Het kleine gewonde dier gaf licht. Een heel felle licht. Ik kon er moeilijk naar kijken. Ik zag Luna. Ze was ons gevolgd. Ze had gevoeld dat ik mijn krachten had gebruikt. De wolf zag mij met het felle licht. Ik voelde dat de kat begon te bewegen.

Toen het felle licht weg was keek in naar mijn schoot. 'EEN MENS?!?!', riepen Zen en ik tegelijkertijd. Luna deinsde achteruit. Hoe kan dit nu? Waar is kat? Er was iets raars aan de hand. Ik keek naar het meisje. Ze had blauw haar en kattenoortjes. Geen twijfel mogelijk dat zij de kat was. Ik keek terug naar haar. Ze had ook nog en staart. Haar kleren waren aan flarden gescheurd. Ze had overal littekens op haar lichaam. IK MOEST HAAR SNEL NAAR TANTE BRENGEN ANDERS GING ZE DOOD! Ik nam haar voorzichtig op en begon te rennen. 'Lucy, stop!', riep Zen. 'Neen ze moet zo snel mogelijk verzorgd worden!', riep ik terug terwijl ik verder rende. Zen hield me vast. 'Stop ik zal haar verzorgen', zei hij. 'Hoe kunnen we haar verzorgen als we niets van medicijnen bij ons hebben?', vroeg ik. 'Wacht', zei Zen gekalmeerd. Ik was paniekerig. Totaal niet wetend wat hij ging doen. Wat was hij van plan? Hij hield zijn handen boven het meisje. Zijn ogen waren gesloten. Wat was hij nu van plan?

Er kwam een lichte gloed boven het meisje. Een totaal ander licht toen ze veranderde. Het was nu een warme zachte gloed. Ik voelde ook de warmte. Het voelde zo goed aan. Ik keek naar het meisje. Haar littekens begonnen te verdwijnen?? Hoe kon dit nu? Ik was zo verbaasd. Het meisje begon te bewegen. Toen had ik het door. Was dit Zen zijn krachten? Wat voor een soort krachten was dit? Het meisje begon haar ogen open te doen. 'W-aar ben ik?', zei ze heel stil. 'Je bent in het bos', zei ik zacht. Ik kon huilen van geluk. Ze was weer gezond dankzij Zen! Ze wilde proberen recht te staan maar Zen hield haar tegen. 'Het is beter nog eventjes te blijven liggen', zei hij. Ze bleef liggen. 'M-maar de rovers willen me pakken ik moet hier weg', zei ze met schrik in haar ogen. 'Wij hebben ze al weg gejaagd je bent nu veilig', zei ik. Ze begon haar macht terug te krijgen. Ze stond met Zen zijn hulp terug recht. 'D-dankje om me te helpen', zei ze. 'We brengen je mee naar mijn huis totdat je terug beter voelt', zei ik. Zen, ik en het meisje met aan flarden scheurde kleren gingen mee naar mijn huis. 'We kunnen je dan nieuwe kleren geven.'