Sniper carefully came out of the room she was staying in, wearing a black long-sleeve shirt and skinny jeans, she looked around to see if there were any guards.

Nang masigurong wala ay dahan-dahan siyang nag lakad patungo sa isang hallway pero natigilan nang may nakitang dalawang taong naka bantay sa bungad n'on. She waited for a few hours until they left, she wasted no time and quickly made her way into the area.

Nang tuluyang makarating sa pasilyo ay bumungad sa kaniya ang maraming pinto ngunit wala siyang naramdamang kakaiba sa mga iyon kaya naman masiyasat niyang tiningnan ang bawat pinto hanggang sa mapako ang mga mata niya sa gitna ng mga nakahanay na pinto dahil napakalawak ng pagitan sa gitna. She came closer and checked it and she couldn't be wrong because there was a hidden door or passage in this place. She looked around to find the button so she could see that way, inabot siya ng mahigit kalahating oras para makita ang hinahanap niya but she still couldn't see it, but she was stunned when she remembered that she had reading glasses with her, these glasses are not just ordinary glasses because when wearing it, you can detect any hidden button in the area.

As soon as she put on the glasses, she immediately saw the button, nakalagay ito sa left side kung saan may mga bermuda grass. Lumapit si Sniper at hinawi ang makapal na bermuda grass sa pwestong iyon, naisip niya na kaya pala mas makapal sa side na 'yon ay dahil naro'n ang button.

Medyo malalim ang button kaya medyo nahirapan siyang pindutin iyon. When it was finally pressed, the wall between the two doors immediately opened.

Tumayo siya't agad na pumasok sa loob ngunit nang tuluyang makapasok ay biglang sumara ang wall kaya napa-isip siya.

"It's probably not a trap, is it?" She whispered to herself and then sighed. Ilang segundo ang lumipas at pinakiramdaman niya muna ang paligid bago siya nag patuloy na tahakin ang daan.

Habang tumatagal ay mas sumisikip ang dinadaanan niya, may kakaibang amoy ang namamayani sa lugar bagay na ipinag-taka niya ng sobra. Pamilyar para sa kaniya ang amoy na iyon pero inisip niya na imposible kaya umiling siya at kasabay n'on ay may narinig siyang mga yabag ng sapatos.

Palapit na ito nang palapit, kung babalik siya sa dinaanan niya ay maabutan rin siya. Masyado namang masikip ang paligid para makahanap ng pagtataguan dahil one-way lamang ito.

But it seems that God is saving her because when she looked at the ceiling she saw something she could pass through. She sped up and stomped her feet on the wall, then quickly jumped and grabbed the ceiling beam and at the same time, the five men came closer pero laking pasasalamat niya dahil hindi siya naabutan ng mga ito dahil kasalukuyan na siyang nasa taas ng ceiling.

"Sandali," Kunot-noo namang bumaling nang tingin si Sniper sa mga lalaki nang huminto ang mga ito. Napahawak siya sa baba niya at tinitigang mabuti ang mga mukha ng mga ito pero wala siyang matandaan na nakasalamuha ang mga lalaking ito, ngayon lamang niya nakita.

"Bakit, 21o? May problema ba?"

Sniper frowned even more because of hearing a man call the man who stopped walking 21o. The others must have disappeared because only two remained standing.

Two one o?

"I just heard something strange before we got here."

"Hm? I didn't hear anything. Tch! Maybe you've had too much coffee again. Umalis na tayo dito, naghihintay na si Siyete." Matapos 'yon sabihin ng isang lalaki ay tumango naman si 21o pero bago ito tuluyang umalis ay tumingin ito sa kinaroroonan ni Sniper, mabuti na lang ay mabilis siyang nakapagtago kaya hindi siya nakita nito.

Nang masiguro ni Sniper na wala na ang dalawa ay napag-pasyahan niyang doon na rin mismo sa ceiling dumaan ng sa gano'n ay walang makakita sa kaniya.

She went down when she saw a way down and since it was a dead spot, she decided to leave the ceiling. When she finally got down, she heard the sound of machinery, so she followed where it was and took her to a large hall that looked like a factory. Kumunot ang noo niya at balak na sanang tumuloy sa loob n'on ngunit may narinig siyang boses na pamilyar sa kaniya ang patungo sa kinaroroonan niya kaya naman nag madali siyang sumakay sa isang malaking cart.

After a while, she felt that the Cart was moving and realized that someone was pushing it, kagat-labing pinigilan niyang makalikha ng kahit katiting na ingay because only the thick cloth served as a block to hide her inside the big cart.

Lumipas ang ilang oras ay huminto rin ang cart pero hindi muna siya umalis hanggang sa narinig niya ang papalayong yabag ng isang takong.

Heels? Is there a woman inside this hidden factory?

Ang tanong niya sa kaniyang isipan saka inalis ang makapal na tela't umalis sa Cart. Inilibot niya ang kaniyang mga mata at nakitang tila ang kinaroroonan niya ay isang tambakan ng mga naka kahon na produktong gawa sa factory na ito. Kumunot ang noo niya at naisip na ito na ang tamang pagkakataon niya upang makakuha ng evidence sa organization na ito. She has been in the Organization for three months but she still hasn't been able to complete her mission successfully. Ni ang malaman kung sino si Siyete ay hindi niya pa magawa dahil napaka higpit ng seguridad sa lugar na ito and of all the missions she accomplished, this mission was the longest and most difficult, something new for her.

She wants to get out of this Organization, she wants to finish the mission because if she stays here longer, she might go crazy-

"Anong ginagawa mo d'yan?" Natigil ang mga iniisip ni Sniper nang biglang may nag salita. Palabas na sana siya sa tambakan pero mukhang katapusan na niya. Dahan-dahan niya itong hinarap at napag-alaman na si Ernesto ito.

Tumikhim siya bago sumagot.

"Mr. Gavinn Socoro?"

"Yes, ako nga," Sinalubong niya ang mga tingin nito at bakas sa mukha nito ang pag-kalito kung bakit nga ba siya narito sa lugar na ito.

"Ano ang ginagawa mo dito? As far as I know, you are not assigned to this place?" Yumuko siya't nag isip ng maaring palusot.

"Ahm...naliligaw ako, hinahanap ko ang CR." Halos gusto na niyang batukan ang sarili sa naging palusot niya. Kahit sinong tanga ay hindi maniniwala sa gano'ng klaseng palusot.

"Ah, gano'n ba? Umalis ka na dito." Bahagyang tumaas ang isang kilay niya sa narinig.

Is he stupid?

Tumango na lang ang dalaga and simply walked away but quickly bent down when Ernesto attacked with a punch. She grabbed his elbow and pulled him to the nape of his neck, Ernesto struggled and kicked her so that she fell but she quickly recovered and pulled Ernesto's leg saka dinaganan ito. Ibinigay niya ang lahat ng bigat para hindi ito makabangon, and she was about to punch him but she was suddenly stunned when someone hit her on the head. She just noticed the blood dripping down her nose from her head and after that, her vision gradually darkened but she felt no pain until she lost consciousness.

•••

Sniper suddenly wakes up as Ernesto pours cold water on her and finds herself standing with her hands tied and limp. Inilibot niya ang kaniyang paningin sa kabuoan ng lugar at napag-alaman niyang nasa loob siya ng isang abandunadong warehouse, it was dark so she couldn't see the surroundings.

"Mabuti naman gising ka na." Kunot-noong napatingin ang dalaga sa bulto ng dalawang lalaki na ngayon ay nakatayo sa kaniyang harapan, sa sobrang dilim ay hindi niya napansin ang dalawang ito.

"Anong gagawin natin sa kaniya, Ernesto?

Matagal bago nakasagot si Ernesto dahil pinagmamasdan nitong mabuti ang inaakala niyang lalaki. Napansin niya na kakaiba ang kurba ng katawan nito kumpara sa mga lalaki at ngayon lamang niya iyon napansin dahil sa basang damit nito at dahil na rin nakagapos pataas ang dalawang kamay ni Sniper.

Pumunta ang isang lalaki sa switch ng ilaw at binuhay ito kaya nang mag angat ng tingin si Sniper ay bahagya siyang nasilaw sa liwanag.

"Sino ka? Bakit ka nandito at ano ang pakay mo sa Organisasyon na ito?" Sa halip na sumagot si Sniper ay masamang tingin ang ipinukol niya kay Ernesto.

Nagkatinginan naman si Ernesto at Harold. "Anong gagawin natin sa kaniya?"

Lumapit si Ernesto sa gilid kung saan may mga nakatambak na kahoy at kumuha siya ng isa saka mariin na hinawakan ito, nang makalapit sa dalaga ay walang pagdadalawang isip niyang hinampas ito sa likod.

"What are you doing, Ernesto?" Gulat na tanong ni Harold.

"We need to know what he is up to bago natin siya iharap kay Siyete."

"Sigurado ka ba d'yan? Kilala mo naman si Siyete ayaw niya ay iyong pinangungunahan siya, baka naman mapahamak tayo sa ginagawa mo?" Bahagyang tumawa si Ernesto at may panunuya sa mukha nito.

"Don't tell me na naduduwag ka? H'wag kang mag-alala, matutuwa pa 'yon si Siyete sa gagawin natin kaya kumuha ka na ng kahoy at sabayan ako." Umiling-iling na lang si Harold at sinunod ang sinabi ni Ernesto.

Sa isang hampas ng kahoy ay bahagyang naalog ang katawan ni Sniper hanggang sa bumilis nang bumilis ang bawat pag hampas nila sa iba't-ibang parte ng katawan nito, may ilang beses na tumama ang makapal na kahoy sa pisngi ng dalaga kaya bumulwak ang maraming dugo sa bibig nito. Hindi pa na kuntento ang dalawa dahil maging sa ulo ay walang tigil nilang pinaghahampas si Sniper pero sa kabila ng bawat hagupit ng kahoy ay walang kahit na anong sakit o pakiramdam ang nararamdaman ang dalaga.

Sa kalagitnaan ay biglang tumigil si Harold nang mapansin na wala siyang kahit na anong naririnig dito, tinitigan niyang mabuti si Sniper pero laking gulat niya nang tumingin ito sa kaniya at ngumisi.

Sa bawat sulok ng abandoned warehouse ay maririnig ang nakakalokong halakhak ni Sniper at dahil doon ay biglang natigilan si Ernesto at lumayo.

"Anong..." Sa paraan ng pag tawa ni Sniper ay nakaramdam siya ng takot, bigla'y nanginig ang kamay niya dahilan para mabitiwan niya ang hawak na kahoy.
"B-bakit ka tumatawa?" Hindi nito na itago ang takot sapagkat na utal ito nang itanong iyon.

Hindi sumagot si Sniper at patuloy lamang sa pag tawa, nag pantig ang tainga ni Ernesto kaya muli niyang pinulot ang kahoy. "I said why are you laughing?!" Kasabay n'on ay muli niyang hinampas si Sniper habang si Harold naman ay nanonood lang sa kanila at umiiling-iling.

Almost an hour passed and Ernesto sat on the floor, panting. He looked up at Sniper and gritted his teeth because he noticed that she wasn't even affected by his attacks.

"Sino ka ba? Anong klaseng tao ka? Bakit parang wala kang nararamdaman? Ano ang pakay mo sa organisasyong ito? Sumagot ka!" Umiling si Sniper at bahagyang nag angat nang tingin dito, napapikit siya nang tumulo ang dugo sa mata niya dahil sa sugat na natamo sa kaniyang ulo.

"It seems that no matter what we do, we can't get an answer from him, dalhin na natin siya kay Siyete." Napa-isip si Ernesto dahil sa sinabi ni Harold. Mayamaya ay tumango siya't inutusang alisin ang tali sa kanilang bihag.

Nais mang pumalag ni Sniper ngunit hindi niya magawa dahil kahit wala siyang nararamdaman, ang buong katawan naman niya ay tila nalantang gulay.

She only realized that two men were dragging her out of the place. She just closed her eyes because her vision was blurry.

She slowly opened her eyes when they stopped for a moment and she heard the door open.

"What the fuck is this, Ernesto, Harold?!" Kumunot ang noo ni Sniper nang marinig ang boses na iyon. Isang pamilyar na boses, hindi siya maaring mag kamali, si Siyete ito.

"We caught him sneaking into the Laboratorium, he's an intruder, Siyete!"

Nagsalubong ang kilay ni Siyete nang marinig iyon, habang si Sniper naman ay nakayuko habang nakaluhod.

Naglakad patungo sa desk si Siyete at agad na kinuha ang baril na nakalapag do'n, nang makalapit ay itinaas niya ang kanang kamay na mayroong hawak na shot gun.

"Who the hell are you?!" Kasabay nang pag sigaw nito ay ang unti-unting pag angat ng ulo ni Sniper. Sa pag angat ng ulo niya ay sumalubong sa kaniya ang baril ni Siyete na nakatutok sa noo niya.

But instead of being afraid, Sniper smirked, causing Siyete to frown. Kahit hinang-hina na ang katawan ni Sniper ay pinilit niyang makatayo kasabay nang pag alis ng manipis na pekeng bigote sa kaniyang mukha at sumunod sa wig na suot nito kaya naman bumagsak ang wavy at hanggang siko nitong buhok.

"Me? I am the one who will bring this organization down!" Matapos niyang isigaw 'yon ay mabilis ang naging mga galaw ng kaniyang katawan. She jumped up and kicked Siyete's wrist so he dropped the gun that was pointed at her and then pushed him away. The two behind her didn't move immediately when she jumped and kicked the two in the neck with both of her feet, causing them to fall and drop the gun they were holding.

Agad niya ring kinuha ang baril ng dalawa at itinutok ito saka siya humarap kay Siyete.

"Remove the mask from your face!"

Utos niya kay Siyete na ngayon ay dahan-dahan nang tumatayo. Hindi ito sumunod kaya tinutok niya ang isang baril dito habang ang isa ay nakatutok sa dalawang lalaki.

"I said remove your mask!" Natigilan naman si Sniper nang humakbang patungo sa kaniya si Siyete habang unti-unting inaalis ang mask na suot nito at hindi naalis ang pagkakatitig sa kaniya.

Ngunit akmang aalisin na ni Siyete ang mask ay biglang nabitawan ni Sniper ang hawak na baril nang bumaon sa braso nito ang isang patalim na nagmula kay Ernesto. Sniper was stunned especially when Siyete immediately took the gun she was holding and what he did was surprising. It shot Ernesto and another man, Harold, in the forehead at the same time as the mask he was wearing fell, the two men who are now lifeless also fell.

"I WILL NEVER LET ANYONE FUCKING HURT HER AGAIN!"

Ngunit sa lahat nang pangyayari, isang pangyayari ang mas nagpagulat sa kaniya lalo na nang mag tama ang kanilang mga mata. Iyon ay ang pagbabalik ng mga emosyong akala niya hindi na niya mararamdaman pa dahil sa kaniyang kalagayan.

Matutumba na sana siya ngunit agad siyang sinalo ni Siyete at dahil doon ay malinaw niyang nakikita ang mukha nito.

But before she passed out, she managed to ask the words in her mind...

Are my emotions back? Am I not numb anymore?