DWA TYGODNIE PÓŹNIEJ

Emma sobie smacznie spała, gdy do jej pokoju wpadła Alison wraz z Raven, śpiewając jej Sto Lat! Brunetka obudziła się z jękiem zawodzenia, bo późno w nocy wróciły z kina, ale widząc przed sobą ogromny tort zaśmiała się

- Jesteście walnięte- skwitowała, ziewając.

- Wiemy. A teraz pomyśl życzenie- zawołała wesoło Alison.

Minęło siedem dni odkąd dowiedziała się, że jej przyjaciółka żyję i od kiedy prześladowca nie dał o sobie znaku. Jednak cieszyła się, że się nie odzywa. Alison wydaję się być teraz weselsza. Ile razy by się nie wspomniało o A, blondynka stawała się ponura i się nie odzywała. Emma pokręciła głową, ale posłusznie zamknęła i pomyślała życzenie, po chwili zdmuchując świeczki.

- Zbieraj się. Ruszamy na urodzinowy maraton zakupowy- zarządziła Alison z szerokim uśmiechem. Emma momentalnie spoważniała- Twój strój  na dziś, leży na krześle- oznajmiła, wychodząc wraz z Raven z pokoju.

- Niech ktoś mnie walnie książką w głowę. Proszę- jęknęła opadając na materac.

Wtedy jej telefon zabrzęczał.

Super jeszcze tego brakowało.

Wymacała na ślepaka leżący gdzieś obok telefon i podniosła leniwie głowę, by przeczytać sms

"Sto lat, dziwko. Twoje dni są już policzone- A."

- Miło, że o mnie pamiętasz psycholu- westchnęła, odrzucając przedmiot na podłogę. Nawet nie zwróciła uwagi kiedy jej się trochę przysnęło

***

- Wiesz to bardzo miłe, że zawsze kiedy mam urodziny ty ściągasz mnie z łóżka przed siódmą. W każdym przypadku-jęknęła Emma zasłaniając twarz dłonią, by ziewnąć.

- Nie dziękuj- Alison machnęła ręką, sięgając po filiżankę z kawą- No więc opowiadaj- poprawiła się na krześle

- Opowiadaj co?- zapytała dziewczyna

- No o tym słodziaku, Luke'u- ponagliła ją przyjaciółka, nachylając się w jej stronę i podpierając głowę na ręku.

- Przyjaźnimy się. Jest miły- Emma wzruszyła ramionami.

- To serio jesteś tak ślepa? Z daleka widać, że totalnie na ciebie leci

- Wcale nie- zaprzeczyła brunetka czując, że powoli zaczyna się rumienić

- I widzę, że tobie też się podoba- kontynuowała z uśmiechem.

- Wcale nie. Luke jest dla mnie jak brat

- Nie, to Kyle jest dla ciebie jak brat- przerwała jej

- Skoro o Kyle'u mowa. Kiedy powiesz mu, że jednak żyjesz?- zapytała Emma, ciesząc się, że udało jej się odciągnąć temat o jej życia miłosnego.

- Wkrótce- oznajmiła krótko, upijając kolejny łyk kawy.

- A co gdybyś pojechała ze mną do Pineville. Mój ojciec nie wie, że nie żyjesz, więc mogę cię przedstawić jako przyjaciółkę z Dublinu

- Nie wydaję mi się, aby to był dobry pomysł- zaprzeczyła ostro.

- A ja uważam, że to świetny pomysł. Wyjeżdżamy wieczorem, z resztą muszą mi zdjąć gips. Pij szybciej kawę i idziemy do domu. Musisz się spakować

- Nigdzie nie jadę- zaprzeczyła Alison

- Jedziesz, albo sama pójdę na policje i powiem im, że Alison Williams żyję i ma się całkiem dobrze. Więc jak?

- Po kim odziedziczyłaś dar perswazji?- zapytała zrezygnowana blondynka

- Zbieraj się- rozkazała Emma, wtykając pod filiżankę dwadzieścia dolarów

***

- Nadal sądzę, że to zły pomysł- mruknęła Alison, siadając na łóżku Emmy- Kyle się wścieknie

- Wiem, że się wścieknie. Ale ta złość będzie mniejsza niż gdybyś powiedziała mu o tym za miesiąc- zauważyła Emma, odkładając telefon na biurko, po tym jak napisała do Kyle'a, by szybko przyszedł do jej domu.- Ale w sumie zasłużyłaś na tą złość- dodała z delikatnym uśmiechem- Sama to zrobiłaś

- Możesz chociaż odrobinę pohamować swoją ekscytację?- mruknęła Alison, sięgając po koc i nakryła się nim.

- Wybacz, że jestem zadowolona, że w końcu dostaniesz za swoje- Emma pokazała przyjaciółce język, za co oberwała poduszką.

- Mama pyta, czy jesteście głodne- niespodziewanie w drzwiach ustała Kate, przerywając im tą dziecinną przekomarzankę.

- A co jest do jedzenia?- zapytała Emma

- Spaghetti

- Ja nie chce, ale możesz przynieść Alison

- Okey. A i twój tata kazał Ci przekazać, że masz mu pomóc wybrać smoking- przyjaciółki popatrzyły na siebie

- Smoking? A na co mu?

- To ty nic nie wiesz? Twój tata i moja mama pobierają się za trzy tygodnie

- Mój ojciec wychodzi za Meredith? Dlaczego mi nie powiedział?!- krzyknęła Emma

- Em spokojnie, zaraz wszystko się wyjaśni- powiedziała łagodnie Alison, próbując opanować brunetkę

- Kiedy to się stało? Kiedy się jej oświadczył?

- Kilka dni temu. Byłaś w Dublinie i nie odbierałaś od niego telefonów, więc stwierdził, że powie ci jak wrócisz- wyznała- A po twojej minie zakładam, że zapomniał ci o tym powiedzieć- dodała niepewnie- W każdym bądź razie cieszę się, że zostaniemy siostrami

- Wynocha!- warknęła na nią Alison, wręcz wypychając ją z pokoju Emmy.

- Masz szanse, by się wydostać z tej dziury. Nic ci nie stoi na drodze

- Prócz nas. Nigdzie nie pojedziesz. Musimy sobie wyjaśnić kilka rzeczy, Alison- dziewczyny uniosły wzrok i zobaczyły stojących w drzwiach Kyle'a i Luke'a.

- Skąd wiesz, że nie jestem Clarissą?- zapytała Alison z drwiącym uśmiechem

- Bo tylko ty potrafisz namawiać ludzi do tchórzostwa czyż nie? Jesteś mistrzynią manipulacji. Nie dziwię się, że udało ci się znów omotać Emmę. Jaką bajeczkę jej sprzedałaś?

- Nie musiałam jej nic sprzedawać. Powiedziałam jej prawdę. Jest moją przyjaciółką- odparła hardo.

Luke na migi pokazał dziewczynie, by podeszła do niego, co posłusznie uczyniła. Wyprowadził ją z domu powtarzając, że "ta sprawa dotyczy ich samych"

- Chodź zawiozę Cię do szpitala. Zdaje się, że mieli Ci dziś zdjąć gips- brunetka kiwnęła głową i pozwoliła się zaprowadzić do auta.

INFORMACJA!:

Love me like you do będzie liczyło 20 ROZDZIAŁÓW
Drugiej części nie przewiduje.