We gingen opweg naar het huisje. Sakura en Yuki liepen hand in hand te huppelen. Ik keek achter me. Het koude donkere mysterieuze bos was veranderd naar een prachtig kleurrijk bos. Ik glimlachte en liep terug naar de rest toe. Aan het huis aangekomen klopte Sakura op de deur zodat Crystal hem kon opendoen. 'MAMAAA!!! HET IS ONS GELUKT!!'
Crystal haar ogen werden groot, ze moest een stap naar achteren zetten voor te voorkomen dat ze omviel.
Ze keek rond haar heen door het deurgat. Daar zag ze Yuki staan. Ze zette een stap dichterbij, ze reikte haar hand naar haar uit. Yuki nam deze vast. Crystal sprong bijna op haar. Yuki moest moeite doen om niet te vallen.
'Yuki,... mijn meisje..', zei ze door haar tranen heen. Crystal nam Sakura bij hen.
'Ik.. ben zo blij, het duurde een eeuwigheid..... Dankjewel iedereen om ons te helpen...'
Sakura trok aan mijn kleding, ze wilde een groepsknuffel. Iedereen moest beginnen lachen, we kregen een overdosis knuffels van Sakura.
'Dit moeten we tesamen vieren!', riep Crystal het uit. Sakura en Yuki keken grijzend naar elkaar.
'Wij hebben een idee!'

We moesten allemaal van de tweelingzusjes in het huis wachten tot ze terug kwamen. Niemand kon stil blijven zitten. Wat waren ze van plan? Dat komen we pas te weten wanneer ze terug zijn. We zaten terug aan de tafel. Zen, Star, Angel zaten met Crystal te praten. Ik was het gesprek niet aan het meevolgen. Ik keek verder wat er in het huis stond. De twee beelden van de sneeuwvlok en het blad stonden nog op zijn plaats. Er schoot iets in mijn gedachten. Had Crystal niet vroeger gezegt dat ze niet naar Yuki kon gaan, wat was de reden hiervoor? Ik vond het raar dit nu zomaar te vragen sinds de familie terug verenigd waren maar mijn nieuwsgierigheid overwint bij alles.

'Crystal, ik heb eigenlijk een vraag', Ze knikte, ' Je zei een paar dagen geleden dat je niet naar Yuki kon gaan, wat was de reden ervoor?' vroeg ik verbaasd. Ik had een klein beetje spijt dat ik dit vroeg. Maar ze antwoordde naturel op mijn vraag.
'Je weet als Sakura haar aanraakte of als ze in de sneeuw stond dat ze haar energie begon te verliezen, als ik te dicht bij Yuki kwam werd ook al mijn energie weggenomen maar sneller dan bij Sakura. Dit betekende als ik bij haar kwam, ik direct flauw viel.' Ze keek naar de tafel.
'Maar dit is nu allemaal voorbij en nu kan ik hen knuffelen zoveel ik maar wil!', lacht ze met fonkelende ogen. Ik was echt blij dat de familie weer samen waren.
Er werd op de deur geklopt.