Wala sa inaasahan ko kinagabihan na bumalik si Jaxon. Pagkatapos akong kausapin ng mama niya, buong akala ko pagbabawalan na rin niya itong kitain ako. Ako lang yata ang binigyan ng babala.

Dumikdik pa sa utak at puso ko ang sinabi ng kanyang ina. Nang dinungaw siyang papalapit mula rito sa bintana, walang bahid na may alam siya sa pagkikita namin o sa pagpunta rito ng mom niya.

I must have missed some hint from his mother a while ago that I should keep my mouth shut and keep his son in the dark regarding our conversation.

Pumasok ako sa banyo at naghilamos, tinatanggal hindi lang make up, pati na rin bakas ng luha at panghahapdi ng aking mga mata.

Nag-practice pa ako ng aking ngiti sa harap ng  salamin na ikinabagsak muli ng mga luha ko. Marahas ko silang pinalis at muling ininat ang aking bibig. Pati panga ko sumasakit na.

Pinuno ko ng hangin ang dibdib ko. Sa simpleng paghinga ay ang sakit. Parang malaki ang ginawang pagbubukas ng preskong sugat na hindi man lang hinintay maging peklat muna. Hinugot ko lahat ng pagtitimpi na huwag mag-breakdown sa harap ni Jaxon.

Pinatagal ko ang tubig sa aking mukha upang ihalo roon ang luha. Napapitlag ako sa yakap mula sa likod at inamoy ang aking leeg. Mabilis kong kinuha ang tuwalya sa gilid at pinatuyo ang mukha.

"Bumalik ka," maang-maangan ko habang nagpupunas.

Hinarap niya ako sa kanya na hindi bumibitaw sa yakap. Sinilip ko siya mula sa tuwalya.

One thick brow rose. "Ayaw mo? I told you, I want to stay."

Pinuno nito ng emosyon ang dibdib ko. Kung ano man ito, hindi ko mapangalanan, basta nagpangiti ito sa akin at halong nagpalungkot. Pinairal kong ipakita ang una.

"Ang ganda ng bahay niyo, Jaxon, sa isang paupahan ka lang matutulog?" pang-aasar ko sa kanya.

"Wala naman sa ganda at tibay ng bahay iyan, Vinnie. Nasa kasama ko."

"Ayaw mo kasama mommy mo?" makahulugan kong tanong na siguradong hindi niya nahahalata.

Bagaman, bahagyang nagdikit ang kilay niya. "Why are we suddenly talking about this?"

Sinabay ko ang buntong hininga sa pagsabit ng tuwalya sa aking balikat. Kinawit ko ang mga braso sa kanyang leeg na mas nagpadiin sa kanya sa akin. Binagsak niya noo sa noo ko.

"Jax...she's your family. You should feel lucky. She cares for you, kumpara sa ina ko 'di ba? Ayaw kong ipagkait sa 'yo ang bagay na buong buhay kong hinahangad. Na magkaroon ng pakialam sa akin ang mama ko."

Sinubukan kong bigyan ang tono ko ng timplang magpapaintindi sa kanya. Hindi naman ako nabigo nang magmantsa ng pag-aatubili ang kanyang  mukha.

Tinitigan niya ang labi kong pinaglalaruan ng daliri niya. "Wala kang kasama rito. I don't want to leave you alone here, Vin. Lalo na't alam ko na..."

"I'm okay, Jax," agap ko, alam ang ibig niyang sabihin. "Umuwi ka na sa inyo."

Umusli ang ibabang labi niya. "Kakarating ko nga lang. Hmm...bukas na ako uwi."

"Then tulog ka sa bahay niyo bukas, ha?"

Parang bata siyang ngumisi. "Pagalitan mo pa ako. Sige pa!"                         

Pabiro ko siyang hinagisan ng tuwalya at inalis na ang sarili sa pagkakakulong niya. Tumatawa siyang sumunod sa akin papalabas ng banyo.

I'm gonna miss this laugh of him. Kahit na ang simpleng pagngiti niya, at ang hindi ko mabasang ekspresyon na tila ba binabasa ako o may papuri siyang iniisip tungkol sa akin.

Naitago ko ang lungkot sa pagtalikod mula sa kanya upang kumuha ng aking pantulog sa lumang cabinet. Sumampa na siya sa kama at pinanood akong magbihis.

"Matutulog ka na? Tapos ka na kumain?" May nakatagong concern sa likod ng tanong.

Humarap ako at gumapang na sa kama sabay pagpag ng mga unan. Mula ng pag-uusap namin ng kanyang ina, binusog na ako ng sakit at kabiguan kaya hindi ako dinaanan ng gutom.

"Tapos na," I lied at ningitian siya.

Kumalabog sa sahig ang mga hinubad niyang sapatos saka sinunod ang shirt na hinila niya mula sa batok. Hinagis niya iyon sa silya at sumabit ang shirt sa sandalan. Sumampa na siya sa kama, hinila ako upang madikit sa kanyang tabi.

Ayaw ko pang matulog. I want to stay like this with him knowing this is possibly going to be the last. What is sleep for if my bottle of beautiful memories is empty?

Random late night talks. Hindi man maituturing na engrandeng alaala ito pero pahahalagahan ko pa rin. One small memory added to another small beautiful one then one after the other would create a heap of thousand memories. So one should not waste to cherish the simpliest of days and nights like this.

"Alam mo bang gusto kong maging katulad ni Gwyneth dati? Iyon iyong bago ko pa malaman ang ugali niya," pag-amin ko bilang panimulang usapan.

Nasa belly piercing ko na naman naglalaro ang mga daliri niya habang naging unan ko ang isa niyang braso.

"Dahil ba nagustuhan ko siya?" pangungumpirma niya.

Nahiya akong tumango. Sa malamlam na sinag ng ilaw galing sa poste sa labas ay pinapanood ko ang aking daliri na pinaglakad-lakad ko sa dibdib ni Jaxon.

"Don't say you want to be like her because I liked her. You don't want me to just like you, Davina. I used to like Gwyneth, but I don't just 'like' you."

"I'm not good for you," wika ko bilang segunda sa sinabi ng mommy niya.

Kinabig niya ako. Tiningala ko siya nang kinalabit ang tenga ko ng kanyang pagngisi.

"I know." Nakangiti niya akong dinungaw. His eyes sparked with tenderness and amusement in parallel with his boyish smile.

Kumunot ang noo ko sa sinabi at reaksyon niya. Pinawi niya iyon nang pinadaan ang hintuturo sa tulay ng aking ilong. My nose crinkled.

" 'Cause you're the best for me, Vinnie. You're not comparative to me. You're my all sorts of superlatives; Best friend, best person, best girl...Never the good. Never better than, but the best for me..."

Salungat sa sinabi sa akin ng mama mo. Magkaiba nga talaga kayo ng opinyon kahit iisang dugo lang ang pinanggalingan niyo. Hindi ko alam kung alin ang mas paniniwalaan.

Hindi ko rin alam kung saan ako mas naluha. Sa sinabi niya o dahil huling gabi na ito. Wala mang ultimatum na hiningi si Mrs. Montero pero sa desperado niyang mapabuti si Jaxon, ramdam kong gusto na niyang pronto ang aking pag-iwas.

"Gaano mo ako kamahal, Jax?" Another random question.

Hindi ko naman talaga kailangan malaman. Nais ko lang marinig at dadlhin ko bilang alaala hanggang sa aking hukay.

Dala ng dimlight, tila humahalumigmig ang mapungay niyang mga mata nang ako'y tinignan. Bedroom eyes, ani pa ni Tori.

"Hindi ko masukat, Vin..." bulong niya.

Inipit ko ang aking labi upang paatrasin ang hikbi at mabilis tinago ang mukha sa kanyang dibdib. Suminghot ako, huli na nang mapigilan at mahalata ni Jaxon.

"Vin, what's wrong?" Hinahaplos niya ang aking likod at hinila ang aking ulo.

Umiling ako, hindi nag-aangat.

"Basa ang dibdib ko, Vin. You're crying," nag-aalala niyang wika. Ebidensya ang mabilis na tambol ng puso niya at ang akmang niyang pag-upo.

Mabigat ang ulo kong nag-angat upang silayan siya.

"Tears of joy." Malawak akong ngumisi at nauwi sa hagikhik.

Humahapdi na ang dibdib ko sa matagalang pagpapanggap na ito. Pinupuno na ng totoo kong nararamdaman tulad ng sakit at lumbay at pangangamba kung makakaya ko ba.

I want to feel him at this moment. Feel his love one last time. I only have this night to ask for more than what I should only be having.

Inangat ko ang sarili at siniil siya ng halik sa labi. Indikasyon ng gulat ang kanyang pagsinghap. Kalauna'y kumalma siya at sumuko sa buntong hininga kasabay ang paghagod ng halik.

Gumapang ang mga kamay niya sa aking baywang saka ako inangat at inupo sa kanyang tiyan. I sucked in a breath only to push my lips back to his primitive kiss. My need for him now is aching that I sweat a little. Unti-unti ko ring nararamdaman ang init sa dibdib ni Jaxon nang dinama ng mga palad ko.

"Jax..." It's between a protest and asking for his permission.

"I want this too, Vin..."

He pushed me back to the mattress and settled himself on top. Kakaibang kaba ang pumalo sa akin habang hinihila niya paalis ang aking kasuotan until I'm left with only my underwear. I didn't even bother wear shorts dahil ganoon ako matulog.

I want to take this slow just like our first. But seeing his heated eyes filled with dark desire that I haven't thought I'd witness from him, I highly doubt this would turn out slow.

Binakas ko ng haplos ang dibdib niya at dinama ang kanyang paghingal. He brought his head down to kiss my neck and took a small bite at it that earned a moan from me.

Abala ang kanyang kamay sa pagtanggal sa naiwang tela sa aking katawan. Tumulong ang mga paa ko na tuluyang alisin ito saka kinulong ang mga hita sa kanyang baywang.

Jaxon groaned as his kisses travelled down to my chest. Lumipad ang mga kamay ko sa buhok niya at sinabunot. The single flick of his tongue on my breast made me moaned a little louder than expected. Hindi niya ito nagawa noong una so this sensation is so foreign to me.

"Jaxon..." Tinutulak na ng mga paa ko pababa ang kanyang jeans. It's just so unfair that I'm already so stark naked while he still has his clothes!

Hindi siya nakinig. Patuloy bumababa ang mga halik niya na ngayo'y nasa aking belly piercing. Slow wet kisses na nag-iiwan ng maiinit na bakas. Nanginginig na ako sa pangangailangan. It's like an addiction and I'm having my withdrawal symptoms. I want to quench this need so bad as how I want my fear and anxiety to subside!

Umupo na ako at hinila ang ulo niya. I took advantage of his shock. Agad ko siyang tinulak pahiga sa kama.

"Davina!" Namilog ang mga mata niya sa pinaghalong gulat at galit.

Umupo ako sa kanyang tiyan at binugbog siya ng halik.

Take my anxiety away through this Jaxon! Ayaw ko nang isipin ang mangyayari bukas at nais ko na lang damhin ito, ikaw at tayo!

My soft caresses of his chest went down to his abdominals until they reach his jeans. Umungol siya nang tinanggalan ko na iyon ng butones. He groaned as I cupped his rock-hard maleness now straining beneath the thin undercloth.

"Davina...," nahihirapan niyang daing. His hands tangled in my hair as he incessantly whispered my name as if in prayer. My kisses feasted on his heaving chest, tickling my lips with its tiny hairs. 

Nakailang pagmumura na si Jaxon dahil sa ginagawa ng mga kamay ko sa kanya. His muscles contract in time with his feral breathing. He's grunting like a beast! Pumapadyak na ang mga paa niya sa pamimilipit.

When my kiss stopped at his V, umupo ulit ako at hinila paalis ang kanyang pantalon together with his undercloth. His readiness sprang free, and I don't have to know how very well endowed he is.

"Vin, let me..."

Mabilis akong gumapang paakyat at inipit ng aking hintuturo ang labi niya. His eyes are heavy-lidded as he stared back at me. Desire flooded his soft browns.

Let me do this to you, Jaxon, dahil bukas at sa mga susunod pa...I'm going to steal everything from day one. If this is an advance compensation for what I'm about to do, so be it.

Kinapa niya ang pisngi ko at inalis ng hinlalaki ang tumulong luha na hindi ko namalayan. Abala ang isang kamay niya sa magaan ngunit nang-aangking paghagod sa aking katawan; From my neck, to my breast, stomach and thighs.

Tinulak niya ang sarili upang abutin ang aking labi. His tongue delved in every compartments of my mouth. He's not only kissing me, but he is diving into the waves of my soul. That's how raw Jaxon could be. And I'm going to miss the way he's making me feel down to the pits of my being. Nakakalula. Nakakabaliw.

He groaned in protest nang hinila ko ang sarili at umangat. Walang nag-aalis ng tingin. His jaw sewed tight as I inch by sweet inch, enclosed him and sheath him deeply. Kapwa umawang ang mga labi namin sa sensayon. Napapakit ako sa panginginig ng aking mga binti kasabay ang mahinang pagungol.

No words, just gasps and sighs. No thoughts, just feelings of pure perfect sensation of warmth, pleasure and pain. The mixed relief and livewire sensation altogether is beyond me.

I arched my back and looked up as I started to move and ride him. My chest and throat opened for him. His hands gripped my waist tightly like a vise.

The sensation is almost unbearable. This feel of him. Ibang-iba noong una. Siguro dahil alam kong huli na ito, so I'm making the best out of this. I'm making this more memorable for him. For us.

Our eyes keeping watch at each other. I saw how his face twitch as if in pain as I lift myself up, and moans in pleasure when I sink down deep. Palaging may ekspresyon sa bawat galaw na hindi niya masabi sa salita. His face is the one talking instead of his open, groaning and moaning mouth.

I braced myself on his chest as I sped up my tempo. He grasps my hips guiding me into long deep thrusts. Every ridges on his stomached danced in the dimlight.

He meets my thrust from below. And I lost sense of time, space, right and wrong, fear and breaking apart. All I knew is the man beneath me annihilating everything through this unbearable pleasure.

Hindi ko kilala ang boses na kumakawala sa lalamunan ko. Bawat daing at ungol ay sumasabay sa mabilis na paghinga tila may hinahabol. His groaned turned louder as our movements become faster and more intense. Lumalangitngit na ang kama at tumatama ang headboard sa pader. Hindi na ako magtataka kung babagsak kami rito.

"Jaxon!"

I'm relishing his thrusts filling me over and over until I could feel the building wave. Tomorrow be damned.

Binagsak niya ako sa kanya, then he dipped into my mouth and swallowed my answering moan habang dinadama ko ang pag-abot ng rurok na kanina ko pa nais abutin.  It's coiling me, it's mind-shattering causing my anxieties to black out.

My movements slowed as he carries on with his increase speed, his other hand cupping my derriere as he thrusted up even deeper.

"Davina..." singhap niya sa pangalan ko. Then he held me prisoner in his posessive kiss.

Sa ngayon, magpapakulong ako sa kanya ng ganito at hindi muna iispin na kakawala rin ako pagkatapos.

It didn't too long before I could feel him tensed underneath, followed by the noise he let out that is beyond passionate.

He pulled out. Inangat ko ang aking ulo upang panoorin siya. Nilublob niya ang ulo sa unan, eyes shut tight, jaw rigid as he groaned like being tortured. At may naramdaman akong mainit sa aking tiyan.

Kapwa kami bumagsak kasabay ang pagbuga ng hangin. Our frantic breathing echoes in the quiet room. Our residual breaths from desire. Kumakabog sa tenga ko ang tibok ng puso niya habang nakahiga sa kanyang dibdib, it's in synch with my own heartbeat. Binabalot pa rin kami ng init dahil sa pawis. I think even the sheets are sweating with us.

Nag-taas baba ako sa ibabaw ng kanyang dibdib sa mabilis naming hingal. Pakiramdam ko naligo ulit ako dahil sa basa kong buhok.

"What are you doing to me, Vin..." humihingal niyang sabi.

Malungkot akong ngumiti. I'm gonna ruin you tomorrow, Jaxon. That's coming right up.

Bahagya siyang umangat upang abutin ang bag niyang nasa kabilang side ng kama. Hindi man tinignan, nagawa niyang madukot ang wet wipes doon.

"Bakit may dala kang tissue?" natatawa kong tanong, garalgal ang boses at medyo pagod.

"I always bring this. Minsan iniiwan ko sa dashboard," aniya habang kumukuha ng ilang piraso. Hiniga niya ako at pinunasan ang nasa aking lower belly na umabot sa aking hita.

I shivered at that simple wipe alone. Hindi ko alam kung dahil ba sa lamig ng wipes o sa iba pang dahilan.

Amused na ngumiti si Jaxon nang matunghayan ang reaksyon ko. Pinisil ko siya sa tagiliran na ikinatawa niya.

"Masakit?" pigil-tawa niyang tanong.

"Slight."

Tatlong beses pa niyang tinapik ang aking hita bago tumayo at tinungo ang banyo. Umingit ang gripo at rumagasa ang tubig. Hina akong naupo sa kama at inalis ang dumidikit na buhok sa basa kong mukha.

Napabuntong hininga hindi dahil sa pagod. Now the bliss is over, gumagapang ulit ang takot para bukas. From the highest high, I came down crashing to my lowest low. Tila ba pantasya lang iyong nangyari kanina at ito iyong realidad.

Natigbas ang lubid na pinulupot ko sa sarili upang hindi mapahikbi. Umiyak akong baon ang mukha sa kamay at hubad na sa wari ay sumusuko na ako sa binabato sa akin ng mundo.

My own negativity is eating me I couldn't even make a proper decision. Iniaasa ko na lang sa iba dahil pagod na akong mag-isip. I'm not capable of being right and thinking other people—Jaxon's mother—would be of help to make me decide right.

Everything just feels so wrong, at kung kakawala ako, magiging tama na kaya lahat?

"Vin!" Kumalabog ang may pagmamadaling yabag ni Jaxon. Mabilis siyang nakasampa sa kama at kinulong ako ng yakap. "Hey...did I hurt you?"

Umiling ako at humilig sa kanya.

"Pakiramdam mo ba ginagamit lang kita, Jax? Paano kung...kailangan lang kita? Iyon lang ang meron ako sa 'yo, pangangailangan lang..."

Masakit isipin na baka ito lang ang naibibigay ko. Ano nga bang alam ko sa pagmamahal ni sarili kong ina ay hindi ako napakitaan ng kaunting aruga? Have I only mistaken need with love?

Kinulong niya ang ulo ko sa malaki niyang kamay at inalis ang mga nagkalat na buhok sa aking mukha. His beautiful face was fractured with pain seeing my tears.

"I'll take anything you can give me, Vin. I'll take anything you can offer. Kahit pangangailangan lang iyan, basta't galing sa'yo, tatanggapin ko."

Naikuyom ko ang kamao sa dibdib niya. Pakiramdam ko sirang-sira ang mukha ko nang gigil akong umiyak.

Kumunot ang noo niya sa pagtataka.

"What? What's wrong?" desperado niyang tanong, his tone sounds helpless.

Umiling ako para sa sarili. Binaon ko ang aking mukha sa dibdib niya at humagulhol. Ang panginginig ng aking mga kamay, binti at kalamnan ay dahil sa iyak at sakit.

"I might do you wrong...baka magkamali ako sa atin..." Nabulunan ako at tumalon muli sa paghikbi.

Banayad at magaan na binalot ng mga braso at kamay niya ang aking ulo habang ako'y pinapatahan.

"Pwes, ngayon pa lang, pinapatawad na kita, Davina..."

"Tama na...tama na..." Sinusuntok ko na siya sa dibdib habang humahagulhol.

Nakakainis na siya. He's making it hard for me to walk away! Nakakainis na! Why can't he just be evil!

"Vin...palagi ka na lang umiiyak. Nasasaktan na ako..." Nabasag ang kanyang boses.

Kung ito pa lang nasasaktan ka na, paano pa kaya bukas kung iiwan na kita?

"Hindi ako buo Jaxon...May kulang...may kulang sa akin. Hindi ako magiging sapat sa 'yo..."

Hindi ko masabi sa kanya. Na sa ilang beses na maraming nakapaligid sa akin pakiramdam ko nag-iisa pa rin ako. Hindi sa kanila ang problema. Ako! Bakit ba hindi ako makuntento?

In a stairway to higher happiness, gusto kong umakyat pa. I want contentment. No fear. No anxiety. Just simple contentment.

Dinala niya ako sa kanyang kandungan at parang bata na inupo. Mahigpit akong yumakap sa kanya, baka sakaling mapunan ang kakulangan. Sinukli niya nang labis na higpit kesa sa binigay ko. Hinalikan niya ang aking buhok at sentido.

"Mananatili akong buo para sa 'yo, Vin. My heartaches are nothing compared to yours, so I won't let my pain to break me for me to stay whole for you..."

Sa gumagaspang at garalgal niyang boses na halos pabulong, naramdaman ko rito ang pinong emosyon sa likod ng bawat salita na kinukumutan ako.

Nakatulugan ko ang pag-iyak sa huli niyang sinabi nitong gabi. Babaunin ko lahat ng mga salita mo, Jaxon. Every heartfelt word of wisdom and love.