♡3: She said 'Thank You'

KUNG MINAMALAS ka nga naman. Oh edi, siya na ang minamalas. Ang isang ulupong ay madadagdagan pa pala ng isa. Ang dalawang Summa na iyon! Kung hindi lang talaga siya nakapagpigil ay talagang babaliin niya ang leeg ng mga yun. Babatukan niya talaga sila!

SHE'S ON HER way to her major subject when someone's eye glasses drop in front of her.

'Wow! Ang ganda nito.' She thought. At alam niyang mamahalin. Kanino kaya 'to?

Akmang pupulutin na sana niya nang may humawak sa braso niya. Ahh. Ang running for Summa Cum Laude pala ito. Paano niya alam? Syempre ang grupo nila ang sikat sa buong University. Black Silver. Composed of Seven Member. At matalino talaga ang ulupong na ito.

"Ahm, nahulog mo ata kase. Kay. Bye." Nagmartsa siyang papasok sa unang klase niya. Pero bago pa siya makalayo ay narinig pa ni Kann bulong nito.

"Tss. Mataray. Kilay lang naman ang maganda." Komento niya. Syempre hindi niya iyon palalagpasin. How dare he?!

"Eh, kung bigwasan kaya kita!" Sigaw niya rito. Napa-igtad pa siya dahil sa lakas ng sigaw niya.

"Hindi ka lang pala mataray, miss. Masungit karin pala. Bayolente ka pa."

"Eh, pake ko naman sayo kung ganon, huh?"

Naglakad siya patungo kay Kann. Akala niya ay may gagawin siyang masama kaya inihanda ni Kann ang sarili niya. Kung sakali man ay papuputukin nito ang labi nito.

"Excuse me, Miss. Padaan." Gumilid naman siya sa may pinto. Pshh. Nakaharang pala siya. Natatawa nalang siyang pumasok. Assumera. Akalain mo nga naman. Magka-klase pa sila. Hmmm.

Nahahati sa apat na section ang Part A. Arch Rival Ond, Two,Three at Four. Sila Emerald at Hanz ay Two. Si Cray, Aisley, Janna at Tana ay Three. Siya lang ang nahiwalay sa kanila, as usual. Nasa One siya.

Umupo si Kann sa bakanteng upuan malapit sa professor. Saktong pag-upo naman niya ay ang pagdating ng Professor.

"Good morning." Walang gana niyang bati. Walang gana pala bumati ito puwes wala ding ganang bumati si Kann sa kanya.

"Sit." Psff. Wala man lang 'Okay class you may now sit down'. Ano yun? Aso ba sila?

"Okay I am Professor Joe---"

Lahat sila ay napatingin sa bumukas na pinto ng room. Oh my gosh. Mukhang minamalas nga naman, 'no?

"Good morning, Sir. Sorry, I'm late."

Nagsitilian naman ang mga kababaihan. Bakit nga ba? Ang gitarista ng banda ay kakapasok lang naman. Guwapo. Hindi niya maitatanggi yun. Matalino siya at alam niya yun.

"Hmm."

"As I am telling you. I am Professor Joesan. Di-ya-sen. I am your prof. for this whole semester. I'm sorry to tell you but I'm not nice."

Nagsimula siyang magsabi ng kung ano-ano. Kahit naman yata hindi siya makinig ay may maisasagot naman siya.

"Bat di mo ako hinintay, ungas?" Nagpantig ang tenga niya sa boses na kanyang narinig. The guitarist guy.

"Male-late ako kapag hinintay pa kita. Nakakahiya naman kung ganon. Kung gusto mong ma-late, wag mo akong idamay."

Natatawa nalang siya sa usapan nila. Mukhang hindi pala palabiro ang Summa. At ang isang pang Summa ay maloko.

"Malamang!" Pabulong niyang singhal.

"Kung gusto mong mapahiya, hindi ako, tol."

Bumuntong hininga siya. "Yeah. Whatever"

Lumingon si Kann sa likod para malaman kung nasaan siya banda naka upo at muntik na siyang mahulog sa kina-uupuan ng sumulyap siya sa harap at nakitang nakatingin si Kann sa kanya. Grabe naman! Mukha ba siyang multo?

Ngumiti siya at kumaway pa kay Kann. Seriously? Ano bang problema ng lalaking ito sa kanya. Sumulyap siya sa katabing silya ni Kann. Bakante iyon dahil wala namang may gustong tumabi sa babaeng laging nakataas ang kilay.

'Oh-uh. No! Don't you dare come!'

Nagbawi nalang siya ng tingin at muling humarap sa professor na nagsusulat na malawak na white board.

Inilabas ni Kann ang note pad niya at nagsulat sulat. Nahulog naman iyon dahil ipinatong niya, ang ballpen. Pupulutin na niya sana nang may dumanpot no'n. Yung lalaki. Umupo siya sa katabi niyang upuan. He handed her the pen.

Marahas niya iyong binawi sa kanya na ikinangiwi ni Thadd.

"Ehem, wala bang 'thank you' dyan, Miss?" Tanong niya. May patikhim pa siya.

Napatingin naman si Kann sa kanya at pinataas ang kilay. Napatingin siya doon at tumaas ng bahagya ang labi niya.

"Walang 'thank you' dito. Baka nasa kabilang row yun." Umawang naman ang labi niya. Magahahanap siya ng thank you dito, eh, wala namang thank you si Kann. Hindi naman siya nagbabaon ng Thank you.

"I mean, hindi ka ba magte-thank you sa akin?"

"Bakit naman ako magte-thank you sayo?"

"Ahm, dahil pinulot ko yung pen mo."

Napatingin naman si Kann sa ballpen niya. Ahh.

"Sinabi ko bang pulutin mo?" Tanong ng dalaga sa kanya.

"Well, isn't you thankful na pinulot ko ang ballpen mo?"

"Ihulog mo nalang ulit para ako na ang pumulot. Nakakahiya naman sayo. Hindi ko naman kasi sinabing pulutin mo. Tapos ngayon ay kukwestionin mo pa ako?"

Nalaglag ang kanyang panga. Mapuputi at perpekto ang ngipin niya. Wow! Sana all.

He chuckled and he focus his eyes in the prof that is now talking.

"Mataray." Kahit na mahina iyon ay dinig na dinig ni Kann ang mga iyon. Dahil kahit malayo siya at si Kann ang pinag-uusapan ay dinig na dinig niya. Pero kapag hindi ang dalaga ang topic at hindi siya interesado ay hindi niya iyon binibigyan ng atensyon.

"Ha?" Tanong ni Kann.

"Wala naman akong sinabi, ah." Napatingin siya sa dalaga. Akala mo naman inosante.

"Hakdog." Saad ni Kann. Muli siyang napapantastikuhang tumingin sa katabi niyang babae.

"Seriously?"

"Unserious."

"Tss. Hindi ko alam na joker karin pala, ano?"

"Excuse me?" Iritadong baling ng dalaga sa kanya.

Tumingin siya sa gilid niya at ni-adjust ang upuan niya palikod. What is he doing?

"Ayan, daan na." Iminuwestra pa niya ang kamay.

"Hindi ako dadaan. Boplacks."

"Alam mo di rin kita maintindihan, ehh. Ako pa tinawag mo na boplacks? Gago ka pala, eh." Natatawa niyang saad. Napatingin nalang ako sa aking wrist watch. Malapit na pala ang time.

"Hindi ko naman sinabing intindihin mo ako, Mister."

"Sabi ko nga." Nagkibit balikat nalang siya.

"I'm Thadd. . . again"

"At wag kang feeling close."

And the bell rang. Nag-unahang lumabas ang mga mag-aaral. Nakisabay natin siya sa crowd. Ganun pa man ay hindi naman siya nasaktan. Wala namang tumulak sa kanya.

Paglabas niya ay may letter na iniabot yung Summa sa kanya. Not Thadd.

"Ano 'to love letter mo sa akin? Sorry pero di ko matatanggap yan." Akmang aalis na siya nang muli siyang magsalita.

"Miss, wag kang assuming. Pinabibigay lang yan sa akin. You're not my type either."

"Oh, is that so? Pinabibigay sa akin sa tulong mo?" Inabot ni Kann iyon at tatalikod na sana siya ng pigilan siya ito.

"Wait a minute." He stop and look at her.

"What?" He gave Kann a bored look. She handed to him the letter. Nagtatanong ang kanyang mga mata.

"Pakibigay ito sa nagbigay sakin nito. Pakisabi 'Wala akong time para sa love, ibigay mo nalang sa pusa ng kaibigan mong Summa."

She walked out.

"Mataray na nga choosy pa. Tatanda kang dalaga, Miss! Tsaka FYFI, and that's for 'for your freaking information, I don't like cats!" Sigaw nito sa kanya.

"Oh, just shut up! As if I care duh!"

"WHAT DO YOU think, Kann?"

Ang sakit ng ulo niya. Para talagang mabibitak 'to. Aishh. Bat ba kasi di siya nagdala ng pain reliever. Parang hinahati sa gitn---

"Kann!" Sabay sabay na tawag nila Aisley, Cray, Tana, Janna, Emerald at Hanz kay Kann.

"Yes?" Nakataas ang kilay niyang sambit sa kanila.

"What are you thinking, Kann?" Napapailing nalang si Aisley sa kanya. Ano ba iyon? Wala naman siyang narinig na tinawag nila siya, ah.

"Nothing?"

"Alam mo ba kung ilang beses ka na naming tinawag?" Pilit na hindi matawa si Cray.

"No." Bored niyang sagot sa kanila.

"Exactly, 'coz you are not even listening." Hanz commented.

"I call you twelve times." Ani Janna.

"I shouted your name for eight times." Aisley say while her palm in on her forehead.

"I call you for nine times, Kann." Tana said.

"I call you five times and six times for Hanz. Now count."

"Seriously? We call your name for 30 times. You didn't even hear it?!"

Umiiling iling na saad ni Hanz.

"Easy, Hanz. Yah, heart." She joked.

Sinabi nilang ulit ang mga pinagsasasabi nila kani-kanina lang. Nagpla-plano na pala ang mga ito para sa upcoming Birthday ng nagiisang fasionista nila. Janna Finn Cruz. Sumangayon nalang siya. Ano pa nga ba?

Pagod pagod siya ngayong araw na ito same room pero iba-ibang Prof. Like High School nga pero lagi silang pinapa-punta sa Lab, Computer Room o kung ano ano pang Room at Laboratory sila dinadala ng mga prof nila.

Same classmates, same environment. Thankfully, hindi na siya kinikibo ng loko na iyon. Minsan minsan nalang kung minsan napapansin yata niyang nahihirapan siyang buksan ang jar or what so ever stuffs.

Galing sila gym. Nagpaiwan muna ako sandali. She rested. She drank water. She changed her clothes. Masakit talaga ang ulo niya pero ayaw niyang magkalat. Sumulyap si Kann sa relong pambisig niya. Meron pa siyang ten minutes. Tumayo siya at naglakad pabalik sa Room.

Time for her last subject ng bigla nalang nahilo ang dalaga. She's walking patungo pabalik sa room. Bumibigat ang kanyang paghinga. Her sight is blur. Her hands are sweating cold. Her whole body is shaking. Her knees are trembling.

Oh God!

"Help!" She said breathless then she's expecting that a cold sement will welcome her but a broad and firm chest and arms.

She heard the guy curse before she pass out.

"SHIT!" HE CURSED. Kitang kita niya kung paano manghina yung babae na nakatabi niya kanina sa room. Kagagaling lang ni Thadd sa gym. Naiwan kasi niya yung water bottle niya sa may bench kaya bumalik siya.

Pagkarating niya sa Gym ay nakita niya ang dalaga na nakaupo at umiinom. Humihinga ng malalim at pinapaypayan ang sarili. Hinihintay ng binata si Kann sa may bukana ng gym para sabay na sana silang bumalik.

Tumayo siya saka lumabas. Pumagilid si Thadd. Akala niya ay mapapansin siya nito pero hindi siya lumingon bagkus ay naka-hawak siya sa dibdib nito. Na para bang nahihirapang huminga.

He choose na hindi na makisabay sa kanya. Inobserbahan nalang siya nito. Mayamaya pa ay natigilan ito. Ang isang kamay ay dumako sa ulo nito at ang isa ay sa dibdib nito.

Lalapitan na sana ni Thadd si Kann at kakalabitin ito. Nanlaki ang mga mata niya nang makitang matutumba siya. Dali-dali siya nitong inalalayan. Masyado na siyang mahina para makapaglakad at kumapit ng maayos. Bumagsak siya sa dibdib ni Thadd. Sinuportahan niya ang katawan ni Kann gamit ang mga braso niya.

He immediately carry her and run towards the clinic. Nang makita ng mga nurse ang pasyente ay dali-dali nila itong binuhat at halis lahat sila ay umasikaso sa kanya. Kinabitan siya ng oxygen mask na lalo niyang ipinagtaka.

Mukhang kilala nila ang babae. Muling tinignan niya ang babaeng payapang nakapikit. Wala narin ang pagkakanoot ng noo niya. Normal narin ang hugis ng kilay niya. Adorable eyebrows.

Halos ten minutes nilang inasikaso ang babae. Habang naghihintay ay tumawag si Jamill. May klase to, ah.

"Where are you, stupid!" Aniya na muntik na niyang ikabingi sa lakas.

"Hinaan mo ang boses mo, Jamill. Balak mo pa akong binihin, ha?!" Siya naman ang sumigaw. Gantihan lang 'to.

"Seriously, man. Where are you?"

"Miss me already, man?"

And he hanged up. Tumatawa siya habang nakatingin sa phone niya.

"Oh my gosh!" Suddenly, a lady shout.

Nilapitan nila ang babae. Hinaplos pa nila ito sa mukha, sa buhok. Ang iba naman ay sa kamay nito naka hawak.

Bumaling sa direksyon ni Kann ang anak ng mga Lee. Ang Lee na hindi sinasabi ang pangalan.

"Ikaw ba ang nagdala sa kanya dito?" Tanong niya. Tumango lang siya bilang sagot.

"Salamat." Sabay sabay nilang ani. Ang Lee lang ang kilala niya sa mga ito. Pero hindi niya alam ang pangalan.

"Kung siguro walang nakakita sa kanya ay malamang sa Saint Peter namin siya bisitahin ngayon." Ani isa pang lalaking ngayon ay nakaupo na.

"Walang anoman." Ngumiti lang si Thadd. Napansin ni Thadd ang bahagyang paglaki ng mata ng isang babaeng kasama nila.

"Wait! It's you!" Aniya. Nabaling silang muli sa kanya.

"Huh?" Tanong ni Thadd. "Me?"

"You are the guitarist guy right?" She asked.

"Yes." Maikling sagot niya.

"I remember."

"Paanong you remember, eh siya yata ang bias mo sa contest, gurl." Natatawang tukso ng kaibigan nilang babae.

"Che! Palibhasa ay hindi nanalo ang bias mo. Buti nga sayo, 'no."

"Hey!"

"Shut up you two. You're too loud."

Suway sa kanila nung lalaking nakaupo. Sumandal siya sa mesa. Mukhang inaantok pa ang loko.

"Ten minutes lang ang leave natin. Let's go na."

Aalis sila? Si Thadd dapat ang aalis. May klase rin siya. Tumingin sa kanya ang isa pang babaeng parang nakita na niya sa isang business party.

"Can you take care of her, please?" She asked. Bakit hindi siya, eh siya ang bestfriend sa kanilang dalawa. But, why not?

"Huh? S-sure.Wala naman na akong klase ehh. Tsaka kung meron man ay okay lang yun." Nakangiting turan niya. Chance narin niya ito para makilala siya ni Thadd.

"We'll be back after our class. Siguradong kakalbuhin kami ng babaeng yan pag naabutan niya kaming nakatingin sa kanya habang nasa kamang iyan." Weird. Ayaw ba ng babaeng ito na may nag-aalala rito.

"Sure. Makakaasa kayo."

"We will go now. Thank you in advance."

Umalis na sila. Naiwan na naman siyang mag-isa dito. Instead of staring at the air, he open his Facebook Account and scroll. Kung magsasawa ay sa YouTube siya nanonood.

Sa kalagitnaan ng kanyang panonood ay ang pagsasalita ng babaeng nasa isang kama.

"Mama." She whispered. Dali-dali naman niyang tinawag ang mga nurse. Nagmulat siya ng mga mata. Tumingin siya sa paligid. Nang wala yata siyang makitang kaibigan niya ay napahinga siya ng maluwag.

Si Thadd naman ay kumuha ng tubig sa pitsel at isinalin sa baso. Lumapit siya sa dalaga at inalukan ng tubig. Nabigla pa ito ng makita siya. Bumalatay ang hiya at inis sa kanyang mukha. Kinuha parin niya ang tubig at nilagok iyon.

"Isang baso ng tubig pa ba?" Tanong niya. Tumango lang naman siya. Muli siyang nagsalin ng tubig mula sa pitsel at baso.

Iniabot ni Thadd sa kanya ang tubig. Inimon siya muli. Nang ibigay niya sa binata ang baso ay saktong pagdating ng mga nurse. Isa sa kanila ang pinahinga siya ng malalim. Tinanong pa siya kung okay na daw siya. Tinanguan niya laman ito.

Walang ekpresyon ang kanyang mukha. Emosyon man ay wala.

Sinabihan siya ng mga dapat gawin. Binigyan din siya ng isang puting square na bote. Ang tawag pala doon ay nebulizer. Pang hika yata yun, diba?

"Are you okay now?" Tanong ni Thadd sa kanya. Napatango lang siya. Nakayuko. At bakas sa mukha niya ang lungkot. Ang alam ko ay nahihiya pa yata siya na makita siya nito.

"Please, wag kang maawa sa akin." Turan niya. Nabigla pa si Thadd.

"Hindi ako naaawa sayo. Gusto lang kitang tulungan."

Lumiwanag ang mukha niya. Kung ganon ay ayaw niyang kinaka-awaan siya ng mga tao. Kaya pala ganun nalang ang sabi ng mga kaibigan niya. Ayaw niyang pagalalahanin ang kahit na sinoman.

O baka ayaw niyang malaman na ang mataray na Kann Perez ay may kahinaan pala na mga kaibigan at pamilya lang niya ang nakakaalam. Pero dahil nga dumating si Thadd, natuklasan niyang hindi lahat ng malakas ay walang kahinaan.

"Naabala pa kita sa klase mo." Pilit ang ngiti niya ng sulyapan si Thadd.

"Please? Don't fake your smile in front of me. I don't like fake things." Ani Thadd.

"Kung ganon ay pareho tayo. Ngunit di ko maiwasan." Umiiling lang siya. Nagbabadya ang kanyang luha. Tumingala siya upang mapigilang iyon.

This lady has a stone fragile heart.

"I always fake my smile." She said.

Ngumiti lang ako sa kanya.

"Ikaw ba ang nagdala sakin dito?" Tanong niya. Si Thadd nga.

"Yes."

"Hmm. May pumunta ba ditong mga magbabarkada?" She asked.

He don't want to lie but base on what he just see. . .

"Wala." He lied.

She felt relieved.

"B-by t-the way, t-thanks."

Namilog naman ang mata ni Thadd. Pati narin ang bibig niya.

S-she thank him. For real! Tumingin si Thadd sa kanya. Kinukutkot niya ang darili niya gayong wala naman dumi.

"What d-did you say?" Tanong ng binata. Malay mo ay na miss lang niya iyon. Malay mo ay dahil lang sa gutom iyon. Napatingin siya sa binata. Namumula ang kanyang mukha. Pinagtaasan pa si Thadd ng kilay.

"You heard me. I will not repeat it."

"I can't believe you say it." She let a deep sighed.

"Believe it."

"Ayokong tawagin ka ng babae. Lady. O woman. I know you don't want me to know your name either. What should I call you then?"

Pagkakataon na ito. Kung hindi pangalan, ay ang nickname nito.

"Empress. Call me Empress."

Empress. What a beautiful nickname or a code name.

"Nice to meet then, Empress" Inilahad ni Thadd ang kamay sa dalaga.

"Again, I am Thadd."

Tinanggap niya naman ang pakikipag kamay ni Thadd. Malambot at pinkish ang mga iyon. Hindi niya ipinahalatang sobra ang saya ni Thadd.

"I am Empress. Nice to meet you too."

To be continued. . .

🥀Before proceeding to the next chapter. Kindly, VOTE and leave a COMMENT OR A PURPLE HEART. For more updates you can follow me! Kamsahabnida!

Leanna Avys | Lady_Avys