NOWY ORLEAN

Miasto jazzu, whisky i pijanego życia. Kiedy Emma i Kyle minęli znak informujący, że wjechali do oto tego miasta, na dworze już zmierzchało. Emma nawet nie zorientowała się, że przez całą drogę ściskała mocno w ręku bransoletkę Alison. Była zbyt zdenerwowana zmierzeniem się ze swoim prześladowcą (nie wiedziała, czy może powiedzieć Clarissą), a upiorne piosenki puszczane w radiu nie ułatwiały jej tego. Kyle, co chwilę spoglądał na swój telefon, sprawdzając czy lokalizacja się nie zmieniła. W końcu zatrzymali się w jakiejś uliczce, gdzie trwała jakaś parada.

- To Nowy Orlean. Takie parady są tu co drugi dzień- odezwał się chłopak.

Wysiedli z auta i skierowali się do pobliskiego baru. Emma rozglądała się dookoła, poprawiając wciąż opadający rękaw . Nowy Orlean miał coś w sobie, co dziewczynę przerażało. Nie wiedziała co. Może to pijani ludzie, wylewający się tłumem z barów, z ledwością trzymając się na dwóch nogach, czy może sfera tajemniczości krążąca nad tym miastem. Kyle otworzył przed nią drzwi i przepuścił ją w progu.

- To na pewno tutaj?- zapytała, widząc kilkoro ludzi siedzących przy stolikach, bądź barze.

- Tak. Sygnał pochodzi stąd- odparł chłopak spoglądając na telefon- To musi być tutaj

- Ale nie widzę nigdzie Clarissy. Teraz mam pewne wątpliwości do tego, czy to ona jest A- mruknęła

- Pewności nigdy nie mieliśmy. Chodź zapytamy się barmanki, czy ją widziała- pociągnął ją w stronę baru.

Przywitał się ze stojącą za barem dziewczyną i przeszedł do konkretów

- Tak widziałam tą dziewczynę. Wyszła stąd kilka minut temu, ale zostawiła torebkę więc wróci. Poczekajcie, a może wam się pofarci. Coś podać?

- A co macie do jedzenia?- zapytała zrezygnowana

- Wszelkiego rodzaju fast foody- odparła barmanka, wycierając szklankę

- Więc poproszę frytki- odparła Emma, siadając na jednym ze stołków.

- Ja dziękuje- dodał Kyle, zajmując miejsce obok przyjaciółki

Kilka godzin później Emma spojrzała na zegarek i westchnęła. Siedzieli już tu od ponad półtora godziny, a Clarissa się nie pojawiła. W dodatku Kyle wydał się być zainteresowany brązowowłosą barmanką, której imię zaczynało się jakoś na C

- Musze się przewietrzyć. Jakby Clarissa się pojawiła, dzwoń- poinformowała wstając ze stołka. Kyle, aby coś burknął w odpowiedzi.

Emma wydostała się z baru i zaczęła kierować się w nieznanym kierunku. I dokładnie w tym momencie tuż przednią pojawiła się Clarissa.

- Słyszałam, że mnie szukałaś- oznajmiła- To źle. Dla ciebie- dodała, a brunetka poczuła mocne uderzenie w kark, a potem ciemność

***

Obudziła się w jakimś obcym pomieszczeniu. Ktoś usilnie próbował go przekształcić na prowizoryczny pokój, ale bądźmy szczerzy. Niezbyt mu to wyszło. Emma gwałtownie podniosła się ze zniszczonego łóżka i rozejrzała się po pomieszczeniu. Zbutwiała i zakurzona zielonobrązowa tapeta odrywała się w pewnych miejscach. Pod zakratowanym oknem stał mały stolik z białym, składanym krzesłem. Pod ścianą naprzeciwko łóżka stała niewielka komoda, a na niej wazon z ususzonymi kwiatami. Emmę ogarnął lęk. Wiedziała, że Clarissa jest szalona, ale nie sądziła, że będzie zdolna do porwania. Ześlizgnęła się z łóżka i podeszła do drzwi. Chwyciła za klamkę i niemal pisnęła z radości, gdy drzwi się otworzyły. Jednak jej zapał został szybko ostudzony, bo przed nią nagle pojawiła się wysoka brunetka.

- Witaj Emmo. Wybierasz się gdzieś?- zapytała z złośliwym uśmiechem.

Emma zacisnęła zęby ze złości. A było tak blisko. Nie miała zamiaru się bić tym bardziej, że miała złamaną rękę przez co nieznajoma dziewczyna miała nad nią przewagę. Zapytała tylko

- Kim jesteś?- brunetka posłała jej płytki uśmiech.

- Znajomą znajomego. Nikim istotnym- wzruszyła ramionami.

- Gdzie ja jestem?- ponowiła pytanie

- Gdzieś pomiędzy czymś, a niczym- odparła dziewczyna- Musimy iść

- Gdzie? Gdzie mnie zabierasz?- zapytała lekko zdezorientowana Emma.

- Czy ty musisz zadawać tyle pytań?- warknęła nieznajoma, chwytając Emmę mocno za łokieć i prowadząc ją w nieznanym dziewczynie kierunku.

- Gdzie jest Clarissa? To ona jest odpowiedzialna za to całe gówno?- zapytała

- Clarissa? Clarissa jest tylko pionkiem. Nikim ważnym. Jej jedynym zadaniem było sprowadzenie cię tutaj- poinformowała dziewczyna.

- Gdzie jest mój telefon?- zapytała nagle Emma- Oddaj mój telefon!

- A właśnie. Masz strasznie upierdliwych przyjaciół. Ponad sto nieodebranych połączeń w ciągu ostatnich czterech godzin. Nużące i wkurzające. Chociaż ten Australijczyk jest niczego sobie. Przyda mu się jakieś pocieszenie kiedy znikniesz tak samo jak twoja przyjaciółeczka

- To wy zabiliście Alison? Dlaczego?- nieznajoma wywróciła oczami, wpychając ją do auta

- Zadajesz na prawdę zbyt dużo pytań, Słońce- mruknęła zatrzaskując drzwi i po chwili usiadła za kierownicę.

Komentujcie :)