Kumapit na ako sa kanyang braso bilang suporta sa nanghihina kong tuhod. The needle of the tattoo gun didn't even seem to faze him, ngunit itong simple niyang pag-amin ay binigyang diin ang kung anong desperasyong gumuhit sa kanyang mukha.

This is what I want. Ngayong nandito na ay bakit tila hirap pa rin akong sikupin ito?

Siguro hindi ko lang pinaghandaan. Hindi ako nasanay na masuklian ang nararamdaman ko na hinahangad ko rin sa aking ina.

If I worry about the future too much, isa ito sa mga kinabukasan na masaya akong hindi ko pinangangambahan noon.

I'm not one to say how I feel, much less to show it. Ngunit ayaw kong bitawan ang sandaling ito na hindi nagagawa ang gusto ko rati pa man. Bakit ko pa iiwasan ang pagkakataon na minsan lang dumaan...No, hindi minsan kung 'di isang beses lang dumaan sa buhay ko.

Hinawakan ko ang kamay niyang nasa aking pisngi at pumikit.

"Nagpahatid ako kay Riley nang gabing umalis ako sa bahay niyo na hindi nagpapaalam sa 'yo..."

Dumilat ako upang tignan ang kanyang reaksyon. His thick brows slightly met. Awang ang kanyang bibig kaya medyo na-distract ako sa pagpaypay ng mainit niyang hininga.

Nagpatuloy ako na hindi nagaalis ng tingin sa kanya.

"Doon ako nagdesisiyong iwasan ka, dahil alam kong mas masasaktan ako lalo na't mahal mo na siya..."

Maagap siyang umiling bago pa man ako natapos. Hinigpitan niya ang hawak sa pisngi ko.

"I'm not in love with her, Vin. I'm never in love with Gwyn. I tried, but then again, I failed," mapanghimok niyang sabi.

Nagbaba ako ng tingin at pinaglaruan ang gilid ng bandage sa tattoo niya. His stomache flexed again nang mabulong ng haplos ng daliri ko ang kanyang balat. Hindi pa nakabutones ang kanyang pants.

"Iyong heart sign mo sa kanya..."

Bumuntong hininga siya at inadjust ang pagkakadikit ng noo niya sa noo ko.

"My heart sign that night didn't even mean anything other than friendship and fun. Kung may nararamdaman ako, sinasabi at pinapakita ko, Vin. I never professed love to Gwyn."

Bumaba ang kamay niya sa gilid ng aking leeg. Nagpaikot-ikot na hinahaplos ng kanyang hinlalaki ang aking lalamunan.

My breath hitched. Marahan na ang pagpasok ng hangin sa aking baga. Tumitibok ang ibang parte ng aking katawan na hindi ko aakalaing may pulso.

Dinama ng daliri niya ang aking paglunok.

"You kissed her..." I breathed.

"I did. Sa noo. Dahil ikaw ang gusto kong maging unang halik ko, kahit hindi na ako ang unang halik mo. My cousin just stole that chance last night." May angil sa huli niyang salita.

Napakunot ako ng noo. Galit pa rin ba siya rito? Si Denver kaya may gawa ng pasa niya? Dapat sanay na siya sa pagiging mapaglaro ni Denver. That kiss didn't even mean anything!

Just like his heart sign to Gwyn. Kung hindi ba ako umalis ng gabing iyon ay hahantong kaya kami rito? Palagay ko hindi. Siguro ay patuloy kaming magtataguan.

Patuloy kaming nagtitigan. Hindi ko alam ang iniisip niya. His eyes didn't clue me in, though they're back to my favorite soft browns that don't only touch the deepest part of me, but encases them with deep-seated warmth.

Hindi ko alam kung saan ako mas nadi-distract. Sa malambing niyang pagtitig o sa daliri niyang humahaplos pa rin sa lalamunan ko.

"I don't want to be friends with you anymore, Vin..."

Pumungay ang mga mata niya na binahiran ng purong sinseridad. My Jaxon has always been genuine and vocal. His expressive eyes are telling me everything I want to feel and see.

Binalikan ko lahat ng kanyang inaakto tungo sa 'kin noong sila pa ni Gwyneth. Maybe he was hesitant at that moment because he doesn't want to cheat.

Hindi ko alam kung bibilib ako sa pagpipigil niya o maiinis.

But mostly, I am proud of him. Kung ibang lalake lang siya ay marahil nagpatianod na siya sa tukso. I'm not saying that all the guys do that particular thing. Ipinunto ko lang, hindi siya tumulad sa mga lalakeng iyon.

Hinila ko ang sarili at tinungo ang working table. Katabi ng tattoo kit, kinuha ko ang wetwipes at naghila ng isang piraso. Pinahid ko sa aking labi, tinatanggal ang itim kong lipstick.

Dinispatsa ko ang wipes nang makuntento saka hinarap si Jaxon.

Medyo nagulat ako dahil nasa likod ko na siya nakatayo. Ipinagtaka niya ang aking ginawa ngunit natugunan rin ito nang bumaba ang hagod ng paningin niya sa hubad kong labi.

Hindi tumalilis sa aking pandinig ang kanyang pagsinghap saka tinikom ang bibig, lumunok at nagtiim-bagang.

"Me too, Jax..."

Inisang kabig niya ako sa batok at siniil ng halik. Nabigla pa ako noong una na agad ding tinunaw ng pangyayari. I sighed at the kiss, reveling in the warmth of his soft lips.

Humigpit ang hawak niya sa aking baywang at mas diniin ang kamay niyang nasa batok ko kasabay ang pagbukas ng mga labi niya.

My residual strength left straightaway leaving my knees weak as he nibbled my lower lip. I couldn't back the moan that escaped from my throat! Kumapit ako sa kanyang leeg bago pa ako bumagsak sa halos tumitiklop ko nang tuhod.

Mas napatunayan ko lang na walang halaga ang mga nagdaang halik ko sa iba. Jaxon's kiss felt different. Nanghihila ng lakas!

Dumilat ako nang maramdaman ko siyang umatras hanggang inupo niya ang sarili sa reclining. Mabilis niya akong inangat upang mapaupo sa kanyang kandungan.

"Vin..." he spoke against my lips. Salubong ang kilay niya habang hinahagod ang aking labi, na para bang nasasaktan siya sa ginagawa. The deep crease in his brows shows how tortured I think he must be feeling.

Nanatili akong nakaawang. Dinadama ang mainit niyang labi. Trully, his lips are as tender as his eyes just like I've predicted. At ako ang unang halik niya. Hindi ko alam kung sa paanong paraan ko tatanggapin iyon.

Hindi na yata magkakasya lahat ng katotohanan sa aking loob. My feelings and emotions were leaking that I couldn't afford any longer to place another truth in my heart!

I cupped my hands around his neck. Pumikit na ako at tinumbasan ang mga halik niya. Desperate, hungry, savoring the kiss like this would only come once in a lifetime.

He squeezed my waist like a lifeline as I delved my tongue into his scorching mouth that seemed to have him lose control. That earned a moan from both of us. Kung si Tori at Nolan ba naman ang mga kaibigan mo, dagdagan pa ni Angelov, I will never be innocent.

I weaved my fingers on his hair. Malambot ang mga hibla tulad ng inaasahan ko. I was too overwhelmed by this moment na ayaw ko nang bumitaw. I kiss Jaxon fully, he returned the same or much more, I couldn't tell.

Everything seemed to be left forgotten even yesterday, my doubts and anxieties, our mistakes, our pain. We kissed like this is the only thing that matters to us right now and nothing else. No one else, but us.

Dinala ako ni Jaxon sa kanya nang tuluyan na niyang hiniga ang sarili sa reclining. Sinsikap naming magkasya, and the width of the chair seems to fit us, alright.

Nag-struggle pa ako dahil sumangga ang tuhod ko sa armrest at sa tattoo niya ngunit wala sa amin ang pumakawala sa halik. Binaba ko ang isang kamay sa bandage niya at banayad na humawak.

Bumitaw kami upang kumapa ng hangin. Hingal kong binagsak ang ulo sa balikat niya. Inangat nang kaunti ni Jax ang dulo ng shirt ko upang maramdaman ang balat ko sa baywang. His palms are hot. How whole body is.

"Hindi ba masakit? Nasagi ko ang tattoo mo..." Nakaipit ang mga braso ko sa pagitan ng mga dibdib namin. Nag-taas baba ako kasabay sa lantarang galaw ng dibdib niya.

Lumipad ang isang kamay niya sa pagitan ng panga at leeg ko. Nag-angat ako, bahagya pa rin siyang nahihingal na may contentment na nakaguhit sa kanyang ngiti at mga mata.

"Tolerable lang..."

Yumuko ako upang i-check ito. Namumula pa siya at kung sa balat ko iyan, hindi magiging tolerable lang ang sakit. I would likely to barely survive two nights of sleep deprivation. Kaya nga ayaw kong magpa-tats sa rib part.

Hindi ko mapigilang pagbakasin ng mga kamay ko ang katawan niya. I love to trace pieces of art, his body is no exception. From his throat where his adam's apple is situated, to his still heaving chest with light hair, dinama ko ang tigas nito na parang tutubuan ako ng bukol kung iuuntog ko ang aking ulo.

Mabagal ang paghugot at pagpapakawala niya ng hangin nang humantong ang pagbakas ko sa kanyang abdominals. Nag-flex ulit iyo. Pinindot ko ang bawat ridges and oh dear God, kahit ito'y may katigasan.

"Vin..." His breathing sounds tortured.

"You're gorgeous, Jax..."

Bahagya siyang tumawa.

"Matagal mo na bang gustong sabihin sa akin iyan?" pang-aasar niya.

Inirapan ko siya. "I'm sure alam mo na dahil maraming nagsasabi sa 'yo."

Hinila niya ako pataas sa tiyan niya nang pababa nang pababa ang aking haplos. I didn't mean to reach down further pero iyon yata ang sa tingin niyang gagawin ko.

Well who knows if there's an art down there, too, right?

Sinubukan kong hindi matamaan ang tattoo niya ngunit sa ayos ko ngayon ay hindi iyon maiiwasan. Mukhang magaling naman siyang tumiis ng sakit.

Tinignan ko siya na kanina pa nakatitig sa akin. Ayaw kong dalasan niya iyan dahil baka pagsawaan pa niya.

Sinuklay ko ang magulo niyang buhok, tapos ay ginulo ko ulit. Paulit-ulit ko itong ginagawa hanggang sa sinuklay ko na ng tuluyan. Pumipikit-pikit si Jaxon sa ginawa ko kaya nagmistula siyang aso na pini-pet. Ngumingiti pa siya.

"Kailan pa?" tanong ko.

Kumunot ang noo niya, iniisip ang ibig sabihin sa tanong ko. I didn't clue him in dahil alam kong makukuha niya at hindi nga ako nagkamali nang lumuwang ang mukha niya.

Antok ang mga mata niyang tumingin sa gilid at bahagyang kinakagat ang ibabang labi, inaalala iyon.

"I couldn't tell when, basta bago pa ako sinagot ni Gwyn." Nagbalik tingin siya sa 'kin. "I thought you're just a temptation, a test of my standards and loyalty, pero sa huli ay mas naging matimbang ka. And right now, being here with you I can say that I didn't regret breaking up with her."

"Kahit kaunti? Hindi siya nasaktan?" pagtataka ko.

Bakit panay ang sugod sa akin ng babaeng iyon na parang asawa na niya si Jaxon?

Bumuntong hininga siya at mas hinila pa ako kahit hindi na pwede. Hanggang tiyan na lang niya ako mauupo. Tumigil na ako sa pagsuklay sa kanyang buhok at kinawit na ang mga kamay sa leeg niya.

Samantalang siya ay naghanap ng ibang pagkakaabalahan at ito ay ang pag-kalabit ng hinlalaki niya sa belly piercing ko.

"She cares about her reputation more than our relationship. Kailangan niya ako sa ibang bagay. We are the ideals of each other. We pass each other's standards. But Vin, standard is boring. Standard is just in the mind, iba na rito..." Kinuha niya ang kamay ko at nilapat sa kaliwang bahagi ng dibdib niya. Malakas ang tambol ng puso niya roon.

Hindi ko mabasa ang mukha niya pero gusto kong titigan lang iyon. I like the way he looks at me, iyong parang binubuklat niya ako upang basahin na may pagkamangha. Like what he's reading satisfies his interest.

"You're not my ideal girl, sa totoo lang," aniya.

Gusto kong ma-offend, pero walang hibla sa katawan ko ang gumalaw upang mangyari iyon. I remain unperturbed.

Muli siyang bumuntong hininga at kinuwadro ang aking pisngi. Ang isa'y bumaba sa pagitan ng leeg at panga ko saka hinaplos ang aking labi ng thumbfinger niya. Doon rin natuon ang namumungay niyang mga mata.

What he did sends another group of shivers down to every nerve endings I never thought my DNA has.

"I want prim and proper and feminine, you are not. I want my woman in heels, you're with your boots. I want my woman natural, you're with your colors. I want my woman sweet, you're a mix of flavors. Pero bilang kasalungat sa tipo ko ng babae Vin, ikaw ang natutunan kong mahalin."

Awang ang bibig akong tumitig sa kanya. Warmth enveloped my chest, my limbs and my whole everything. Umakyat ang luha ko at sumilip sa gilid ng aking mga mata.

"B-bakit..." bulong ko sa desperadang tinig.

Hirap akong paniwalaan ang sinasabi niya. Dahil ba hindi na naman ako sanay na may magmamahal sa akin na higit pa sa pagkakaibigan?

Umiling siya, at nararamdaman kong hindi lang iyon para sa tanong ko kundi para rin sa tanong niya sa sarili.

"Hindi ko alam, Vin. At ayaw kong pagurin ang sarili kong alamin kung bakit. We don't need to know everything, anyway. Ganito lang, sapat na. A moment like this with you has already filled the bottle of unanswered questions. Sana sapat na rin ito para sa iyo, Vin."

Kinagat ko ang labi ko at humantong ang tingin sa nagtaas-baba niyang dibdib. Hinahalughog ko sa puso't isip ko ang pagkukulang, but I can't find the emptiness that I used to feel. Ito nga ba ang kailangan ko? Ito nga ba ang hinihintay nito upang takpan ang hukay na binagsakan ko nitong mga nakaraang araw?

I tried to compare both scenario and weigh the emptiness. At ang sandaling ito ay mas mabigat dahil walang kakulangan. Maybe his reciprocated feelings covered them all and filled my empty bottle.

Pero gaano ko masisiguradong magtatagal ito? I'm just ordinary Davina. Wala pa rin akong kumpiyansa sarili ko upang mahalin ni Jaxon. Kinukulangan ako sa sarili ko, at nais ko pang mas higitan ang aking sarili upang mas maging sapat sa kanya.

Ngunit bakit ko pa gagawin iyon kung tanggap naman niyang ganito ako? What if I take out all the colors? Would he accept my rawness too which coincides with my naked flaws?

Doon nga ba maaaring mapatunayan ang pagmamahal? Well that's one out of many ways to prove it, at wala pa kami sa kalingkingan ng gabundok na pagpapatunay.

Bumaba ako at muling kumuha ng ilang piraso ng wetwipes sa working table. Pinatay ko na rin ang ilaw saka ako bumalik sa pagkakaupo sa kanyang torso. Agad pumalibot ang braso niya sa baywang ko at takang tinignan ang hawak na wetwipes.

I sat up straight, dinungaw ang nasa kamay ko bilang paghahanda. Hindi ko alam kung paano niya tatanggapin ito pero bahala na.

Buong tapang kong pinunasan ang aking mukha sa harap niya, tinatanggal lahat ng bakas ng make-up.

From my foundation to my eyebrow lines, eyeliners and mascara. Buong diin kong tinatanggal ang mga ito na parang sinusuko ko na lahat ng sikreto ko at buong ako. I wanted to be this raw in front of him. And scraping a part of my identity means offering my whole trust in him.

Hinablot ni Jaxon ang huling piraso at siya ang nagtapos sa paglilinis. Naestatwa sa ere ang bakante kong kamay. Hinayaan ko siya.

Bawat pahid ay may pag-mangha o gulat sa kanyang mga mata. At kung hindi ako nagkakamali, nakikita ko ang pamumuo ng luha niya. Ipinagtaka ko ang ganyang reaksyon.

"Masasabi mo pa rin ba ang mga sinabi mo kanina?" tanong ko at pinigil ang kamay niyang humihina ang pagpunas.

Binagsak niya ang wipes at sa parehong kamay ay mabilis kinuwadro ang aking pisngi. Humagod sa buong mukha ko ang tingin niyang may pagmangha. With the small amount of light coming from outside, the moist in his eyes was even more highlighted.

"God, Vin..." umiiling niyang sambit, "You're so, so beautiful..." buong puso niyang bulong. Mabagal ang bawat bigkas. "God..."

Bago pa ako makahikbi ay gigil na niya akong siniil ng halik at binaon ang mga daliri sa aking buhok.

Bumagsak ang luha ko sa ngayo'y hubad ko ng mga mata.Bumitaw ako upang makapagsalita.

"I look like my mother, Jax. Bawat tingin sa 'kin ng mga tao,iniisip na susunod ako sa yapak niya dahil lang kamukha ko siya? Jax, I want to have my own identity. I don't want to live in her shadow...if we do this....with you looking at me..." Umiling ako. "Ayaw kong ibang babae ang maaalala mo."

Mas pinulupot niya ang kamay ko sa kanyang leeg dahil sa lumuwang ito. Binalik niya ang hawak sa aking baywang at nilapit pa ako.

"You look like her, but you don't act like her. Nakikita kita bilang ikaw, Vin, hindi ang ina mo o ibang tao. And I don't see you doing what she has been doing with her life. Hindi sa mukha nababase na gagawin mo ang mga nagawa niya. Just by not doing her ways, Davina...doon kayo nagkaiba. You're not her. Never. And I love you for being you."

Tila gatilyo iyon na kinalabit niya at bala ang halik kong tinama sa kanyang labi. Wala na akong nais sabihin sa kanya kung 'di ipadama na lang ang gusto kong sabihin na hindi ko mahanapan ng salita.

Sinama niya ako sa pagtulak niya sa sarili pahiga sa reclining. Taas baba kong hinaplos ang dibdib niya habang sinasabunot ng isang kamay ko ang kanyang buhok. Jaxon moaned and I deepened the kiss.

Nanginig ako nang bumaba ang mga haplos niya sa aking hita. Humalo ang ungol niyang sinambit ang pangalan ko nang humantong ang aking mga halik sa kanyang leeg. I bit the part where his pulse his erratically beating.

Jaxon's scent attacked my nose that made me crave for him more. Hindi ko alam kung ano ang sumanib sa akin upang umakto ng ganito. But I can't seem to find the shame within myself, dahil sa isang tao lang naman ako ganito. Sa kanya lang.

Naging mabilis ang pangyayari. Every ounce of rational thought skyrocketed out the window as fast as how Jaxon throw my shirt on the floor. His jeans next, my shorts then my boots.

Niyakap ko ang init ng katawan niya habang hinahalikan niya ang aking balikat. Hinihele ko ang sarili sa mga hingal namin at pinaghalong bilis ng dagundong ng aming mga dibdib.

"I need you, Vin. I want you, too. Wala kang ideya sa gabundok na pagpipigil ko sa sarili habang nasa piling ako ng iba at ikaw ang iniisip ko."

Hinila ko ang sarili upang matignan siya. Sweat is already forming on his face and neck.

Lasing na lasing na ang mga mata niyang nakatitig sa akin. Nanindig ang balahibo ko.

"Take me, Vin. Do you trust me? Because I trust you not to break me." Dahan-dahan na niyang kinakalas ang hook ng aking bra sa likod.

Inadjust ko ang sarili sa kanyang kandungan. Kapwa kami napasinghap nang tumama ang kahandaan niya sa kung saan ko siya kailangan. I'm not scared of this. Because this is Jaxon here, why should I be scared? He loves me back, at kahit hindi niya alam nag anon din ako sa kanya, masasabi niya ito dahil ipaparamdam ko. Hindi ko kailangan sabihin.

We strip our remaining barriers until we're fully raw. No Jaxon's branded clothes, none with my cheap ones. We're equals.

Nanginig ang mga binti ko habang inaangat ang sarili. My nerves tighten to brace myself for the incoming pain. Tori has been feeding me information about this at wala siyang hiyang ipangalandakan iyon. Thank God for her knowledgable mouth.

We both gasped as I installed myself at his impressive length. We both exchange hot and wild breaths. Sandali akong pumikit upang damhin ang pagpawi ng sakit hanggang sa maging galak ito.

My limbs are still trembling, kahit na ang mga kamay ni Jaxon ay nanginig habang binbakas sa aking likod at baywang.

"Jesus..." He made wet kisses on my neck and shoulders. Ang isang daliri niya'y pumisil sa ibabaw kung saan kami konektado. That triggered me to move.

"Vin..." suminghap siya at nagpatakas ng panibagong ungol habang sinasalubong ako. "I love you..." paulit-ulit niyang bulong na tila isang dasal.

I will never forget our first night. It was slow, with all kinds of emotions from pain to pleasure. At sa sandaling iyon napagdesisyunan kong ayaw ko nang magmahal ng iba. Kung may darating mang katulad niya, siya at siya pa rin ang hahanap-hanapin ko.

I felt being loved. I felt like I belong. I didn't feel lost and empty at all. Sa sobrang pagkagalak ko nang gabing iyon ay kapwa kami naiyak. We both wipe our tears of joy brought by making love.

"So, naging kayo? I thought there's a practice of courtship in the Philippines?"

Galing sa aking Sangria, nag-angat ako ng tingin sa taas-kilay na si Margot. Her mean girl-like inquisitive look have me smiling. A sad one. That expression of hers reminds me of someone who was very dear to me.

"He's not the standard type of person, Marge. He breaks traditions."

"But God, Davina. That guy would seem to murder anyone for you!" histerikal niya.

Napangiti ako sa pinaghalong rason. Because what she said was the truth. And I just can't really help but be reminded of her.

Sumimsim ako nang kaunti sa aking inumin. "You don't know the half of it."

Pinanood ko ang pag-angat niya ng Chardonnay bottle at sinalinan ang kanyang tulip glass. I watch the sparkling liquid pour like the ocean waves on a surfing season. Katulad ng mga emosyon ko sa nakaraan, maihahantulad ko sa alon ng dagat. Fluctuating. Moody.

Margot is half-French. She was being taught by the Filipino language by her pinay mother with her French father. Unang tagpo pa lang namin, we already clicked. And we both agreed that we're soul sisters. Ewan ko kung bakit na-attach siya sa akin. Maybe same way as...well, same as how she's attached to me.

Right now, we're just a pair of women spending the Friday night having a drink after a medium steak dinner.

Muling naging mapanuri ang mga mata niya habang tinitigan ako sa likod ng kanyang tulip. She rested her back on the couch as she crossed her legs showing the end of her thigh high boots.

"Do you think you'd meet him again? But it's been four years..."Nanlaki ang mga mata niya at mabilis binaba ang tulip sa Vegas centerpiece-themed table. Sabik siyang tumalon sa kanyang kinauupuan at pumalakpak. "I'll introduce you to my brother! Him and that Jaxon you're talking about are so much alike. I'm sure you would like him."

Kung tignan niya ako ay para bang inaalukan akong asawahin si Bill Gates na magpapa-milyonarya sa amin sa buong mundo.

Napailing ako at ngumiti. "I'll introduce you to my guy friend, too. They're part of the bargain!"

Umungol siya at halos lumuhod. Tumingala siya sa kanilang Chandelier. She desperately waved her hands and her Chanel no. 5 quickly made a way into assaulting my nostrils.

"Yes, please! I've been living a dry spell for three months! I really have to get laid!"

Nagtawanan kami. Naubos ang Sangria ko kaya nagpasalin ako ng Chardonnay. We toasted and drank our shots together.

Binalikan ko kung paano kami nahantong sa usapang ito. She suddenly rang me earlier already sobbing on the phone telling me her boyfriend frontally cheated on her. What an ass.

She seems okay now. Panandaliang emosyon lang marahil kanina. She deals with betrayal very well. She can deal with almost every rock thrown at her way like a boss. A not so subtle difference that we possessed.

Ngumiwi siya nang madaling nilunok ang likido. Lumagitik ang heels sa boots niya nang inalis sa pagka-krus ang mga binti at mas lumapit pa sa espasyong namagitan sa amin sa couch.

"Well, I still don't understand how you end up here, Vin. Did he do something? Wronged you...?"

Tumigil ang labi ko sa bibig ng tulip bago ko pa man malasahan ang inumin. My face darkened at the sudden question. Kakaibang kaba ang pumalo sa akin nang balikan ko na naman ang bangungot na iyon.

I couldn't accompany the memory without putting a dark color to it. Black especially.

Mahina akong umiling.

"No, he didn't." Malungkot kong ningitian ang kaibigan."I did. I did something..."