Seventh chapter:

10:00PM. September 22.

I used my car now on the way to Princeton’s house. I am crying the whole trip while driving. I can’t just stop my tears. Princeton is very angry…at me. I killed her sister. There’s no way he can forgive me. Sana mali ang iniisip ko. I love Princeton too much now that I can’t bear to lose him. I need someone to cry on. I need someone to tell my problems. I need Princeton Leighton Yang. But I am afraid I can’t do that anymore.

Nasa harap na ako ng gate nila. I wiped my tears first and put a powder on my face para hindi mahalata ang pag-iyak ko. Bumaba na ako ng sasakyan at magdodoorbell ako nang may bumusinang sasakyan sa likod ko. Napaharap ako dito at nakita ko ang isang itim na Porsche. This is not Princeton’s. Bumaba ang isang babae at lalaki at lumapit sa akin.

“You are Merichelle Tang, right?” napatingin ako sa babae. She came towards me and wiped my tears.

“Opo.” Tanging nasagot ko lang.

“Let’s get inside.” Sabi niya at bumukas ung gate nila. Dinala na lang nung isang butler nila ang sasakyan ko sa loob. This was the 2nd time I visited here at sobrang tahimik ang malaking bahay nila.

Pina-upo nila ako sa living room nila. Umupo naman sila sa couch sa harapan ko.

“Manang, Pakuha naman po ng juice. Salamat.” Mahinhin na sabi nung babae. Humarap siya sa akin.

“I am Justice Yang, Princeton’s mother.” Pagpapakilala nung mom ni Princeton. Inosenteng inosente ang itsura ng nanay niya.

“I am Orlando Yang, Princeton’s father.” Pagpapakilala naman nung dad ni Princeton. Mukha siyang seryoso sa bawat tingin niya. Natatakot ako.

“A-ako po si…Merichelle Tang, Princeton’s…fr-friend.” Hindi ko alam pero iyon ang nasabi ko.

“Huwag kang matakot sa amin, Merichelle. Totoo nga ang sinabi ng private investigator namin. Maganda at mabait ang kasintahan ng anak namin.” Napatingin ako sa Mom niya.

“Po?”

“Iha, We know who you are since 1 year ago. Alam namin na aksidente ang nangyari noon kaya huwag mong sisihin ang sarili mo—“

“Pero po, nasagasaan ko pa din ang anak ninyo—“

“It was purely accident, Iha. Honestly, We got mad at first but we realized that hatred leads us to nothing. Merichelle, Do not accused yourself, okay? Our daughter, Star, was also very very sick. We all knew that she’ll die anytime but she’s strong. Star is a very very strong girl. And you know what is her last wish, She told us not to be angry at God because he’ll soon take our baby girl’s life. She told us not be to angry at people who hurted us because everything has a reason.” His mom cried. Napaiyak na din ako sa kwento niya.

“I am really sorry.” Sabi ko.

“No, Iha. We are sorry pero kahit masakit sabihin, Ang totoo niyan ay star committed suicide at that time. I found her diary and read it. Sobrang nahihirapan na si Star nung araw na maaksidente kayo parehas. Sinabi niya na ayaw na niya na mahirapan kaya nagpasagasa siya. I am really sorry kung nadamay ka pa dito.”

We are both crying. Hindi ko inaasahan ang lahat ng 'to. Hindi ko alam pero dapat nagagalit ako ngayon eh pero hindi. Naiintindihan ko si Star.

“Iha, Anak. Please hold onto my son. He was very mad. Until now, He can’t accept her sister’s death… And he don’t know that Star committed suicide. Ang alam niya ay aksidente ang lahat. And one more thing.” Sabi ng tatay ni Princeton. Pinapatahan niya ang asawa niya. I wiped my tears and looked to him.

“Princeton is an adoptive child of us.” My world stopped. What did he said? I can’t utter any word. I was speechless and out of words.

“You said all these things to a girl you merely don’t know and who killed your own daughter and to your son—No, to your ADOPTIVE son, you cannot?” napatingin kami sa nagsalita.

“Princeton.” Tawag ko sa kanya. Nasaktan ako sa sinabi niya. Ang sakit marinig mula sa mahal mong tao.

“Anak.” Sabi ng nanay niya.

“You know what, I was excited to tell you that I already found the girl who killed Star but… No. I never expected this. Never expected this scene.” Sabi niya tapos lumabas na siya. Tumakbo ako para habulin siya pero nakasakay na siya sa sasakyan at pinaharurot ito. Hindi na ako nagdalawang isip na sundan siya. Ang bilis niya magpatakbo kaya binilisan ko din. Mabuti na lang ay hindi kami naaksidente parehas. Huminto siya sa isang bar. Bumaba siya at mabilis na pumasok sa loob.

Kahit kailan hindi pa ako nakakapasok sa isang bar o club. Subsob ako masyado sa pag-aaral kaya wala akong time para sa ganito. Hindi ko alam ang gagawin pag nasa loob na ako ng isang bar o club pero alam ko ang mga pangyayari sa loob base sa mga nalalaman ko. Bumaba ako sa sasakyan ko at pumasok sa loob. Ang daming tao at ang ingay. 11:30PM na at ito ang time na madami ang tao sa isang bar o club. Hinanap ko si Princeton at nakita ko siya na umiinom. Napansin ko na nakakalimang baso na siya.

“Give me your strongest drink!” sigaw niya sa bartender.

“Princeton.” Tawag ko sa kanya pero hindi niya ako pinansin.

“Princeton!” sigaw ko pero wala pa din. Iinumin na sana niya ung binigay nung bartender pero kinuha ko agad iyon at tinapon kung saan.

“What the hell is your problem?!” sigaw niya sa akin.

“Mag-usap tayo.” Mahinahon kong sabi. Princeton looked so wasted.

“Wala na tayong pag-uusapan. Umalis ka na.” sabi lang niya tapos tumayo na siya pero hinigit ko siya sa braso niya na tinanggal niya.

“Princeton. I am sorry, Hindi ko sinasadya—“

“Sa tingin mo may magagawa ang sorry mo?”

“Bakit ka ba ganyan, Princeton? Alam kong galit ka sa akin dahil sa nalaman mo pero mahal mo naman ako diba?” Kanina ko pa gusto tong malaman. Ang totoo niyan ay ito ang kinakakatakutan kong malaman ang sagot. Mahal na mahal ko si Princeton bago ko pa malaman ang lahat. Natatakot ako na kapag nalaman niya na ako ang nakasagasa sa kapatid niya ay mawawala na siya sa akin. Hindi ko kaya. Hindi.

“Haha! Wanna know the truth?! Before we meet, I planned to seduced you to have my revenge for my sister whom you.. killed! And when the time came that you deeply fell in love with me, I will break your heart! So my answer for that would be, NO! I never love a girl who killed my sister. Do you know how much she is important to me? But what?! You took her life!! You should have been the one who got killed, Not Star! Happy now, you idiot killer!”

/SLAP!/

I slapped him very very hard in his face. I couldn’t stop crying. It fckin’ hurts. It felt like my heart was torn into pieces and tears couldn’t stop from flowing.

“Ang sama sama mo. Hindi ko naman sinasadya na sagasaan ung kapatid mo. Hindi ko alam—“

“Stop it, okay?! Get out of my sight!” sigaw niya pero hindi ko siya sinunod.

“Mahal na mahal kita, Princeton. Please patawarin mo ako… Hindi ko talaga sinasadya na masagasaan si Star—“

“Huwag na huwag mo siyang tatawagin sa pangalan niya. Umalis ka na sabi eh!”

Lumapit ako sa kanya at hinawakan ko siya sa kamay niya pero marahas niyang tinulak ang kamay ko dahilan para mapaupo ako sa sahig. Ang sakit </3 Sobra.

“Patawarin mo ako, Princeton. Please, Alam kong minahal mo din ako kahit konti. Hindi ko sinasadya na kunin ang buhay ng kapatid mo, Princeton. Hindi ko sinasadya. I’m sorry. Patawarin mo ako, Princeton. Hindi ko talaga sinasadya.” Sabi ko sa kanya habang umiiyak ako at nakaupo sa sahig. I know how much pathetic I looked but I don’t care. God knows how much I love this man.

“No.”

One word. How can only a word killed me and my feelings? Isang salita na ang daling sabihin pero ang sobrang sakit sa mga panahon na marinig ngayon? Tinalikuran niya ako pero tumayo agad ako at niyakap siya patalikod.

“Bumitaw ka sakin.” Malamig niyang sabi pero mas hinigpitan ko pa ang yakap niya.

“Princeton, Please. Huwag mo naman akong iwan. Mahal na mahal kita, Princeton, alam mo yan. Madami na tayong pinagsamahan at alam kong mahalaga din ako sa’yo. Princeton—“

Marahas niyang tinanggal ang yakap ko at sinampal ako sa pisngi.

“Merichelle!!” narinig kong may tumawag sa pangalan ko. Nanatili lang akong nakaupo sa sahig habang nakahawak sa pisngi ko. Ang sakit sakit. I never thought he could hurt me this much. Sobrang sakit.

“Ano bang nangyayari sa’yo, Princeton?! Babae pa din ang kausap mo!” sigaw ni Yellow sa kanya. Patuloy lang akong umiiyak. Hindi ako makagalaw sa kinauupuan ko. Patawarin mo ako, Star. Patawarin mo ako, Princeton. Hindi ko sinasadya.

“Kakampihan mo ang pumatay sa kapatid ko?!” sigaw ko. Ang sakit marinig mula sa kanya ang salitang ‘pumatay’ lalo na at ako ang tinutukoy niya.

“Princeton, for pete’s sake, Aksidente lang ang lahat! Kung dati pinalagpas ko ang ginawa mo na pagseset-up sa pagsira ng concert at nasaktan si Merichelle dahil doon, Pero ngayon, Hindi na, Princeton! You almost killed her that time!” sigaw ni Yellow. Napatingin ako kay Yellow sa sinabi niya.

Si..si Princeton ang may dahilan ng pagkasira ng concert? Siya ang may dahilan kung bakit nasira ang lights noon at pagkahulog ng metal bar? Tumingin ako kay Princeton at tumayo.

Hinarap ko siya at sinampal ulit sa kabilang pisngi. “It explains everything then. And you know what? Kung buhay pa ang kapatid mo, Hindi niya magugustuhan ang ginagawa mo. Alam mo Princeton, tatanggapin ko na galit ka at hindi mo na ako mapapatawad pero ung ginawa mo sa concert, Hindi! Do you have any idea how many lives can we spare if that concert became successful?! But because of your childish act, The lives we supposed to save was taken away. Hindi ko naisip kahit kailan na magagawa mo to. Fix the mess you made, Princeton Leighton Yang.” Sabi ko sa kanya at tumalikod na pero may naalala ako.

Tumingin muna ako sa relo ko tapos ngumiti ng mapakla. “12:04AM. September 23.” Sabi niya habang nakatingin sa relo. Tumingin naman ito kay Pinceton. “Happy 1st monthsary, Princeton. Happy monthsary sa atin.” Sabi ko at saka nagmadaling tumakbo palabas ng bar pero hindi ko inaasahan na ganito pala kaaga darating ang kapalit ng pagkuha ng buhay ni Star.

<Author’s POV>

Naiwan si Yellow at Princeton sa loob. Pagkalabas ni Merichelle ay hinarap ni Yellow ang bestfriend at sinuntok ito ng malakas at pumutok ang labi nito.

“You just lost a gem that you cannot find anywhere. I told you before that she’s not what you think she is. Hinayaan kita sa plano mo dahil alam kong gusto mo lang mahanap ang pumatay which is not true sa kapatid mo pero nang malaman kong si Merichelle pala ung babaeng tinutukoy mo, Binalaan kita.” Sabi ni Yellow kay Princeton. Hindi alam ni Princeton kung ano ang nararamdaman niya. Hindi niya alam kung bakit niya nagawang saktan si Merichelle.

“I love her, Yellow. Mahal na mahal ko si Merichelle pero galit ako. Hindi ko maiwasan isipin na siya ang nakasagasa kay Star kapag magkasama kami pero bakit ganun? Hindi ko inaasahan na mamahalin ko din ang taong kinamumuhian ko. Hindi ko alam ang gagawin ko, Yellow. Ang sakit sakit.” May tumulong luha sa mga mata ni Princeton.

“Live with the consequences, Princeton. I told you that revenge won’t make your sister happy. ” Sabi na lang ni Yellow sa kanya. Aalis na sana si Yellow pero nagsalita si Princeton.

“Ampon lang ako.” Napatigil si Yellow sa sinabi ni Princeton. Humarap ito sa bestfriend.

“They told Mer—Merichelle everything. Everything about what happened to Star and that thing. I overheard the conversation they had from the start. It is not only her who’s hurt now, Yellow. Pati ako.” Sabi ni Princeton at napaupo ito sa sahig at umiyak. Ngayon lang nakita ni Yellow na umiyak ng ganito ang bestfriend niya. Lumapit siya dito at umupo sa harap ni Princeton.

“Sshhh. I am sorry. Akala ko si Merichelle lang. Princeton. Look at me.” Sabi ni Yellow. Inangat ni Princeton ang mukha niya na punong puno ng luha. Pinunasan naman nito ni Yellow. “Everything will be fine, okay? And last advice, Huwag mong hayaan may mawala pang mahalagang tao sa buhay mo. You already lost your sister. Huwag mong hayaan na pati ang magulang mo at ang babaeng mahal mo ay mawala din sa’yo. Once is enough, Twice is too much and thrice? It is suicide. Go, Find her.” Sabi ni Yellow at niyakap ni Princeton ang bestfriend.

“Thank you, bestfriend! Salamat sa pag-iintindi mo sa akin.” Princeton stood up and composed himself.

“Sige na, Princeton—“

“GUYS!! MAY NASAGASAANG BABAE SA LABAS!!” sigaw ng isang babae sa loob.

“SINO?!” sigaw ng kung sino. Kinabahan agad si Princeton at Yellow.

“KILALA NIYO UNG NAGING REPRESENTATIVE NG DREAM TEAM—“

“SHT!!” sigaw ni Princeton at Yellow at nagmadali silang lumabas sa bar. Napatigil na lamang si Princeton sa nadatnan.

“Merichelle!!” sigaw ni Yellow at tumakbo ito agad sa kaibigan. Si Princeton naman ay nanatiling nakatayo at nakatitig lang sa babaeng duguan na yakap yakap ni Yellow.

“Princeton ano ba!! Tumawag ka ng ambulansya!!” sigaw ni Yellow kay Princeton habang umiiyak pero tila wala siyang narinig. Hindi niya alam ang gagawin. Naalala niya ang kapatid niya na nasagasaan dati at ganitong ganito ang nangyari. Hindi niya inaasahan na ganito din ang mangyayari sa babaeng mahal niya.

“Tumawag kayo ng ambulansya, Please!! Merichelle, Gumising ka ano ba! Please please. Hindi pa pwede. Merichelle, You can’t leave us now, please.” Humahagulgol na iyak ni Yellow habang yakap yakap si Merichelle.

“Star. Merichelle.” Sabi ni Princeton at tumulo na ang kanyang mga luha na kanina pa niya pinipigilan. Tumingin si Yellow kay Princeton habang umiiyak. Tinawag nito ang pangalan ni Princeton na walang boses at umiling-iling.

Palakad na si Princeton papunta kay Merichelle nang may humablot ng kwelyo niya at sinuntok ito sa mukha at natumba sa sahig.

“G@go ka! Pag may nangyari kay Ate, huwag mo ng ipapakita ang pagmumukha mo sa kin!” galit na sigaw ni Legend kay Princeton. Hindi gumanti si Princeton kundi lumuhod ito sa harapan ni Legend.

“Please...save her.” Sabi lang ni Princeton.

“Hindi ka na makakalapit pa sa kanya sinasabi ko sa’yo!” sigaw ulit ni Legend tapos binuhat na niya ang Ate niya at dinala sa sasakyan saka pumunta ng hospital. Naiwang nakaluhod si Princeton doon at umiiyak habang binabanggit ang pangalan ni Merichelle.

“I am sorry, Merichelle. I’m sorry…Merichelle.”