Epilogue
Epilogue
He was sweating a lot while breathing heavily. How many time had passed? He doesn't remember anymore. What's important now is that he should find her-Ayesha!
He was nervous, scared and worried but he should shrug those things off first so he could find her better.
Bakit ba kasi parang ang tagal ng mga taong tutulong sa kaniya? Sinabihan niya ang pinsan ng dalaga kanina at sinabi nitong babalitaan niya ang pamilya nila, bakit wala pa rin ang mga iyon?
Isa pa, kanina pa niya pilit ding sinusubukang tawagan ang kaniyang mga pinsan na sa malapit lang nakatira ngunit hindi naman sumasagot ang mga iyon at binababaan lang siya ng tawag. Imposible naman kasing mahalughog niya ang buong unibersidad nang mag-isa kaya niya sinubukan ngunit bigo siya sa resulta.
He swore, he'll never help them once they'll be the one in need!
Now, where is he again?
Marami na siyang napuntahang kuwarto kanina ngunit wala roon ang kaniyang pakay. Sa ngayon, nasa silid na siya ni Ayesha, ngunit wala pa ring bakas ng dalaga ang naroon.
He was busy thinking where they could lock her up when his phone beeped. So he took it as he read the messages sent from Ayesha's cousin.
Someone texted me again! It says here "bleachers, two large fans, crowd." I think these are some clues!
Matapos mabasa ang mga sinabi ni Patrisha, walang pagdadalawang-isip na kumaripas ng takbo si Yves patungo sa gymnasium kung saan maraming bleachers, may dalawang naglalakihang bentelador sa kisame at kadalasang napupuno ng tao sa tuwing may laban sila.
Hingal na hingal siyang huminto sa tapat ng pintuan ng lugar habang nakayuko na at nakahawak sa tuhod.
Then he stood up straight, with a fierce expression on his face, he normally walked towards the closed door of the gymnasium before he briskly opened it-only to be shocked at what he saw.
"Happy birthday, sir!" nakangiting bati sa kaniya ng babaeng kanina pa laman ng kaniyang isip dahil sa sobrang pag-aalala.
With a mind that almost went blank, he quickly ran to her as he caged her into his tight and worried embrace-that Ayesha didn't seem to expect.
Nagulat man ang dalaga sa naging reaksyon ng binata, ginantihan niya naman agad ang mahigpit nitong yakap na may parehong intensidad.
Ah. Heaven. He smelled so manly. She could be caged in his arms forever. She could sniff his smell all day. Unknowingly, her hug tighten.
Then, she heard him chuckled that made her frozen.
"Bakit ka tumatawa, ha?" tanong niya rito kahit na nakayakap pa rin sa lalaki.
"You're just too cute. You can have my perfume, just if you want to," Yves teasingly replied that made her cheeks flushed.
"Guys, nandito pa kami, oh?" nakasimangot na sambit ni Genesis habang nakahawak sa dulo ng isang mahabang papel. Ang kabilang dulo noon ay si Markus ang may hawak.
Kumalas siya sa yakap na naging dahilang ng pagsimangot ni Ayesha at saka inilibot ang tingin sa paligid.
Ang dalaga na tuluyan nang naglaho ang hiya, walang babalang hinila ang isang braso ng binata at saka yumakap doon na nagpangiti naman kay Yves.
Both parents were there with a wide smile on their faces and some cousins too-mostly those guys he tried to contact earlier. The place was arranged minimally-no balloons, lights or party poppers but there was a certain thing that made his heart beats faster and sent joy to his soul.
When he realized what was written on the paper his cousins were holding, he immediately looked back at Ayesha with a tearful eyes because of his overflowing happiness.
YOU ARE NOW MY BOYFRIEND
"Happy birthday, sir! I love you!" malawak ang ngiting sambit ni Ayesha sa kaniya habang pinupunasan ang luha sa gilid ng kaniyang mga mata.
With a bright smile, he replied, "thank you for this wonderful day and amazing gift, misis. I love you, too."
Bạn đang đọc truyện trên: Truyen247.Pro