Kasalukuyan akong tahimik na nag ce-cellphone dito habang si Tristan naman ay tuloy tuloy ang pag mamaneho. Kanina pa kami nag bibiyahe at naiinip na ako. Kung alam ko lang na ganito katagal bago makarating sa Batangas sana hindi na lang ako sumama. Kanina pa ako nagugutom kase hindi ako nakakain ng tanghalian. Kakain sana ako ng lunch kanina sa food court na pupuntahan namin ni Jiro pero hinigit ako nung lalaking ito. Kaya heto ako ngayon nakanguso dahil nagugutom na.

Hindi ko naman kase inaasahan na ako ang isasama niya. Pero masaya din ako dahil ako ang kasama niya hindi si Charise. Kilala ko kase yung babaeng yun, baka landiin niya si Tristan. Naku!! Iniisip ko pa lang nag seselos na agad ako. Nag seselos pero walang karapatan. Ouch! That's me.

“Why do you keep pouting? You look so ugly.” malamig na saad niya. Ouch ha. Hindi ba bagay sa akin ang ngumuso.

“Paanong hindi ako ngunguso eh nagugutom na ako. Bakit mo ba kase ako hinigit? Kung hindi mo sana ako hinigit edi nakakain na sana ako.” naiinis na aniya ko. Nakakainis talaga tong lalaking toh!

Ilang minuto din ang nakalipas pero hindi na niya sinagot yung tanong ko. Siya pa talaga may ganang magalit? Kanina pa ako naka upo dito ang sakit na ng pwet ko.

Habang nag mamaneho siya ay nagulat ako ng biglang tumigil yung kotse niya. Nakarating na ba kami doon sa resort? Pero nabigla ako nang makita kong walang ka bahay bahay kung saan siya tumigil.

“F*ck!” mura niya habang may kung ano anong ginagawa. Anong nangyayari? Wait? Don't tell me may nabangga kami? Eto kase si Tristan hindi nag iingat!

“Anong nangyayari? May nasagasaan ba tayo?” kinakabahang tanong ko sa kaniya. Sana naman wala siyang nasagasaan.

“What? Nasagasaan? Siraulo ka ba babae? Naubusan tayo ng gasolina. F*ck nakalimutan kong magpa gasolina kanina dahil sayo.” inis na asik niya. Grabe naman siya. Paano namang ako ang naging dahilan kung bakit hindi siya nakapag pa gasolina? Lahat na lang ata ng problema niya ako ang may kasalanan.

“Stay there tatawagan ko lang si Raven.” aniya nito bago lumabas ng kotse. Teka iiwan niya ako dito? Hindi ako papayag! Ang dilim dilim dito, baka may multo.

“Huwag mo naman akong iwan dito, nakakatakot sobrang dilim. Baka may multo dito.” natatakot na saad ko pero hindi niya ako pinansin at lumabas siya at nilock niya yung pinto. I—Iiwan niya ako?

“Tristan huwag mo akong iwanan dito please, hayaan mo akong sumama sayo.” tang*na, iwanan mo na ako sa gitna ng kalsada huwag lang sa dilim. May phobia ako sa dilim, hindi ko kakayanin toh.

“Don't be such a drama queen Keisha, first place ikaw ang dahilan kung bakit ako nawalan ng gasolina.” galit na aniya niya bago siya nag lakad papalayo. Hindi ko alam ang gagawin ko sa mga oras na yun. Pilit kong nilalakasan ang loob ko kahit sobrang dilim. Kung ano anong mga nakakatakot na bagay ang pumapasok sa isip ko kaya agad kong tinakpan ang aking mata.

Hindi ko mapigilan ang sarili kong umiyak dahil sa takot nararamdaman ko. Hindi ko talaga ito kaya, sobrang dilim gusto ko nang umuwi. Nanlalamig na ang aking mga kamay habang umiiyak ako. Dahan dahan kong ipinikit ang aking mga mata. Ipinikit ko na lang ito para wala akong makita.

_

Nagising ako nang maramdaman kong may humahaplos sa aking pisnge. Nang imulat ko ang aking mata ay bumungad sa akin ang nag aalalang muka ni Tristan habang nakatingin siya sa akin. Pinapahidan niya ang aking mga luha habang hinihimas niya yung ulo ko.

“I'm so sorry Keisha, bakit ka umiiyak? May fear of darkness ka ba?” nag aalalang tanong niya. Agad akong tumayo at pinunasan ang natitirang luha ko. Galit ako sa kaniya, iniwan niya ako sa dilim without knowing na may phobia of darkness ako.

Hindi ko siya sinagot at binuksan ko yung pinto ng kotse niya para lumabas. May naaaninag kase akong ilaw doon. May hindi kalayuang bahay pala dito.

Patuloy pa rin akong nag lakad kahit ilang beses ako tinatawag ni Tristan. Wala naman siyang choice kung hindi sundan ako. Nang makarating na ako sa bahay ay saka ko lang na realize na isa itong kubo na may tindahan.

Hindi pa man ako nakakalapit doon sa tindahan ay bigla nang bumuhos ng malakas ang ulan. Dali dali kaming tumakbo ni Tristan para makarating doon.

Nang sumilip ako sa may tindahan napansin kong may tao dito. Sa wakas makakabili na ako ng pag kain. Basang basa na ang damit ko at nilalamig na ako. Sobrang lakas ng hangin at parang may bagyo.

“Ineng ano sa inyo?” nagulat ako nang may biglang nag salita. Nang mapatingin kami doon ay matanda pala yung nag titinda.

“Ah may kape ho ba kayong tinda?” tanong ko dito. Buti na lang ay may dala akong pera. Agad naman niya kaming ipinagtimpla ng kape at inabot niya ito sa amin.

“Mukang naubusan kayo ng gasolina, sobrang dilim pa naman sa lugar na ito. Kayo'y pumasok muna sa loob ng aking kubo, baka mag kasakit kayo.” aniya nung matanda kaya agad naman kaming pumasok.

Dinala niya kami sa isang kwarto na may kutchon, dalawang unan at isang kumot.

“Walang bukas na gas station ang malapit dito kaya mag pahinga na muna kayo. May mga damit dito huwag kayong mag alala malilinis ang mga ito.” nakangiting aniya niya bago niya inilabas yung damit mula sa kabinet. Nagulat ako dahil ang bait naman nung matanda. Ngayon niya lang kami nakita pero tinutulungan niya kami.

“Ano ho ang pangalan niyo Nay?” tanong ko sa kaniya.

“Dalia ang pangalan ko, kayo ba ano ang mga pangalan niyo?” tanong ni Nay Dalia.

“Ako po si Keisha at siya naman si Tristan.” pag papakilala ko.

“Keisha ba ija? Napaka gandang pangalan.”aniya nito bago niya inabot sa amin yung damit.

“Mag palit na kayo ng damit at mag pahinga bukas niyo na ituloy ang pag lalakbay niyo.” saad ni Nay Dalia bago siya lumabas ng kwarto. Agad naman akong nag hubad ng damit para makapag palit na nang marinig kong may tumikhim mula sa aking likuran. Nabigla ako nang maalala kong hindi nga lang pala ako nag iisa dito. Nasa likod ko nga pala si Tristan at bigla akong nag hubad. Agad kong tinakpan ang aking dibdib bago tumingin sa kaniya.

“Anong tinitingin tingin mo jan? Tumalikod ka!” sigaw ko sa kaniya at agad naman itong tumalikod. Nang makatalikod na siya ay hinubad ko na rin yung suot kong pantalon at nag palit na ako ng damit na ibinigay ni Nay Dalia.

Nang makapag palit na ako ng damit ay agad akong humiga sa kamay patalikod kay Tristan. Naramdaman kong nag bibihis na siya at ipinikit ko na lang ang aking mata.

Maya maya lang ay naramdaman kong humiga na siya sa may tabi. Hindi ko pa rin minumulat yung mata ko para isipin niyang tulog na ako. Nasa may gilid ako ng kutchon kaya may space pa para hindi mag kalapit ang katawan namin. Naramdaman kong kinumutan niya ako bago siya humiga sa may tabi ko. Nabigla ako hilahin niya ako papalapit sa kaniya hanggang sa nararamdaman ko na yung makisig niyang katawan. Niyakap niya ako mula sa likuran at ibinaon niya ang kaniyang ulo sa aking batok. Doon nararamdaman ko ang mabigat at mainit niyang pag hinga.

Kanina nilalamig ako pero nang maramdaman ko ang init ng katawan niya, hindi na ako nilalamig.

“I'm sorry Keisha iniwan kita kanina. Hindi ko alam na takot ka pala sa dilim.” malambing na aniya niya habang mahigpit siyang nakayakap sa akin. Bakit siya nag sosorry? Saka bakit niya ako niyayakap?

Hindi ako nag salita at hinayaan ko siyang mag hintay ng sagot. Nang mapansin niyang hindi ako sumagot iniharap niya ako sa kaniya. Kaya ayun nakita niyang gising pa ako.

“Are you still angry?”mahinang tanong niya sa akin. Madiin siyang nakatitig sa aking mata habang nakahawak siya sa aking bewang. Hindi ko mapigilang matunaw habang nakikipag titigan sa aking mga mata ang kulay berde niyang mata. Bakit sobrang gwapo niya? Gustuhin ko man siyang sungitan pa pero ipinikit ko na lang ang aking mata.

Naramdaman ko na lang na niyakap niya ako ng mahigpit bago niya ibinaon ang ulo niya sa aking dibdib. Alam kong ngayon lang ito mangyayari kaya ineenjoy ko na. Kaya lang naman siya ganito ngayon ay dahil sa may kasalanan siya sa akin at wala si Sevy. Simula bukas hindi na siya ganito ka sweet.

_

Madiin siyang nakatitig sa aking mga mata habang naghuhubad siya ng damit. Anong gagawin niya? Bakit siya nag huhubad? Nabigla ako ng haplusin niya ang aking hita bago niya ako halikan sa aking labi. Dahan dahan ang pag galaw ng kaniyang labi habang tinatanggal niya ang aking pang ibabang saplot.

“Tristan.” mahinang pag tawag ko sa kaniyang pangalan. Hindi ko maaninag ang kaniyang muka pero naramdaman kong ngumisi siya. Mahina akong napa ung*l nang maramdaman ko ang mahaba niyang daliri sa aking pagka babae. Dahan dahan niya itong hinihimas nung una hanggang sa maging mabilis ito. Hindi ko mapigilan ang aking sarili sa pag ung*l dahil sa bilis ng pag galaw ng kaniyang kamay.

“You like it when i make it fast, huh? Keep moaning my love.” he said in a sexy voice before caressing my breast. He kept playing with my left breast while s*cking the other one. I was about to say something when he entered his long fingers in my sensitive part.

“Ohh..” i gasped. Siraulo ba siya? Bakit niya binigla?

“Does it feels good my love?” he said before kissing my lips. I responded to his kisses bago siya bumitaw. Nabigla ako ng ilapit niya ang kaniyang ulo sa aking pagka babae. Hinugot niya ang kaniyang daliri mula doon at dinilaan niya ito. Namula ang pisnge ko dahil sa ginawa niya.

“Taste sweet my love.” he said smirking before separating my legs. Nagulat ako ng ilapit niya ang kaniyang muka sa aking pagka babae. Akmang didilaan na niya ito nang...

“Keisha! Keisha! Gumising ka na anong oras na.” nagising ako ng tapikin ni Tristan ang aking pisnge. Sh*ta panaginip lang pala. Ano ba yan! Akala ko totoo na! Malapit na kami mag simula eh!

Akala ko naman ay may mangyayari na sa amin, pero nananaginip lang pala ako. Bakit nga ba ako umasa, mukang wala namang pag asa na mangyari sa amin yun. Hanggang panaginip na nga lang siguro na mamahalin niya ako.

Malungkot akong tumayo sa aking hinihigaan nang maramdaman kong biglang namanhid ang aking hita. Bigla akong bumagsak sa aming hinihigaan. Bakit biglang sumakit ang hita ko? Hindi naman ako nag lakad ng matagal kagabi ah? Hindi kaya—Hindi walang nangyaring ganun! Bigla lang talaga sumakit ang hita ko. Siguro malapit na ako magka period. Saka panaginip lang yun, hindi yun pwede magka totoo. Ano ba itong iniisip ko! Malabong mangyari yun! Malabo pa sa sa paningin ko yun kapag wala akong suot na salamin.

Muli akong tumayo sa aming higaan at naglakad papunta sa may labas. Nang makalabas na ako sa kwarto ay naabutan kong nag kakape si Tristan habang kausap si Nay Dalia. Ano kayang pinag uusapan nila?

“Ijo Tristan, maitanong ko lang girlfriend mo ba si Keisha? Bagay kase kayong dalawa, sigurado akong magiging gwapo o maganda ang anak niyong dalawa.” nakangiting aniya ni Nay Dalia. Namula ako dahil sa sinabi ni Nay Dalia. Ano kayang sasabihin ni Tristan? Akmang mag sasalita na ako ng unahan ako ni Tristan.

“Hindi Nay Dalia, at kahit kailan hindi magiging kami.” malamig na aniya ni Tristan. Hindi dapat ako masasaktan pero halos madurog ang puso ko dahil sa  sinabi niya. Oo alam kong wala akong pag asa sa kaniya pero kailangan niya pa ba sabihin yun? Para kaseng sinasaktan niya na ako in purpose. Napayuko na lang ako dahil sa nasaktan ako at mapait kong nginitian si Nay Dalia.

“Ganun ba? Sayang naman, pero alam kong makakahanap ka ng lalaking para sayo at mamahalin ka ng tunay ija. Malay mo malapit mo na siyang makilala.” aniya ni Nay Dalia kaya pinilit ko na lang ang aking sarili na ngumiti.

“Oh sya ija maupo ka na at kumain, may masama akong balita sa inyong dalawa.” aniya ni Nay Dalia bago siya yumuko. Biglang napatigil si Tristan sa pag kain at agad siyang humarap kay Nay Dalia. Bigla akong kinabahan dahil sa sinabi niya.

“Ano ho iyon Nay Dalia? May masama po bang nangyari?” tanong ni Tristan.

“Nasira kase yung kalsadang dinadaanan ng mga kotse kagabi. Kaya mag sasarado ito, hindi maaaring dumaan ang mga sasakyan kahit tao. Kaya kinakailangan niyong mag stay dito ng isang linggo.” pag papaliwanag ni Nay Dalia dahilan sa muntik ko nang maibuga yung iniinom kong kape. Ano? Isang linggo kaming dito maninirahan? Seryoso ba yan Nay Dalia? Parehas kaming nagulat dahil sa aming narinig.

“Ibig sabihin dito kami matutulog ng isang linggo?” wala sa wisyong tanong ko kay Nay Dalia. Kung sa akin masaya ako dahil makakasama ko ng isang linggo si Tristan. Pero base sa hitsura niya ay hindi siya masaya. Bakit pa nga ba ako magtataka, ayaw niya naman sa akin. Ayaw niya akong makasama period.

“Kung okay lang sa inyo dito muna kayo manirahan hanggang sa matapos na yung pag gagawa ng kalsada.” pag aalok ni Nay Dalia. Wala naman kaming choice kung hindi manirahan dito dahil wala kaming matutuluyan.

“Sige Nay dito muna kami titira ng isang linggo pero hayaan niyo akong bayaran kayo kapag natapos na ang isang linggo.” aniya ni Tristan. Kahit pa sumang ayon na siya mukang ayaw niya talaga ako makasama sa loob ng isang linggo.

“Kahit hindi mo ako bayaran ijo, masaya na ako basta makasama ko kayo kahit sandali. Matagal na kase akong walang kasama dito dahil namatay na yung anak ko.”Nabigla ako dahil sa sinabi niya. May anak pala si Nay Dalia. Hindi naman siguro masama kung sasamahan namin si Nay Dalia ng isang linggo diba? Pero kailangan ko munang magpa alam kay Mama at Papa ang tungkol dito.

Nang mapatingin ako kay Tristan ay napansin kong hindi siya masaya. Nabigla ako nang hawakan ni Nay Dalia ang aking kamay bago siya bumulong sa akin.

“Huwag kang mag alala ija, magugustuhan ka din niya. Alam kong kayo ang para sa isa't isa. Konting effort pa alam kong mamahalin ka niya.” nakangiting aniya nito bago niya hinimas ang aking ulo. Biglang lumakas ang aking loob dahil sa sinabi ni Nay Dalia. May pag asa pa, wala pa siyang girlfriend. Kaya hindi ako titigil hangga't hindi siya napapasakin. Sa akin ka babagsak Tristan. Tandaan mo ito, ikaw naman ang mag hahabol sa akin.

To Be Continue×

× Comment for next part
×Thanks for reading
×Work of fiction
×Open for criticism
×Plagiarism is a Crime (Do not repost or copy my story without my permission)

By: Yeliah Writes

Wattpad Acc: queen_yeliah