I've been battling with myself kung saan patungo ang istorya. I had my plot already written in my mind kaya lang nagbabago due to some circumstances. Pero in the end, I have to make up my mind.

Thanks to comments from TheLadder89 and the rest of the gang, please tag yourselves, you're all so inspiring and hopeful that I can deliver this story to our satisfaction.

I may not be a real "writer" but I am a Module Writer for Open High School Program in our school, pero you keep me going, mga friends. I salute you and I dedicate every chapter to people like you.

A big Thanks!

As soon as makarating kami sa bahay mula sa mahabang katahimikan sa sasakyan dahil naiinis ako, napagpasyahan kong itigil na ang inis ko na wala naman talagang basehan. Maybe I was just jealous of the fact na may kasama siyang babae kanina kahit naman kakikilala lang niya.  And besides, hindi naman siguro magkaroon ng second encounter. I just hope hindi na nga kase I want to trust my Richard to the fullest. I know he loves me and I know he won't do things na makakasakit sa akin. So I give it a rest. Tama na. Kakabati lang namin tapos eto na naman.

"Mahal, sorry kanina. Naiinis kase ako. Pagbungad ko, may kasama kang bagong karakter." Sabi ko as soon as pumasok kami sa bedroom.

"Ano ka ba? Wala iyon. Now naintindihan ko na yun sitwasyon mo. Alam kong ganun din ang nangyari sayo nung nawala si Sophie. And I'm sorry. Okay na tayo?"

Tumango ako. Niyakap ko siya.

"I missed you." Sabi niya.

"I missed you mahal. Sorry rin. Tinopak ako."

Nagyakap kami.

"Napagod ka?  Kaya mo pa ba magdinner sa baba o dito na lang? Dadalhan kita ng food."

"Mahal, okay lang. Di naman ako gaanong pagod. Baba na lang tayo and laruin muna natin si Sophie habang inihahanda yun dinner."

"Okay. Pero mamaya alam mo na. Namiss kita mahal. Mahirap pala kapag di kita katabi. Nagamit ko tuloy si ano.. Palad."

"Loko ka talaga. Di ka ba makapaghintay?"

"Nakita ko kase yun mga undergarments mo kagabi habang nagbibihis ako bago matulog, naisip ko na suot mo yun, kaya ayun, nagalit ang alaga ko."

"Mahal, sige mamaya, ako naman ang galitin mo. Ahahaha."

"Talaga!  Gagawin ko yan. Tara kain na tayo tapos pahinga tapos ano na."

Magkahawak kamay kami na bumaba sa dining. Napapangiti ang mga kasambahay dahil ang sweet daw naming mag-asawa.

☆☆☆

Start of school na naman. After two months na bakasyon, balik na naman ako sa online classes ko and occasionally pupunta sa school to submit my output. On the side, busy ako sa work. Dad gave me full authority to take over his business. Magpahinga na daw siya sa sakit ng ulo. Alam naman daw niya na kaya ko. Ayoko man, kaya lang wala akong magawa. So that means, mas malaki na oras na kakainin ko sa trabaho. Less na ang bonding time with hubby and Sophie. Nabobother ako.

Maganda rin ang feedback sa new export product namin. Thanks to Miguel Cruz for the Partnership. Bihira rin kami magkita kase busy siya sa supervision ng production. Tumaas kase ang demand.

Alam ko kakayanin ko. I always make sure na may time ako for Sophie and Richard. Importante pa rin ang family.  Above everything.

☆☆☆

Since Dad had his retirement, struggle sa akin ang time for family. Alam ko minsan nagtatampo si Richard dahil halos wala na kaming intimate moments. Hindi naman niya pwedeng hawakan din ang Export business dahil siya rin ang nag-iintindi ng Shipping Company nila. So paano na kami? We try to find time for us but it seems, kalaban namin yun. Pati yun pagod ang isa sa mga humahadlang sa amin. Even sa weekend, may mga work related meetings pa rin. Bihira na talaga yun pagkakasama namin. The business is really doing well but it seems our relationship is struggling.

And I can sense na anytime soon, biglang may sasabog. And nakakatakot isipin na baka hindi namin maayos ito kung hindi magsasakripisyo ang isa.  It's lurking around our relationship and it's threatening to explode in our faces.

A/N The End is Near.