February 28, 2019

"Congratulations Ms. Acero and Mr. Acerimo on passing your thesis defense. At napag-usapan na rin ng mga panelist na kasali ang inyong gawa sa pipiliing Best in Thesis sa graduation," sobrang natuwa kami ni Daniel sa sinabi ng aming thesis advicer.

"Yes! Thank you so much Ma'am Folloso," pumalakpak ako sa tuwa at napayakap ako kay Daniel nang hindi sinasadya.

"S-sorry," nahihiya kong sabi at mabilis kong tinanggal ang pagkakayakap ko.

Isang simpleng estudyante lang ako dito sa Siena College at kasalukuyang graduating student sa kursong MassCom. Mailalarawan ko ang aking sarili bilang morena, matangkad, singkit, matangos ang ilong at mahaba ang buhok na hanggang bewang. Parttime freelance model din ako kaya may pinagkukunan ako ng panggastos ko sa sarili ko.

"Okay lang. Congrats sa atin Angela," nakangiting sabi ni Daniel.

"Congratulations! Toga na next?"

"Ou naman."

"Sige, mauuna na muna ako at tutulungan ko naman sina Sam," pagpapaalam ko at tumango naman siya.

Tumakbo ako papuntang cafeteria. Nakita ko si Sam na nakaupo sa isang lamesa habang kumakain ng burger.

"Best!" Sigaw ko habang papalapit sa kanya.

"Best, ikaw pala. Gusto mo?" Pang-aalok niya ng burger.

"No, Thanks!" Nagbeso-beso kami. Umupo naman ako sa bakanteng upuan na kalapit niya.

"Kamusta yung defense n'yo?"

"Successful best. Natuwa sa amin ang mga panel."

"Sana kami rin. Congrats best, ang galing mo talaga. Running for Magna Cum Laude ka na tapos successful pa ang thesis niyo. Sigurado ako na proud na naman sayo parents mo," nawala ang ngiti ko dahil sa sinabi niya.

"Proud? Palagi na lang nila ako kinukumpara sa mga pinsan kong doctors na ngayon. Kahit nga sa boyfriend ko wala silang tiwala. Sabihin ba namang may ibang babae si Alvin."

"W-what? Paano nila nasabi?" Kumunot bigla ang noo niya.

"Nakita daw nila na may ka-holding hands daw si Alvin sa mall."

"Nakita ba nila yung mukha? Matatanda nga naman," napapailing siya.

"Hayaan na nga natin yun."

"Buti best hindi kayo nagkadevelopan ni Daniel."

"Imposibleng magkagusto ako sa nerd na yun. Loyal ako kay Alvin."

"Edi ikaw na."

"Speaking of Alvin Serna, nasaan siya? Diba magkagrupo kayo sa thesis."

Magkagrupo sila sa thesis ng boyfriend ko. Alphabetical kasi ang ginawa ni Ma'am Folloso sa paggugrupo. Si Sam Serrano ang childhood bestfriend ko. Simula nung nagcollege ay hindi na siya sumasama sa akin dahil napagkakamalan daw siyang P.A. (Personal Assistant) ko kahit hindi naman. Maliit kasi siya kumpara sa akin, medyo mataba, medyo malaki ang mata, hindi katangusan pero maputi. Hindi ko alam sa kanya kung bakit ganun siya mag-isip sa sarili niya.

"O-oo, umalis siya. Wait lang, punta lang ako sa cr," pagpapaalam ni Sam.

"Okay!" Napansin kong naiwan ni Sam yung cellphone niya sa lamesa.

Na-curious ako sa wallpaper niya. It looks familiar, kaya kinuha ko at binuksan. Nagulat ako nang makita ko ang wallpaper niya. Bakit may sweet picture sila ng boyfriend ko? Binuksan ko yung gallery. F***! Bakit may picture silang nagki-kiss? Natulala lang ako. Hindi ko alam ang gagawin ko dahil gustong lumuha nang aking mga mata sa mga oras na ito. Ang sakit!

Hindi na ako nagtagal doon. Umalis na ako at iniwan ko sa lamesa yung cellphone ni Sam.

Dinala ako ng aking mga paa sa library at doon ako umiyak.

Hanggang sa maramdaman kong may tumabi sa akin. Inangat ko ang ulo ko at nakita ko ang boyfriend kong si Alvin. Hindi na ako nakapagpigil kaya mabilis ko siyang sinampal.

"Ang kapal ng mukha niyo! Buong alam ko ay gumagawa kayo ng thesis, yun pala naglalampungan kayo!"

"Angela, let me explain..."

"Simula ngayon break na tayo!" Mabilis akong lumabas ng library habang umiiyak. Wala akong pakialam kung maraming tao ang nakatingin.

Simula noon hindi na ako lumalapit sa kanilang dalawa. Napaka-awkward namin. Hindi ko makakalimutan ang pangloloko nila sa akin.

***

Months later...

"...the next Magna Cum Laude is Ms. Angela Acero, ABMC. She is also an Albertus Magnus Awardee. This award is given to the student who excelled in research with the best thesis. She will also be receiving the Mother Natividad Pilapil, OP Medal which is awarded to an outstanding member of an accredited club. Apart from this, Ms. Acero will also be given the Campus Journalism Award which is given to a student journalist whose work demonstrates a commitment to excellence and leadership in campus journalism," pagkasabi nung host ng pangalan ko ay bigla akong tumayo at naglakad papunta sa stage. Kasama ko ang aking Papa at Mama. Isinabit sa akin ang mga medals, pagkatapos nun ay nagpicture taking kami.

Pagkababa ko sa stage bigla akong sinalubong ng ex-boyfriend ko.

"Congrats Angela," nakangiting bati sa akin ni Alvin. Tiningnan ko lang siya na parang walang nangyari.

"Salamat, sayo rin congrats!" Simpleng ngiti lang ang binigay ko sa kanya saka naglakad at nilampasan ko siya.

***

After 5 years...

At 25, I learned that everything is temporary and it will all pass. All the bad feelings you have right now will not nest in your chest forever. Including that devastating heartbreak which you thought you wouldn't survive when you were 21 - you will be whole again and you will love again.

Those high days when you would wake up in the middle of nowhere in the north of foreign country and you didn't have to care about what day it was will be over - you will have to pull it all together and look forward to Fridays again.

I learned that you can forget, forgive, and heal without even trying so hard. You will be fine, you just have to give it a time. Grief has its own timeline.

I learned that you, your life, and all you want are constantly changing, and it's absolutely okay. Changes are okay. Changing is okay.

I learned that you could choose to spend your entire life obsessing on patching all the cracks in your soul just to look okay outside or you can just embrace all those cracks and be a beautiful masterpiece instead.

I learned that life is not always exciting, that weeks and months could go by without that adrenaline-pumping happenings, and it is okay.

I learned that people can tell you all the beautiful things in the world, but their actions will reveal their truest intentions. Intentions always matter.

I learned that in every human's lifetime, it is such an important and beautiful thing to get to know yourself, to listen to every beat of your heart, to feel every kind of emotion, and to embrace all of them - good or bad.

I learned that you do not need many friends. One, two, or three, who would pick up in the middle of the day and night to listen to your screaming and crying as you feel like your world is falling apart, are actually enough.

I learned that you will really never know unless you try - whatever that is - you have to see it yourself.

Most of all, I learned that the most important relationship that you will ever make in this lifetime is your relationship with yourself - make it the best and keep it tight.

Napapangiti ako habang iniisip ang mga nangyari sa buhay ko. Everything happens for a reason. Nakatingin ako ngayon sa bintana ng eroplano.

"Ladies and gentlemen, welcome to Philippines Airport. Local time is 4:00pm and the temperature is hot..."

Nang marinig ko na ang last announcement ng flight attendant ay nagready na ako.

"...I'd like to thank you for joining us on this trip and we are looking forward to seeing you on board again in the near future. Have a nice day!"

Tumayo na ako at kinuha ang gamit. Habang naglalakad ako palabas ng airport ay nakita ko sila mama at papa. Tumakbo ako palapit sa kanila.

"Ma! Pa! Namiss ko po kayo," niyakap ko sila ng mahigpit. Umiiyak naman sila.

"Sobrang proud kami ni mama mo sayo," ang sarap sa pakiramdam mula sa aking magulang ang marinig yun. Natatawa na naiiyak lang ako dahil over drama na kami rito.

Napansin kong may kasama pa pala silang isang lalaking may dalang bouquet ng rosas. Wala na siyang salamin, ang tangos ng ilong, brown ang mata, mapula ang labi, matangkad at matipuno. Si Daniel Acerimo ang thesis partner ko noon ay boyfriend ko na ngayon. Maybe, lifetime partner na sana.

"Hi, sweetheart. I Love you," inabot naman niya sa akin ang dala niya at nagkiss sa pisngi ko.

"I love you too," sabay yakap.

Nanligaw siya sa akin two years ago dahil pinuntahan niya ako sa ibang bansa. At ngayon ay one year na kami last February 14, busy ako sa broadcasting ko kaya ngayon kami magse-celebrate dito sa Pilipinas.

I am now a world famous broadcaster and part time model. Feeling ko tuloy, ako ang Miss Universe. Hindi man sa pageant pero sa puso ng mga taong nakapaligid sa akin. I am confidently beautiful with a heart.

End.