@/n: Short Update at pabasa po ng authors note sa pinakalast part lovelots!

Mia Jasmin's POV.

Tahimik akong nakatulala sa maliit na garden rito sa Underground main base, pakiramdam ko kasi ay hindi ako makahinga sa loob ng kwarto.

'Baka dahil sa sakit ko?'

Idagdag na natin ang katotohanan na kahit sa hapag kainan ay hindi nagawang umimik ni daddy, ni tignan o kausapin ako ay wala talaga.

"Baby huwag ka ng malungkot." Napalingon ako kaagad ng may magsalita sa likod ko kaya bumuntong hininga ako kay Luke.

"Galit si daddy papaanong hindi ako malulungkot," saad ko at tiningala siya.

"Baby your dad has a point, he slapped me with that point. Hindi ko naisip na masama sayo ang magbuntis dahil hindi ka makaka-inom ng medications." Napatitig ako kay Luke.

"Kung aatake ang sakit mo sa puso at kakailanganin mo ng gamot ngunit hindi maari.. Dahil pwedeng maapektuhan ang baby." Sa sobrang lungkot ay naupo ako sa steel na upuan.

"You can take medicine by the risk of our baby.." Mahinang sabi ni Luke.

"Whatever happens choose this baby to live." Mariing sabi ko at napahawak sa tyan ko.

"Baby?" Kwestyon ni Luke.

"Ayokong mabuhay kung mamamatayan ako ng anak," mahinang sabi ko at sa hindi inaasahan ay naluha.

"Baby please," saad ni Luke.

"Luke obey me, save this kid no matter what happened." Tinitigan ko si Luke at pinakitang seryoso ako sa kaniya.

"Baby you don't understand." Mariing sabi ni Luke at hinawakan ang kamay ko.

"Anong hindi ko nauunawaan? Pipiliin ko ang anak natin na mabuhay kesa sa akin Luke. Hindi ko kaya," aniya ko at iniiwas ang tingin sa kaniya.

"Baby," aniya ni Luke tila nauubusan ng pasensya.

"Ayoko sa desisyon niyo, ayoko!"

"Huminahon ka, please." Pakiusap ni Luke at niyakap ako dahilan para lumabi ako at mabilis na umiyak.

"A-Ayoko mawalan ng anak L-Luke. Ayokong mawala si baby sa'tin," aniya ko at patuloy na humikbi.

"Shhh I know," saad niya at hinagod ang likod ko.

"Please lang L-Luke, h-hindi ko kaya." Nanghihina kong sabi at pumikit dahil pakiramdam ko ay mawawalan ako ng malay..

Kent Axel's POV.

"Ya," saad ko kinukuha ang atensyon ni Lauren na nakatulala pa rin sa maliit na cactus sa sala.

"Ya!" Mabilis siyang nagulat at napalingon sa akin dahilan para ngumiwi ako.

"What's on your mind?" Kwestyon ko pero umirap ito at tsaka kinuha ang tasa ng kape at humigop ng kaunti.

"Wala, ikaw ba?" Tanong niya pabalik.

"Ikaw." Mahina kong sagot na ikinagulat niya kaya ngumisi ako.

"Kinilig ka?" Tanong ko.

"Of course not! Kapatid kita tumigil ka nga!" Bulyaw niya kaya tatawa tawa ko siyang nilapitan at tsaka nginisian.

"Kapatid? Pano?" Kwestyon ko.

"Did my mom and dad made you?" Umawang ang labi ni Lauren sa sinabi ko at mabilis akong sinugod kaya sinagga ko ang init ng ulo niya habang nakangiti.

"Bakit ang bilis mo mainis sa akin hmm?" Tanong ko at hinuli ang kamay niya.

"I'm your noona!" Bulyaw niya.

"Not my baby?" Kwestyon ko pa.

"Kent Axel! You're crazy!" Galit na galit niyang bulyaw.

"Crazy for you," Dagdag ko na ikinasama ng mukya niya.

"Kent pag narinig ka ni mom at dad!" bulyaw niya at masama akong tinignan.

"So?"

"Kent Axel ano ba!" Gigil na gigil niyang sabi kaya mabilis akong ngumisi at tsaka ko pabirong inilapit ang mukha ko sa kaniya na ikinagulat niya.

"Got you!" Asar ko ng mamula siya pero hinampas niya ako kaya lumabi ako.

"Ang bigat ng kamay mo!" Reklamo ko.

"Mas mabigat yung baril! Huwag mong antaying barilin kita tawagin mo 'kong noona! NOONA!" Malakas na sigaw niya pero tinawanan ko lang siya.

Ngunit parehas kaming natigilan ng pumasok si hyung buhat buhat si Noona Mia ay kinabahan ako dahil walang malay ito.

"Anong nangyari hyung!?" Mabilis kong tanong at lumapit ng ihiga niya si Noona sa Sofa.

"Lauren pakuha naman ako ng towel na may malamig na tubig please." Utos ni Hyung Luke kaya naman pinanood ko siyang pulsuhan si noona.

"Sure." Saad ni Lauren at mabilis na sumunod kaya naman bumuntong hininga ako.

"Naii-stress ang noona mo about her and our baby," aniya ni Hyung Luke kaya naman tumikhim ako.

"About dad?" Tanong ko na mabilis namang tinanguan ni Hyung Luke.

"Ganoon lag siguro talaga si dad, sa una lang yon." Sambit ko pa.

"Sana hindi na lang namin ginawa, sana nag-ingat na lang ako Kent." Mariing sabi ni Hyung dahilan para bumuntong hininga ako at tapikin ang likod niya.

"Wala kang kasalanan." Mahinang aniya ko pa at maya-maya ay dumating si Lauren ay napalunok ako ng mahinhin niyang i-abot ang towel.

"Thanks."

"Wala yon," Nakangiting sabi ni Lauren kaya lumabi ako at pinanood si Lauren.

"Bakit niyo po ba kasi ginawa? Hindi pa naman kayo kasal." Mabilis kong nasiko si Lauren sa sinabi niya.

"Yung bibig mo," sita ko pa.

"I'm just telling the truth kasi hindi pa sila kasal bakit kailangang gawin.." Mahinang sabi ni Lauren.

"We did it, and it's none of your business Lauren. Please ayokong marinig ni Mia yan sa mismong bibig ko so Stop." Sa paninita ni Hyung Luke ay halatang napikon siya.

"But you're all grown ups na. Dapat alam niyo ang ginagawa niyo," saad ni Lauren kaya naman lumunok ako sa tensyon sa pagitan.

"Okay then," aniya ni Hyung Luke kaya lumabi ako at tumikhim.

'Bakit ganun si Lauren? Hindi naman siya ganito noon dahil alam niyang matino si Hyung Luke, mabait si Noona Mia w-what's weird?'

√√√

@/n: Para lang po aware kayo hihi, Maglalabas pa po ako ng isang chapter maybe tomorrow night po Lovelots! Keep safe!

At bakit naman kaya ganun si Lauren? Bakit hindi siya natutuwa?

Webnovel: Maecel_DC
IG: luxmei143
FB page: Maecel_DC
Twitter: LuxMei123
Yt: Maecel Dela Cruz
Fb: Maecel Gandia Dela Cruz