lubię moją sympatię do świata.

od dziecka moimi największymi idolami byli główni bohaterowie pokroju power rangersów czy keiichiego morisato z oh my goddess — zarówno ze względu na niesienie pomocy i tę mistyczną zdolność przekonywania do siebie ludzi, jak i siedzące w nich dobro, dzięki któremu wcześniej wymienione cechy w ogóle istniały.

kocham fakt, że nikogo nie nienawidzę. jasne, do kilku osób pałam niechęcią, ale wciąż daleko mi do poważnie negatywnych uczuć. zawsze mi się wydawało, że życie ludzi, którzy nienawidzą naszego gatunku, nie lubią go czy nim gardzą musi być strasznie smutne.

imponuje mi platoniczna, bezwarunkowa miłość do drugiego człowieka, nawet nieznajomego, która bierze się z pozytywnych emocji i nastawienia do świata.
dlatego tak się cieszę, że mimo wyrządzanych mi krzywd, zazwyczaj nie życzę źle moim prześladowcom. przyznaję się, czasami mi się zdarza, nie jestem święta i potrafię mówić okropne rzeczy, ale potem zawsze mam wyrzuty sumienia i w głębi duszy wcale tak nie myślę.

kochanie świata z założenia jest super.

na pewno w pełni się pokocham ❤️