lubię swoje umiejętności aktorskie, skoro już zaczęłam temat teatru.

nie są szczególnie niesamowite, wybijające się czy nad wyraz cudowne, ale są. istnieją, a ja mam ten "dryg" czy jakkolwiek by tego nie nazwać.

mam taki głupi strach przed chwaleniem się. częste boję się przez to powiedzieć czegoś w tym stylu, bo czym innym jest stwierdzenie, że mam ładne włosy albo dobrą cechę charakteru, a innym powiedzenie światu, że urodziłam się z jakąś zdolnością, z... ech, nawet nie wiem jak to nazwać, ale czymś, czego mówienie wydaje mi się puszeniem się i wychwalaniem.

i chociaż w myślach podświadomie tak uważam, napisanie tego jest dla mnie swego rodzaju przebiciem pewnej bariery. na powiedzenie tego na głos wciąż nie ma szans, ale poczekamy — zobaczymy.

a jeżeli chodzi o samą w sobie grę (chociaż reżyser mówi nam zawsze, że aktor ma być, a nie grać), znam naprawdę wiele osób, które swoimi umiejętnościami powalają mnie na głowę, ale wierzę, że ciężką pracą dam radę kiedyś ich dogonić, bądź chociaż zmniejszyć dystans między nami.

pokocham siebie, choćby nie wiem co 💕