Mia Jasmin's POV.

Nagising ako dahil sa naririnig kong nag-uusap usap, kung kaya't nag mulat na ako at sinulyapan sila. "Good morning Noona," bati ni Kent kaya naman ngumiti ako ng tipid, iniisip pa rin ang nangyari kagabi.

"Eat breakfast baby," Luke mentioned that's why I ignored him and stood up so I can go to bathroom to fix myself.

'I still don't understand everything'

Ng matapos ako ay pagkalabas ko nandidito na rin sila mommy kaya ngumiti ako at binate silang dalawa. "It's burger steak and vegetable," aniya ni Luke ng bumalik ako sa kama, tipid ko siyang ngintian at tumitig sa kinakain ko.

"Did you eat?" tanong ko sa kaniya.

"Sasabayan na kita," nakangiting sagot niya kaya tumango ako at nag-focus na kinakain.

Tahimik na nagmamasid si mommy at daddy at alam kong lahat sila nakikiramdam, matapos ng usapan kagabi natulog na rin ako e, matapos kumain ay kinuha ko si Min-min. Maaring nagtataka rin si Luke sa inaasta ko.

"Baby, do you have a problem?" nalingon ko si Luke at itinuon ang atensyon k okay Min-min.

"I don't have a problem, ikaw ba?" tanong ko pabalik.

"Wala naman." Sagot niya kaya ngumiti ako at tumango na lang.

"Kent Axel, you have school na rin. You should go back to city and start studying, cope up." Napatingin ako kay Mom, oo nga pala college na rin ang kapatid ko.

"I can handle mom, I'm having a class in Online." Sagot ni kent.

"You should go back to city," aniya ko na.

"Ayoko noona, wala rin naman sila mommy, mag aalala lang ako sayo." Pagpupumilit niya.

"College ka na, umayos ka nga."

"I can learn with my eyes close, so I can learn by just facing them all." Sagot ni Kent.

"What course are you In?" tanong ko sa kaniya.

"Pre-med, then I'll study law and then graduate." Umawang ang labi ko.

"Ten Years seriously?"

"Why not, I can handle it. Gusto ko alam ko ang basic sa medicine and law." Ngumiwi ako.

"Ang tinde mo rin pala."

"Of course noona," mayabang niyang sagot.

"Go back to city, magpapagaling ako rito." Saad ko.

"Kulit," napipikon niyang sabi sa amin kaya naman umirap ako at saka inabot muna si Min-min kay Luke na kanina pa nakatitig sa akin.

"Hija, mauuna na muna kami. Aayusin lang ng ama mo ang problema sa kumpanya ngayon, Luke ikaw muna bahala kay Mia." Ngumiti si Luke sa sinabi ni Mommy.

"I will tita,"

"Good then, Kent Axel sumama ka na sa amin." Napatingin ako kay min-min.

"Pati si Min-min aalis na rin?" tanong ko bigla.

"Nope, she'll stay with us." Luke answered kaya tumango na lang ako at muling nag paalam sa kanila ng makalabas sila ay tumikhim ako.

"Mia, may problem aba?" tanong niya sa akin tapos ibinalik si Min-min sa kulungan.

"Wala," mahina kong tugon pero ang pag iwas ko sa kaniya ay naputol lalo nang lapitan niya ako at hinalikan sa labi, wala akong nagawa ng sakupin niya ang ibabang labi ko at mariing siilin iyon.

'Kingina.'

Sana hindi ko na lang narinig yung sinabi niya kahapon, matapos niya akong halikan ay humiwalay ang labi niya sa akin at sinalubong ang mga tingin ko.

"Why are you like this baby? did I do something you hate?" malambing niyang tanong at sa mga pagkakataon na ito ay hindi ko alam ang isasagot.

Nasasaktan pa rin ako sa narinig kahapon, but I want him to confess. "I guess," mahina kong tugon tapos nag iwas tingin.

Bumuntong hininga ako ngunit ng gawin iyon ay mariin akong napapikit ng una kong maramdaman ang tibok ng puso, ang kakaibang ritmo nito at isang minuto lang ay narinig ko ang tunog nito kasabay ng pag vibrate niya.

"Mia, calm down." Mabilis niyang sabi kaya naman huminga ako ng malalim.

"Pabayaan mo 'ko." Mariing sabi ko, mas tatanggapin ko sa ganitong paraan kesa siya mismo.

"Ano bang sinasabi mo Mia," mariing sabi niya at pinindot ang red button for paging doctors and nurses.

"Kaya ko," sagot ko.

"Mia Jasmin, ano ba." Sita niya at pinahiga ako, naghabol ako ng pag hinga.

Pakiramdam ko ay sinasakal ako at pakiramdam ko sinasaksak ang puso ko ngunit wala ng mas sasakit pa sa narinig ko kagabi, sana mali ako, sana hindi ako tama. "What's happening?" narinig ko ang tinig ni Dr.Romeo.

Pumikit ako at pilit na ikinalma ang tibok ng puso, ng sandaling mawala ang kakaibang tibokn ng puso ko ay parang nakahinga ang lahat. Tipid ko silang nginitian.

"Why are you smiling like that?" tanong ni Dr.Monter.

"Because I survived?" sagot ko.

"We're all worried," mahinang sabi ni Dr.Althea.

"No need to worry, salamat doc. Makakabalik na kayo sa post niyo." Mahinang sagot ko sa kanila tapos ngumiti.

"Bakit lahat kayo pumunta?" tanong ni Luke.

"Nag-alala kami e," nakangusong sabi ni Dr.Lucille.

"Makakabalik na kayo." Sagot ko.

Ng mag si-alisan sila ay nagkatinginan kami ni Luke. "What's your problem?" tanong niya.

"Wala nga, ano bang pinipilit mo?" napipikon kong sabi.

"Because you're acting cold." Umawang ang labi ko at umirap.

"Hakdog," saad ko.

"Mia," sita niya.

"Ayo slang ako, umalis ka na." mariing sabi ko.

"B-bakit mo ako pinaalis?" tanong niya.

"Kasi gusto ko na mamatay." Mabilis na sagot ko na ikinalaki ng mata niya.

"MIA." Ngumisi ako.

"What?"

"Bawiin mo ang sinabi mo." Saad niya kaya nag iwas tingin ako dahil mabilis na namasa ang mata ko.

"Ayoko na mabuhay," mariing sabi ko kasabay ng pagtulo ng luha ko.

"It's depressing you know, I have no chance to live either." Sagot ko at yumuko.

'I want it this way.'

"I think I'll die because of depression, not because of arrhythmia." Tumawa pa ako kahit ang talim talim nang tingin sa akin ni Luke.

"You're not going to die because of depression and arrhythmia." Mariing sabi niya kaya mapait akong napangiti.

'Because of you..'

"Why not?"

"What kind of question is that Mia?" tanong niya, hindi makapaniwala sa inaasta ko.

"Wala," natatawaang sabi ko at saka nahiga sa kama ko.

"I don't love you anymore." Mahinang sabi ko at ang tingin niya sa akin ay hindi makapaniwala, ng salubungin ko ang tingin niya ay natawa akong muli.

"How painful it is? Yung marinig mong hindi na kita mahal?" hindi niya nagawang ialis sa akin ang titig kaya ngumisi ako.

"Nasasaktan ka pa ba?" tanong ko.

"Masakit pa ba?" kwestyon ko.

"M-mia, a-ano bang problema?" tanong niya sa akin at hinawakan ang kamay ko kaya ngumiti ako at tsaka tumayo.

"Huwag mo na akong gamutin." Mahinang sabi ko.

"Mia, ano ba?" nauubusan ng pasensya niya ng sabi kaya naman ng mamataan ko ang relo ko ay inalis ko ito at inilapag sa kama.

"I don't like that too." para akong batang nagmamaktol.

"Mia, what's wrong? baby tell me." Pag-aayo niya kaya iniiwas ko ang kamay.

"Gusto ko na sa bahay, ayoko na dito sa ospital." Mariing sabi ko pa.

"Mia." Inis ko siyang tinabig.

"Ayaw ko na magpagaling." Mariing sabi ko.

"Papaano ako? si Min-min?" kinwestyon niya kaya sinamaan ko siya ng tingin.

"Ewan."

"Baby, what's wrong huh?" mahinahon niyang tanong at sinapo ang mga apisngi ko upang hindi makaiwas.

"Wala."

"Baby, tell me." Iniiwas ko ang mukha pero muli niyang ihinarap yun sa kaniya kaya bumuntong hininga ako.

"Ayoko sa ospital, ayoko na gumaling." Mahinang sabi ko.

"Tell me why baby? why do you want that to happen?" gusto kong isigaw sa kaniya kung bakit pero hindi ko magawa.

"No reason." Mariing sabi ko at hinawi siya tapos naglakad na.

"Baby, wait." Inawat niya ako at saka siya humarang sa dinaraanan ko.

"Baby, Let's talk." Tinitigan ko ang mukha niya tapos ay iniiwas ang mga tingin sa kaniya.

"Nag-uusap na tayo." Sagot ko.

"Fine, if you don't want to see me ako ang lalabas. You stay here and wear that." Aniya niya tinutukoy ang Relo, pinabalik niya ako sa kama at siya ang nag suot non sa akin at basta basta niya na lang akong tinalikuran at lumabas.

Napasinghal ako at umirap, pinagkrus ko ang mga braso sa dibdib at masamang tinitigan ang Pintong nilabasan niya. "Nakakainis ka, psh!"

***

Lumipas ang tatlong oras at hindi nga siya pumasok sa loob ng hospital room ko, tanging si Zai, Dr.Althea ang naghahatid ng pagkain ko kaya naman tumayo ako at saka lumabas ng kwarto.

Habang naglalakad lakad ay hinhanap ko si Luke kahit na nakakainis siya, ngunit napatigil ako ng Makita si Zai na halatang nagmamasid kay Luke kaya naman mula dito nagmasid rin ako. I heard Luke's voice who is on his phone.

"I'll exterminate Mia soon." Napalunok ako ng marinig muli yon kay Luke.

"I will, we're okay." Kumuyom ang kamao ko at mula rito ay ng ibaba niya ang cellphone nakita niya kaagad si Zai.

"What did I just heard, Luke?" tanong ni Zai rito.

"Z-zai—"

"Are you stupid?" sumbat ni Zai.

"Sinong papatayin mo? Si Mia? Gago ka ba tangina mo?" halatang galit si Zai.

"Yeah, why?" sa sagot ni Luke ay mas nagalit sa kaniya si Zai.

"Sinong nag uutos sayo? Tangina kaya pala kakaibaka umasta." Bulyaw ni Zai.

"It's a mission."

"Ulol! Misyon?" sigaw muli ni Zai kay Luke kaya nakagat ko ang ibabang labi.

"Bahala ka diyan, hindi ko muna pwedeng sabihin." Aniya ni Luke, ng maglakad na siya ay natigilan siya ng magtama ang mga mata naming.

"M-mia—"

"Mia." Tinignan ko rin si Zai.

"I don't need an explanation, I don't need a word from you Luke." Mahina kong sabi na halatang ikinagulat ng mata niya.

"I'm calling off the wedding." Nakatitig sa kaniyang mata ng sabihin ko iyon at tsaka ko dahan dahan na inalis ang sing sing sa daliri ko.

√√√

@/n: Call off the wedding daw lagoat..

Webnovel: Maecel_DC
IG: luxmei143
FB page: Maecel_DC
Twitter: LuxMei123
Yt: Maecel Dela Cruz
Fb: Maecel Gandia Dela Cruz