on my body. I smiled when I saw desire in it. Tumigil ako sa harap niya at ipinatong ang mga kamay sa kaniyang balikat sa nang-aakit na paraan.

"Babe," namamaos niyang sambit. "I should behave. Your father trust me to not touch you in his territory."

I smirked at him.

"Hmm?" Bumaba ang mukha ko sa kaniyang mukha at inilapat ang aking labi sa kaniya. "Don't you want me anymore?" I asked naughtily.

"Fvck," he gripped on my waist and my butt when he heard my sensual voice. "Babe, stop . . ."

Natawa ako nang bahagya. "Don't worry, we'll do it quietly."

I kissed him torridly this time. He did not respond. He's like a robot while looking intently at me.

"Respond." Umiling siya. "I love you. I still do." I saw how shock he is but I kissed him again. And this time, he responded with the same ferocity. "I want you . . ." I whispered.

And just like a trigger to him, in just a blink of an eye he's now on top of me, kissing me fervently.

"Fvck, I want you, babe. I love you."