LNV: Chapter 10

Megan's POV

"They're coming..." Himas ko sa buhok ni V habang nakahiga siya sa mga hita ko. We're waiting for Dwayne and teachers to help us. Gustuhin ko man na alalayan si V dun sa may maliit na kubo ay hindi ko naman kaya. Masyado siyang mabigat. Saka, ayaw na rin niyang kumilos kami dahil sa sobrang pagdudurugo ng kanyang kanang paa.

"How about Erin? Does she know what happened?"

He said with his eyes closed that made me rolled my eyes for a second. Sa ganitong kalagayan, si Erin pa rin ang iniisip niya?

"Yes..."

Agad na napamulat ang dalawang mata niya, "She's coming?"

I shrugged my shoulders, "I don't know. Kanina lang nagmamakaawa ka na tawagin ko si Erin. What's with your reaction like you don't want to see her?"

Muli siyang napapikit sa sakit. Bumaling siya pakaliwa. Kaya ngayon ay nakaharap na siya sa may sikmura ko. "Ayoko lang na makita niya ko sa ganitong kalagayan. She's scared of blood..."

My jaw clenched. I'm the one who save him! I'm the one who look for him! Bakit si Erin pa rin ang nalabas sa bibig niya?

Inangat ko ang aking ulo. Padilim na. Sa ganitong tahimik na lugar, mapapaisip ka na lang talaga. Marerealize mo kung gaano ka katanga pagdating sa pag-ibig.

Binuksan ko ang maliit na flashlight na hawak ko. Nagbabakasakaling may makatanaw ng liwanag.

"Megan..."

Bumaba ang tingin ko kay V. His eyes are still closed but his lips are parted. Nanunuyo na rin ang kanyang labi. His sweat all over his shirt. Ako ang naaawa para sa kanya.

"Oh?"

"I remember it now..."

Napakunot ang aking noo, "Ang alin?"

"The day you got lost..." Napaawang ang bibig ko sa narinig. My heart beats fast. He remembered? If he did, this will be the first time he remembered something about me.

"P-Paano? That was 3 years ago... You don't usually remember things. Lahat lang ng mga bagay na naaalala mo ay may konektado kay Erin..."

"How can I not remember it?" He almost whispered with his eyes are still closed, "I looked for you that day..." It's like my whole world stopped for a moment. "Pero may nangyari sa Kuya ni Erin kaya kami nagmadaling umuwi. Then, I texted Dwayne to look for you... and he did and found you." I can't even breathe. Hearing these words from V's mouth is just taking my breath away.

Dahan dahan minulat ni V ang kanyang mata. Our eyes met and I can't even explain how I feel. Para bang lalo pa akong nahuhulog sa kanya at hindi ko na kaya pang bumangon.

"I really looked for you that time... Believe me..."

Marahan kong pinikit ang dalawa kong mata. Bakit niya kailangan sabihin 'to sa 'kin? After 3 years? Seriously? Sinabi niya lang ba 'yon just to repay my help? But I don't need it... I don't want it...

"Just sleep... I'll wake you up when they found us."

I looked away. I can't look at his eyes anymore. Para bang pinapatay ko lang ang sarili ko. Nakakapagod na. Kahit naman anong gawin ko, Erin will still be there.

"You think I'll be able to walk again?" I was dumbfounded by his question. I don't know what to answer. Malalim ang natamo ng kanang paa niya. Maraming dugo ang nawala.

"Kung hindi na, ako ang magiging paa mo." Saad ko habang natingin sa kanyang mga mata. I know he's still looking at me and I don't want to met his eyes. "Aalayan kita. Kung gusto mo, ipapasahan pa kita. Kung saan mo gusto, dadalhin kita don. I'll stay at your side."

I heard his silent laughed, "Wala akong pangsweldo sayo. Paano 'yon?" Ngumiti na lamang ako. He take it as a joke.

Ilang sandali kaming nanahimik. Pinikit ko ang aking dalawang mata pero agad akong napamulat ng marinig ang pangalan ko.

"MEGAN!"

"V!"

Tinapik ko ang pisngi ni V para magising siya. Dahan dahan naman niyang minulat ang kanyang dalawang mata. "Dwayne is here! Andito na sila!"

Pilit akong tumayo kahit ngalay pa ang dalawa kong hita. Inalalayan kong tumayo si V. Ilang sandali lang ay nakita na namin si Dwayne, Erin, Oliver at Sir Roque pati na rin ang dalawa pang professor kasa-kasama ang mga binatilyo na may dala dala ring flashlight.

Nang makita ako ni Dwayne ay agad siyang tumakbo papunta sa direksyon namin. Si Erin naman ay halos namamaga na ang mata kakaiyak. Tumakbo rin siya papalapit sa 'min at siya na mismo ang umakay kay V. Hinawakan ni Dwayne ang nagdurugong kamay ko. "Are you okay?" Sobra sobrang pagaalalang tanong niya sa 'kin. His hair is a mess and his lips are pale.

Binalot niya ang kamay ko ng maliit na tuwalya na dala dala niya. Si Erin at Oliver na ngayon ang naakay kay V. Wala na akong dapat ipagalala pa.

"Baby!"

"My son!"

Tumakbo sina Tita Aliyah at Tito Nathan kay V. Kasama nila si Doctor. He's a surgeon. I met hi twice before dahil nagkakabatian sila ni Dad.

"He needs to be cure right away!" Nilatag nito ang isang mahabang tela sa may damuhan. He bring some hospital equipments with him.

"Doc! Ito po yung mga kailangan niyo." Inabot ng tatlong babae ang mga kakailanganin ni Doc Barquin. He also brought 3 assistants with him.

"I'll inject anaesthesia. If I don't do this right away, he won't be able to walk again." Napatakip ang dalawang kamay ko sa mukha ko. I can't help my tears right now. Niyakap ako ni Dwayne ng mahigpit. I buried my face on his neck. Kung na-late pa sila ng kaaunti, pwedeng hindi na makalakad si V.

Pilit akong nilayo ni Dwayne doon. Nang makalayo kami ng kaunti ay naririnig ko pa rin ang iyak ni Tita Aliyah at ni Erin.

"The patient is Type A! I need more blood!" Lalong humigpit ang yakap ko kay Dwayne. I'm scared about what will happen next to V. I believe in Doc Barquin. He's trusted by Aranillo family. Hindi niya pababayaan si V.

Nang huminahon na ko, tiningnan ko sila mula sa malayo. V is now carried by the residents. He's asleep now. He looks so peaceful. Aalis na. Naglakad kami ni Dwayne at sumunod na sa kanila.

V was brought in the nearest hospital. Ang lahat ay natakot sa nangyari at ang bonfire o ang aksiyahan na sinasabi ay hindi natuloy.

Kinabukasan, napagdesisyunan na umuwi na ng umaga. Dapat ay mamayang hapon pa talaga ang alis. Pero dahil sa nangyari, sobrang nag-aalala ang pamilya ng mga kapwa estudyante ko sa Manila. Gusto na nilang pauwiin ang kanilang mga anak.

Kami ni Dwayne at Erin ay hindi sumama sa bus pabalik. Dumiretso kami sa hospital sa Cabuyao kung saan andon si V. Nakita namin ang dalawang guard ni Mr. Aranillo sa may labas ng isang silid. They bowed their heads on us as sign of respect. Pinapasok nila kami sa loob at nakita si Tita Aliyah na hanggang ngayon ay naiyak pa rin.

"I suggest him to use wheelchair or crutch for the mean time. He needs to rest his feet for about a month. If you want to take him home, someone should know how to inject the antibiotics for him to heal fast. If you want, I'll ask a private nurse on our department to take care of your son."

"Yes, we need it, Doc. If it's 2 nurses, it's okay. As long as our son will be okay. Thank you Doc. Thank you for help."

"Yes, Mr. and Mrs. Aranillo. We will do our best to make him heal fast. Doctor Barquin is the one who really saves him. You should thank him more."

Doctor Barquin is really a lifesaver. When we go back to Manila, kahit ang lumuhod ako sa harapan niya para lang mapasalamatan siya dahil sa pagligtas niya kay V gagawin ko.

"Megan sweetheart!" Dahan dahan akong humakbang papunta sa direksyon nina Tita Aliyah. Niyakap ako nito ng mahigpit at naramdaman ko na lamang ang luha nito sa may balikat ko.

"He's going to be okay, Tita..." Hinaplos ko ang likod nito. Sinilip ko si V na payapang natutulog sa hospital bed at may benda ang kanang paa. Hope he's now okay.

"Tito..." Lumapit si Dwayne kay Tito Nathan at tinapik ito sa balikat. Naiwan naman si Erin sa may pintuan at hindi malaman kung anong gagawin.

Humiwalay ng yakap sa 'kin si Tita Aliyah ng makita si Erin. Lumakad siya papalapit dito at sinabing, "Let's talk... outside."

Sa tono palang ng boses ni Tita Aliyah, alam ko ng may mali. Noon, botong-boto sila kay Erin. Nang nagbago na si V at naapektuhan na ang kanyang pag-aaral.

Ilang minuto palang na wala dito sa loob sina Tita Aliyah ay hindi na ako mapakali. Dwayne and Tito Nathan are talking in the sofa with some issues. Ayoko namang manghimasok. Napagdesisyunan ko nalang na lumabas nalang din muna. I bought coke from the vendo machine. Mula sa hindi kalayuan ay nakita ko sina Tita Aliyan at Erin na nag-uusap. They are in the waiting area/room sitting in a sofa . Lumakad ako papunat roon at umupo sa di-kalayuan para marinig ko ang pag-uusapan nila.

Dad never taught me to eavesdrop. He keeps telling me na mali ang makinig sa usapan ng ibang tao. But I really want to know kung ano ba ang paguusapan nila. What if para lang magpagaling ng ayos si V, Erin is needed on his side? Na papayagan na ulit sila? Na hindi na ito tututol sa pagiibigan nila? I want to prepare myself for the worst.

"I'm sorry, Tita... Wala po ako sa tabi ni V ng mga panahon na 'yon..." Erin is in her tears while holding Tita Aliyah's hand. Seeing them like this makes my mind feel uneasy. My angel side hoping that Tita Aliyah will forgive her. But my evil side hoping that she won't let Erin will be on V's side again.

"It's okay, hija... It's not your fault... Don't cry... Ayaw ng anak ko na naiyak ka..." Tita Aliyah tapped her back and even wiped her tears.

I-I can't believe this!

Tumayo na ko at akmang lalakad na papalayo ng makita si Tito Nathan na naglalakad papalapit sa direksyon nina Tita Aliyah at Erin. His eyes are dark and burning. He looks so mad.

"You won't be seeing him in Manila! Understand!?!"

"Hon!"

Nagsimulang magbulungan ang ibang tao na nasa waiting area rin ng marinig ang malakas na sigaw ni Tito Nathan. He pointed his finger on Erin and shouted again, "If I found out you're with him again, I'll make your right feet as same as my son! Try me, Erin! Try me! Fvck your necklace! You know what! Fck you! Get away from my son!"

"T-Tito... Sorry po!" Hinawakan ni Erin ang kamay ni Tito Nathan pero agad na tinabig ito ni Tito Nathan dahilanan para mapaupo si Erin sa sahig. May dumating na guards pero pinigilan ito ng mga guards ni Tito Nathan.

"Get the fvck out of here, Erin. Hindi ka kailangan ng anak ko! He needs a girl like Megan in his life! Megan actually! I want my son to date Megan! I will never approve of you! Get out of his life!"

And an evil grin formed in my lips. This is your end, Erin.

- - - - - - - - - - - - -