Love Me for The Second Time
By: Angel White

"Ikaw ang nakaraan na gustong kung balikan, ikaw ang ngayon na ayaw kung mawala at ikaw ang bukas na gustong makasama habang ako'y nabubuhay. Iloveyou, Camille." - Bryan

Araw ng Linggo, naghihintay si Camille sa tabing dagat kung saan magkikita sila ni Bryan. It's their third anniversary bilang magkasintahan.

Camille expects that today, Bryan is going to propose to her gaya nangnapag-usapan nila 3years ago bago niya sinagot ito.

Wala pa man ay masaya na siya at labis ang pag-iisip sa maaring mangyari.'Di nagtagal ay dumating si Bryan ngunit napansin niya ang lungkot sa mukha nito.

"Hi,babes!" masiglang bati ni Camille.

Camille si a Teacher. Nakapasa siyasa pagiging isang guro sa edad na 21. Matalino ang dalaga, prangka at palakaibigan. Biniyayaan din ito ng angking ganda at magandang hubog ng katawan.

"Hello, Babes." bati ni Bryan sa kanya.

Bryan si a Civil Engineer. Nakapasa na rin ito sa pagka- -enhiynero at may magandang trabaho. Baguhan lang ito sa pinapasukan na kompanya. Panganay sa tatlong magkakapatid ang binata at galing sa isang anak mahirap na pamilya.

"Happy 3rd year anniversary, babes!" Sabay bigay ni Camille ng kanyang regalo at halik kay Bryan.

Ginantihan naman ni Bryan ang halik ni Camille at niyakap niya ito nngg mahigpit.

"Babes, what's wrong?"

"Babes, I'm sorry I can't keep my promise to you!" Umiiyak na salita ni Bryan.

"Babes, 'wag ka naman magbiro sa akin nang ganyan!" Maluha_luhang salita ni Camille .

"I'm so sorry Camille talagang 'di tayo para sa isa't isa. 'Di tayo nakatadhana para magkasama." At pinakawalan na ni Bryan ang mga luhang kanina pa nito pinigilan.

Mahal na mahal niya si Camille ito ang babae na gusto niyang makasama habang buhay, pero kay hirap ng sitwasyon.

Pinapili siya ng kanyang mga magulang. Si Camille ba o sila na magulang. Pero ano ba ang magagawa ng isang anak na panganay kung 'di ang sundin ang magulang kung ano ang sinasabi o iniutos? Mas pipiliin niya ang kagustuhan ng pamilya kaysa sariling kaligayahan.

"Di ko makakaya mawala ka sa buhay ko, Bryan!" Humagagulhol na salita ni Camille .

"Kayanin mo Camille wala pa tayo sa tamang edad para suwayin ang mga magulang natin, pero balang araw malay natin tayo talaga ang nakatadhana na magkasama habang buhay. Just hold on Camille fight for the pain."

"Paano na ang mga pangarap natin Bryan ?Paano ang pagmamahalan natin?Paano na ako?" Mga katanungan ni Camille kay Bryan habang ang mga luha nito ay walang katapusang agos.

"Camille, para makalimutan mo ang lahat ako na mismo ang lalayo sayo, hindi na ako mag papakita sayo hanggat kaya ko at hanggat nandyan pa rin ang peklat sa puso mo na ako ang may dahilan." Naiiyak na salita ni Bryan .

"Bryan, ayaw kong magsalita ng patapos pero sana sa mga araw na darating di mo pag sisisihan ang pasya mong ito." Sabay talikod ni Camille at iniwan si bryan.

Habang tinignan ni Bryan si Camille bumulong sya sa kanyang sarili "Ayokong mangako sayo pero mag hihintay ako hanggang sa ang mga paa ko na mismo ang gagabay pabalik sayo."

Hindi na lumingon si Camille simula ng pag alis n'ya baka magmakaawa pa sya kay Bryan kung sakali mang lilingon pa sya.

"Ipaparamdam ko sayo Bryan na pagsisisihan mo ang pag-iwan sa akin. Masakit ang ginawa mo walang kasing sakit. Oo, mahal kita pero ito ang tandaan mo sa susunod nating pagkikita ipapakita ko sayo, ikaw ang maghahabol sa akin. Tandaan mo!" Bulong ni camille sa kanyang sarili.

Si Bryan naman nagpursige siyang maabot ang pangarap na gusto ng pamilya.

After 1 year, nalaman ni Bryan na umalis si Camille sa Pilipinas at nag-asawa ito. Nasaktan si Bryan sa nalaman, akala niya mahihintay siya ni Camille pero hindi pala.

Natupad ang lahat ng pangarap ni Bryan kilala na siya sa kanilang lugar bilang isang tanyag at magaling na engineer. Masaya siya sa mga narating pero ang kanyang inspirasyon ng lahat ay si Camille.

7 years after...

Masayang naglalakad si Camille sa tabing dagat,Oo, may asawa na siya, natutunan niyang mahalin ito kasi mabait ito, wala na siyang masabi pa rito.

Kasamahan niya ito sa trabaho noong baguhan siya sa kompanyang kanyang pinasukan. Nanligaw ng dalawang taon, magkasintahan sila ng tatlong taon. Napag usapan nila nakap

pag umabot ang relasyon nila ng apat na taon, magpakakasal na sila.

Naikwento na rin ni Camille ang nakaraan nito tungkol kay Bryan. Brent help Camille how to move on kahit alam ni Brent na nasasaktan siya.

May naalala is Camille sa araw na ito, ito ang araw na naghiwalay sila ni Bryan- ang araw ng puso.

Tumingin siya sa may alon at umiyak nanaman, kapag dumarating ang araw ng puso ito pa rin ang naalala niya.

"Ilang luha pa ba ang iiyak ko para makalimutan kita? Ilang taon ba para mabura ka sa aking alaala, nakaraan na kita Bryan bakit nandito pa rin sa puso ko ang mga alaala mo?" Mga salitang binitiwan ni Camille habang nakatingin sa alon at pinag masdan ang dagat.

Hindina mapigilan ni Camille ang bawat patak ng luha kaya napahagulhol na siya, Naalala naman niya ang lahat ng nakaraan nila ni Bryan, mga pangako na kahit kailan 'di na matutupad, pangako na hanggang sa hangin lang matanaw at di na pweding matupad pa.Sa isip nya bakit hindi nalang pwedeng magkatuluyan ang dalawang taong nagmamahalan.

'Di nya napansin na may taong nakatingin sa kanya mula sa malayo ang kanyang asawa na s Brent.

"Camille, alam ko masaya ka sa akin pero bakit nakakulong pa yang sarili mo sa nakaraan, palayain mona ang sakit at kalimutan ang lahat.Nangako akong di kita iiwan, magkasama tayong dalawa hanggang sa pag tanda."'Di namalayan ni brent may butil na luha sa mata nya na umaagos, nasaktan sya sa mga nakikitang kalagayan ng asawa nya.

"Camille, kung kaya ko lang akuin ang sakit ng iyong nakaraan ginawa ko na noon pa, kung kaya ko lang burahin siya sa puso mona sana tinuruan mo akokung paano. Pero sana hindi dumating ang araw na iiwan mo ako para balikan siya."

Nangangamba si Brent at natatakot siyang baka isang umaga sabihin na ni Camille makipaghiwalay ito sa kanya.

Nilapitan niya si Camille at niyakap sa likuran, bumulong sa tenga ni Camille at sinabing"Siya pa rin ba ang dahilan ng mga luha mo na 'yan?" Naiyak na sabi ni Brent. Ang sakit nangg naramdaman niya. Mahal niya siCamille pero nakakulong pa rin itosa nakaraan.

"Sorry, naalala ko lang ang araw na ito, alam mo naman bakit at ano ang dahilan 'di-ba?"

"It's okey Camille, may dahilan ang lahat at alam ko balang araw makakalimutan mo rin siya."

"Pipilitin ko Brent at maraming salamat sa lahat.Mahal kita Ikaw na ang buhay ko ngayon, ikaw ang ligaya ko pero patawad kung may parti ng buhay ko ay nakakulong pa rin sa nakaraan."

"Wala 'yon at naintindihan kita. Tara kain tayo sa labas i-celebrate natin ang araw na ito. Baka makalimutan mona siya 'pag dumating ito muli sa susunod na taon."

"Salamat!"

Inaalalayan ni Brent is Camille na tumayo at tinignan nya ito ng may ngiti.

Magkahawak ang kamay ng mag-asawa habang naglakad pabalik sa kanilang tahanan at ang sweet nila sa araw na 'yon.

'Di nagtagal dumating na silang dalawa at nagpaalam si Brent na aalis muna at may pupuntahan lang itong sandali.

Pumayag naman si Camille kaya naghanda na rin siya nang maisusuot mamayang gabi kasi ise-celebrate nila ang ang araw ng puso.

Pagkaalis ni Brent umakyat sa taas si Camille para maghanap ng maisusuot sa dinner nila, naghalungkat siya ng mga damit na di pa sinuot.'Di nagtagal ay nakahanap na rin siya ng magandang maisusuot. Inihanda niya rin ang damit ni Brent na susuotin nito.

Napatingin sa orasan si Camille at nagtaka dahil wala pa ang asawa. Inip na pumunta siya sa kusina para kumuha ng tubig ngunit ng iinumin na sana siya ay nahulog ang basong naglalaman ng tubig. Nilukuban ng kaba ang kanyang puso dahil madalas sabihin ng mga matanda na isang masamang pangitain umano ang ganoon.

Ang unang naisip niCamille ay si Brent kaya naibulong nya sa sarili ay, "Walanaman sanang masamang mangyari kay Brent.Diyos ko'di ko makakayang mawala sya. Handa na akong baguhin ang lahat. Ibabaon ko na sa limot ang nakaraan namin ni Bryan."

Di pa natapos ang iniisip nya tumonog ang telephono at ngmamadaling sinagot.

"Hi! Are you miss Camille Cruz?" Tanong ng nasa kabilang linya.

"Yes speaking!"

"I need you to come in the hospital because you're husband Mr. Brent had a car accident. He's asking you to come right away."

Natigilan at natulala si Camille sa narinig. "Are you sure of what you said?"paninigurado pa niya sa kausap.

"Yes Miss Camille!"

Dahil doon ay dali-dali siyang pumunta sa ospital na sinabi ng kanyang kausap habang walang tigil na nagdarasal para sa asawa.

Di nagtagal dumating sya sa hospital at tinanong sa nurse station kung saan ang asawa. Sinabi naman nito kung saan at ng mamadaling pumunta sa ER(emergency room).Pagdating doon nakita niya ang asawa na critical ang kalagayan.Gusto nyang lapitan pero di sya pinapasok sa mga doctor's at nurses. Nasa labas lang sya umiiyak di kayang makita ang asawa nasa bingit ng kamatayan.

"Lumaban ka Brent para sa akin, please huwag mo akong iwan di ko makakaya. Ikaw ang lahat sa akin." Impit na iyak ni camille habang nakatingin sa loob.

Habang si Brent naman naghihingalo at lumalaban ito kay kamatayan, ayaw nyang iwan si Camille na sugatan.Iniwan na ito ng taong una nitong minahal pero ano pa ang magagawa niya kung kukunin naman sya ni Poong Maykapal."I love you, Camille!" Gusto nyang sabihin ito kay Camille kahit sa huling sandali ng kanyang buhay pero 'di na nya kayang sabihin ito alam na nya kung ano ang maramdaman ni camille 'pag nakita siya nito at ayaw nya makita ang patak ng luha ng asawa kaya pumikit na ito at binawian ng buhay.

Nakita niCamille ang pagpa-panic ng mga nurses at doctor na sinubukang i-revive siBrent.

Umabot ng 30minutes pero hindi bumalik ang buhay ni Brent.Lumabas ang doctor at kinausap is Camille.

"Mrs,Camille, we did our best to save him but sorry your husband gave up.I'm sorry!"

" NO!"Sigaw niCamille sa hospital di nga matanggap ang pag kawala ng asawa, di nya kayang mag umpisang muli na mag isa sya.

"Brent, how could you leave me?You're so unfair. Ang daya mo, ang dami nating pangarap, nangarap tayong magkasama habang-buhay.BAKIT?!"hagulgol niya. Ang sumunod na nangyari ay ang pagdilim ng kanyang paningin.

Pagkagising niCamille 'di na siya gaya kanina, masakit man sa loob nya pero kailangan na nyang tanggapin ang lahat na ang taong mamahalin nya ay mawawala talaga, di sya ipinagpalit sa iba pero iniwan naman sya.

Naisip nya gano'n talaga ang buhay ng tao pag nakita mona ang totoong kaligayahan mawawala talaga pag di kayo ang pinagpala na magkasama habang buhay.

Tumayo na si Camille at pumunta sa lugar ng asawa nya.Pagdating doon nakita nya si Brent na natatakpan ng puting kumot.

Lumapit sya at nagsalita, "Brent, ang sakit ng pagkawala mo pero pipilitin kong mabuhay muli kahit wala kana, pilitin kung magpakatatag para sa kinabukasan ko sana gabayan mo ang tatahakin ko at sana mapatawad mo ako sa mga kasalanan nagawa ko sau yun ang di ko makalimutan ang nakaraan ko. Ang unang taong minahal ko."umiiyak niyang pahayag.

Lumapit na sa kanya ang doctor para sabihin dalhin na sa morge ang kanyang asawa para maipaayos ang funeral nito.

Umuwi na rin sya sa bahay para mamayang gabi maasikaso nya ang lamay. Kapwa sila ulila ni Brent kaya malalapit na kaibigan ang kanyang tinawag. Gulat man ang mga ito pero nangako na darating sila para makisimpatiya sa mabuting kaibigan.

Apat na araw lang ang napagpasyahan ni Camille na manatili ang asawa sa funeral kasi wala naman itong hinintay pa.Araw ng libing ito na ang araw na huling masilayan ni camille ang butihing asawa, kaibigan at higit sa lahat kalinga nya ng ilang taon.

Nahihirapan syang magpaalam pero pinipilit niyang magpakatatag.

My dear Brent,

You're the man that I adore,

A man with an honour,

A man with one word and

A man that I loved from my past now.

Thank you for everything but I need to live on to face my own happiness to someone I love in the near future.

Ito ang huling salita niCamille bago siya ng binigay- inihagisng puting rosas.

Natapos ang lahat at pagod niCamille ay umuwi siya sa kanilang bahay ni Brent nanibago man sya sa katahimikan pero wala na syang magagawa.

Di pa sya nakaakyat sa taas ng kwarto nilang mag asawa pero may ng-doorbell na sa kanilang bahay.Nagtaka sya kung sino kaya ng mamadaling pinagbuksan ang pinto at nakita niya ang attorney ni Brent.

"Good morning atty.!"

"Good morning too, Camille!"

"Come in atty and have a seat!"Yaya ni camille.

Umupo naman ang attorney at may kinuha itong mga papeles sa hetatche case."Here!"

Kinuha ni camille ang mga papeles at ng umpisa na syang basahin ang lahat.Doon nya nalaman na ang lahat ng ari-ari an ni brent nakapangalan na sa kanya at may isang sobreng puti itong binigay.

"Bago mo basahin yan pwede na ba akong umalis." Saad ng atty."I need to go now may lakad pa ako kasi may hearing akong dadalohan pa." Paalam nito kay camille.

"Maraming salamat ulit Atty."

Ngumiti lang ang atty bilang tugon sa sinabi ni camille.

Sa pagkaalis ni atty. Binuksan na ni camille ang puting sobre ng lalaman sulat kamay ni brent.

Dear Honey Camille,

I know it's a wierd because I wrote you this pero alam ko kasi ng'di na tatagal ang buhay ko.

Go back to where your heart belongs. Alam koong doon ka masaya, siya lang ang makakapagbigay sa'yo ng kaligayahan na di ko maibigay sayo ng lubusan.

Habang nagsasama tayo pinasubaybayan ko si Bryan gamit ang connection ko at pera, naghihintay pa rin siya sa'yo sa dating tagpuan nyo.

'Pag nabasa mo ang sulat na ito alam ko wala na ako. Huwag kang mag alala masaya akong lilisan sa mundong ito at hangad ko ang walang katapusang kaligayahan sa inyong dalawa.

Umuwi ka at sa pag uwi mo puntahan mona ang lugar kung saan kayo naghiwalay.

Mahal na mahal kita Camille.

Panatag na akong iwan ka kasi alam kong iingatan ka niya, Binigay ko na sayo ang basbas ko pwede na kayong magpakasal kahit anong oras.

Mag-ingat ka, ingatan mo ang pamilyang bubuuin mo.

Tumingin ka lang sa bituin kasi isa ako sa mga 'yan na gagabay sa bukas mo.

Paalam,mahal ko!

Love,

Brent

Brent write the letter 2 years ago, alam niya kasi na hanggang ngayon mahal pa ni Camille si Brent. Inihanda nya ang sulat na 'yon to secure camille future. Gano'n kamahal ni Brent si Camille.

Bumaha ang mata niya ng luhasa kakaiyak sa pagbabasa ng sulat ni brent, di nya akalain nakahanda na pla ang lahat di nya alam ito.

"Maraming salamat Brent sa lahat-lahat hindi ko makakalimutan ang kabutihang ginawa mo sa akin." Bulong nya sa sarili.

3 years after, naisipan ni Camille na uuwi na siya sa pilipinas, hindi nga niya sinunod ang gusto ng asawa niya na puntahan ang dating kasintahan, after she read the letter.

Masakit pa sa kanya ang pag kawala ng asawa, marami ang nagpaalala sa kanya, mga araw na kasama niya ito, gabi kung sila ay nagkwentohan bago matulog.

Mga ala ala na kay hirap burahin sa isip at puso niya.

"Handan a akong harapin ang buhay kasama ka Brent, sana malaya ka pa Mahal ko," bulong ni Camille sa sarili.

Uuwi siya ngayon ng baka sakali na ng hihintay pa din sa kanya si Brent sa dating Tagpuan.

Agad siyang nagpabook ng flight at mabilis na nag-impake. Makalipas ang ilang oras ay nagtungo na rin siya sa airport.

Talagang sumang-ayon sa kanya ang panahon at pagkatapos ng check in ng bagahe ay tinawag na ang flight number niya.Masaya sya na excited sa kanyang pag-uwi for 7years ngayon siya ulit makakauwi at makita ang lalaking pinangarap nyang makasama.

Ninoy airport

Pagkalapag ng eroplano ay excited na siyang lumabas ng airport. Agad siyang naghanap ng taxing masasakyan.Di ngtagal narating nila ito binayaran agad ang taxi driver na may kasamang tip.

Laking dismaya naman niya nang makarating sa tabing dagat na wala roon si Bryan. Umupo sya sa may bato at tahimik na umiyak.

Sa'di kalayuan nakita na ni Bryan si Camille, gusto na niya itong lapitan at yakapin pero tiniis nya ang lahat nagpakasawa muna syang tingnan ang maamong mukha nito.

Nakikita niyang tumayo nasi camille nagmamadali syang naglakad at nilapitan ito.

"Hi kamusta kana?" Tanong ni bryan nasa likod kasi nya ito at si camille nakatingin sa dagat.

Kinabahan sicamille kilala nya ang boses ng ngsalita sa likoran nya di nya makakalimutan ang boses sa tagal ng taon.

Humarap is camille at tinignan ang nakayukong mukha ni bryan."Ok naman ako! Ikaw kamusta na?"

"Ito lagi kitang hinihintay dito kung kailan ka babalik gaya ng pangako ko noon sa sarili ko na hindi ako mag-aasawa kung di lang ikaw ang pakakasalan ko."

Na-shock si Camille sa narinig di nya akalain na maghihintay si Bryan sa kanya.

"Hinintay mo ako?" Sabay turo sa sarili nya

"Oo matagal na!"

"Pero bakit?"

"Kasi mahal pa rin kita kaya nagtiis akong mawala ka pero sa pagkakataon na ito 'di na ako papayag na mawala kapa pang muli camile!"

"Bryan!" 'Yon nalang ang naisantinig ni Camille. Natameme sya sa nalaman mula kay bryan.

" Camille, Ikaw ang nakaraan na gustong kung balikan, ikaw ang ngayon na ayaw kung mawala at ikaw ang bukas na gusto kong makasama habang ako'y nabubuhay. Iloveyou,camille! Please I beg you love me for the second time at di na kita iiwan pa alam ko di month pag sisisihan ang mahalin akong muli. One last chance to prove my truly and undying love camille!"

"Yes bryan I will give you the last chance you're asking for!" Maluhang salita ni camille.

"Will you marry me?" Sabay luhod nito at iniabot ang kahita na may ng lalaman ng singsing.

"Yes, I will marry you!"

Tumayo na is bryan at sinuot ang singsing pagkatapos niyakap nya si Camille at lumuluha.

Samantalang si Camille umiyak din kasi di nya akalain na sa bandang huli sila parin ni Bryan ang magkatuloyan.

"Maraming salamat Bryan ikaw ang daan para maging maayos na muli ang buhay ko, huwag kang mag-alala nasa mabuting kalagayan na ako ngayon kasama ang taong alam kong mahal namin ang isa't isa. Salamat muli."

Wakas

 Thanks for reading this story. God Bless