Chapter 21

Dumaan ang presko at masalimoot na hangin sa aking katawan. Kasabay nito ang pagsayaw ng aking buhok papunta sa aking harapan. The sweet kiss of the wind on my skin reflects the sweet smile on Marco's face, towards me.

Ang mga talukap ng kanyang mga mata ay parang sumasabay sa marahan at napaka-preskong daloy ng hangin. Everything went still and seems to get uneasy.

I'm stuck with him. I can't... get out.

"Stunned, huh?" May mapang-asar na aniya habang lumalapit sa akin. I stiffened. Gustong bumuka ng bibig ko pero wala namang lumalabas na salita. Sa tingin ko kapag magsasalita ako ay mauutal lamang ako.

Natawa siya at pinasadahan ako ng tingin mula ulo hanggang paa. Pagkatapos niyon ay bumalik ang titig niya sa mga mata ko. He smiled cockily and shooked his head. Tila nasiyahan sa nasaksihan. Agarang kumunot ang aking noo at umayos ng tayo.

"W-what are you looking at?" I asked confused. Nakita ko sa peripheral vision ko ang mabagal na paglapit ni Nethan sa direksyon namin.

Tumaas ang gilid ng labi ni Marco at sinulyapan si Nethan na nakalapit na sa amin. Tulad ko ay nagtataka rin si Nethan nang napalapit sa akin. Pero mas nagulat ako ng hinawakan ni Nethan ang kamay ko at pinagsalikop sa kanya. Agarang kumabog ang dibdib ko sa kaba. Marco is in front of us!

I feel like I cheated! What the heck? Am I this crazy over Marco?

Natatawang tiningnan ni Marco ang makasalikop naming mga kamay. At ibinalik ulit ang titig sa akin. Ngayon ay may bahid na ng hindi ko malamang reaksyon.

Tila tumakas ang init sa aking katawan at napalitan na ng lamig. His cold stare is making me tremble. As I was about to pull my hand on Nethan, Marco suddenly spoke.

"I came here, because I always think about you," he smiled, looking intently at me. My inner organ excitedly thumped in my chest. I'm afraid it will break my ribcage.

"What?" Nagtatakang napatitig sa akin si Nethan. Ako naman ay naalarma.

"Ahmm, I-Im hungry," nagpilit ako ng ngiti at bahagyang hinila si Nethan papasok ng restaurant. Sa ngayon ay ayoko munang magsalita ng kung ano ngayong nasasapawan na naman ng maraming tanong ang isip ko.

What is he doing here? What did he mean about he came here just because he always think about me? Is it true? Am I hallucinating or something?

Nagpasalamat naman ako ng nagpahila si Nethan sa akin papasok sa loob. The cold air in the insides are making me feel refresh.

Pinilit kong alisin sa isip ko si Marco sa pamamagitan ng pagtitingin sa kung saan may bakante. Habang naghahanap ang aking mga mata ay isang staff ang lumapit sa amin.

"Hi Miss? May reservation po ba?" Casual na aniya at napatingin sa may likuran ko. Napatakip bibig siya at parang kinikilig na pasulyap-sulyap sa may likuran ko. Nangunot ang noo ko dahil doon.

Hindi ko na pwedeng lingunin pa kung sino ang nasa likod ko, I know it's Nethan. Hindi ko alam kong sumunod ba si Marco.

Bago pa ako makapagsalita ay si Nethan na ang nagsalita.

"Under, Nethan Asparaza." Sabay sulpot niya sa harapan ko. I immediately pulled my hand from him ng napatingin iyong babae sa mga kamay namin.

"O-okay S-sir, this way please," aniya at inangat ang kamay paharap. Tila pinapauna kami. Napansin ko ulit ang pagtitig niya sa may likuran namin at nagkagat labi. Irritation dawned my inner senses. Parang nagkamali pa ata akong si Nethan ang tinitingnan niya.

Kung dito ito nagtatrabaho, dapat itong turuan ng leksyon. Dapat trabaho ang inaatupag, hindi ang kung ano-anong bagay.

Nag-angat ng tingin sa akin si Nethan at sinenyasan akong umuna na sa paglalakad. Nagpilit ako ng ngiti at tumango ako bago sumunod na sa kanya.

"Sir? Any reservation?" Rinig kong saad ng isa sa mga staff sa aming likuran. It's a girl by the way.

"None, I'm just gonna sit right beside them," bumuhos ang kaba ko ng marinig ang malalim na boses ni Marco. I don't know, kung sino ang tinutukoy niya. But still, there's a part of me that has been being terrified or something.

Hindi ko na lang siya nilingon at pinansin pa. Nagpatuloy ako sa paglalakad kasama si Nethan. Nethan keeps smiling towards me. Like there's something that excites him the most. Na nagpapailang ulit sa akin.

Iminuwestra ng staff sa harap namin ang pandalawahang upuan. Hinila ni Nethan ang upuan para sa akin na siya namang pinasalamatan ko. Napangiti ako ng makitang napakagandang view nang napiling pwesto ni Nethan. Wala ring masyadong nakaupo sa mga katabing table nito at kitang kita ang labas na may nagtatayugang puno ng niyog at nga kahoy.

This place is totally awesome. Sabayan pa ng nakakarelax na ambiance ng paligid dahil sa garden theme nito. The flowers are in it's full bloom! Bahagya akong tumayo para pumitas ng bulaklak, at iba na lang ang naging gulat ko ng malamang totoo ito at hindi peke.

The african daises are all over! The petunia, orchid in the outside, gumamelas, baby's breath and many more. Ang loob at labas nitong restaurant ay talagang nakakahalina.

I think mas nabigyan ko ng pansin ang ganda ng lugar na ito ngayon. Dati kasi, nasa kay Marco ang buong atensyon ko. Marco has this power to make me stay still at his presence. Iyong tipong, siya lang... sapat na.

Crazy...

Bumalik ulit ako sa upuan ko at palinga-linga pa rin.

"Beautiful, right?" Sabi ni Nethan habang nakangiti at nakatingin sa akin.

I smiled wide. "Sobra!"

"Thank God at nagustuhan mo, eto talaga ang gustong themed ng Lolo Minno mo. Nasabi niya sa akin noon na, favorite place mo ang garden ng mansyon nila," aniya habang nilalaro ang sariling kamay.

Parang uminit ang puso ko ng nabanggit ni Nethan si Lolo. Napatigil ako sa paglilinga-linga at napapokus sa kanya. I shifted on my seat and smiled as I remember my dearest Lolo Minno.

"Naalala ko pa dati noong... sinabi niya na bagay tayong dalawa," and he chuckled.

Nanlaki ang mga mata ko. "Lolo M-minno said that?!" Puno ng gulat kong sabi.

"Yeah, nakalimutan mo na ata. Matagal na rin kasi iyon at sa tingin ko ay hindi na dapat pang balikan. It will stay as best memories, until forever. At least, someone knows that we look good together, right?" He retorted.

"Yeah, dati 'yon... ngayon, I don't think so. May mas babagay pa sa'yo," I chuckled as my eyes diverted to someone. Natigil ang mahina kong pagtawa at napalitan na naman ng ibang reaksyon.

Marco, only one table apart, is now giving me his dark and intense stare. His usual expression.

Napakagat-labi ako nang nag-angat siya ng kilay sa akin. He crossed his arms as he shifted on his seat.

"Why is he here by the way?" Nagtatakang saad ni Nethan ng siguro ay mapansin na ang presensya ni Marco. Nag-iwas ako ng tingin kay Marco at naglagay ng takas ng buhok sa tenga.

"To have lunch?" I cursed in my inner mind. I sounded like a retard bitch. Para ko na ring sinasabi ang salitang 'it's obvious'.

"Yeah, this is a restaurant, dumb me," sabay tawa ni Nethan.

Nagkibitbalikat na lang ako at hinintay ang nireserve na pagkain para sa amin. Hindi rin naman nagtagal ay dumating na rin ang nireserve ni Nethan kaya agaran na rin kaming kumain. My lie just came true, I'm totally hungry right now.

"Mamaya na lang kita sasamahan papunta sa loob ng office kapag medyo hindi na busy ang lahat," aniya habang naghihiwa ng steak.

Tumango na lang ako at kumain na. It's better to stay silent while eating. I'm feeling uncomfortable. Not with Nethan, but with this man in the other table.

Marco keeps looking at our direction while eating his own food. Ako naman ay napapasulyap rin pero kapag nahuhuli niya ang titig ko ay agaran akong nag-iiwas.

Habang nasa kalagitnaan ng pagla-lunch ay may agarang tumunog ang cellphone ni Nethan.

He glanced at me, like calling for my permission. I smiled and nodded at him. Ngumiti rin siya at tumayo na para makalabas.

Tila dinaanan naman ng lamig ang sikmura ko ng lumipat si Marco ng upo, at sa upuan pa ni Nethan. Kunot noo kong ibinaba ang kubyertos ko at napatingin sa kaniya.

"M-marco?" Kinabahan naman ako at napatingin sa likod kung saan dumaan si Nethan papuntang labas.

"I'm happy you don't wear dresses. Some people might think you two are dating," aniya na may panunuya sa boses.

"A-ano naman sa'yo?" Pinigilan kong hindi manginig ang boses pero hindi ko ata nagawa. He smirked.

"Your crush might get mad, you know? Aren't you thinking about it?"

"A-anong crush? I don't have any!" I denied.

"Abnormal ang tawag sa taong walang crush, Miss Cervantes."

"There's no fact about that."

"Ngayon alam mo na," huminga siya ng malalim at mas lalong kinampante ang sarili sa upuan ni Nethan. Shit! What if Nethan gets back? Another tension again?

"You should go back to your table Mr. Cullens, baka darating na ang kasama ko."

"Then?" Aniya na parang tinitimbang ang reaksyon ko. "If he gets back... what now? Are you avoiding me?"

Tila umurong ang sikmura ko dahil sa sinabi niya. My heartbeats pace is really fast and furious. Natatakot akong marinig niya at sabihing higit pa sa crush ang nararamdaman ko.

"I'm n-not avoiding you, why would I do that? May iba akong kasama kaya sa kaniya lang dapat ang atensyon ko—"

"Really? Nasa kanya ba talaga ang buong atensyon mo? O na sa akin?"

My heart thumped together with his annoying smirk. Parang siyang nanalo ng loto dahil sa nakitang reaksyon sa mukha ko. Is he playing? Damn.

"I'm not with you, I'm with Nethan. Marco, umalis ka na," mariin kong itinikom ang mga bibig ko at nag-iwas ng tingin sa kaniya.

The word 'played' keeps reapeating through my mind. Para iyong kanta na napakasakit pakinggan. Naiinis ako sa hindi malamang dahilan. Ano ba ang gusto niyang mangyari at bakit naging agressibo siya? I thought he's not like those guys that likes to play shits to girls? Is he a secret member of that Heartbreaker Organization?  Nagpapanggap lang na masungit at arogante sa simula? Tapos lalabas ang tunay na baho sa gitna hanggang sa katapusan?

"Yeah, you're with him, but your heart is with me," tumayo siya at nilagay sa bulsa ang mga kamay. "I won't go home. I'll wait you here. You're crush is 'effin jealous, so don't do anything to make him kiss you right here and now just to prove to everyone that you're already taken." He smirked and walked towards his table, like nothing happened.

Nalaglag ang panga ko at napasinghap dahil sa mga binitawang salita niya. Matagal bago rumehistro iyon sa akin.

Ano ang ibig niyang sabihin do'n? Hindi naman nakikipagkompetensya si Nethan ah? Nethan doesn't like me! What the heck is he thinking? Well yeah, sa tingin ko kasi ay si Nethan ang tinutukoy niya.

And the crush one? Totally him. Confident masyado...

"I'm not taken! And I don't have a crush to anyone!" Mariin kong sambit.

Kitang kita ko ang bahagyang pagtawa niya at parang nasisiyahan pa sa sinabi ko. He shooked his head and mouthed something.

At first hindi ko naintindihan, not until he do it again.

"You like me, you liar."

I almost choked at my food. My face suddenly heated. He chuckled and stayed looking at me.